704 document(en) met "de-eeuwse" • Resultaten 441 tot 460 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


"La vita" van Perreault indrukwekkend en inhoudsloos • 23 september 1994
De rechtse zijwand is een gigantisch portiek, dat zowat de hele scène-opening zou kunnen vullen, en in de loop van de voorstelling steeds verder naar voor oprukt, als een doem die onafwendbaar is. Dit...gigantische portiek bepaalt de verhoudingen en de bewegingen, sluit de dansers op, en stort ze in de leegte...Alleen was het oogmerk dan de prachtige ordening ervan door de vorst te "verwerkelijken". Perreault zoekt het eerder in de donkere kantjes

Leuvens Stuc legt nieuwe aksenten : Broedplaats... • 27 september 1994
Men hoopt dat de jonge kunstenaars er van elkaars werk kunnen leren, en zo op een interessante manier de grenzen van een genre leren overschrijden...De nieuwe Klapstuk-direktrice, Dominique Van Besien, beschouwt de studio als een broedplaats...Klapstuk zal dus ook tussen twee festivals "afgewerkte" dansvoorstellingen en ad-hocprodukties -- met de naam uit de studio -- tonen

De erotiek van een pas die danspas... • 1 oktober 1994
Als je een voorstelling ter sprake wil brengen bijvoorbeeld, is het wellicht essentieel om duidelijk de aard en de opeenvolging van de bewegingen, het ruimtegebruik en de dynamiek van de dansers voor...Al is ook daar sprake van een ondefinieerbare magie, die te maken heeft met de acteur - de ene "heeft het" en de andere niet - en met de bijzondere kijk van de regisseur of de scenograaf op een tekst...De klemtonen bij het zetten van een voet, de bewust gekontroleerde overgave waar het zelf zich vergeet en toch demonstratief, door de expressie en de zindragende gestiek heen, in het avontuur van de

Eenvoudige ingrediënten, ingewikkelde figuren • 11 oktober 1994
Op de vaag verlichte scène bereikt Childs een effekt alsof de dansers door elkaar heen dwarrelen zoals de lichtstipjes van de twee spiegelbollen die erboven draaien...Daarna gaan de dansers zich opnieuw ordenen in (wisselende) paren, en het lijkt van dan af wel alsof de dans opgebouwd is met popjes die fragmenten van populaire dansen nadoen op de muziek...Ook hier ligt de nadruk niet zozeer op de virtuositeit van de dans als wel op het zeer uitgekiend borduurwerk van variaties en verschuivingen van een zeer sobere bewegingstaal

Cunningham danst tot de kijker duizelt :... • 13 oktober 1994
Dat effekt wordt zeker mee bepaald door de onwaarschijnlijke virtuositeit van de dans, wat op de eerste avond bleek toen een danser bij een soort knipmes-sprong ongelukkig neerkwam en de scène moest...deze voorstelling wijzigen de kostuums van de dansers ook geleidelijk, van lichte, vleeskleurige pakjes met hesjes met rode strepen voor de vrouwen, naar een volledig zwarte kledij...David Tudor levert hier met Neural network plus, een elektronische partituur, die haar spanning vooral haalt uit de onvoorspelbaarheid waarmee de vreemde klanken her en der in de zaal opduiken

Tristero op drift in chaotische "Garga Shlink" • 15 oktober 1994
Het stuk zelf is biezonder ingewikkeld en chaotisch: het vertelt de strijd lussen de arme plattelandsbewoner Garga die in Chicago de touwtjes aan elkaar probeert te knopen voor hemzelf en zijn familie...De opeenvolging van scènes lijkt wel een omgekieperde hoop cliché-voorstellingen, die in al hun onsamenhangendheid ook weer iets van de chaos van de grqotstad uitdrukken...En over dat zeer technisch akteervermogen beschikt hij blijkbaar niet, tenzij het Tristero bij de overgang van kleine naar grote bezetting ontgaan is wat de konsekwenties voor de hoofdrollen waren

