704 document(en) met "H. De" • Resultaten 481 tot 500 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Geen twee voorstellingen van "Nievelt" ooit dezelfde • 4 mei 1995
Poses Naast de vele, wisselende en verrassende patronen die ontstaan, ontleent de dans een groot deel van zijn charme aan de verschillen tussen de dansers...De basis van de bewegingen wordt vooral gevormd door vrij klassiek aandoende poses, waarbij de bewegingen langs de ledematen vanuit de romp weg bewegen...Twee vrij lange solo-bewegingen van Rosa Hermans en Enid Gill in de eerste fase van de voorstelling bij voorbeeld, telkens opgebouwd als tolbewegingen over het midden van de scène, maken die

Fabres wereld in een notedop • 13 mei 1995
De parallel tussen de struktuur van de oorspronkelijke werken en deze drie solo's maakt van de voorstelling meer dan een best of-spektakel...De ijzeren wetmatigheid van de opvolging dag-nacht-dag als voor- en achterkant ervan, de terugkerende figuren van de gepantserde ridder en de insekten, de duivel, het stervende paard, en vooral de...Misschien is dat wel een van de geheimen van Fabres magie: door de dwang die hij zijn dansers oplegt om net dat te doen wat hen onbekend is, ontstaat de spanning die de schoonheid van zijn

Frank Vercruyssen op zoek naar houvast in... • 20 mei 1995
Zijn enorme diepte, waarvan de leegte alleen door drie bundels spots, een stoel en een lezenaartje doorbroken wordt, kan je perfekt vergelijken met het schedeldak van de man die voor ons staat...De manier waarop Frank Vercruyssen de tekst belichaamt zou je trouwens niet beter kunnen omschrijven dan als een greep naar houvast in het luchtledige...Nog te zien in de Studio's van het Kaaitheater in de O.L.Vrouw-van-Vaakstraat, 1000 Brussel op zondag en maandag, telkens om 20.30 uur

Fijnzinnig samenspel tussen muziek en dans :... • 23 mei 1995
Het ritme en de struktuur van de muziek bepalen hier duidelijk de dans...Soepel In de bewegingstaal zie je een zelfde inventiviteit als in de solo...Door al die kleine verschillen verwekt de dans veel minder een gevoel van gewichtloosheid: de dansers zweven niet over de scène, maar doorlopen een ingewikkelde geometrie op de scène

Bronkhorst en Jongewaard buiten beperkingen mooi uit • 24 mei 1995
Bij de aanvang lijken de dansers als een hechte groep vooral de kijkers uit te dagen, te verleiden...Bij de vrouwen is er de koketterie van Adrijana Barbaric, de ondeugende sensualiteit van Paula Vasconcelos, de gespierde energie van een schitterende Pink Niessen (die de eigen dansstijl van...Het spel van verleiding en vermomming tussen de dansers onderling en tussen dansers en kijkers; de kracht en de lichte potsierlijkheid, de kwetsbaarheid van degene die verleidt; het moment waarop de

Needcompany in greep van vervallen leven • 26 mei 1995
De scène met de vrijende vrouw is bedrieglijk: pas op het einde zie je dat ze de liefde bedreven heeft met een pop, waarvan de kleren aan haar halve lichaam zijn opgehangen...Toch zie je in beide gevallen een zelfde oppositie tussen de koningin/de moeder (Viviane De Muynck) en de professor/ de vader (Mil Seghers), als ze geplaatst worden tegenover een uitbarsting van...Daar buigen ze zich over de dodelijke ontmoeting tussen Leda en de zwaan, waarbij de liefde het afgelegd heeft tegen een wellust die voortdurend op de grens van perversie en geweld balanceert

Mooie gevoelens bieden geen garantie voor sterk... • 27 mei 1995
Kiespijn De eigenaardigheden van de man moeten Wim Vandekeybus in die mate gefascineerd hebben dat hij in Alle Grössen decken sich zu de hele mytomane wereld van Wegener rekonstrueert...De Herr Baron en het meisje uit zijn verbeelding of herinnering, gespeeld door Inaki Aspillaga en Lieve Meeussen, lopen tussen deze twee door...Alle illustratie daarbij, de tv-beelden, de akties van Aspillaga en Meeussen, de verrassingen van de scenografie, slagen er ternauwernood in om een ongelooflijk gevoel van verveling op afstand te

