259 document(en) met "en pas-de-deux" • Resultaten 81 tot 100 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Leven in een kartonnen doos • 20 december 1994
Wat tussen dit begin en einde gebeurt, is een eindeloos spel van kleine variaties op dagelijkse handelingen en gebaren, kleine kreten, een liedje en een dansje...Leuke en veelzeggende vondsten zoals de waslijn en de kartonnen woning, maken van het eentonige gegeven een af en toe zeer grappige, maar allerminst triviale teaterervaring...Voorlopige speellijst: in de Gentse Vooruit op 26 januari, in het CC van Berchem op 24 en 25 maart, in het Stuc in Leuven op 27 en 28 maart (onder voorbehoud). Later ook nog in Amsterdam en op 17

Rieks Swarte betoverend als Oosterse verteller • 20 januari 1995
dicht bij onze voorstellingen van heksen en nobele lieden, maar zijn overgoten met een licht exotisch sausje, door de gewaden en de kleurige doeken en stoffen...Het uitgangspunt bij elk nieuw verhaal is de kring van vertellers en toehoorders, waaronder de sultan en Sjahrazaad...Nog te zien op vele plekken zoals Dommelhof Neerpelt op 29 januari, Monty Antwerpen van 9 tot 11 februari, De Werf in Aalst op 20 februari, Schouwburg Kortrijk op 21 februari, Stuc Leuven op 22 en 23

Herontdekking van de negentiende eeuw: Gerenoveerde theaters... • 1 februari 1995
Franse decorbouwers als Philastre en Cambon, die ook in Antwerpen, Brussel en Gent werkten, spelen daar sterk op in, en zijn zelfs leidinggevend in het historisch onderzoek en de exploratie van de...van specialisten restauratie, interieur- en theaterbouw: Hidde Consultants voor interieur en stoelen, Hans Wolf en partners voor theatertechniek, Lode Declerq voor restauratietechniek en Johan Delaen voor...Alle dienstruimtes achter en rond de scène en de publieke ruimtes werden goed en zeer grondig vernieuwd

Stan maakt pijnlijke klucht van True West • 18 februari 1995
De broers Austin (Frank Vercruyssen) en Lee (Luk Perceval) zitten onderuit gezakt in een bankstel en een fauteuil...Maar de banaliteit en trivialiteit van de verzuchtingen van de twee broers komt pas werkelijk goed tot uitdrukking doordat elke aktie ontbreekt...En dan is het zonneklaar dat het probleem van deze twee broers niet een of andere tragiek, maar juist het totale gebrek eraan is. Ze zijn en blijven vorm- en inhoudsloos

Barkey belicht troebele zones van het verlangen • 3 maart 1995
Nadien volgde een lange stilte, en nu pas is de voorstelling achtereenvolgens in Rotterdam, Brussel en Antwerpen te zien, waarna ze weer van de affiche verdwijnt...Op het einde ontfutselt Godin Mil Seghers zijn bril en de akteur staat daardoor hulpeloos en extreem kwetsbaar op de scène...Daarna op 6 en 7 maart in de Monty in Antwerpen

Vietnam voorbij alle clichés : Michel Van... • 24 maart 1995
De link met Apocalypse now en alle andere films die ons zo vertrouwd maakten met de Amerikaanse kijk op het Vietnamdrama is snel gelegd -- en doet het ergste vrezen...Nu pas blijkt de bedoeling: de clichés kent iedereen, en ze zeggen bitter weinig over de werkelijkheid van Vietnam toen en nu...Van Dousselaere vertelt een heel ander en biezonder intelligent gekonstrueerd verhaal van Rob de Kuiper, waarin de vraag naar politiek engagement en persoonlijk verraad een grote rol spelen

Slide show zonder verklaring • 21 april 1995
Pas op het einde brengt Rottier zelf die onderhuidse spanning ter sprake...De spanning die uitgaat van "seks en van alles" ontstaat nooit door wat grijpbaar en toonbaar is; ze ontstaat door wat je net niet kan tonen en grijpen...Nog te zien in de Markten, Oude Graanmarkt 5 te 1000 Brussel, tot en met zaterdag, telkens om 20.30 uur en 22.30 uur

