281 document(en) met "En/en of en/of of of/of ... of is dat te lang" • Resultaten 101 tot 120 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Mooie gevoelens bieden geen garantie voor sterk... • 27 mei 1995
Dat Wegener ondanks zijn hoge leeftijd -- hij stierf op zijn 89ste -- en zijn miserie de moed blijkbaar niet liet zakken, lijkt alles te maken te hebben met zijn onwaarschijnlijke vermogen om te...Twee uur lang zit je te luisteren naar het gezeur van een oude man over hoe hij het allemaal ziet en/of zou doen als hij de kans maar had...Nog te zien in de KVS tot en met 30 mei, telkens om 20 uur, in Monty in Antwerpen van l tot 3 juni om 20.30 uur en in Limelight in Kortrijk op 6 en 7 oktober

Het lichaam zelf, op het podium, overal:... • 1 juni 1995
Zij vormen een klaterend, schitterend bewijs dat de dingen een voor- en een achterkant bezitten, precies zoals het lichaam een binnen en een buiten, een façade en een binnenste, een echte en een...Het is bepaald merkwaardig te noemen dat dit type voorstellingen bijna steevast put uit het beeldarsenaal van art-déco of symbolisme, en dat de naakte lichamen niet geschuwd worden...En daar is dan weer dat lichaam, dat bij elke bevreesde sprong, bij elke pijnlijke blik, zijn ondoorgrondelijke onbegrijpelijkheid als een te koesteren schat, als de hoogste, maar onvatbare waarheid

Een festival van persoonlijkheden • 1 augustus 1995
Er ontstaat juist een enorme vrijheid van denken, waardoor er ruimte komt voor alles wat de moeite waard is. Je kunt erg lang teren op routine en ervaring, maar op de momenten dat de aandacht voor...Johan Thielemans: 'Ik betreur het zeer dat het niet lukt om pakweg Tanghe, Rijnders, Pauwels, Cassiers, Van Hove en Ritsema om één tafel te krijgen, teneinde over theater te discussiëren...Ik heb soms de neiging om er te vaderlijk over te spreken en te denken: wat zijn de effecten, wat doe je ze aan

Wervelende waanzin van Mantero • 1 september 1995
En jawel... Die pseudo-diepzinnigheid is in het geval van Leighton dubbel betreurenswaardig: ze zit niet alleen vol valse pretenties, maar ze belet Leighton om werkelijk te dansen, haar kunst te...Terwijl je toch merkt dat ze qua techniek en expressiviteit mogelijk heel wat te bieden heeft...Een voorstelling als deze, vergeleken niet die van Leighton, toont duidelijk dat je niet zomaar lichamen op een podium kan zetten om betekenis te krijgen, maar dat er altijd beelden en konventies voor

Klapstuk verkent grenzen van dans: Leuvens festival... • 7 oktober 1995
LEUVEN -- Hedendaagse dans is niet langer een kindje dat moet gekoesterd en vertroeteld worden in een festival...Hedendaagse dans hebben we in Vlaanderen te vaak ingevuld als een mengeling van Amerikaans postmodernisme en Franse dans," zegt Reyniers...Omgekeerd niet, dans en teater zijn ook op dat vlak uiteengegroeid

Extreme complexiteit en uitgepuurde eenvoud : Amanda... • 14 oktober 1995
Het visuele en muzikale feest waarop de Pretty Ugly Dance Company je in Two pears trakteert verwekt een sensatie die eigenlijk met geen woorden te beschrijven is, al was het maar omdat je ogen tekort...Wat ze ook doen, of ze een klassieke figuur neerzetten, als marionetten heen en weer kantelen of sprongen van geheel eigen vinding uitvoeren, voortdurend heb je het gevoel dat ze daarmee ook iets...Als Christ erbij komt, verlaat zij die baar, en heel, heel even, laat zij wat later haar hielen op de grond zakken om haar heup een wiegende beweging te laten maken