Het lichaam zelf, op het podium, overal:... • 1 juni 1995
Het zijn de voorstellingen waar je na tien minuten al weer zou willen weglopen, als je constateert dat voor de zoveelste keer de truuk met de indringende blik, de trage bewegingen, de zeer...Ook in de voorwerpen en de beelden van de art-déco vind je een zelfde neiging tot mystificatie en fetisjisme die ook zo apert aanwezig was bij de woordeloze, nauwelijks nog bewegende choreografe in de...Ik kon in de voorstelling moeilijk iets anders zien dan een totaal uitgesleten cliché-beeld van de 'vereenzaming van de moderne mens', waarbij de kracht van de scène om zelfs het onbenulligste gegeven

Een festival van persoonlijkheden • 1 augustus 1995
Cultuurverschillen Johan Thielemans, hoe uiten die verschillen in de Nederlandse en de Vlaamse theater-'cultuur' zich binnen de gesprekken in de jury, bij de beoordeling van de afzonderlijke...De Nederlandse journalisten vonden de voorstelling juist heel relevant, zeker met het ook op de ontwrichting, de wanhoop en de doelloosheid in de maatschappij van de jaren negentig...Als Vlaming herkende je niet alleen de gefrustreerde wanhoop, de benepen ideologie, de psychische verminking, maar je werd ook onmiddellijk aangesproken op de mogelijkheden je daaraan te ontworstelen

Wervelende waanzin van Mantero • 1 september 1995
BRUSSEL -- Het festival Bellona Brigitinnen is de bekroning van een jaarprogrammatie met teater, dans en muziek in de oude Brigittinenkerk in de Brusselse Marollen, vlak bij de Kapellekerk...De slapstick wint het definitief als je op de klankband Janis Joplins Oh Lord, won't you buy me a Mercedes Benz door een man vertolkt hoort...De voorstelling van Mantero is nog te zien tijdens Klapstuk '95 in Leuven, in de stadsschouwburg

Pina Bausch sluit dansers op in eeuwig... • 9 september 1995
Zowat alle dansers verschijnen op een lange lijn: op de voorplecht van de boot en kijken de zaal in. Een man komt voor de boot staan, monstert het "tableau de troupe" even, en neemt dan een foto...De foto van onszelf als publiek, als deelnemers aan de bijeenkomst, maakt de vraag nog acuter: wat zochten we hier zelf, wat was onze rol...Dat ritme en de lege desolaatheid van de scène vormen het waarmerk van de voorstelling

De Tijd vertelt Ovidius met charme • 18 september 1995
Elke akteur heeft zijn eigen wijze om het publiek toe te spreken, waarbij de ene nadrukkelijker een kommentator van een verhaal is en de andere veeleer akteert, in de huid kruipt van de personages...Narcissus Dirk Buyse is de verteller die het meest als persoon op de voorgrond treedt: zijn vertelling van de jonge man die het wagenspan van de zonnegod wil mennen, zit vol terzijdes en...Het idee van de metamorfoze, toepasselijk zowel op de verhalen als op de schrijver ervan, maar natuurlijk ook op het werk van de akteur, krijgt daarmee een verrassend letterlijke belichaming

Droeve wereld met een sprankeltje hoop :... • 22 september 1995
Maar de kleuren, de bewegingen, de gebeurtenissen zijn heviger, springen meer in het oog...Die gelijkenis met de dagelijkse wereld zit ook in de struktuur van de voorstelling: Het gaat er soms behoorlijk chaotisch aan toe, soms is in zowat elke hoek van de immense scène van deSingel iets...Wat niet wegneemt dat een grote drang om zich te manifesteren toch met de regelmaat van de klok de kop opsteekt bij een van de dansers

