523 document(en) met "Het stuk stuk" • Resultaten 281 tot 300 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Bijtende burleske met Boris Vian als aangever • 29 november 1995
Tijdens een vieruurtje met zijn generale staf bedisselt Audubon alles met zijn generaals, terwijl hij in het geniep (moeder mag het niet weten) aan de anijslikeur zit...Het verdere verloop van het verhaal is al even nonsensikaal als dit begin...Maar omdat de protagonisten van dit stuk bij het lijden nooit stilstaan, verdwijnt dit beeld weer zo snel als het gekomen is. Arnaud Jacobs, de moeder van de generaal, is spelverdeler in dit

Koreografe Lucinda Childs boeit met uitgepuurde eenvoud • 1 december 1995
Het merkwaardige van deze solo is dat Childs haar loopjes en lichte sprongen telkens als het ware inhoudt, dat zij de snelheid die ze ontwikkelt telkens op het laatste moment onderbreekt, door tegen...Spiegel From the white edge of Phrygia is het meest spectaculaire stuk van deze avond, wellicht ook door toedoen van de zwaar georkestreerde muziek van Stephen Montague...Als uit een dichte mist priemt het licht van spots de zaal in. De snelheid en het aantal van de bewegingen zakt plots bijna terug tot niets

Drama over incest lost tweespalt niet op • 4 december 1995
De tekst, gespeeld in het Kaaitheater, put sterk uit een vorm van "volksheid". Het stuk speelt zich af in een onbestemd dorpje...Het gevolg is dat er geen logische voortgang van de plot meer is. Hoe verder het stuk gaat, hoe minder de woorden van de personages direkt betrekking hebben op hun handelen of dat van anderen...Een van de belangrijke tema's van het stuk is incest

Dansers brengen nieuwe kijk op Wozzeck: Bert... • 9 december 1995
Het leven, het kind, het is allemaal niet genoeg of niet precies wat ze wil...Tol Merkwaardig genoeg is het beeld van Wozzeck, door Van Gorp zelf gespeeld, teatraal het minst overtuigend, ondanks goed gekozen koreografische tema's. Het langzaam gek worden van Wozzeck...Maar het blijft vooral dans, Van Gorp investeert schijnbaar meer energie in de zuivere beweging dan in het belichamen van zijn personage, vooral als je vergelijkt met Haugen

Peter Brook maakt Beckett herkenbaar en verbijsterend • 16 december 1995
Maar komaf maken met al Becketts voorschriften, zoals Hollandia dat vorig seizoen deed, maakt de spanning van het stuk onherroepelijk kapot...Peter Brooks regie van dit stuk toont dat het nauwe keurslijf uiterste precisie en inventiviteit van de regisseur en akteurs vereist...Brook koos voor de Franse versie van het stuk, hoewel het, in tegenstelling tot Wachten Op Godot en Eindspel oorspronkelijk in het Engels werd geschreven

"Tres" van Barkey blijft te schetsmatig • 28 december 1995
Grace Ellen Barkey regisseerde of koreografeerde voor Needcompany al twee voorstellingen: het charmante "One" en het ronduit ontroerende "Don Quijote". Beide voorstellingen verkenden, geïnspireerd...Tres liep het echter mis met de kompositie van het materiaal van de voorstelling, waarschijnlijk door de turbulente ontstaansgeschiedenis van het stuk...Het toont dat er middelen moeten zijn om de verbrokkelde, gedesillusioneerde wereld van "Tres" op zo'n manier te ensceneren dat haar figuren op eenzelfde manier in het geheugen blijven hangen als die

Wonderlijk ballet van sierlijke woordfiguren: Kaaiteater brengt... • 19 januari 1996
De taal van het stuk zelf roept echter onmiskenbaar het bloemrijke woordgebruik op dat in de achttiende eeuw in zwang was...Het stuk suggereert in zekere zin dat het eigenlijke verlangen van de klant een doodsverlangen is. Het besmet ook finaal het aanbod van de dealer: ook hij raakt betrokken in een spel van...De fundamentele figuur van het stuk, een gesprek dat in dolmakende cirkelredeneringen het verlangen steeds onbereikbaarder en onwerkelijker maakt, blijft daardoor zeer overtuigend overeind

HardtMachin Group verstrikt in gags • 19 januari 1996
Het spelelement van het stuk zit vooral in de scènes waarin de akteurs achter grote panelen met pseudo-historische afbeeldingen van een man en een vrouw gaan staan...Maar al deze vondsten ten spijt blijft het onduidelijk waar het hem in dit stuk eigenlijk om gaat...Amusant Blijft de samenhang van het stuk of het verband met Müller duister, het geheel is -- merkwaardig genoeg -- niet onprettig om te zien

Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
En het stuk doet dat niet door groteske symboliek of gratuite vondsten maar door in een zeer uitgekiend samenspel van stem, beeld en woord de textuur zelf van de taal en de listen van het theater aan...Bovendien is het stuk een aangrijpend portret van een vrouw, die ondanks de onmogelijke situatie waarin ze zich bevindt (in het eerste bedrijf tot aan haar middel in een zandberg verzonken, in het...gespeeld door Elsie de Brauw sterk af te vlakken, en het naturalistische decor te vervangen door een staalkonstruktie en een hoepelrok, brengt hij echter een abstractiegraad in het stuk die het concrete

