309 document(en) met "ik-figuur" • Resultaten 101 tot 120 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


De erotiek van een pas die danspas... • 1 oktober 1994
Dat leidt niet zelden tot reducerende en denigrerende opmerkingen als deze van Crato in Lucianus' dialoog Over het dansen 1-7: "Dat zou er nog aan ontbreken, dat ik met een baard van deze lengte en...Nu mag je als lezer van bovenstaande gedachten denken wat je wil - en ik geloof zelf dat er bijvoorbeeld heel wat vraagtekens te plaatsen zijn bij de lichaamsmystiek die in de dans ultieme...En het bestaan van zo'n tekstenbestand is precies de bestaansvoorwaarde voor een danskritiek die het ogenblikkelijke en subjectieve - ik vind het goed of ik vind het slecht - overstijgt

Ongein domineert barre wereld van Josef Nadj • 14 januari 1995
Toch vind ik dit een allesbehalve geslaagde voorstelling: Nadj weet in de uitwerking van zijn basismetaforen absoluut geen maat te houden, en -- wat erger is -- hij kan het niet laten om zijn

Teshigawara weet publiek te fascineren • 3 februari 1995
Dat is wat ik versta onder de schepping van een nieuwe tijd door de dans

Baervoets' modernisme oogt heel klassiek • 10 februari 1995
Architektuur Vreemd genoeg begon ik na korte tijd meer geïntrigeerd te raken door de verschillen tussen de drie danseressen, door de manier waarop ze de abstrakte patronen belichaamden, dan door...Ik geloof dan ook niet dat het de modernistische stelling is -- het gaat om beweging en niets dan beweging, desnoods door poppen uit te voeren -- die het belang van de voorstelling bepaalt...Ik denk dat Alexander Baervoets met Blauw onbewust en los van de dogma's van het klassieke ballet, hetzelfde denkspoor volgt: maak een sterke architektuur, en er zal ruimte ontstaan om de dansers te

L'Esquisse piekert over nakende rampen • 22 februari 1995
GENT -- Ik was nieuwsgierig het Franse dansgezelschap l'Esquisse van Joëlle Bouvier en Regis Obadia na tien jaar in België terug te zien

Hertmans verkent grenzen van waanzin • 8 april 1995
BRUSSEL -- Kopnaad van Stefan Hertmans, in een regie van Jan Ritsema, is de beste voorstelling die ik in lange tijd zag, misschien wel sinds Ritsema's Philoktetes met de aan aids overleden akteur Ron...Na deze abrupte inleiding zou ik er liefst het zwijgen toe doen...De vier mensen die aan het woord zijn, zijn geen trotse bezitters van het voornaamwoord "ik", dat tegengesteld kan worden aan de wereld

Slide show zonder verklaring • 21 april 1995
Misschien hadden jullie verwacht dat ik uit de kleren zou gaan, zegt ze, verwijzend naar de titel "performance", maar dat doe ik niet...Ik heb wel een filmpje van een striptease mee

Needcompany in greep van vervallen leven • 26 mei 1995
Je voelt je daar ongemakkelijk bij worden, en zeker in het laatste deel kreeg ik het af en toe behoorlijk op mijn zenuwen

Het lichaam zelf, op het podium, overal:... • 1 juni 1995
Na een voorstelling van een buitenlandse choreograaf had ik een gesprek met een kijker...De kijker die ik sprak daarentegen had het niet over elektrificerende emoties die oversloegen vanop het podium, maar over duistere, moeilijk te verwoorden gevoelens...Later kreeg ik het vermoeden dat hij misschien wel model stond voor een vrij wijd verspreide kijkhouding

Een festival van persoonlijkheden • 1 augustus 1995
hebben als jury niet de verantwoordelijkheid voor een festival met een strekking - wat ik toejuich, ik ben tegen dogma's - we hebben de verantwoordelijkheid voor een festival van persoonlijkheden...Soms ga ik zelf opnieuw kijken en reageer dan geschokt: wat ik nú zie, hoort niet op dit festival...Ik moet steeds opnieuw uitleggen dat het iets anders is. Wat ik verder raar vind, is dat niet-specialisten beslissen over een aanzienlijke hoeveelheid geld om theater mee te maken

Allerminst een doodnormale vrouw • 23 september 1995
Het geheim van de voorstelling zit, denk ik, in de overduidelijke, zelfs overtrokken teatraliteit, waarmee zij de rol speelt van de heks die zich verschuilt achter het grijze muisje, de doodnormale...deze doodnormale vrouw als toneelstuk dus biezonder geslaagd, met de formulering van Fabres tekst heb ik het moeilijk

Klapstuk verkent grenzen van dans: Leuvens festival... • 7 oktober 1995
Ik ontdekte ze deze zomer op televisie...Ik geloof vurig dat de verschillende elementen van een programmatie op mekaar kunnen inwerken, als je ze verstandig kombineert...Ik vind het interessanter te kijken naar de westerse traditie, hoe die evolueert, wat we ermee doen

Monoloog-formaat te klein voor "Maria Magdalena" • 10 oktober 1995
De zin "Mijn borsten hangen, ik lijk op de Dood, die oude maîtresse van God

Klapstuk mediteert over ziekte en dood: Konfrontatie... • 20 oktober 1995
Na afloop had ik het gevoel dat Matthews iets wil zeggen over de ontoonbaarheid en ondenkbaarheid van de dood

Klapstuk '95 biedt zuiver dansfestival van jonge... • 20 oktober 1995
Konceptueel zit dit werk sterk in elkaar, maar ik kon mij niet van de indruk ontdoen dat vooral belichting en kostuums dit werk behoeden voor een zekere dorheid

Botsing van buitengewone teaterpersoonlijkheden : Improvizatieprojekten en... • 24 oktober 1995
Het effekt van de kombinatie van deze mensen was zonder meer een mirakel: deze avond was de beste dansavond die ik in zeer lange tijd gezien heb

Drama over incest lost tweespalt niet op • 4 december 1995
De hoofdoorzaak is, denk ik, een onopgeloste tweespalt in de tekst, die door de enscenering niet verhelderd maar veeleer genegeerd wordt

"Tres" van Barkey blijft te schetsmatig • 28 december 1995
van bijvoorbeeld "Don Quijote". Ik vermoed dan ook dat deze voorstelling, door haar moeilijke voorgeschiedenis, langere tijd had moeten rijpen

"Quel moi est-ce que je peins" • 1 februari 1996
Als een soort toveroplossing komt uit dit dubbele zelfbeeld van de lijdende zoon/elektriciteitspaal enerzijds en groente/regen worm het beeld van de peer naar boven: "Ik onderzoek mijzelf in verband

Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
objectrelaties, nvdr) tussen het ik en de ander in het geheel niet tot stand dan worden substituutrelaties gecreëerd met zelfgeschapen, gefantaseerde en in het bewustzijn geïnternaliseerde objecten...Tastbaar verlies Ik geloof dat Peter Brook als een van de weinigen deze uitspraak van Beckett op zijn volle draagwijdte heeft weten in te schatten toen hij in 1968 in The empty space in het