Allerminst een doodnormale vrouw • 23 september 1995
Geen "teater zoals te voorzien en te verwachten was" dus, maar teater dat grenzen negeert, niet alleen de grenzen van de burgerlijke kategorieën, maar ook de andere...de tekst neemt deze transgressie de vorm aan van de perversie...Het geheim van de voorstelling zit, denk ik, in de overduidelijke, zelfs overtrokken teatraliteit, waarmee zij de rol speelt van de heks die zich verschuilt achter het grijze muisje, de doodnormale

Jonge bewoners van Marollen spelen hun eigen... • 4 oktober 1995
Het voorstel: verplaats de energie van jullie leven op straat, de kleine vandalenstreken maar ook de frustrerende zoektocht naar werk of de moeilijke en gewelddadige kontakten met de ordehandhavers...De gespannen verhouding tussen de ordehandhavers en de jongens vormt trouwens zowat de rode draad van het stuk, dat eindigt met een smadelijke aftocht van de dolende ridder...Een ticket is te koop Vossenstraat 10 (tussen de Hoog- en de Blaesstraat), de toegang voor de voorstelling ligt aan de Kapucijnenstraat, aan de andere zijde van het blok

Klapstuk verkent grenzen van dans: Leuvens festival... • 7 oktober 1995
Klapstuk verkent de grenzen van de dans en kijkt toe hoe de traditie inwerkt op de nieuwste lichting koreografen...Reyniers: "Vanuit Vlaanderen de kunst in, eventjes afgesloten van de werkelijkheid maar toch er middenin: dat gevoel wou ik bij de start van Klapstuk meegeven...Er is de jongste jaren een nieuwe consensus gegroeid, net zoals in de poëzie de experimenten van de Vijftigers helemaal niet meer schokkend overkomen, maar gewoon verwerkt zijn

Monoloog-formaat te klein voor "Maria Magdalena" • 10 oktober 1995
BRUSSEL -- Voor de voorstelling Maria Magdalena baseerde Peter van Kraaij zich op Maria Magdalena of de verlossing van Marguerite Yourcenar uit de bundel Feux (1936). Frieda Pittoors brengt de tekst...een verlossing, niet van de zonde, de begeerte of de dood, maar van (de illuzie van) het geluk...De wijsheid die zij zo bereikt is niet die van de Kristelijke verlossing, maar de bittere vaststelling van de onvervulbaarheid van het verlangen

Extreme complexiteit en uitgepuurde eenvoud : Amanda... • 14 oktober 1995
Het wil ons ook kennis laten maken met een nieuw soort danser: niet de slaafse uitvoerder van de instrukties van de koreograaf, maar een kunstenaar met een eigen, oorspronkelijke benadering van de...Dat verhaal gaat over de verhouding tussen de mens en de natuur, over de geschiedenis heen, met een inbreng van belangrijke filozofen als Empedokles of Spinoza...Als de Pretty Ugly Dance Company er plezier in schept de ene betekenislaag op de andere te stapelen, dan is Hans Van Manen qua sensibiliteit de absolute tegenpool

Bert André's machteloze clown raakt essentie van... • 18 oktober 1995
Het pak, de hoed en de overjas van Bert André zijn niet volgens de laatste mode, maar verder niet biezonder vuil of versleten...Tegelijk bewaart André de sarkastische humor van de tekst, door goed gekozen uitbeeldingen van de mensen waarover de verteller het heeft...En in de scheldtirades zie je de essentiële figuur van Beckett opduiken: de machteloze klown

Meg Stuart op grens van toonbaar en... • 19 oktober 1995
De cynische ondertitel van dit stuk, A love story for six dancers staat haaks op de wrede blik van de koreografe, die de dansers onbarmhartig toont als stuiptrekkende stumpers...Ze is als het ware de afspiegeling van de mentale processen die zich simultaan met de bewegingen afspelen...Als de dansers allen met het hoofd diep voorovergebogen heen en weer strompelen over de scène, ligt de betekenis van diepe droefenis en eenzaamheid zo voor de hand dat je je verbaasd afvraagt of ze