Guy Cassiers draait tijd om • 21 oktober 1994
De voorstelling roept de vraag op hoe men de bewustzijnsvernauwing die tot de uitroeiing van de joden geleid heeft, kan voorstellen en/of begrijpen...Als even later de voorgeschiedenis van de kampdokter aan de beurt komt, blijft ze ook op de achtergrond, terwijl het scherm twee parende hagedissen toont...Schommelen Een magistrale vondst in dit stuk is de enscenering van "Rockaby". De strikte regieaanwijzingen van Beckett worden volkomen genegeerd en toch blijft de regie trouw aan de opzet van

Meg Stuarts kommentaar op echtheid van de... • 25 oktober 1994
de Gentse "show" dumpt Stuart nu precies hetzelfde soort beelden, tussen de rommel, in een hoekje, naast de toiletten, op de trappen...Het verschil met de andere werken is natuurlijk dat het hier om levende mensen gaat, terwijl de konventionele afspraak van het teaterkijken toch vervallen is. De toeschouwer bevindt zich in een...Het emotioneel ongemak dat je ervaart, maakt je bewust van de manier waarop in je in de werkelijkheid naar een dergelijke situatie kijkt (of zou willen kijken). De retoriek van "This is the show

Autentieke emoties in "Witte nachten" • 26 oktober 1994
De ontmoetingen tussen beiden in de nacht zijn de perfekte passionele situatie: een verhouding is onmogelijk, wegens de afwezige derde, zodat de onderdrukte emoties hoog kunnen oplaaien...Zo blijft de passie intakt bewaard, wat in een afscheidsbrief van Nastjenka aan de jonge man, die de toeschouwers op het einde meekrijgen, nog eens verduidelijkt wordt...Je voelt een autentieke emotie bij de tekst, helaas blijkbaar zo sterk dat de akteurs vergeten zijn zich grondig te bevragen over de teatrale vorm die deze emotie juist kan weergeven

Hommage aan de "Ballets russes" : Preljocaj... • 27 oktober 1994
Nu valt het ook op dat de sfeer aan haar kant van de scène, waar de muziek onderbroken wordt door geluiden van lekkende goten, het licht schaars is, ver verwijderd is van de droomwereld in de doos...De dans in de doos is dan weer vrij voorspelbaar, en zelfs wat houterig, alsof de verbeeldingswereld van het meisje vol clichés zit over wat de bals in hogere kringen betekenen...Van Cocteau's oorspronkelijke scenario blijven alleen de personages, zoals de manager, de akrobaat, de goochelaar en het meisje over

Kaaiteater bouwt werk- en leefruimtes voor artiesten... • 29 november 1994
Deze twee ruimtes vormen echter, samen met de zolder boven de oude zaal en een ruimte op de hoogste etage van het voorgebouw, eerst en vooral de werkruimtes voor artiesten, met elk hun eigen karakter...De linkerhelft ervan is tijdens de dag de leefruimte van de residerende kunstenaars, en geeft uit op een ingesloten dakterras, 's Avonds is dit de foyer...De andere dat het teater behoefte heef aan kontakt met zijn publiek zodat het logisch wordt dat de leefruimte van de kunstenaar en de plaats waar mensen ontvangen worden dezelfde is. Vanuit de

Kaaiteater opent met bittere lach van Discordia • 1 december 1994
De inhuldiging verliep wat in mineur: het publiek kwam binnen door de oude ingang van het oude fabrieksgebouw aan de Onze-Lieve-Vrouw van Vaakstraat, een inrijpoort van een ruimte die als stapel- en...Van de ene scène naar de andere kunnen de akteurs plots ostentatief een of andere kleine tic gaan demonstreren: ze worden plots schreeuwerig of staan onhandig te friemelen, zodat je de situatie snel...De spanning tussen de soms torenhoge emotionele inzet in de vele verhaaltjes en hun krukkige verwoording wordt door de vernuftige dialoogkonstrukties en de kale regie pas goed voelbaar

De Keersmaeker kijkt door kaleidoskoop : "Amor... • 2 december 1994
Je vindt de spiraalvorm terug in het DNA-molekuul, in de inplanting van het menselijke haar, in de wijze waarop bij planten de bladeren ingeplant zijn, en ga zo maar door...De blik van de kijker gaat zwerven van de ene naar de andere...Met al zijn abstraktie wordt de dans zo de verwerkelijking van het liefdesprinciep waarover de gedichten van Quevedo en Cummings spreken: de oneindige en overrompelende veelheid en heerlijkheid van

