523 document(en) met "Het stuk stuk" • Resultaten 241 tot 260 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Inventaris zonder begin of einde : "Oefening... • 22 september 1994
Nu eens vermoed je dat het een stapel oude luiers zijn, dan weer een stel lakens, later dienen ze ook als lijkwade of meubelstofthoezen in het huis van de gestorven vrouw...De tekst van het stuk is een lange woordenstroom die heen en weer golft tussen moeder en zoon...Grillig Het is de enscenering van regisseur Marlies Heuer van het Nederlandse Theater Carrousel die een interpunktie aanbrengt in deze woordenstroom

Cunningham danst tot de kijker duizelt :... • 13 oktober 1994
ANTWERPEN -- Wie dacht dat het na het magnum opus Ocean op het Kunstenfestival in Brussel wel enige tijd stil zou zijn rond Merce Cunningham, zal zijn mening moeten herzien...Bij het opzetten van een stuk legt hij vooraf geen intentioneel verband vast tussen de muziek, de scenografie en de dans...Het eerste programma is vanavond nog te zien in deSingel, het tweede programma, met de oudere werken "Inlets" en "Sounddance" en het recente "Doubletoss" zijn vrijdag en zaterdag te zien

Tristero op drift in chaotische "Garga Shlink" • 15 oktober 1994
Het stuk zelf is biezonder ingewikkeld en chaotisch: het vertelt de strijd lussen de arme plattelandsbewoner Garga die in Chicago de touwtjes aan elkaar probeert te knopen voor hemzelf en zijn familie...Dat dreef het tempo van de voorstelling zeer sterk op, zodat het stuk ontaardde in een wilde woordenstroom...Voor het Shlink-personnage, gespeeld door Paul Bogaert, heeft dit weinig gevolgen, vermits de aard van deze figuur in de loop van het stuk niet verandert

Guy Cassiers draait tijd om • 21 oktober 1994
Dit verhaal wordt voorafgegaan door het korte stuk Rockaby van Samuel Beckett en gevolgd door Hulpkreet van Peter Handke...het eerste deel van het verhaal worden de onbekommerde, "glossy" videobeelden van het Amerikaanse leven onverwachts doorsneden door beelden van mishandelde lijken uit het kamp...De stem in het stuk verschijnt als tekstregels die heen en weer over het scherm schommelen

Meg Stuarts kommentaar op echtheid van de... • 25 oktober 1994
Het verschil met de andere werken is natuurlijk dat het hier om levende mensen gaat, terwijl de konventionele afspraak van het teaterkijken toch vervallen is. De toeschouwer bevindt zich in een...Zelfs al gaat het om objekten die (nog) niet gekonsakreerd zijn als kunst, maar pretenderen dat de geuren en smaken van het gewone het museum veroveren (al gebeurt dat dan wel op een gouden voetstukje...Het zogezegde levensechte, de kunst die uit het dagelijkse en onverwachte opbloeit, wordt plots ontmaskerd als een enscenering door het kontrast met Stuarts "dansers". Maar bovendien toont zij met

Kaaiteater opent met bittere lach van Discordia • 1 december 1994
Personages of een echte plot zijn in dit stuk van Herzberg niet te bekennen: het stuk is een aaneenschakeling van korte scènes waarin telkens een relatie, vaak een driehoeksverhouding, door dialogen...Keuzes De titel van het stuk verwijst naar de vele keuzes die in zo'n verhouding gemaakt kunnen worden...Wat het, in deze enscenering zonder naturalistische afleidingsmaneuvers, vooral duidelijk maakt, is dat het aartsmoeilijk, zelfs onmogelijk is om de complexiteit van emoties in bovendien zeer complexe

