385 document(en) met "Publiek dat" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Verhaaltje met nasmaak • 10 oktober 2001
Daarom wekt het op het eerste gezicht verbazing dat ze voor haar nieuwe voorstelling Sorelline - Zusjes - te rade ging bij een auteur van zo twijfelachtig allooi als Louisa May Alcott, die met haar...Geniet een gezelschap dan toch de twijfelachtige eer om subsidies te ontvangen, dan is dat bedrag aan zoveel voorwaarden onderworpen dat de subsidie eerder een rem dan een stimulans wordt...Voor een bij uitstek internationaal georiënteerde kunsttak als dans is dat een onmogelijke beperking

Danslab met Belgisch tintje • 13 oktober 2001
de Weense context is dat, meer dan elders in Europa, een opmerkelijke en belangrijke keuze...Je zou kunnen zeggen dat we lokaal moeten zorgen dat er een vruchtbare bodem ontstaat waar het internationale werk dat we brengen kan aanslaan en weer lokaal vruchten kan afwerpen...Dat kan het publiek in deze laboratoria ervaren

Verwarrend helder • 24 oktober 2001
Na enige tijd merk je dat er misschien nog een tweede spelregel is: als er zich in de bewegingen iets als een vaste figuur begint af te tekenen, of een schijn van bravoure, dan wordt dat...De reden dat we dit kunnen proberen, is dat we samen een heel lange ervaring hebben met theater...Het punt is dat we dat soort ongemakkelijkheid ook toelaten

Nieuwe danswerkplaatsen gevraagd • 10 november 2001
Het theater zoals dat nu gemaakt wordt, verglijdt immers langzaam maar zeker naar een oud, quasi-museaal medium, het slechtste model dat we hebben...Maar als je dan ziet hoe intelligent choreografen als Tom Plischke, Vincent Dunoyer of Meg Stuart dat in een livevoorstelling aanwenden, moet je dat vooroordeel herzien...En dat is allemaal niets te vroeg: in dans krijg je nu de omwenteling die de beeldende kunst al 80 jaar geleden doormaakte, namelijk dat kunst zich over haar eigen bestaansvoorwaarden bezint

In alle staten: 'DANS@TACK' is een jong... • 28 november 2001
Mijn vraag daarbij is hoe en of je dat kan delen met een publiek...Eentje maakte het zelfs zo bont om koudweg te stellen dat zijn publiek niet klaar was voor de voorstellingen die Renz maakt...Ik repliceer dat ik dat niet weet, maar enkel vermoed dat ze iets wil vertellen; waarom zou ze anders gekomen zijn

Het spel buitenspel • 28 november 2001
Zoals vaak was dat een briljante analyse, maar desondanks bleef ik na lezing met het gevoel zitten dat hij mij mijn stuk had afgenomen...En als dat niet het geval is, dan ben je onder het spreken inwendig treurig en kwaad dat het niet zo is. Dat sleep je al snel honderd regels verder mee...Op dat moment, in dat stuk, was die verschrikte, simultane reactie, precies op zijn plaats

Na de zondvloed • 5 december 2001
Highway 101 verliet de gewone zaalopstelling waarbij het publiek vanuit één vaste plaats kijkt naar wat zich op één podium afspeelt...Dat was niet het enige middel dat Stuart inzette om beelden van hun vertrouwdheid te beroven...Letterlijk gebeurt dat door het podium links te laten liggen

Dialoog met een oude meester • 12 december 2001
Daardoor sluit haar werk eerder aan bij dat van jonge choreografen die terugkeren naar de experimenteerdrift van de jaren '60 dan bij haar generatiegenoten...atelier...' en 'Ar- rêtons...' richtte zij het podium bijvoorbeeld op een zeer ongebruikelijke wijze in, de ene keer als een gesloten kamer waarin dansers en publiek dezelfde ruimte deelden, de andere

Het werk is niet af, waarheid nooit... • 1 januari 2002
Die vraag impliceert immers dat er "iets" afgerond is, dat een zekere structuur of inhoud uitgekristalliseerd is tot een omlijnd idioom of discours...Een vaste figuur binnen het oeuvre is dat de dansers als het ware vanaf de zijlijn, maar zichtbaar voor het publiek, toekijken bij wat de anderen doen...De figuur demonstreert De Keersmaekers centrale intuïtie dat, ook al wil men over zichzelf spreken, men dat enkel kan door anderen

De inwisselbaarheid van dans en beeldende kunst... • 1 januari 2002
Dat impliceert ook dat er zich in de beeldende kunst een belangrijk moment van zelfreflectie voorgedaan heeft, dat beeldende kunst in zekere zin altijd over zijn eigen mogelijkheidsvoorwaarden en over...De onderliggende gedachte hier was dat de scène door zijn werking een obstakel kan vormen om dat te doen, dat zoiets enkel mogelijk wordt door het ‘statuut’, de sokkel waarop het theater dat lichaam...Dat neemt niet weg dat de vragen die hier gesteld worden en de strategieen die ontwikkeld worden om die vragen te beantwoorden een belang hebben dat de omvang van het fenomeen ver lijkt te

