704 document(en) met "H. De" • Resultaten 501 tot 520 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Klapstuk mediteert over ziekte en dood: Konfrontatie... • 20 oktober 1995
Impliciet toont Sander hier het beeld van de moderne westerling, die de angst voor de dood op afstand wil houden door zijn lichaam eeuwig jong te trainen...Als je de zaal binnenkomt, staat hij in ondergoed op de scène rond te drentelen, zodat je zijn uitgeteerde lichaam met een gezwel op de borstkas uitgebreid kan monsteren...Daarom, en omdat hij blijft akteren om de ziekte mentaal de baas te blijven, lijkt de opzet van deze voorstelling sterk op Ron Vawters laatste stukken voor Kaaiteater

Klapstuk '95 biedt zuiver dansfestival van jonge... • 20 oktober 1995
Tijdens Klapstuk voegde zij de nieuwe Solo P toe aan Solo M, waarin de symboolzwangere taal van Martha Graham aan de orde is. De P staat voor Anna Pavlova...De relativiteit van de illusie van gratie en gewichtsloosheid wordt zo sterk in de verf gezet...De dansfiguur komt pas aan bod in de volgende twee solo's. Karakteristiek is de motoriek van de dansers, die erg schichtig en snel van een pose naar een andere overgaan

Botsing van buitengewone teaterpersoonlijkheden : Improvizatieprojekten en... • 24 oktober 1995
Een van de allermooiste momenten in de eerste van vier sets was een duet tussen Meg Stuart en Steve Paxton: de idiosynkratische manier van bewegen die ze er elk op nahouden groeide stilaan naar een...Konnekties tussen voornoemde muzikanten en de danswereld liggen trouwens voor de hand: de dramaturg van Amanda Miller bij voorbeeld speelde in bands met Ribot en Shea...Eenvoudige aanzetten, soms niet meer dan wat slaggitaar ontvouwden zich tot exuberante improvizaties die door de vermenging van klanken, stijlen en ritmes op de grens van de totale klankchaos

Jan Fabre viert uitzinnig karnaval: "Universal Copyrights... • 27 oktober 1995
Fabre trekt de waanzin van zijn figuren konsekwent door in de hele opbouw van de voorstelling: net zoals in Da un'altra faccia del tempo zijn na de moordpartij alle gebruikelijke grenzen en konventies...Waar herhaling vroeger een belangrijke meerwaarde gaf aan Fabres werk, omdat ze de kwetsbaarheid en de pure lichamelijkheid van de dansers zichtbaar maakte in de opgelegde oefeningen, is dat hier niet...En zo ergens in het midden van het vierde uur van de ruim vijf uur durende voorstelling was die voor mij, door de eindeloze herhalingen, verdwenen als sneeuw voor de zon

Moeizaam teater over twee filozofen • 4 november 1995
Neurose In de marge van deze clash van ideeën werpt het verhaal ook, en zelfs vooral, vragen op over de waarde van de verschillende houdingen en zingevingen die de drie protagonisten aan het...Ze geven met spaarzame aksenten en gebaren de de posities aan die hun personages in dit ideeënverhaal innemen, zonder de pretentie te hebben echt in de huid ervan te kruipen...Deze keuze zou op zich interessant kunnen zijn, als je ook een diepgaand inzicht zou krijgen in de finesses van de gedachten en beweegredenen van de personages

De Keersmaeker legt haar eigen klemtonen in... • 4 november 1995
De struktuur van de muziek, met over elkaar heen geplaatste muzikale motieven die geleidelijk in tonaliteit verschuiven, voert tot een koreografische aanpak die eerder op de wisseling van sferen en...De Keersmaeker vertrekt altijd vanuit een close reading van de partituur, en de opzet van Schönbergs gloedvolle, gevoelsgeladen werk suggereert precies de eerder dromerige, nachtelijke sfeer die deze...de spanningsboog tussen begin en einde zullen de mannen geleidelijk "ontdooien", de jas en soms zelfs het hemd van hun strenge pak uittrekken

