Samenstelling van het Gezelschap

Orkestmeesters: J.J.B. Schrey, Fl. Bosmans, R. Veremans,

Hoofdregisseur: H. Engelen,

Solisten: Mej. F. d'Aler, Milli Kansky,

Tenoren: J. Urlus (als gast), H. Drost, A. Van Ackerghem, J. Sterkens, A. Van Roey, G. Vercamer, J. Simon,

Baritons: R. Van Aert, K. Bogaers, A. De Quick,

Bariton-Bas: K. Jochem,

Bassen: G. Wouters, J. Heirstrate, K. Schmitz, I. Kesner, R. Oudens,

Sopranen: E. Faniella, B. Briffaux (als gast), M. Nees, F. Hougaerts, J. Calewaert, M. Ségard, A. Derèse, ]. Ooms, C. Van de Velde, E. Kesner,

Mezzo-sopranen: A. Plato, D. Drost-Van Wely, Ir. De Borger, G. Cambier.

Het seizoen 1926-27 behoort ook al tot diegene welke tot den roem van de Vlaamsche Opera weinig hebben bijgebracht en zijn geschiedenis zal dan ook slechts luttel bladzijden in dit boek vullen.

Veel ziekten — het recordcijfer zeker in een halve eeuw ! — andere tegenslagen, vergissingen van de directie, bij 't aanwerven van nieuwe artisten en het aanvaarden van nieuwe stukken — niets van wat maar... niét deugt, ontbrak eraan.

Reclamaties van abonnenten... Aanklachten in de pers... Geroep al om nieuwe « kunstadviseurs »!! En, vóór de maand December reeds, artikels met den titel van « De Toestand in de Vlaamsche Opera » in de gazetten!

Begonnen werd met « Lohengrin » in een bezetting die 't over haar geheel afleggen moest bij al deze van 't vorig seizoen.

Slechts drie nieuwe werken kwamen voor het voetlicht : Op Zaterdag 23 October 1926 : Een oorspronkelijk : « Klaas in 't Luilekkerland », een tekst van Ernest W. Schmidt op muziek van George d'Hoedt, waarvan de verdiensten lang niet opwogen tegen alles wat zijn leefbaarheid in den weg stond.

Op Zaterdag 8 Januari 1927 : Een Tsjechisch : « Jenufa » van Janacek, dat zonder twijfel een méér loonend succes zou hebben genoten, ware het niet gekomen in zulke periode van algemeene depressie, — op het tooneel als in de zaal.

En op Zaterdag 5 Maart : « Lenteoffer » — « Le Sautériot » — van den Oostenrijksch-Italiaanschen toondichter Sylvio Lazzari, dat niet beantwoorden mocht aan de verwachtingen, welke het jaar tevoren in de Fransche Opera vertoonde « La Lépreuse » van denzelfden componist gewekt had.

Als noviteiten bracht het balletkorps :

Op Zaterdag 2 October 1926 : De « Wals » van Ravel.

Op Zaterdag 11 December 1926 : « De Tooverbeiaard » van Piek Mangiangali.

Op Zaterdag 18 December 1926 : « De Tragedie van Salomé », van Florent Schmitt.

Op Zaterdag 9 April 1927 : « Bacchanale » van Ebbe Hamerik, op een scenario van zijn leermeester Frank Van der Stucken.

Als interessante gebeurtenis in dit seizoen is nog te vermelden, dat, in hun nood, de heeren Derickx en Tokkie terugkeerden tot den « Faust » van Gounod, zelfs in twee totaal verschillende bezettingen — maar ditmaal met, voor den eersten keer in de Vlaamsche Opera, het ballet van den Walpurgisnacht.

En véél bressen had deze « Faust » reeds in hun zóózeer geteisterde kas gestopt, toen zij nog een heel nieuwe belangstelling konden wekken voor « Tannhauser », door het optreden van een nieuwe zangeres, die hiermee slechts een proefbeetje van het tooneel nemen kwam, en die later, een onzer sterren van eerste grootte is geworden : Mej. Bertha Briffaux.

Er bestonden toen ook al plannen voor de « Salomé » van Richard Strauss — aanvankelijk met mevr. Faniella in de titelrol, en toen zij de tessituur ervan te hoog vond, met Mevr. Hougaerts —, maar daarvan is niets in huis gekomen.

Dat zou voor 't volgend jaar zijn.

Reprises van « Stepan », « De Rozenkavalier », « Tristan en Isolde » (met den heer Drost als Tristan), « De Doode Oogen », zélfs van « Hoffmanns Vertellingen » — alle toch vroeger verzekerde successen ! — hadden geen leven in de brouwerij kunnen brengen, en de heeren Derickx en Tokkie mogen er wel om geprezen worden — als ze 't zichzelven niet als 'n penitencie tot het bekomen eener absolutie voor hun talrijke zonden hadden opgelegd ! — dat ze, onder zulke benarde omstandigheden, nog twee voorstellingen van « Pelléas en Mélisande » ondernamen, waarvoor ze den heer Scapus hadden teruggevraagd, die, als « Mélisande » dan, Mevr. Hougaerts aan zijn zijde zou vinden.

De eerste vertooning van « Parsifal » op Goeden Vrijdag kon, die seizoen, nog door drie andere worden gevolgd.

En ook dit speeljaar bleef nog geheel vrij van de operette.