688 document(en) met "niet-ingelichte" • Resultaten 481 tot 500 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Moeizaam teater over twee filozofen • 4 november 1995
Wars van alle gedweep en wanen van de dag wil hij op een fundamentele manier vastleggen wat wel en niet op exacte wijze kan gezegd worden...Zodat je je gaat afvragen of de wereld van schoonheid en kunst niet te verkiezen valt boven de dorre wereld van de logika...De sfeer van het milieu waarin ze zich bewegen, wordt opgeroepen in films die tijdens de voorstelling geprojekteerd worden, niet in het spel zelf

De Keersmaeker legt haar eigen klemtonen in... • 4 november 1995
De muzikanten bevinden zich niet, als gelijkwaardige partners, tussen of achter de dansers...Door de vele vrouwen die hen opnemen in duetten en trio's zijn zij niet meer "van hout". Tot zover de trouw aan Dehmel en Schönberg...De koreografie toont niet een man en een vrouw, maar vele mannen en vrouwen, met erg verschillende temperamenten en bewegingen, en ondergraaft zo het absolute idee van DE eros

Intrigerende Hamlet met jonge akteurs • 24 november 1995
Het is een erg vanzelfsprekende, maar wellicht niet zo eenvoudig te bereiken manier om de aktualiteit van Shakespeares stuk te tonen...Het lijkt er bijna op dat Peyskens voor dit stuk niet uitgegaan is van Shakespeares tekst, maar er bij het ordenen van zijn indrukken van deze jonge mensen op gestoten is, plots de gelijkenissen...Toch is er ook een niet onbelangrijke subtekst in deze voorstelling die duidelijk niets met de akteurs, maar alles met Peyskens eigen kijk op teater te maken heeft

Bijtende burleske met Boris Vian als aangever • 29 november 1995
Vian richtte zijn pijlen vooral op het Franse establishment van rond de Tweede Wereldoorlog, maar je hebt niet veel verbeelding nodig om in deze voorstelling de parallellen met de hedendaagse "groten...niet -- heel Noord-Afrika wel een geschikte vijand...Maar dat neemt niet weg dat dit stuk heel juist de sfeer van Vians werk treft

Koreografe Lucinda Childs boeit met uitgepuurde eenvoud • 1 december 1995
Na de pauze volgt nog een werk uit 1995, From the white edge of Phrygia, op de gelijknamige muziek van Stephen Montague, die echter niet live uitgevoerd wordt...Verrassend is deze voorstelling niet...De sfeer wordt onwillekeurig plechtig, met afgemeten groepen dansers, in heldere, trage bewegingen, niet meer dan passen

Drama over incest lost tweespalt niet op • 4 december 1995
Teleurstellend kan je het resultaat niet noemen, maar echt geslaagd is het evenmin...De hoofdoorzaak is, denk ik, een onopgeloste tweespalt in de tekst, die door de enscenering niet verhelderd maar veeleer genegeerd wordt...Suspense Je krijgt dus een stuk dat voortdurend kantelt tussen zeer herkenbare situaties met volkse figuren uit een niet zo ver verleden, en een tweede plan waarop "eeuwig-menselijke" problemen

Dansers brengen nieuwe kijk op Wozzeck: Bert... • 9 december 1995
Een echt meesterwerk is dit niet, maar toch brengt Van Gorp het er, ondanks de drastische koerswijziging, niet slecht vanaf...Het leven, het kind, het is allemaal niet genoeg of niet precies wat ze wil...Maar ook een vrouw die als kind niet echt kreeg wat ze wou, en zelf niet weet wat ze als moeder met haar kinderen aan moet

Koreograaf Marc Vanrunxt zweeft tussen emotie en... • 13 december 1995
Je komt er bij Vanrunxt zo gauw niet uit...oordeels is dat niet vreemd...Wat op het eerste gezicht misschien een statement lijkt of een soort zelfonthulling, wordt echter niet nader verklaard, het lijkt er enkel en alleen om het biezondere effekt te zijn

Peter Brook maakt Beckett herkenbaar en verbijsterend • 16 december 1995
Hij volgt wel zeer trouw Becketts aanwijzingen, maar hoeveel dat er ook zijn, ze kunnen niet alles bepalen...Maar dat is niet alles...Winnie kan de tijd niet struktureren, geen onderscheid maken tussen verleden, heden en toekomst; alles is voor haar een eeuwigdurend nu, een totale stilstand

"Tres" van Barkey blijft te schetsmatig • 28 december 1995
Dus niet alleen het effekt (de hoerige kleedjes van de vrouwen), maar ook hoe het gemaakt wordt (de uitbuiting). Die eerste indruk wordt de hele voorstelling lang bevestigd: de performers van deze...nachtclub geloven zelf niet meer in hun kunsten...Ze wisselt haar miniskuul stukje textiel (in namaak schaapharen) uit voor een donkere broek en herenjas, die haar borsten net niet bloot laat, en zingt "Déshabillez-moi" (van Greco

