523 document(en) met "Het stuk stuk" • Resultaten 421 tot 440 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


William Forsythe haast zich langzaam: Virtuoze comeback... • 6 april 1999
Middle Somewhat Elevated, het stuk waarmee de avond opent, glijdt heel wat minder zacht binnen, niet alleen door de bruuske klankstoten van Thom Willems, maar door de vreemde combinaties van klassieke...Ten tweede blijft de initiële traagheid het stuk beheersen, nog versterkt door muziek van Thom Willems die klinkt als een sterk ontregelde, zeurende opname van strijkers...Zo gaat de klemtoon van het stuk volledig op de uiterst precieze mechaniek van de dansers liggen

Springdance legt link tussen nu en sixties:... • 12 april 1999
Het had aandacht voor vernieuwend buitenlands werk, dat afweek van het ingeburgerde "modern-klassieke" model van het Nederlands Danstheater (NDT). Dit jaar viert Springdance van 13 tot 28 april zijn...Er is heel wat aandacht voor "Le sacre du printemps". Het Ballet van Lissabon reconstrueert de oerenscenering van dit stuk door Nijinsky in 1913, er zijn lezingen over dit werk en enkele kunstenaars...Het stuk is zo goed als een symbolische voorafbeelding van de hoge vlucht die de moderniteit zou nemen in deze eeuw

Annamirl van der Pluijm: de dans als... • 19 april 1999
Ook Solo M is opgebouwd uit de poses die Martha Graham innam voor foto's. Het gaat in zo'n pose telkens om een eenmalig moment dat gevangen blijft in het portret, terwijl buiten het portret alles...Augenblick gaat over het ongrijpbare, omdat ik als midden-dertiger het gevoel heb dat ook in mijn leven heel wat dingen ongrijpbaar zijn...Voor mij wordt het nooit sleur: elke voorstelling blijft een griezelig moment, omdat de aandacht zo exclusief op jou gericht is. Bovendien evolueert een stuk voortdurend door de confrontatie met het

Jonathan Burrows geeft lessen choreografie • 22 april 1999
Hands,het tweede stuk van de avond, trekt de lijn van deze eerste muziekchoreografie door...Het is is geen goede dans, als hij zich ook niet bekommert om de handen -- of de tenen, de ellebogen -- binnen het geheel...Het laatste, volledig nieuwe stuk, Singing,gaat vooral in op de mogelijkheden van het duet en/of het unisono dansen

Tamme Wilde • 30 april 1999
Oscar Wilde schreef het briljant-geestige The importance of being earnest op het einde van de negentiende eeuw...Afgezien van de spitsvondige "puns" en de situatiehumor, verwant aan de boulevard-komedie, is het stuk door zijn vernuftige constructie onderhuids ook een venijnige kritiek op het toenmalige Engeland...Het grootste venijn zit echter in de wijze waarop The importance de diepste sentimenten van de mens representeert als het product van omstandigheden en zelfbegoocheling

Lessen uit ver verleden • 4 mei 1999
Toch is Marius een merkwaardige repertoirekeuze: Franse stukken in het algemeen en die van Pagnol in het bijzonder zijn, oneerbiedig gezegd, zeer onhip...Het "kritische potentieel" van dit stuk is ver te zoeken...Ieder denkt het zijne en zwijgt, tenzij spreken echt geboden is. Net omdat het stuk op alle gebied aansluiting schijnt te missen met onze wereld, krijgt het een merkwaardige relevantie

Ritsema stevent af op eindpunt • 7 mei 1999
Twee: het stuk duurt anderhalf uur...Het enige wat hierna nog mogelijk lijkt is een voortdurende herhaling van hetzelfde experiment, iets wat in de voetnoot "Deel 1" van de titel van het werk al aangekondigd wordt...Maar misschien ook omdat de wijze waarop het "stuk" zich "ontwikkelt" een aantal inzichten van Ritsema, zoals de principiële gelijkheid tussen deelnemers aan het stuk, ontwricht

Schoppen tegen de beklemming van muren • 10 mei 1999
Het gevolg is merkwaardig: plots verschuift de focus van het stuk naar de frustratie van jonge mensen over de dwang die ze ervaren...Het einde van het stuk krijgt dan, in een lange monoloog van Iris Bouche, zowat het karakter van een aanvaarding van dat onontkoombare gegeven...Het enige wat deze onderneming, die alle regels van theater en goede smaak negeert of ondermijnt, samenhoudt is het trefzekere decor van Jan Joris Lamers

Verschoppelingen van theaterbestel • 25 mei 1999
Op een kale zolder van de Markten, in het hartje van Brussel, vormen enkele oude, en foeilelijke skai fauteuils, in steeds wisselende opstellingen, het decor van het stuk...Bij het einde van het stuk heb je zo wel je vermoedens waarom René Eljon, die hier wellicht een portret "naar het leven" van zijn collega's acteurs schildert, niet meer te zien is op de scène...En ook, hoe het komt dat hij geen geld vindt om deze voorstelling in Nederland te spelen, hoe "well made" dit stuk ook is, en hoezeer het ook een bitterkomische schets is van het menselijk bedrijf

Chaos werkt bij Amanda Miller vooral verwarrend • 27 mei 1999
Een duet met Amanda Miller in het midden van het stuk werkt in zekere zin als een tegenwicht...Met Cowgirls, het laatste stuk van de avond, zitten Miller en Tillett echt op experimenteel terrein...Als geheel is Irrtum daarmee een balletavond die voorlopig, in het licht van de ambities, nog erg onevenwichtig uitvalt

