Date 1995-05-26
Publication De Standaard
Performance(s) Le pouvoir
Artist(s) Lauwers, Jan
Company / Organization Needcompany
Keywords leda • professor • zwaan • erotiek • koningin • lauwers • koningin-moeder • ridikulizeert • muynck • viviane
Needcompany in greep van vervallen leven
Vertrekpunt is het verhaal van
Maar net zoals in
In een eerste deel wordt het gedicht
De scène met de vrijende vrouw is bedrieglijk: pas op het einde zie je dat ze de liefde bedreven heeft met een pop, waarvan de kleren aan haar halve lichaam zijn opgehangen. Erotiek als een op zichzelf gericht gebeuren, waarbij het objekt van de begeerte achteraf als een lege voddebaal achtergelaten wordt. Zo volgen nog enkele beelden van begeerlijke lichamen, en het is pas achteraf, in het tweede en derde deel van de voorstelling, dat je beseft dat hier het gebeuren getoond wordt, waar later enkel nog over gepraat wordt.
Het tweede en derde deel zijn in zekere zin eikaars spiegelbeeld of komplement. In het tweede deel krijg je een mytische setting, waarin een koningin-moeder, een professor en
Toch zie je in beide gevallen een zelfde oppositie tussen de koningin/de moeder (
Het is de professor die in eindeloze verhoren alles, tot in de pietluttigste details, wil te weten komen over deze daad. De koningin, dodelijk, vermoeid, wil zich aan deze bevraging onttrekken door een vlucht in drank.
De professor wijst haar echter voortdurend op de verantwoordelijkheid van haar macht. Gaandeweg lijkt die machtige status van koningin-moeder echter een gevangenis, waar de professor haar houdt.
Achter haar verlangen om te vluchten staat een enorme, alles verzwelgende walging voor de staat waarin ze aanbeland is. Het verhaal van
Integendeel, zijn pogingen om het onbeschrijflijke gebeuren in kategorieën te vatten, trivializeren het. Net zoals hij de koningin trivializeert. De walging waarin de koningin verdrinkt, lijkt uiteindelijk heel sterk op een vlucht vooruit in doodsdrift. Er rest haar niets meer. De erotiek is vergeten. De eerbied, de liefde van de professor ridikulizeert haar. De orde van haar rijk blijkt een hersenspinsel te zijn.
Ongemakkelijk
Wellicht is deze verwoording erg vaag, en dat heeft veel te maken met de voorstelling zelf. Lauwers zoekt naar een verwoording en verbeelding van de emotionele werkelijkheid van een vrouw van meisje tot moeder op een uitputtende manier, terwijl dat niet kan.
Hij is wellicht de eerste om dat te weten, en toch laat hij niet af. Je voelt je daar ongemakkelijk bij worden, en zeker in het laatste deel kreeg ik het af en toe behoorlijk op mijn zenuwen. Toch, en dat stemt tot nadenken, laat de voorstelling je achteraf niet los. Het allerlaatste beeld dat we krijgen van
Ze draagt nog slechts zwarte kanten lingerie, die haar zware, niet meer jonge lichaam, op een schreeuwerige manier ridikulizeert. Een pijnlijk reëel beeld, van het eindpunt van een leven dat enkel draaglijk is als er liefde zou zijn. Als die, zoals in de voorstelling, verworden is tot een vals-respektvolle farce, is er alleen nog walg.
Nog te zien in het