574 document(en) met "heeft" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Kan iemand zeggen wat repertoire eigenlijk is?:... • 4 juli 1989
Praktijken ontstaan vanuit een geloof dat teater een belangrijke pedagogische en/of representatieve waarde heeft -- het "moet" -- maar waarbij de essentie -- het artistieke "het moet" -- weinig aan de

Discordia met kritische lezing van "Oom Wanja":... • 5 juli 1989
Zoals regisseur Jan Joris Lamers opmerkte, is er geen generatie geweest die niet zijn psychologische, sociologische of literaire interpretatie heeft meegegeven aan het stuk...Maar de realistische, inlevende stijl -- die na Stanislavski een eigen leven is gaan leiden, en via Amerikaanse films onze manier van kijken uiteindelijk drastisch beïnvloed heeft -- wordt hier met...Het beeld dat zo gecreëerd wordt, heeft, net zoals de voorstelling -- een uitputtende analyse van de voorstelling zou je erg ver kunnen voeren -- een enorm interpretatief potentieel

Akteurs missen rijpheid: "Het heengaan" van Jan... • 7 juli 1989
Maar akteren heeft een betekenis bij deze regisseur die niets te maken heeft met het gangbare "in de huid kruipen van". Het is meer iets als een verhevigde aanwezigheid...Wie Wittgenstein van Johan Leysen, ook geregisseerd door Jan Ritsema (en een essentiële voorstelling, lijkt mij) gezien heeft, kan zich beter voorstellen wat een geweldige impact dit akteren kan...Dat kan aan omstandigheden buiten de voorstelling liggen natuurlijk, maar ik vermoed dat het hiermee te maken heeft: deze jonge mensen -- hoe fascinerend die jeugdigheid soms ook is -- hebben gewoon

Halvering aantal akteurs verdubbelt komisch effekt: "Private... • 15 juli 1989
Die twee vinden (natuurlijk) elkaar, en na allerlei omzwervingen is het einde van het verhaaltje dat iedereen iedereen beu is, en dat iedereen met iedereen ruzie heeft, nadat alle kombinaties man...Snedig De verwisselbaarheid van de echtgenoten, en het onvermijdelijke failliet van het huwelijk -- omdat iedereen er overspannen verwachtingen over heeft en er volslagen onvolwassen tegen aan...Maar dat doet er op dat ogenblik niet meer toe, omdat de bespottelijke voorspelbaarheid van het gebeuren op dat ogenblik al zijn climax bereikt heeft

"Das Interview das stirbt" jeugdwerk in gerijpte... • 9 september 1989
Die Reïnkarnation heeft het goddelijke, het onbereikbare als thema, Der Palast het misbruik dat van beelden en kunst gemaakt wordt

Fabre: ascese door herhaling: "Das Interview das... • 14 september 1989
Helemaal op het einde spelen ze de hele tekst aan één stuk door, nadat iedereen alle attributen weggegooid heeft

De kommunikatie voorbij?: Jan Fabres "Die Reinkarnation... • 29 september 1989
Maar Fabre toont dat als een vreemde, kompleet fantasmatische wereld die buiten het meisje om geen realiteitsbinding meer heeft, maar alleen nog beantwoordt aan een eigen onverbiddelijke logika

Autentiek klassicisme: "Troiades" van Thierry Salmon • 3 oktober 1989
Je kunt stellen dat hier een klassiek stuk op een waarachtig klassieke manier gebracht wordt: de voorstelling heeft een algemene relevantie, maar dan niet als een dik deken die elke partikulariteit

"Mikrokosmos", een scharniervoorstelling: Opening Klapstuk '89 • 6 oktober 1989
De koreografie is heel verwant aan die van "Bartok", zodat het er weg van heeft dat het verhaal van "Bartok" hier voortgezet wordt

Vroom verhaal maar stout teater: "O Boom"... • 10 oktober 1989
Eenvoud Als Joachim zich teruggetrokken heeft in eenzaamheid, en de engel hoog in een boom ligt te slapen, beeldt de groep de paradijselijke natuur uit waarin Joachims ommekeer tegenover Anna

Sterven en herleven in "La Anqâ" van... • 13 oktober 1989
Ondanks zijn jeugdige leeftijd heeft Duroure al een indrukwekkende danscarrière achter de rug

Oud verhaal, gloednieuw: "Mal Pelo" met Quarere"... • 13 oktober 1989
Dat suggereert dat de virtueel onbegrensde ruimte van de scène de beklemming van een kooi in een dierentuin heeft: hoe groot ze ook is, ze is onverschillig voor de uitdaging van de danser

Foto-album van de jaren '60 • 18 oktober 1989
haar verhaal klinkt een diepe teleurstelling door over de loop die haar leven genomen heeft; een revolver suggereert zelfmoordgedachten...Dan volgt een scène waarin gesuggereerd wordt dat de non het nogal moeilijk heeft met haar celibaat...Dit soort evidente beelden wordt over een hele periode uitgesmeerd, en het blijft onduidelijk wat dit te maken heeft met de opening

Dromen van een andere wereld: "La maison... • 21 oktober 1989
De uiteindelijke koreografie heeft, ondanks die tegendraadse onderstroom, toch een grote elegantie en estetische verfijning

Wilde dromen: "Capricieuse" van Roxanne Huilmand • 27 oktober 1989
Huilmand heeft dat steriele moment van zelfbespiegeling willen vatten in haar dans, in een parallel met de muziek...ze er zelf niets (meer) mee te maken heeft...Voor wie het erg mooie "Muurwerk" van Huilmand gezien heeft, is dit bepaald een stap achteruit

Dierendromerijen en dierlijke energie: Het einde van... • 27 oktober 1989
Met de blauwe broeken en gestreepte truitjes heeft het iets van matrozenpakjes

In zichzelf verzonken lichamelijkheid: "Blackgraywhite" van Ariadone • 2 december 1989
De voorstelling heeft vier delen -- twee groepsbewegingen telkens gevolgd door een solo van Ikeda zelf -- en een epiloog...Hun naaktheid wordt half gemaskeerd door een pakje van stukken roze voile, bijeengehouden door een wit lijfje dat met gekruiste banden op hun rug vastgebonden is. Het heeft iets van de uitdossing

Landschap van Gerrit Timmers' dromen • 9 december 1989
Het verhaal blijft vrij eenvoudig, omdat het de herkenbare struktuur van een detective heeft: alle elementen voeren rechtsreeks naar een ontknoping/ontmaskering...De taktiek heeft veel weg van de manier waarop iemand in een gesprek een situatie probeert te demonstreren aan de hand van voorwerpen binnen handbereik, zoals luciferdoosjes, portefeuilles en kopjes...Een slang in een boomtak wordt bij voorbeeld achteloos neergezet, terwijl Ray, het meisje en de fotograaf samen zijn, als stof tot nadenken voor wie nog ogen genoeg heeft

Lach ermee, ja, lach ermee!: "Naar Vulvania"... • 15 december 1989
Als hij op het einde, op bevel van Sigrid Vinks, doodvalt op muziek van Lenny Kravitz' "Let love rule" heeft dat een ondoorgrondelijke ironie: je weet echt niet of hij dat nu leuk en psychedelisch

Naakte passie en machtshonger: "Morgane" van Hilde... • 19 december 1989
Het toeval wil dat deze erg berekende en ongenadige dame een onbeantwoorde passie voor Sergius heeft...Vooral Marianne Boyer als Lady Hamilton heeft een rijk geschakeerde présence, die de noodzakelijke boventonen geeft aan het verhaal