Goed acteur, flauwe tekst, dito regie • 28 mei 1999
Dat de kern van het zelfmoordverhaal dan nog bepaald wordt door een beschamend voorval uit het leven van de acteur, maakt het verhaal zelfs onwaarschijnlijk...een doldraaiende bespiegeling over de structuur van het heelal krijgt het discours van de acteur plots een licht psychotisch trekje: zijn uiteenzetting is een overtrokken metafoor voor de futiliteit...Een erg flauwe truc om belerend te doen over het sprookje van het hiernamaals

Parabel over de joodse staat • 10 juni 1999
De inzet van het stuk is niet psychologisch maar puur politiek...de finale belichaamt de zoon, staand op het deksel van de vleugel en aangevuurd door zijn moeder, eerst de Tweede Wereldoorlog en dan alle oorlogen van de staat Israël en zelfs recente conflicten...Anthology is een indrukwekkende parabel, al wordt de impact ervan naar het einde van het tweede deel wat verknoeid door een al te nadrukkelijk burlesk verloop van het verhaal

Als politiek commentaar mislukt "Kasimir en Karoline" • 29 juni 1999
Maar als deze enscenering al een verdienste heeft, dan ligt ze zeker niet in die openlijke keuze voor "politiek theater". De première van "Kasimir en Karoline", het stuk uit 1932 van Odon Von...Von Hörvaths portret van uitgerangeerde proleten en gewetenloze grootburgers geeft een wrang beeld van het klimaat waarin het nazisme de macht zal overnemen...Als daaraan gesleuteld wordt en het gratuit-politieke vervalt, kan dit een mooi stuk worden

Kroniek van een aangekondigd afscheid • 1 september 1999
Josse De Pauw leidt de voorstelling in met het verhaal van twee godjes: het ene ziet in de verte twee mensen en maakt het andere er attent op... maar dat ziet niets, tot beide personen achter de...Hij constateert dat het gemis van kinderen een aangenaam gevoel is. Ze zijn weg, maar weg als in barnsteen, omhelsd door stollend hars, het gloeiende amber...Hoe zal het zijn, hoe zal ik die fase opnemen en verwerken...) Ook met de ogen dicht blijft het een sterk stuk

"Drumleraar" wordt tijdsdocument • 22 september 1999
Het decor is een kale witte vloer, met een koelkast in het midden, een stalen gootsteen links en een drumstel rechts...Later wordt steeds duidelijker dat de twee als het ware ook werkelijk van personage wisselen tijdens het stuk...Wat Sierens hier onderliggend aankaart -- en daar krijgt het verhaal een universele dimensie -- is het onvermogen van deze twee mensen om wat ze beleven en begeren te structureren, vorm te geven, te

De wereld door de zeef van je... • 1 oktober 1999
Als ik eerlijkheidshalve toegeef dat ik aan het denken verzaakt had bij dit overweldigende stuk, knikt ze: 'That's probably the best thing to do...Op dit ogenblik is het zo dat het stuk geproduceerd wordt door Klapstuk en gecoproduceerd door Ballett Frankfurt, Festival van Vlaanderen en Kunstencentrum Vooruit...Ik gebruikte het als een arbitrair gegeven dat ik kon bewerken en transformeren om er achter te komen hoe het stuk zou kunnen werken

Klapstuk opent sterk • 14 oktober 1999
Zit de spanning bij One voor een groot stuk in de verrassende respons van de danser op een overbekend muziekwerk, in Two gaat het om de verschillende reacties van twee briljante dansers op eenzelfde...Greco belandt opzij van de scène, en reageert heftig op het pompende ritme van de elektronische muziek...Maar je krijgt de indruk dat het Greco is die leidt, en dat de volgorde van de bewegingen niet helemaal vastligt, zodat zijn partner aanhoudend op haar qui-vive moet zijn om de juiste volg-reflex te

Complexiteit en eenvoud misleiden: "Storm" van Walter... • 19 oktober 1999
het deel voor de pauze, dat Leroux al eerder presenteerde in Leuven, doet hij dat eerst door in het schemerduister, op Drumming van Steve Reich, alleen zijn heupen en knieën, met telkens kleine...een tweede deel wordt het publiek, alweer in het volledige duister, geschaard rond een kring van zowat tachtig metronomen, zichtbaar door een fosforescerende vlek op de slinger, die samen het beroemde...Deze Continuüm is echter nog wat krampachtig: het mocht, wat mij betreft, nog heel wat essentiëler dan hier het geval is. Door Leroux' keuze van bewegingen ontstaan immers beelden die toch vrij

Gluren met Alain Platel op Klapstuk • 20 oktober 1999
Het stuk van Arne Sierens speelt zich af in een playbackcafé waar ene Ronny (Dirk Vanmeirhaeghe) de plak zwaait en menigeen zich geroepen voelt om een vedette te worden...Het stuk werd in Leuven ook echt in een oude feestzaal opgevoerd, met een echte bar en cafétafeltjes en -stoelen als decor...Dat gaat zover dat je soms het gevoel bekruipt dat je voor het raam van een café aan het gluren bent naar het drama dat zich binnen afspeelt

Persoonlijke verhalen en terloopse dans • 29 oktober 1999
Misschien kent u de Canadese Sarah Chase wel als het meisje in Walden van Alexander Baervoets, een stuk waarover de choreograaf zegt dat hij Chase nauwelijks hoefde te choreograferen...een verrassende wijziging van de bewegingen valt het einde plots samen met de ontknoping van het verhaal...Délire défait is geen loos gemolenwiek, noch een obscene vorm van zelfbeklag, maar een af en toe ontroerend portret van iemand die zich afvraagt of het beeld dat hij ziet in de spiegel wel het zijne