Intrigerende Hamlet met jonge akteurs • 24 november 1995
Op een bepaalde manier is deze spiegeling van de beleving van jonge mensen aan klassieke teksten erg aardig, omdat Peyskens als geen ander de kunst kent om de eigenaardigheden van zijn akteurs in te...vermoeden dat de Hamlet waar het hier in wezen over gaat, niemand anders dan de regisseur zelf is. De regisseur die zich blijft afvragen of het wel allemaal de moeite is, wat er nog kan gedaan worden, waar het...Dat ging mij op de duur op de zenuwen werken: de spijt van de regisseur om het feit dat het toch "maar" teater is, dat het toch onmogelijk is om het echte te tonen, lijkt mij een vals probleem

Bijtende burleske met Boris Vian als aangever • 29 november 1995
Dat blijkt zowel uit de baldadigheid van de groepsnamen als uit de vaak chaotische speelstijl van gezelschapjes die de laatste jaren opdoken...Vian richtte zijn pijlen vooral op het Franse establishment van rond de Tweede Wereldoorlog, maar je hebt niet veel verbeelding nodig om in deze voorstelling de parallellen met de hedendaagse "groten...De aktie wordt onderbroken door flash-backs of momenten waarin we de "gedachten" van de protagonisten kunnen lezen

Koreografe Lucinda Childs boeit met uitgepuurde eenvoud • 1 december 1995
Al heel snel herken je de signatuur van Childs in de strenge, maar complexe architektuur van de bewegingsfiguren...Dit "kontrapunt" tussen de zang en de dans wordt dan in de opeenvolgende . bewegingen van de muziek op telkens weer andere manieren opgelost...Als uit een dichte mist priemt het licht van spots de zaal in. De snelheid en het aantal van de bewegingen zakt plots bijna terug tot niets

Drama over incest lost tweespalt niet op • 4 december 1995
De hoofdoorzaak is, denk ik, een onopgeloste tweespalt in de tekst, die door de enscenering niet verhelderd maar veeleer genegeerd wordt...De verschijning van de kermis, en het uitblijven van het koninginnestuk ervan, de "montagnes russes" die maar eens in de zeven jaar komen, is een centraal zinnebeeld...De ene akteur weet al beter om te gaan dan de andere met de tekstproblemen waar de regie tegen botst

Dansers brengen nieuwe kijk op Wozzeck: Bert... • 9 december 1995
Inspiratie voor de voorstelling haalt hij niet meer uit de populaire beeldkultuur van de voorbije decennia, maar bij Büchners Wozzeck...Je ziet hoe ze droomt van dansen met de tamboermajoor (Randi De Vlieghe), je ziet hoe ze twijfelt tussen Wozzeck (Bert Van Gorp) en de militair...Een volledig deel van de voorstelling is gewijd aan een vrije improvizatie, waarin de dans helemaal loskomt van het verhaal, maar de verschillende stijlen van de dansers toch zeer herkenbaar blijven

Koreograaf Marc Vanrunxt zweeft tussen emotie en... • 13 december 1995
De plechtstatigheid, de nadrukkelijkheid zelfs waarmee ze alle drie voortschrijden en hun armen uitstrekken naar een afwezige, de openlijke teatraliteit waarmee eerst Vanrunxt, en later ook de anderen...Je ziet er gemakkelijk een vlucht terug in de moederschoot of een verlangen naar hermetische afsluiting van alle ellende van de wereld in. En als reaktie op verdriet of angst voor de dag des...Maar de vorm die dit symbool aanneemt, de nadrukkelijkheid van het goud, de stroperigheid van de muziek, ondergraaft de emotionele impakt ervan ten dele

Peter Brook maakt Beckett herkenbaar en verbijsterend • 16 december 1995
Haar praten over "le vieux style", die goede oude tijd is net als haar drukke gedoe een bezwering van de gapende leegte, de zee van tijd die voor en achter haar ligt...de manier waarop Brook de voorstelling ritmeert en accenten plaatst, en in de wijze waarop Parry als bij toverslag van gelaatsuitdrukking en intonatie kan wijzigen, gebeurt nu iets wonderlijks...Het volgende moment zie je weer de onthutsend holle klank van dat vertrouwde beeld, zie je de Beckettiaanse afgrond verschijnen

