523 document(en) met "STUK-café" • Resultaten 421 tot 440 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


William Forsythe haast zich langzaam: Virtuoze comeback... • 6 april 1999
Middle Somewhat Elevated, het stuk waarmee de avond opent, glijdt heel wat minder zacht binnen, niet alleen door de bruuske klankstoten van Thom Willems, maar door de vreemde combinaties van klassieke...Ten tweede blijft de initiële traagheid het stuk beheersen, nog versterkt door muziek van Thom Willems die klinkt als een sterk ontregelde, zeurende opname van strijkers...tegenstelling tot de bijna pijnlijke traagheid en precisie van Woundwork voert dit stuk naar choreografische uitspattingen: fragmenten waarin dansers als Kader Belarbi, Nicolas Le Riche, Peggy Grelat

Springdance legt link tussen nu en sixties:... • 12 april 1999
Er is heel wat aandacht voor "Le sacre du printemps". Het Ballet van Lissabon reconstrueert de oerenscenering van dit stuk door Nijinsky in 1913, er zijn lezingen over dit werk en enkele kunstenaars...Het stuk is zo goed als een symbolische voorafbeelding van de hoge vlucht die de moderniteit zou nemen in deze eeuw

Annamirl van der Pluijm: de dans als... • 19 april 1999
Dat verschilt nogal van stuk tot stuk, afhankelijk van hoe ik ben op een bepaald moment...Voor mij wordt het nooit sleur: elke voorstelling blijft een griezelig moment, omdat de aandacht zo exclusief op jou gericht is. Bovendien evolueert een stuk voortdurend door de confrontatie met het

Jonathan Burrows geeft lessen choreografie • 22 april 1999
Hands,het tweede stuk van de avond, trekt de lijn van deze eerste muziekchoreografie door...Het laatste, volledig nieuwe stuk, Singing,gaat vooral in op de mogelijkheden van het duet en/of het unisono dansen

Tamme Wilde • 30 april 1999
Afgezien van de spitsvondige "puns" en de situatiehumor, verwant aan de boulevard-komedie, is het stuk door zijn vernuftige constructie onderhuids ook een venijnige kritiek op het toenmalige Engeland

Lessen uit ver verleden • 4 mei 1999
Marius is zo'n stuk dat moeiteloos je aandacht weet te pakken, zonder onnozel te zijn...Het "kritische potentieel" van dit stuk is ver te zoeken...Ieder denkt het zijne en zwijgt, tenzij spreken echt geboden is. Net omdat het stuk op alle gebied aansluiting schijnt te missen met onze wereld, krijgt het een merkwaardige relevantie

Ritsema stevent af op eindpunt • 7 mei 1999
Dit stuk is erg desoriënterend...Maar misschien ook omdat de wijze waarop het "stuk" zich "ontwikkelt" een aantal inzichten van Ritsema, zoals de principiële gelijkheid tussen deelnemers aan het stuk, ontwricht...elk geval domineert Ritsema dit stuk, misschien onbedoeld, maar wel duidelijk

Schoppen tegen de beklemming van muren • 10 mei 1999
Het gevolg is merkwaardig: plots verschuift de focus van het stuk naar de frustratie van jonge mensen over de dwang die ze ervaren...Het einde van het stuk krijgt dan, in een lange monoloog van Iris Bouche, zowat het karakter van een aanvaarding van dat onontkoombare gegeven...Als Rosas vaak uitmunt door een interne coherentie in structuur en materiaal van een stuk, dan kent de dans hier de meest grillige uitwassen: zowaar zie je zelfs een fragment opduiken dat onmiskenbaar

Verschoppelingen van theaterbestel • 25 mei 1999
Op een kale zolder van de Markten, in het hartje van Brussel, vormen enkele oude, en foeilelijke skai fauteuils, in steeds wisselende opstellingen, het decor van het stuk...Het is daarom misschien ook geen toeval dat ze nu kozen voor een stuk dat het wedervaren vertelt van twee tweederangsacteurs...En ook, hoe het komt dat hij geen geld vindt om deze voorstelling in Nederland te spelen, hoe "well made" dit stuk ook is, en hoezeer het ook een bitterkomische schets is van het menselijk bedrijf

Chaos werkt bij Amanda Miller vooral verwarrend • 27 mei 1999
Een duet met Amanda Miller in het midden van het stuk werkt in zekere zin als een tegenwicht...Met Cowgirls, het laatste stuk van de avond, zitten Miller en Tillett echt op experimenteel terrein

Goed acteur, flauwe tekst, dito regie • 28 mei 1999
Dit stuk van de Duitse steracteur Peter Sattmann is in hoofdzaak een monoloog

Parabel over de joodse staat • 10 juni 1999
De inzet van het stuk is niet psychologisch maar puur politiek

Als politiek commentaar mislukt "Kasimir en Karoline" • 29 juni 1999
Maar als deze enscenering al een verdienste heeft, dan ligt ze zeker niet in die openlijke keuze voor "politiek theater". De première van "Kasimir en Karoline", het stuk uit 1932 van Odon Von...Von Hörvaths stuk speelt zich immers af op de bierfeesten van München en is ook opgebouwd als een reeks korte scènes waarin we iets te weten komen over de lotgevallen van de protagonisten, of de sfeer...Als daaraan gesleuteld wordt en het gratuit-politieke vervalt, kan dit een mooi stuk worden

Kroniek van een aangekondigd afscheid • 1 september 1999
een merkwaardig en ontroerend stuk...Hoe zal het zijn, hoe zal ik die fase opnemen en verwerken...) Ook met de ogen dicht blijft het een sterk stuk

"Drumleraar" wordt tijdsdocument • 22 september 1999
Later wordt steeds duidelijker dat de twee als het ware ook werkelijk van personage wisselen tijdens het stuk

De wereld door de zeef van je... • 1 oktober 1999
Het stuk draait om tijd en herinnering...Op dit ogenblik is het zo dat het stuk geproduceerd wordt door Klapstuk en gecoproduceerd door Ballett Frankfurt, Festival van Vlaanderen en Kunstencentrum Vooruit...Etcetera: Hoe ging je om met die omstandigheid, dat een zo belangrijk element als de muziekkeuze van het stuk je a.h.w

Klapstuk opent sterk • 14 oktober 1999
Zit de spanning bij One voor een groot stuk in de verrassende respons van de danser op een overbekend muziekwerk, in Two gaat het om de verschillende reacties van twee briljante dansers op eenzelfde

Complexiteit en eenvoud misleiden: "Storm" van Walter... • 19 oktober 1999
stuk van Ligeti voor metronomen uitvoeren

Gluren met Alain Platel op Klapstuk • 20 oktober 1999
dit stuk met 23 acteurs herken je duidelijk de hand van Platel door de wijze waarop de acteurs op de scène staan...Het stuk van Arne Sierens speelt zich af in een playbackcafé waar ene Ronny (Dirk Vanmeirhaeghe) de plak zwaait en menigeen zich geroepen voelt om een vedette te worden...Het stuk werd in Leuven ook echt in een oude feestzaal opgevoerd, met een echte bar en cafétafeltjes en -stoelen als decor

Persoonlijke verhalen en terloopse dans • 29 oktober 1999
Misschien kent u de Canadese Sarah Chase wel als het meisje in Walden van Alexander Baervoets, een stuk waarover de choreograaf zegt dat hij Chase nauwelijks hoefde te choreograferen