Date 1996-01-19

Publication De Standaard

Performance(s) H2

Artist(s) Bernard, Denis

Company / Organization HardtMachin Group

Keywords müller • panelen • visuele • afbeeldingen • brigittinenkapel • amusant • aktie • heiner • gamba • onprettig

HardtMachin Group verstrikt in gags

BRUSSEL -- De Brigittinenkapel in Brussel is de jongste jaren het toneel van teatrale, muzikale en koreografische experimenten. Het ensemble met de zeer Europees-taalgemengde naam "HardtMachin Grooup" brengt er nu zijn tweede voorstelling, H2. De titel is een afkorting van Heiner Müllers stuk Herakles 2 oder die Hydra, de inspiratiebron voor deze voorstelling. HardtMachin Group werkt, naar eigen zeggen, aan een vorm van teater die langs visuele en akoestische weg tot nieuwe taalkodes wil komen. Het resultaat valt mee, al valt het moeilijk om er meer in te zien dan de optelsom van wat slimme vondsten en gimmicks.

Een rechtlijnige interpretatie van Heiner Müller moet je in elk geval niet dadelijk verwachten. Regisseur Denis Bernard laat een zanger (Sébastien Jacobs) en een meestal zwijgende aktrice (Isabelle Bats), met de glamour-allures van een tv-presentatrice, optreden in een vreemde mengeling van een spelprogramma en een pastiche op een barok opera.

De muziek is ontleend aan de Duitse barok-komponisten Abel Hasse en Schenck, alsook Luc Gaugler. Deze laatste begeleidt de akteurs tevens op viola da gamba gedurende de hele voorstelling.

Het spelelement van het stuk zit vooral in de scènes waarin de akteurs achter grote panelen met pseudo-historische afbeeldingen van een man en een vrouw gaan staan. Openingen in de panelen ter hoogte van hoofd en armen brengen de dode beelden op een tamelijk potsierlijke wijze tot leven.

De keuze van de afbeeldingen en de muziek, vooral het gebruik van een paar opvallende deus-ex-machina-effekten roepen de baroksfeer op. De nodige postmoderne effekten ontbreken evenmin: een verdubbeling van de aktie op de scène door een aktie op een scherm van halfdoorzichtige plexiglazen panelen bievoorbeeld, of het gebruik van intrigerende echografische filmbeelden.

Maar al deze vondsten ten spijt blijft het onduidelijk waar het hem in dit stuk eigenlijk om gaat. Dat de regisseur erop stond om de teksten van Müller in het Duits te spelen, verergert dat alleen maar.

De uitspraak van de Franstalige akteurs is nauwelijks te begrijpen. Zeker als je het stuk van Müller niet kent, ontaardt de voorstelling daardoor al snel in een opeenstapeling van onzinnige visuele en muzikale tekens.

Amusant

Blijft de samenhang van het stuk of het verband met Müller duister, het geheel is -- merkwaardig genoeg -- niet onprettig om te zien. Uit het stuk spreekt een grillige, licht prettiggestoorde verbeelding die af en toe vrij amusant is.

Waarschijnlijk zijn er allerlei diepzinnige bijbedoelingen verbonden aan deze beeldenkramerij, als je tenminste afgaat op de verklaringen in het begeleidende boekje of het te leen gaan bij een "ernstig" auteur als Müller. Wie zich daarover niet druk maakt, kan een zeker genot beleven aan de muziek en de visuele gags.

Brigittinenkapel in Brussel tot 20 januari om 20.30 uur. Reservering: 02-511.99.66.