385 document(en) met "Publiek dat" • Resultaten 81 tot 100 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


"Stella" van Rosas weergaloos • 22 maart 1990
De biezonder uitgekiende illuzie van de belichting in het decor van Herman Sorgeloos suggereert dat we ons in een "onverschillige" ruimte, zoals kleedkamers of coulissen bevinden, dat niemand zich...En de enscenering onderstreept dat de akteur daarvoor niets anders heeft dan zichzelf en zijn publiek...Waarbij dat zeggen essentieel een "ritueel" zeggen is, een zeggen dat alleen kan ontstaan in het proces van het maken van de voorstelling, en alleen via het materiaal van die voorstelling, in casu

Koreograaf Galotta wil uit getto breken • 27 april 1990
Ik heb ook het gevoel dat we in Frankrijk goed begrepen worden en er een heel breed publiek, van service-clubs tot jongeren die van rock houden, kunnen aanspreken...Dat korrespondeert ook erg met de manier waarop ik denk dat we de wereld waarnemen door televisie: we leven in een wereld van collages, als een film, waar een heleboel dingen zomaar aan ons passeren...Dat betekent niet dat de betekenis ervan een afgerond geheel is. Er zijn nog altijd nieuwe lagen en betekenissen die ik er zelf in vind, die niet expliciet bedoeld waren maar uit het werkproces zelf

Akteurs en niets meer dan dat • 18 september 1990
Dat hindert niet echt, want bij alle voorstellingen, op eentje na, staat de akteur centraal...Al geeft dat tekstvel wel een inkijk in de wereld van Bak Truppen...Met die scène tast Bronkhorst tegelijk de grens af van wat kan in de konfrontatie tussen de kunstenaar en zijn publiek, en zit ze ook gevaarlijk dicht bij of net over de grens waar grote gevoelens

"Rapta" van Vicente Saez: aantrekking en afstoting • 30 oktober 1990
Een beetje hoogdravend, dat wel, maar de manier waarop de personages geïntroduceerd worden, en nog meer de manier waarop ze beurtelings elkaar op sleeptouw nemen, maakt het element tegenstelling...Een stramien dat niet zo heel ver van kontakt-improvizatie af ligt, maar tegelijk sterk inspeelt op de struktuur van de muziek...De intensiteit, en die momenten waarop Saez zich laat gaan, creërden een suspens bij het publiek die zich ontlaadde in een lang, warm en verdiend applaus

Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
steeds wisselende, maar door het kultiveren van tics ook heel herkenbare gedaanten maakte hij zijn publiek deelachtig aan zijn positie in "het leven". En het ziet er voorlopig niet naar uit dat aan...Wie dacht dat Decorte met deze Woyzeck weer bij zijn beginperiode zou aanknopen, kwam van een kale reis terug...Een pose die voor velerlei uitleg vatbaar is. Het is een steek in de richting van publiek dat over steeds diepere en grotere betekenislagen dooremmert (met en passant een volledig gebrek aan inzicht

Vernuftige charme • 9 februari 1991
En Découflé gebruikt het vermogen van zijn publiek om meer en sneller verbanden te zien dan een "echt" circuspubliek om allerlei dubbelzinnige interpretatiemogelijkheden rond te strooien in zijn...Mislukte" acts, zoals een derderangsclownerie of een mallotige jongleur bezegelen die medeplichtigheid tussen maker en publiek: in plaats van boegeroep is gelach hun deel...De finale met alle dansers zet dat nog eens in de verf: allen verschijnen in de piste in witte kostuums met rode zigzagstrepen

"Moeders" van René Eljon geraffineerd én dolkomisch • 17 april 1991
Dat ze af en toe wel eens verantwoordelijk voor iets zouden zijn, dat er af en toe belangen kunnen zijn die hun eigen kringetje te buiten gaan, ontgaat hen...Er wordt bijvoorbeeld gesuggereerd dat ze in de oorlog onbehoorlijk veel met de bezetter aanpapten, maar dat hun daarvan achteraf rekenschap werd gevraagd, zijn ze als het ware vergeten, net zoals ze...Dat dit soort stompzinnig egoïsme ook de oorzaak was van een tragedie in Bertha's leven, is evenwel moeilijker te ontwijken; maar het is typisch dat ze daar alleen zenuwachtig van worden, maar de

"Infante": hard, precies en meer dan levensgroot • 29 april 1991
De (verzwegen) gedachten, verlangens, beelden die de koreograaf inspireren, en die op hun manier ook bij het publiek opgeroepen worden...Alleen is het dan ook zo perfekt (al zijn er wel fouten) dat je er wat geblaseerd tegenaan gaat kijken, dat je het kontakt met het gebeuren bij de twintigste salto kwijt bent...Het is pas in rustpunten tussen de dans dat er gewone, achteloze gebaren bij komen, waardoor je weer gewone mensen ziet

"Palermo, Palermo": verlangen naar Italië • 18 mei 1991
tegenover wat hij ziet -- gewoon door het blote feit dat wat op scène gebeurt, belangrijk is, maximaal uit te buiten...Ze stellen zich bloot aan een publiek dat onwillekeurig wacht tot een appel valt...En dat ondanks het feit dat de truuks, de attributen, de precieze timing, de passie ook van het "maakwerk" nooit weggestopt worden

Jan Ritsema bedenkt vernuftige kunstgreep • 23 mei 1991
Al snel wordt duidelijk dat hij niet kan hebben dat zij wat achteloos omspringt met het leven...Op zijn manier is het stuk een case-study van de gekompliceerde taktieken die mensen toepassen om een evenwicht te vinden tussen de aanspraken die ze op elkaar maken, en het besef dat die aanspraken...Daarmee bewijzen ze ook eer aan hun publiek, dat voor een keer niet voor onkundig inzake teaterkonventies wordt versleten