Geen twee voorstellingen van "Nievelt" ooit dezelfde • 4 mei 1995
Pas na enige tijd merk je dat hij langzaam vooruit gaat, en zo het tijdsverloop van de dans van de vier vrouwen belichaamt...Stokstijf staat hij stil, en laat de hand van zijn ene uitgestoken arm langzaam, en steeds sterker, trillen...Dat wordt nog duidelijker als Baervoets zijn stijve pose plots verslapt en met zijn romp, en ten slotte zijn benen mee begint te bewegen

Needcompany in greep van vervallen leven • 26 mei 1995
Zo volgen nog enkele beelden van begeerlijke lichamen, en het is pas achteraf, in het tweede en derde deel van de voorstelling, dat je beseft dat hier het gebeuren getoond wordt, waar later enkel nog...De taal is hier zeer afstandelijk, en de gebruikelijke grenzen van tijd en ruimte zijn afwezig: hier spreken ook de doden...Je voelt je daar ongemakkelijk bij worden, en zeker in het laatste deel kreeg ik het af en toe behoorlijk op mijn zenuwen

Het lichaam zelf, op het podium, overal:... • 1 juni 1995
Met een blik op oneindig bleef ze hier en daar stilstaan terwijl de camera verder gleed over stenen en planten...Een meer naïef persoon dan deze choreografe zou allicht verwachten dat er aan het naar buiten brengen van het aller-ondoorgrondelijkste heel wat arm- en beengezwaai of grimassen te pas zouden moeten...Zij vormen een klaterend, schitterend bewijs dat de dingen een voor- en een achterkant bezitten, precies zoals het lichaam een binnen en een buiten, een façade en een binnenste, een echte en een

Een festival van persoonlijkheden • 1 augustus 1995
negen jaar de eerste en enige festival-directeur) en Johan Thielemans (publicist, lid van de jury van 1991 tot en met 1993 en juryvoorzitter voor het Theaterfestival 1995). De inzet van het gesprek...Je hebt als kunst-journalist de morele en artistieke plicht om te zeggen: tot hier en niet verder, hier begint mijn bezigheid als criticus...En wat is "kwaliteit"? Je weet vaak pas of een produktie kwaliteit heeft, wanneer-ie voorbij is. In reflectie op een kortlopende traditie kun je bepalen of iets van belang is geweest

Extreme complexiteit en uitgepuurde eenvoud : Amanda... • 14 oktober 1995
Het fascinerende van de voorstelling zit niet alleen in dit complexe samenspel van ruimtelijke, muzikale en scenische motieven, maar ook, en vooral, in de verbluffende expressiviteit van de dansers...Van Hamel is de ballerina op spitzen, het lichaam recht, hoog verheven boven de grond; gracieus en schijnbaar gewichtsloos ontvouwt zij haar armen en benen vanuit dit vaste punt...Na een prachtige pas de deux laat zij de armen ontmoedigd zakken, en keert terug naar haar eenzame uitgangspositie

Bert André's machteloze clown raakt essentie van... • 18 oktober 1995
Eén verhouding duurde langer en vond laat in 1946 een weerslag in Premier amour, een van de eerste verhalen die Beckett direkt in het Frans schreef, en pas veel later naar het Engels vertaalde...Hij doet er dus beter aan zich zo weinig mogelijk met die wereld te bemoeien en zijn fundamentele en totale eenzaamheid en hulpeloosheid te aanvaarden...Het verhaal wordt nu pas echt burlesk en gruwelijk tegelijk