De Keersmaeker kijkt door kaleidoskoop : "Amor... • 2 december 1994
Het is een ogenblikkelijke explicitering van de gedachte dat het in de liefde en in het leven om iets onuitsprekelijks gaat, een universeel princiep dat blijft duren buiten de begrenzing van het...Zo wordt gesuggereerd.dat het werk van de groep beantwoordt aan dezelfde liefdeswet die het stuk aanschouwelijk wil maken: het gaat in dit werk steeds om hetzelfde, maar tegelijk is er een konstante...Wat niet wil zeggen dat het al sierlijkheid en schoonheid is wat de klok slaat: de dissonante beweging, het zotte en het verscheurde zijn evengoed aanwezig in deze kaleidoskoop

Het Bordes speelt Arrabal en Purdy • 17 december 1994
BRUSSEL -- Het Bordes is het teatergezelschap waarin aktrice Hilde Wils en vormgever Bernard van Eeghem hun krachten bundelden voor Tu n'as pas tres bon caractère...Bij Arrabal noemt Lilbé dat "zich amuseren". Je krijgt daarbij het gevoel dat "amuseren" niet echt het goede woord is: het gaat erom de tomeloze, angstaanjagende verveling en onbestemdheid van het...Het wekt dan ook weinig verwondering dat ze zich op het einde van het stuk afvragen of goed zijn niet net zo vervelend is als slecht zijn

Leven in een kartonnen doos • 20 december 1994
De inhoud van het stuk leidt tot deze vorm: in Everyman wordt een familie ten tonele gevoerd waarvan de leden nog nauwelijks woorden gebruiken om met elkaar te kommuniceren...Op het einde van het stuk knipt hij toch de waslijn door die allen verbindt...Dat luidt het einde van deze gesloten familiewereld, en tegelijk het einde van het stuk in. Het laatste beeld is een close-up op het video-scherm van de moeder, die afwerende gebaren maakt als iemand

Hyperventilatie in ontheemde wereld • 23 december 1994
Het is een metafoor voor het gevoel van benauwdheid en (doods)angst dat de protagonisten van dit stuk treft, zonder dat ze de vinger op de oorzaak kunnen leggen...Het stuk speelt zich af in een gemarginalizeerd stedelijk gebied...Het eigenaardige van deze figuur is dat ze, ondanks dit dubieuze gedachtengoed, tegelijk ook de enige kritische observator is. Het vierde personage van dit stuk is een Vietnamese vrouw (Paul

Ongein domineert barre wereld van Josef Nadj • 14 januari 1995
Meer dan een dansvoorstelling wordt het stuk zo een mime-spektakel met een sterk virtuoze, klowneske inslag...De inspiratiebron voor dit nieuwe stuk -- al is daar in de voorstelling rechtstreeks niet veel meer van te merken -- is het leven en werk van wereldreiziger Vojnich Oskar...Die indruk wordt het hele stuk lang, in een eindeloze stroom doelloze tafereeltjes, opgebouwd

Rieks Swarte betoverend als Oosterse verteller • 20 januari 1995
Sjahrazaad (Sheherazade) slaagt er echter in het oordeel 1001 nachten uit te stellen: elke nacht tot aan het ochtendgloren vertelt zij een verhaal, waarvan het vervolg pas de volgende nacht komt...Daardoor kunnen de akteurs ook in geen tijd van het ene naar het andere personage "springen". Het fijne van Swartes benadering is dat hij die gebaren en attributen zeer herkenbaar houdt: ze liggen...Vondst Het einde van het stuk is een vondst

Gents dansfestival brengt montage en hommage :... • 28 januari 1995
GENT -- Het Flemish Dame Platform stelt op een korte periode van vijf dagen het werk van jonge of minder bekende Vlaamse koreografen voor aan een internationaal publiek...Haar voeten lossen nauwelijks de grond, als zij het ene been stijf gestrekt voor het andere zet, zo ver als het kleed toelaat...Toch doet het einde van het stuk vermoeden dat die aanwezig is. Van der Pluym zet het bankje recht, gaat ernaast staan, en kijkt onbewogen de zaal in. Zij gaat dan plots af, en het publiek kan nog een