"Tres" van Barkey blijft te schetsmatig • 28 december 1995
Cliché Dat laatste is in het bijzonder waar voor de vrouwen, Petra Bolte (Jo) en Muriel Herault (Gigi). Een scène van Herault toont waar het in deze voorstelling mis gaat...Er is zo weinig verband met wat ervoor en erna komt, dat je veeleer het gevoel hebt naar een kaal schema van een scène te kijken, dan naar de belichaming van een konkreet drama...Het toont dat er middelen moeten zijn om de verbrokkelde, gedesillusioneerde wereld van "Tres" op zo'n manier te ensceneren dat haar figuren op eenzelfde manier in het geheugen blijven hangen als die

"Quel moi est-ce que je peins" • 1 februari 1996
Niet te verwonderen dat het de man bij zo'n megalomane onderneming (alles vatten, op voor iedereen begrijpelijke en exemplarische wijze, in een superieure stijl) af en toe zwaar te moede viel: de...Een thema, dat dwangmatig weerkeert, maakt zich los uit dit geheel, en lijkt een verborgen betekenaar van de werkelijke inzet van het werk te zijn: tot bloedens toe krabben (en bijten) de helden van...Hertmans' opmerking: "Precies door steeds weer die contradicties in onze démarches op te zoeken, en dat dan via zeer aanschouwelijke beelden, handelingen of reflecties te suggereren, blijft hij dicht

Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
En dat des te meer als ze, zoals Brook en Natasha Parry, levensgezellen zijn in het gewone leven...En dat is maar de klap op de vuurpijl in een acteren dat op bijna onmerkbare manier buitengewoon virtuoos is, voortdurend dit soort dubbelheden weet weer te geven door inconsistenties in woord, stem...Het blijkt er twee maal op uit te draaien dat men de uitdaging van Becketts teksten, om zijn worsteling met de woorden en de gebaren te herdoen, letterlijk te belichamen, niet kan negeren zonder de

Twee artiesten buiten kategorie • 3 februari 1996
Het nieuwe teatercircuit dat in Nederland en, met enige vertraging en eigen aksenten, in Vlaanderen ontstond in de jaren '70 en '80 dreigt immers op lange termijn zijn eigen kunstenaars dood te...Jansen en De Pauw en "gecoöpteerde" kunstenaars willen kontinu bezig blijven met kreatief werk, zonder omwille van subsidies of pure overleving gedwongen te zijn van het ene projekt in het andere te...Naast die inspanning blijven weinig tijd en middelen over om het voorbereidende werk te honoreren, noch om een langere, meer vruchtbare levenscyclus van een stuk te garanderen

Hernieuwde kennismaking met Meg Stuart • 9 februari 1996
Natuurlijk is het lang geleden dat deze voorstelling hier nog te zien was, maar dat is niet de hoofdoorzaak van de verrassend nieuwe indruk die de herneming maakt...Disfigure study zit zo vol details dat er bijna geen beschrijving van te geven valt: Daarom onthoud je er vooral enkele sterke beelden van en vergeet je de rest, tot je het 'werk' terugziet...Die vergroting van het blikveld wordt zeer bewust, en stap voor stap opgebouwd, om je mee te slepen in de vreemde wereld van "stomme lichamen". En precies die sterke architektuur van het

Spel vol nuances in verhaal Dirk Roofthooft • 1 maart 1996
Het is daarom boeiend om te zien hoe Jansen en Roofthooft erin slagen, op wat première-stroefheid na, op te halen wat tussen de regels staat...En dat is het absoluut enige teatrale middel dat hier aangewend wordt...En al is de man op dat ogenblik letterlijk en figuurlijk ver heen, je draagt een indringend beeld en zelfs begrip voor hem mee

Dafoe pakkend in "Hairy Ape" • 30 maart 1996
Haar belangstelling ervoor is ingegeven door een zucht om te verleiden en het pure geweld te "ervaren". Kate Valk parodieert dit type op een verbluffende wijze: als ze in het vooronder afdaalt...Maar precies daardoor begint "Yank" plots ook na te denken: hij valt niet meer samen met zijn werk en zijn lichaam en beseft dat hij enkel is wat hij in de ogen van anderen is. Vroeger hoorde hij als...Deze "Hairy ape" is een voorstelling die zo'n sterke zintuigelijke impact heeft op de kijker dat ze eigenlijk nauwelijks nog te beschrijven valt