Meg Stuart op grens van toonbaar en... • 19 oktober 1995
Pas nu zie je, zowel van de ene als van de andere, het lijf in al zijn nietszeggende massiviteit, vol vreemde en gewoonlijk onzichtbare huidplooien, rondingen, vlekjes...Onbarmhartig De verhouding tussen wat zich in ons hoofd afspeelt en wat ons lijf doet, en omgekeerd, tussen wat we (willen) zien bij anderen en wat ze werkelijk zijn of doen, vormt het...Als de dansers allen met het hoofd diep voorovergebogen heen en weer strompelen over de scène, ligt de betekenis van diepe droefenis en eenzaamheid zo voor de hand dat je je verbaasd afvraagt of ze

Klapstuk '95 biedt zuiver dansfestival van jonge... • 20 oktober 1995
De beelden worden in een koreografie met een zeer eigen tijd- en ruimtegebruik nieuw leven en betekenis ingeblazen...Dat effekt ontstaat door de precizie en gratie, op een uitgekiend ritme, van de uitvoering...De dansfiguur komt pas aan bod in de volgende twee solo's. Karakteristiek is de motoriek van de dansers, die erg schichtig en snel van een pose naar een andere overgaan

"Niet zo absoluut een meesterwerk willen maken":... • 3 februari 1996
Je zou kunnen zeggen dat we realisme, maar niet het platte, aftandse realisme, en teatraliteit aan elkaar proberen te koppelen door juist in die schemerzone te opereren...Het gaat daarbij niet om de juiste feiten en kronologie van ons dagelijks leven, maar om een emotionele werkelijkheid die getoond en gevoeld kan worden...Al die vooroordelen en ingesleten gewoontes vallen weg in het buitenland

Camus' bezinning over terrorisme simplistisch: "De Rechtvaardigen"... • 11 maart 1996
Een kleine vijftig jaar later spelen De Roovers, vertegenwoordigd door Sara De Bosschere en Luc Nuyens, en Maatschappij Discordia met Jan Joris Lamers en Annet Kouwenhoven, dit stuk opnieuw...Dora (Sara de Bosschere) en Yanek (Luc Nuyens), twee mensen die van elkaar houden, maar door de "goede zaak" moeten verzaken aan hun verlangen naar elkaar en dat daarom projekteren in een...Wanneer je vergelijkt met Büchners Dantons dood zie je pas hoe mager Camus' konstruktie is. Genadeloos De wijze waarop De Roovers/Discordia dit stuk spelen zet dat genadeloos in het licht

Baervoets gaat op zoek naar vrijheid :... • 24 april 1996
de derde "Ha" geeft Baervoets vrij baan aan mededansers Enid Gill en Natalie Mc Donnell en beperkt hij zichzelf tot twee korte, maar sterke interventies...Gill en Mc Donnell brengen het er niet slecht van af, maar op een of andere manier voel je in hun bevallig gehuppel niet de rijpheid en achtergrond van Baervoets...Later komen Gill en Mc Donnell op en beginnen in de achtergrond langzaam met de voeten ter plaatse te trappelen

Mossoux en Bonté betoverd door melancholie • 6 mei 1996
De choreografen laten zich leiden door wat zij de doodsheid en de afwachtende houding van de huidige tijd noemen, maar veel van hun inspiratie halen ze uit zestiende-eeuwse notie van melancholie...Na een lange, bijna bevroren stilte, begint hier en daar iemand zijn nek uit te steken, een pas te verzetten, maar altijd heel langzaam en heel weinig...Ze zijn naakt onder die jassen, die ze af en toe half of helemaal uittrekken, of over zich draperen als toga's. Met een onbestemde blik, en een zekere ongevoeligheid, ondanks een soms koud-charmante

La Dea stoeit met clichés over liefde • 17 mei 1996
Net zoals bij Marthaler, eerder tijdens het festival, proest je af en toe van het lachen, om pas achteraf te beseffen dat de mens hier als een schamele stuntelaar verschijnt...Die ironie wordt nog sterker als Vénus (Moesen) en Mars (Franck Dierens) zelf ten tonele verschijnen en het helemaal niet eens blijken te zijn met het opgelegde scenario...Die oude theatruc staat voor het moeilijk te verwoorden, maar desondanks reële verschil tussen alle denkbeelden en woorden van liefde en de werkelijkheid ervan