Grote wereldproblemen en beeldpoëzie op Dance Platform • 30 januari 1995
Drie figuurtjes in het midden verschuilen zich achter drie grote planken, die bij het begin van het stuk met een dreun voorover vallen...Schokeffekt Het stuk sluit af met een voorstelling van de meester-slaaf-relatie: een man kan een vrouw zo terrorizeren dat ze zichzelf vernedert, op zijn vingerknip, tot de meest onzinnige...Het over-bekende roept in dit stuk plots een veelheid aan verwijzingen op

Herontdekking van de negentiende eeuw: Gerenoveerde theaters... • 1 februari 1995
het ancien régime waren kostuums en taalgebruik van acteurs nauwelijks te onderscheiden van de opsmuk en handelwijze in de straat, ongeacht de periode waarin een stuk speelde...stilzwijgen (het plebs wordt naar het paradijs verwezen of buitengewerkt) aan een cultuur die niet meer de zijne is. Hij koopt een kaartje voor, maar is geen deel meer van het spektakel...Het proscenium wijkt terug achter de 'manteau'. De burger verdwijnt stilzwijgend in het duister als het doek opgaat

Teshigawara weet publiek te fascineren • 3 februari 1995
Visueel lijkt het wel alsof de enscenering de harde kwaliteit van het staal, in het klankbeeld zo nadrukkelijk aanwezig, volkomen negeert...Op het einde wordt de scène verlicht door talloze kleine lampjes tegen wanden en vlak boven het scène-plateau...Het mag duidelijk zijn: wat Teshigawara nastreeft, is fascinatie, geen kommunikatie in een klassieke zin

Baervoets' modernisme oogt heel klassiek • 10 februari 1995
Het stuk valt uiteen in vier delen, vier onderzoeksmomenten die naast elkaar staan...Ik geloof dan ook niet dat het de modernistische stelling is -- het gaat om beweging en niets dan beweging, desnoods door poppen uit te voeren -- die het belang van de voorstelling bepaalt...Ik heb het gevoel dat Baervoets hier voor eigen rekening het princiep van het klassieke aan het herwaarderen is. De voorstelling werkt als klassicistische architektuur of klassiek ballet

Jan Fabre worstelt niet ballet : Nieuwe... • 14 februari 1995
Hij heeft een installatie in Middelburg, een beperkte retrospektieve in het Amsterdamse Stedelijk Museum en in het Amsterdamse Muziekteater is zijn nieuwe koreografie te zien, Quando la terra si...De transformatie van het ballet tot een volstrekt nieuwe vorm, die van Da un'altra faccia... zo'n belevenis maakte, mislukt hier: het is het corps de ballet dat zijn regels oplegt, en het ballet noch...Integendeel, wanneer ze trippelt, op haar spitsen, met nauwelijks een schuchtere sprong hier en daar, maakt ze vooral het wankele evenwicht van de danser duidelijk, het gevecht om binnen de opgelegde

Stan kijkt twee keer in huiskamer • 16 februari 1995
Het stuk van Herzberg heeft een geraffineerde psychologische intrige, dat van Villiers de L'Isle-Adam lijkt wel een verbazingwekkend feministisch pamflet avant-la-lettre...Naarmate het verhaal vordert, worden de eenvoudige schema's steeds complexer: de motieven van de personages zijn ver van zuiver, en het portret van die lieve Arthur krijgt allengs ook stevige deuken...Wat ook die dubbele betrachting in de weg staat, al is het maar omdat toneelspelers "het hogere" nastreven, is in zijn ogen verdacht en verwerpelijk

Stan maakt pijnlijke klucht van True West • 18 februari 1995
Op het eerste gezicht leest zijn stuk ook als een regelrechte soap, een familiedrama in miniatuur op zijn Amerikaans...Bij zo'n totaal gebrek aan decorum hoeft het weinig te verwonderen dat de voertaal een gekuist Antwerps is. Daardoor komt het verhaal ook zeer dichtbij: het Amerikaans vernisje is zo vergeten...En dan is het zonneklaar dat het probleem van deze twee broers niet een of andere tragiek, maar juist het totale gebrek eraan is. Ze zijn en blijven vorm- en inhoudsloos