Neuer Tanz-schimmen laten interpretatie open • 2 februari 1996
De dansers die komen groeten, zijn niet de echte uitvoerders van het stuk, maar stand-ins, dummies...Andere fragmenten doen veronderstellen dat het Golonka en Wölfl om meer te doen is. Ze lijken wel te zeggen dat het na de Tweede Wereldoorlog nooit meer goed gekomen is. Dat het hedendaagse lichaam...Het vreemde aan het stuk is echter dat het volloopt met vele andere beelden en bewegingsfiguren

Twee artiesten buiten kategorie • 3 februari 1996
Ze bedachten het met de naam "Shaffyparadox", naar het Amsterdamse teater dat model stond voor het tweede circuit...Een nieuwe rationalizatie betekende dat het tweede circuit het met veel minder, en veel onzekerder (projekt-)subsidies moest stellen, ten voordele van de grote huizen...Naast die inspanning blijven weinig tijd en middelen over om het voorbereidende werk te honoreren, noch om een langere, meer vruchtbare levenscyclus van een stuk te garanderen

"Niet zo absoluut een meesterwerk willen maken":... • 3 februari 1996
Het stuk, naar Clearing in the forest van James Purdy, is het verhaal van een "laatste avondmaal" dat Tom Jansen (echt...Pas in het tweede deel, het eigenlijke stuk, sluit die wand zich, om een teatrale situatie te laten ontstaan...Josse De Pauw: "In de drie delen van Purdy krijg je dus zowel het zeer teatrale, het autobiografische en het realistische door elkaar

Daniel Larrieu schept sfeer met zachte beeldenstroom • 3 februari 1996
Op de achtergrond van de scène hangt een groot geschilderd duinenlandschap, opzij staat een metalige boomskulptuur, en in het laatste stuk van de avond, Anima, hangt een doorschijnend doek met de...Een direkte uitnodiging aan het publiek om zich mee te laten slepen in de magische wereld van de scène...Je kan het niet plaatsen in een groter geheel, de beelden blijven daarvoor te los tegen elkaar aanschuiven

Hernieuwde kennismaking met Meg Stuart • 9 februari 1996
Haar eigengereide en vaak ontstellend-objektieve kijk op het (dansend) menselijk lichaam leidde al snel tot een berg beschouwingen waaronder het werk_ bedolven raakte...het derde deel van het stuk kruipen Stuart en Galama steeds sneller een achtervolging achter elkaar aan, als een raar soort spinnen...Die vergroting van het blikveld wordt zeer bewust, en stap voor stap opgebouwd, om je mee te slepen in de vreemde wereld van "stomme lichamen". En precies die sterke architektuur van het

Eerste stappen van een levend tijdschrift • 16 februari 1996
Hij sprak het publiek toe als waren het leden van een algemene vergadering van een firma, die voor de jaarvergadering verzeild waren in een op invallen staande boerderij op een koude winternacht...Televisie Dat het toch niet allemaal zo vlotjes loopt, bleek dan weer uit Marc Holthofs verhelderende verhaal over de nogal "unheimliche" macht van spekulanten op het politieke wereldgebeuren...Hij begon langs een omweg, door op een obstinate manier vragen te stellen over de titel van het levend tijdschrift en het embleem ervan: een mol

Spel vol nuances in verhaal Dirk Roofthooft • 1 maart 1996
Het stuk begint op een bijna badinerende toon...Het stuk blijft op een dubbele manier pendelen tussen twee polen...Wellicht precies door de uiterste eenvoud van de regie, blijven de tekst en het beeld ook na het einde van het stuk doorzinderen

Wim Vandekeybus richt chaos aan : "Bereft... • 3 maart 1996
De muziek van Peter Vermeersch, met X-legged Sally, en George van Dam met The Smith String Quartett, die de ruggegraat van het stuk vormt, blinkt evenzeer uit in heterogeniteit...Dat zie je het best in de koreografische momenten van hel stuk...Maar door de slordige opzet van de koreografie van bij het begin -- als er iets metikuleus gepland moet worden op scène is het wel chaos -- valt dat eigenlijk niet op, werkt het niet

Camus' bezinning over terrorisme simplistisch: "De Rechtvaardigen"... • 11 maart 1996
Een klein kranteberichtje in het programma verklaart de keuze en verbindt het stuk met de aktualiteit...deze voorstelling die de voorbije dagen in 't Stuc werd opgevoerd, zit één buitengewoon moment, en het is tekenend dat het niets te maken heeft met Camus' stuk...Maar hoe langer het stuk duurt, hoe meer je het gevoel krijgt dat Camus' personages bordpapieren konstrukties zijn, die alleen schijnbaar een verklaring bieden, maar ondertussen de aandacht afleiden

Dafoe pakkend in "Hairy Ape" • 30 maart 1996
Neil noemde het een "komedie over oud en modern leven". Het "komische" zit in de karikaturale uitvergroting van de personages, maar daar doet de Wooster Group nog het scènebeeld bovenop...Vanaf het achterste, vaste deel voert een trap naar de ruimte onder het voorste plateau: de ruimte van het vooronder van het schip...Het hele stuk lang zitten we als het ware in het hoofd van Willem Dafoe door de buitengewone manipulatie van de klank door J.J

"Heet en koud tegelijkertijd" : Driemaal Wooster... • 10 april 1996
Het fascinerende aan de Wooster Group is inderdaad dat ze de valkuilen van het happening-genre (het schokeffect om het schokeffect) vermijdt door een stringente vormelijke structuur en de...Het spel vervreemdt en vervormt het bekende, om het in een nieuwe vorm op een verrassende manier te duiden...zusters en Fish story van 1993, dat voor een deel bestaat uit het laatste bedrijf van hetzelfde stuk