Het muffe van teaterspelen • 28 juni 1991
Lamers wordt omringd door vier andere akteurs, en ook dat gebeurt met een voorbeeldige efficiëntie...Lamers laat zich in zijn interpretatie schaamteloos gaan in het meest vettige akteren dat denkbaar is: de patetiek druipt er gewoon af, en wordt zo een pastiche van dat akteren...Hij maakt deel uit van een teatertraditie, zoals Bernhard een Oostenrijker is, en tegelijk konstateert hij dat er niets mee aan te vangen valt, dat er zelfs niet mee te leven, alleen mee te lachen

Teater zonder teater • 3 juli 1991
Achteraf kom je tot de vaststelling dat het niet die afzonderlijke formele criteria zijn die frustreren, maar een wijze van teatermaken die ook een andere manier van kijken eist...Dat is van meetaf aan duidelijk: een zanger komt op het voorplan een lied zingen, maar houdt daar bijna plagerig om de haverklap mee op om het publiek te monsteren...En uiteindelijk konstateer je zelfs dat de norm om hun kunstje te beoordelen helemaal zoek is; of ze het goed of slecht doen is aan geen parameter af te meten

Klapstuk investeert in jongeren • 13 september 1991
Hij schetst daarbij een moeilijk werkklimaat voor een festival dat wil investeren op lange termijn in kunstenaars en hun werk, en hun de middelen daartoe wil geven...De laatste jaren verrichtte 't Stuc, de moederorganizatie van het Klapstuk, baanbrekend werk inzake filmprogrammatie, en ook dat vindt zijn weerslag in dit festival...Daarnaast stllen Walter Verdin en Jan Fabre hun videoteek met persoonlijk werk voor aan het-publiek

Wereldkreatie van Meg Stuart • 18 oktober 1991
een volgend deel zie je Stuart met de rug naar het publiek, wat voorovergebogen...Door de verdraaiing van haar arm lijkt het erop dat een ander haar rug betast...Lagido laat dat op de duur gebeuren omdat het -- waarde hand ook gelegd wordt -- onverschillig lijkt

Portugese dansers met fantazie • 29 oktober 1991
Het kattegejank dat hij ten beste geeft is een povere imitatie van Yesterday van The Beatles dat hij op zijn walkman beluistert...Alleen, het kabaret is leeg, het publiek is weg, en ook de andere dansers lieten verstek gaan...Je merkt aan stops, aarzelingen, herhalingen en plotse grimassen dat ze voor zichzelf het verhaal voortdurend opnieuw aan het uitdenken is, en er dan bij beweegt om de verbeelding te verwerkelijken

Wooster Group herwerkt Tsjechovs stuk "Drie Zusters"... • 21 november 1991
Dat heeft verstrekkende gevolgen voor het stuk, dat de titel Brace up kreeg...Wat niet wil zeggen dat er slecht geakteerd wordt...Ook zij is alleen video-gewijs aan het woord, in close-up, maar je ziet haar ook heel vaak op de scène, als een bevallig poppetje dat geen woord uitbrengt

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
Jonck: "Dat is niet helemaal correct: in mededelingen ten behoeve van pers en publiek worden toch verschillende algemene legitimaties gegeven voor de keuze...Als ik zeg: "ik haat je" kan dat nog altijd betekenen dat ik je eigenlijk verschrikkelijk liefheb, maar waarschijnlijk niet dat het gisteren regende in de Ardennen...De video van Herman Asselberghs lijkt de suggestie in te houden dat dans eigenlijk een verouderd lichaam toont, dat het lichaam van de toekomst het lichaam is van Arnold Schwarzenegger en dat dans met

Stemmen uit het leven van een vrouw • 13 december 1991
Tema's en motieven zoals incest of het verhaal van een hoofd dat door een trein van zijn romp gescheiden voortleeft, lopen de hele tekst door, maar telkens in andere kombinaties...Ga je chargeren, dan vertrappel je de tekst onder een nutteloze tweede tekst, die eigenlijk zegt dat je er niets mee te maken wil hebben, dat het gekkenpraat is. Speel je het te sec, dan lijkt het ook...Je voelde af en toe gespannenheid onder het vanzelfsprekend professionalisme dat haar door moeilijke momenten hielp

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Als hij aan het woord is, en het bevalt haar niet, dan is het weer het publiek dat daar deelachtig van gemaakt wordt...Het is misschien door de combinatie van het meer wilde bewegen van de mannen en hun structureel ondergeschikte rol dat het mij voorkwam dat de choreografie van de mannen nogal sterk aanleunt bij...Maar juist in werk als dat van Rosas, dat zeer kwetsbaar is en waarvan de kwaliteit volledig berust op de precisie waarmee een geste het alledaagse verhaal, de verborgen emotie herneemt, ondergraaft

Weemoed en vitaliteit bij Vandekeybus • 25 januari 1992
ANTWERPEN -- Met Immer das selbe gelogen trekt Wim Vandekeybus met zijn .gezelschap Ultima Vez overvolle zalen in deSingel, en dat zal wel niet anders zijn als hij later op het jaar elders in het land...De voorstelling zit vol van dat soort grappige, maar spannende situaties, en het zou bijna onbegonnen werk zijn om ze alle te beschrijven...Er moet altijd nog wel een geinigheidje bij, al te veel wordt er naar de gunst van het publiek gedongen