Ik kan met een gerust gemoed verklaren dat deze vertooning van zuiver tooneelstandpunt uit gezien een der boeiendste prestaties mag genoemd worden sinds het heengaan van Johan De Meester. Lode Geysen kent zijn vak. Hij is een theatermensch. In Vlaanderen is het moeilijk dat nog te bewijzen omdat er zooveel termen misbruikt worden en wij eerst en vooral onze tooneelterminologie zouden moeten herzien. Maar ik waag het er op te zeggen dat Geysen een artiest is, dus in dit geval een tooneelman die met tooneelmiddelen schoonheid maakt. Hij aanvaardt dus niet slaafsch den tekst van W. Shakespeare, maar hij gebruikt hem, hij maakt er een tooneelspel van, hij herleidt het Shakespeare-gegeven tot een bewogen, en toch evenwichtig spel. Alles is gemeten en gewogen door de regisseur, hij trekt een lijn in alles en alles zal daarnaar bewegen: dikwijls zagen wij dat praktikabels aangewend worden alleen om den praktikabels-wille; hier is dit heelemaal niet het geval: hier staat alles in dienst van een vooropgesteld plan. Het is zoo mathematisch juist berekend. een vertooning als deze van "De Getemde Feeks" is een les voor al onze theatermenschen. In Vlaanderen zijn er nog steeds romantische slagwoorden geldig als "dat komt er zoo maar uitgevloeid" of "als dit lang duurt kan het niet goed zijn". Ik zag aan die lieden dat zij een nagaan hoe Eisenstein is te werk gegaan om zijn "Algemeene Lijn" klaar te krijgen: onder welke kontrool de Russische film produktie staat vooraleer een film in 't publiek mag worden afgerold, ik vraag hen eens te informeeren naar de werkwijze van een Charly Chaplin een Moissi of een Piscator. En zij zullen verwonderd staan.

Ook bij Geysen voelt men die ernstige vóórstudie! De opvoering van "De Getemde Feeks" is daarvan een zeer schoon rezultaat. ik mag zeggen: ik heb heden avond een tooneelvoorstelling gezien. De laatste tijd kwamen er regisseurs aan het woord die zegden: Komt naar mijne vertooning en ik zal u doen lachen. Maar Geysen zegt: Ik zal u tooneel laten zien. En als gij zult lachen mag dat alleen een der gevolgen zijn van mijn tooneelopvoering. En ik kan zeggen dat er gelachen werd. De lach is niet uit de zaal te krijgen. Soms springt die lach los in een luid gejuich en komen er klappende handen bij te pas.

Lode Geysen heeft ons geschreven dat de acteur de baas moet zijn op het tooneel. Dat is waar maar het mag niet verkeerd worden begrepen. Het is niet een acteur die de meester wordt maar een groep spelers door de regisseur verbonden en gehouden tot éénzelfde willen en leven. Dat heeft Geysen kunnen verwezenlijken met "De Getemde Feeks".

Tusschen de spelers mag zeker worden vermeld: Rik Haesen die op een bepaald wonderlijke wijze Petruccio speelt. Mits ietwat meer beheersching en een paar... ademoefeningen wordt dat zeer goed. Het doet ons genoegen Mevr. Christiaens in een groote rol te hebben gezien; zij speelt de getemde feeks, en zij geeft daarin blijk van een sterk talent. De overgang van de feeks naar het onderdanig vrouwke wordt door haar wonderwel uitgebeeld. Emiel Barbaix vertolkt de Lucents-rol zeer joviaal, en zeer galant; met fijn begrip. Ast. Fonteyne is sober en goed geteekend. Jan De Haen is perfekt getypeerd als Gremio en Vincentio maar moet zijn rol nog eens inzien. Dit stel wordt zorgvol aangevuld door Leo en Ward Hens en Mevr. Melis. Martha Van Gastel is lief door haar eenvoud. Een speciale vermelding verdient de geestige, populaire, nerveuse acteur Renaat Grassin. Grumio is in zijne handen weer een succesrol. Hij mag gerust deze uitbeelding plaatsen naast het allerbeste uit zijn ander werk. Hij is bepaald de meest spelvaardige acteur van het Vlaamsche Volkstooneel.

Het dekor vind ik een beetje mager, en die vlakkenverdeeling vind ik wel interessant maar niet geheel logisch.

Maar buiten dit is deze vertooning een zeer goede avond geweest waaraan wij veel genoegen hebben gehad, en waarmee gerust eens over de grenzen mag worden gegaan.

Te Brugge verwacht men met veel belangstelling de vertooning van het groote werk "Jeremias" van Stephan Zweig.

M.V.