"Heet en koud tegelijkertijd" : Driemaal Wooster... • 10 april 1996
En toch betekent dat laatste ook weer niet dat het werk van de Wooster Group theater om het theater is: via het hoogst persoonlijke verhaal van de acteurs en van regisseur Elizabeth LeCompte krijg je...En het is een echt spel, met echte, zij het ingewikkelde, regels en afspraken, dat zich hier afspeelt...Dat is tegelijk ontzettend verwarrend en verbijsterend en zeer verhelderend

Oerschreeuw van Teshigawara bedolven onder effecten • 21 mei 1996
Hij werkte in opdracht van Forsythe's Ballett Frankfurt en dat heeft sporen nagelaten...deze voorstelling treffen we van bij de opening een wit speelvlak aan, omringd door zwarte doeken, en dat blijft zo de hele eerste helft van het stuk...Maar de vele combinaties, de tempowisselingen en de uitgekiende ruimtelijke figuren geven deze lang uitgesponnen dans een grote complexiteit, die grote en zichtbare concentratie vergt van de dansers

Regisseur Zhang Yuan zet verhoudingen op hun... • 23 mei 1996
Dit tafereel, dat de hele voorstelling lang doorloopt, vormt een soort spiegel van de gore werkelijkheid waarin de schrijver en de politieman opereren...Het meest openlijk gebeurt dat als de politieagent de schrijver, in een laatste poging hem te vernederen en het zwijgen op te leggen, verplicht vrouwenkleren aan te trekken...Nog te zien in Théâtre 140, Plaskylaan 140, Brussel, op 23 en 24 mei om 20.30 uur en op 25 mei om 19 uur

"Le bal moderne": leuke dansles met een... • 25 mei 1996
Een avond waar inderdaad niets te doorgronden valt, maar wel veel plezier aan te beleven is. Op één voorwaarde: je moet zelf willen meedoen, want de opzet van de avond is dat vier choreografen het...Bij aanvang wordt iedereen ook op het hart gedrukt dat het erom gaat plezier te beleven, en niet om het beter te doen dan een ander...Het aardige is trouwens dat de dansen een rijkere fantasie hebben dan de obligate huppelpasjes, en niet alleen leuk zijn om te doen, maar ook om te zien

Festival toont theaters van gaststad Brussel • 27 augustus 1996
Kaalslag, stadskankers, kantoorkolossen en stedelijke autowegen daarentegen zijn er te over...De Muntschouwburg bevond zich er al lang, maar aan het einde van de negentiende eeuw en later in het interbellum kwamen daar vele spektakelzalen en cinema's bij: de Beursschouwburg, de Ancienne...En dat heeft alles te maken met het verdwijnen of marginaliseren van de stadsbewoners en de bekende megalomane projecten van de jaren '60 en '70 die nooit tot een goed einde werden gebracht

Anna Huber toont onvoorstelbare lichaam • 4 oktober 1996
Het is pas in deze scène dat ze ook werkelijk de zaal inkijkt, of minstens lijkt te zien dat er een publiek is. En het heeft er alle schijn van dat ze zich op dat ogenblik ook plots realiseert dat dat...Het vreemde is dat ledematen, tenen, vingers .en hoofd daarbij vaak hun eigen weg gaan om tegengestelde richtingen op te wijzen...Op die manier ontstaat een interessante spanning tussen de "objectieve" werkelijkheid van wat te zien is en het mentale verkenningsproces van lichaam en ruimte

Stuc steekt vormingstoneel in nieuwerwets jasje • 18 oktober 1996
Het is intellectueel oneerlijk en moreel pretentieus om de ontreddering, verveling en ontsporing van soldaten in een VN-operatie als die van de Nederlandse soldaten in Srebreriica ten tonele te voeren...Dat is iets totaal anders dan zich proberen in te leven in de buitensporige realiteit van een oorlogssituatie, en dat vatten in een theatraal beeld...En dat beeld heeft alles te maken met de aanwezigheid van de acteur zelf