Wonderlijk ballet van sierlijke woordfiguren: Kaaiteater brengt... • 19 januari 1996
En hier begint zand in de machine te raken, want de klant erkent de situatie, zoals de dealer ze definieert, niet...Zo zal het gesprek tussen dealer en klant uiteindelijk ontaarden tot een louter uitstel van fysieke agressie, omdat de wet in de duistere schemerzone van de dealer niet meer tussenkomt...En ondanks het feit dat Peter van Kraaij zich niet houdt aan de oorspronkelijke rolinvulling van Koltès, is hetzelfde waar voor de manier waarop de akteurs deze woorden in de mond nemen

HardtMachin Group verstrikt in gags • 19 januari 1996
Een rechtlijnige interpretatie van Heiner Müller moet je in elk geval niet dadelijk verwachten...Zeker als je het stuk van Müller niet kent, ontaardt de voorstelling daardoor al snel in een opeenstapeling van onzinnige visuele en muzikale tekens...Wie zich daarover niet druk maakt, kan een zeker genot beleven aan de muziek en de visuele gags

"Quel moi est-ce que je peins" • 1 februari 1996
Zijn voorbeelden waren bovendien niet de goede en het drong niet, of te laat, tot hem door dat hij, op het ogenblik van zijn tweede geboorte als kunstenaar, ergens rond zijn veertiende jaar, ontwaakt...Hij staat niet aan de kant van de kunstenaar die zijn mogelijk onderwerp steeds verder ziet inkrimpen tot niet meer dan zichzelf, maar aan de kant van het sentiment...Niet, zeker niet, ten behoeve van anderen of de kunst, maar louter ten behoeve van de kunstenaar

Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
En het stuk doet dat niet door groteske symboliek of gratuite vondsten maar door in een zeer uitgekiend samenspel van stem, beeld en woord de textuur zelf van de taal en de listen van het theater aan...Niet verwonderlijk dat Brook dan ook Beckett, en wel diens Happy Days naar voor schuift als een stuk waar dit verlies tastbaar, aanwezig wordt (en dus niet: uitgelegd, voorgesteld,...). 'The second...Het blijkt er twee maal op uit te draaien dat men de uitdaging van Becketts teksten, om zijn worsteling met de woorden en de gebaren te herdoen, letterlijk te belichamen, niet kan negeren zonder de

Neuer Tanz-schimmen laten interpretatie open • 2 februari 1996
Het is niet alleen de abstrakte figuur die een danser neerzet, die ons bezighoudt...Niet meer in staat, bievoorbeeld, om de heerlijkheid van ballet te belichamen...Die spreken deze interpretatie niet tegen, maar onderbouwen ze ook niet

Twee artiesten buiten kategorie • 3 februari 1996
Stichting Dansproduktie, waar Tom Jansen de spelregie deed, niet zo overvloedig gelauwerd werd, is het wel een voorstelling die in elk overzicht van de Nederlandse dans opduikt als een referentiewerk...De produkties in dat circuit mochten dan nog opzienbarend, experimenteel en vernieuwend zijn, ze kenden slechts een beperkte circulatie en er werd niet aan repertoire-opbouw gedaan...Laagland wil zich ook niet enkel als zuivere teaterorganizatie profileren, maar op verschillende terreinen tegelijk aktief zijn: naast teater ook film, televisie, literatuur

"Niet zo absoluut een meesterwerk willen maken":... • 3 februari 1996
weten wel dat een man in een film niet echt door een kogel getroffen wordt, maar we denken daar niet aan...Schemerzone Is het gegeven dat de kijker niet alleen naar een personage, een idee, zit te kijken, maar ook of vooral naar de konkrete vent die dat belichaamt, ook niet zeer belangrijk...Je houdt van wat je kan, niet van wat je niet kan

Daniel Larrieu schept sfeer met zachte beeldenstroom • 3 februari 1996
Hij weet daarbij niet altijd de val van het cliché-matige te vermijden...Je kan het niet plaatsen in een groter geheel, de beelden blijven daarvoor te los tegen elkaar aanschuiven...Als je je daaraan niet teveel stoort, krijg je echter een mooie beeldenstroom met een apart karakter

Hernieuwde kennismaking met Meg Stuart • 9 februari 1996
Natuurlijk is het lang geleden dat deze voorstelling hier nog te zien was, maar dat is niet de hoofdoorzaak van de verrassend nieuwe indruk die de herneming maakt

Eerste stappen van een levend tijdschrift • 16 februari 1996
Maar geheel onlogisch is deze Blinddoek ook weer niet, omdat ze de "inhoudelijke ondersteuning" beter uitwerkt dan gewoonlijk het geval is. Bart Meuleman heeft een merkwaardige dubbelrol...Vooral de spiegeling ervan aan een citaat uit Nietzsches Also sprach Zarathustra over die laatste mens als een toppunt van onbenulligheid liet aan duidelijkheid niet veel te wensen over...De blinddoek is niet echt wat je noemt een "must", je kan de uitgeschreven tekst trouwens achteraf thuis bestellen