Herinneringen aan oude vrienden • 8 december 1994
Vooral in de duetten weerklinkt pop- en dixielandmuziek, een verwijzing naar de kracht van muziek om de sfeer van een ontmoeting weer helder op te roepen...Door de eenvoud van de middelen en het uiterst trage tempo wordt voor de kijker een soort meditatieve ruimte geschapen: ondanks de abstraktie zijn veel momenten toch herkenbaar en worden zo als het...Nog in de Gentse Vooruit op 8/12 om 20 uur, op 9/12 in de Turnhoutse Warande om 20.15 uur, op 12/12 in de Brugse stadsschouwburg en op 14/12 in het CC van Hasselt

Camacho raakt verloren in de wereld van... • 14 december 1994
Tenminste, dat is toch wat de voorstelling schijnt te suggereren: de drang om de wereld opnieuw uit te vinden is als een weerspiegeling van de drang om zichzelf te "stichten". Camacho verbindt...De vele tekstflarden waarmee de voorstelling is doorspekt, en die de nodige duiding zouden kunnen geven bij de beelden, zijn bovendien nauwelijks te verstaan...Wat de voorstelling uiteindelijk toch genietbaar maakt, zijn enkele van die talloze scenische vondsten, waarin Camacho zelf en de danseres Leonor Keil de show stelen

Het Bordes speelt Arrabal en Purdy • 17 december 1994
Maar zowel bij Arrabal als bij Purdy dringt het niet tot de personages door wat de omvang van hun wandaad is. Ze beschouwen haar als een daad als alle andere, een manier om de tijd te verdrijven...Al snel echter voel je hioe deze vorm, met een groot aan inleving en "drama", de aard van de personages zeer goed weerspiegelt...Deze Tu n 'as pas tres bon caractère laat daarom geen afstandelijk medelijden met de zieligheid van de personages of weidse bespiegelingen over de absurditeit van het leven toe

Leven in een kartonnen doos • 20 december 1994
Als allen de doos verlaten hebben, merk je pas dat de moeder van de video niet op de scène verschijnt...Je merkt alleen dat de rest van de familie er wat verloren bij loopt...Een lege jas aan de lijn stelt de moeder voor die er niet meer is. Fluiten en nootjes knabbelen verdrijft de tijd

Hyperventilatie in ontheemde wereld • 23 december 1994
Het is een metafoor voor het gevoel van benauwdheid en (doods)angst dat de protagonisten van dit stuk treft, zonder dat ze de vinger op de oorzaak kunnen leggen...De vervreemding die daaruit ontstaat, doet je voorbij de konkrete omstandigheden van de personages luisteren naar de eksemplarische aard van hun geachten...Het lijkt alsof de vier akteurs op zoek zijn naar een subtiele balans tussen een afstandelijke zegging, die de nadruk legt op de inhoud van de dialogen, en een akteerstijl die in gebaren en

Onbestemde gevoelens in hotel-lobby en lege flat • 13 januari 1995
De Nachthal treffen we de jonge Algerijnse portier Teufik (Abdembi Azzouzi) en het meisje Sophie (Circé). Onder de onverschillige blik van drie oudere leden van het hotelpersoneel, de poetsvrouw...Op de achtergrond voeren de drie andere personages ondertussen een klein ballet van onbenullige handelingen op: het cliché ten voeten uit van de vaag-trieste sfeer van een verlaten toneel zoals alleen...De herinneringen komen druppelsgewijs, nu eens wat sneller, dan weer trager, terwijl De Pauw hulpeloos rondkijkt in zijn nieuwe appartement, dat hij betrok om aan de herinnering aan de meisjes te

Ongein domineert barre wereld van Josef Nadj • 14 januari 1995
De verslagen van zijn tochten vertonen een voorkeur voor "gevaarlijke" plaatsen, en dat was voor Nadj de aanleiding om de diepste, meest dierlijke passies van de mens te tonen...De gelijkenis met de gruwel van de oorlog in Joegoslavië mag duidelijk zijn...De uitwerking van heel deze scène is zo barok dat de pointe ervan -- mensen tonen als marionetten met een houten kop -- volledig verloren gaat door de overdaad aan gags