"Tres" van Barkey blijft te schetsmatig • 28 december 1995
Tres liep het echter mis met de kompositie van het materiaal van de voorstelling, waarschijnlijk door de turbulente ontstaansgeschiedenis van het stuk...Dus niet alleen het effekt (de hoerige kleedjes van de vrouwen), maar ook hoe het gemaakt wordt (de uitbuiting). Die eerste indruk wordt de hele voorstelling lang bevestigd: de performers van deze...De scènes met "crooner" Simon Versnel, die hier luistert naar de veelbetekenende naam "Mister Emptybed", en gigolo Frank Chartier (Georgie Wonderwhy) zijn zowat de enige die ontsnappen aan de wat vage

Wonderlijk ballet van sierlijke woordfiguren: Kaaiteater brengt... • 19 januari 1996
En hier begint zand in de machine te raken, want de klant erkent de situatie, zoals de dealer ze definieert, niet...Ze drukt zo de vervreemding van de klant tegenover de handelswijze van de dealer uit...En ondanks het feit dat Peter van Kraaij zich niet houdt aan de oorspronkelijke rolinvulling van Koltès, is hetzelfde waar voor de manier waarop de akteurs deze woorden in de mond nemen

HardtMachin Group verstrikt in gags • 19 januari 1996
De keuze van de afbeeldingen en de muziek, vooral het gebruik van een paar opvallende deus-ex-machina-effekten roepen de baroksfeer op...De nodige postmoderne effekten ontbreken evenmin: een verdubbeling van de aktie op de scène door een aktie op een scherm van halfdoorzichtige plexiglazen panelen bievoorbeeld, of het gebruik van...Wie zich daarover niet druk maakt, kan een zeker genot beleven aan de muziek en de visuele gags

"Quel moi est-ce que je peins" • 1 februari 1996
De verschillende posities van Wiertz en De Cordier zeggen iets over de evolutie die de mogelijke plaats van de kunstenaar in de wereld doorgemaakt heeft van het einde van het ancien régime tot nu...Wie alleen staat heeft recht van spreken", de ondertitel van de film, verwijst voor Wiertz nog naar de voorloperspositie van de kunstenaar die de samenleving het algemeen ware toont, en niet naar de...De primaire habitat wil, als het ware door uitbanning van het Buiten, de wereld weer laten ontstaan als op de eerste dag, in gedachten onder het dak, onder de schedel - als een epifanie van de eerste

Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
Zelfs in de schriftuur van de stukken zelf is er een uiterste precisie: de regie-aanwijzingen tussen de dialogen nemen bij elk volgend stuk steeds verder in omvang toe, tot de interpretatiemarges voor...Omwille van de trefzekerheid van de operaties die Beckett uitvoert op de taal en de theatermiddelen om deze overrompelende indruk te bereiken, zonder ook maar ergens naar een hogere of diepere...Het blijkt er twee maal op uit te draaien dat men de uitdaging van Becketts teksten, om zijn worsteling met de woorden en de gebaren te herdoen, letterlijk te belichamen, niet kan negeren zonder de

Neuer Tanz-schimmen laten interpretatie open • 2 februari 1996
De voorstelling Leitz, dem nachlass verfallen, die de groep in het Kaaiteater brengt, is een vorm-experiment waarin de wil om grenzen te verleggen niet door enige ironische distantie getemperd wordt...De weinig estetische vleeskleurige maillots, de wit opgemaakte, uitgestreken gezichten en de onnatuurlijke -- overigens zeer veeleisende en uitputtende -- schokbewegingen die de vier danseressen...Als je de optelsom maakt, kan je vermoeden dat Leitz, dem nachlass verfallen de verbeelding van een ontmenselijkt lichaam is. Het in de militaire discipline ingeschakelde lijf op de klankband

Twee artiesten buiten kategorie • 3 februari 1996
Ze draagt de zelfbewuste signatuur van de artistieke keuzes van de oprichters en spilfiguren, de Amsterdammer Tom Jansen en de Brusselaar Josse De Pauw...SCHADE/schade van Jansen kreeg de Vlaams-Nederlandse Toneelschrijfprijs in 1993, Het kind van de smid van Josse De Pauw kreeg de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Toneel...Beiden, sinds enkele jaren gezworen kameraden (of vrienden, de juiste uitdrukking is onderwerp van menig dispuut tussen de Zuid- en de Noord-Nederlander) willen er vanaf nu hun aktiviteiten