Terug naar af • 6 januari 2002
fields, het laatste werk dat de choreograaf maakte...Net als Fabre injecteerde hij in het theaterspel een ongebruikelijke dosis werkelijkheid: als de dansers elkaar al hollend blokken cellenbeton toegooiden, over de hoofden van anderen heen, was dat...niet alleen een verbluffende demonstratie van hun behendigheid, het was gewoon gevaarlijk.Het grote verschil met Fabre is dat Vandekeybus nooit dezelfde inhoudelijke samenhang of sterkte bereikte noch

Een androgyne choreografie • 9 januari 2002
Opmerkelijk is ook dat deze herwerking bedacht werd voor twee verschillende bezettingen, een mannelijke en een vrouwelijke...Op bepaalde momenten resulteert dat, aldus de choreograaf, in een 'gestuele androgynie'. In deze nieuwe versie vervagen zo de oorspronkelijke motieven, zowel de verwijzingen naar Faust als die naar de...Dat feest gaat niet door wegens een wijziging in tourneeplanning, maar toch wordt het Singel-publiek niet met lege handen naar huis gestuurd

De camera en de danser • 16 januari 2002
opgeld doen bij een jongere generatie choreografen, zoals Buffard en Huynh.Ouramdane merkt op hoe uitzonderlijk dat is. Tot voor kort leek het erop dat Franse choreografen van de tweede generatie zoals...Dat wijst erop dat er een soort onthechting van de realiteit optreedt door de weergave via de camera...En dan zie je dat iedereen dat erg verschillend doet

Small Hands • 23 januari 2002
Zij verliezen immers grotendeels de controle over hoe het publiek hen waarneemt...De Keersmaeker toont hier haar invloeden, haar onzekerheden en twijfels, maar ook het pure plezier dat ze aan dansen ontleent...het kader van Klapstuk #10, dat telkens een recent en een vroeg werk van een choreograaf toont, krijgt het publiek de gelegenheid deze twee werken nog eens kort na elkaar te zien

De afwezigheid en de droom • 30 januari 2002
Dat de dokter mij meedeelde dat ik een verstandig meisje was, en dat ik dus echt geen ballerina hoefde te worden, was maar een magere troost...Ik wou niet dat de ene van de andere dingen zou overnemen, eerder dat er iets zou overslaan tussen de twee dansers, zonder dat er een directie connectie is. Ik denk dat de muziek daar ook een grote...Verward door het felle licht gooide ik mijn hele hebben en houden in mijn performance, zonder dat ik in het oog had dat ik eigenlijk met mijn gezicht naar het achterdoek, en niet naar het publiek toe

Een onbeschrijflijke toestand: ALIBI (MEG STUART/DAMAGED GOODS) • 1 februari 2002
Als hij niet met ja of nee kan antwoorden, lijkt dat veroorzaakt te worden door een hinderlijk bewustzijn dat zich door zo'n eenduidige vraag bewust wordt van de onmogelijkheid om op wat dan ook te...Het punt is niet dat er een juist of een verkeerd antwoord zou zijn, het gaat erom dat er gewoon geen antwoord is, dat elke vraag een oneindig aantal antwoorden genereert die niet in een duidelijke...Dat is zo bedreigend dat de man in een eindeloze hapering blijft steken die zich ook fysiek veruitwendigt in schokkerige bewegingen

Een nieuwe zaal voor een nieuwe tijd • 9 februari 2002
Dat zou bijvoorbeeld de achilleshiel kunnen worden van het Concertgebouw in Brugge: het gebouw is er wel, maar er ligt nog steeds geen duidelijke concept voor over de rol van dat gebouw...Italië wordt dat idee herdacht: de scenografie is in die eerste periode, en dat is toch wel zeer boeiend, een beeld van de stad zoals die verschijnt voor het vorstelijke oog...Wat dat laatste betreft: ik denk dat de komst van het Forum het kaf van het koren zal scheiden

Callas meets Ice-T • 27 februari 2002
de muziek weerspiegelt dat contrast zich in de afwisseling van rapmuziek van Ice-T met arias van Maria Callas...Het spanningsveld tussen scène en publiek wordt het uitgangspunt van de voorstelling...Op die manier gaat Baervoets verder in het radicaliseren van een gedachtegoed dat sinds Merce Cunningham, de vader van de postmoderne dans gemeengoed geworden is: veel meer dan Cunningham ooit durfde

Harnassen en cactussen • 6 maart 2002
Ze deelt tomaten uit aan het publiek en spreekt het dan toe door een microfoon die haar stem eerst als die van een kind, later als die van een man laat klinken...Tagaalà is een werk voor vier dansers en twee muzikanten dat de vorm aanneemt van een inwijdingsritueel van geboorte tot dood...Een lichaam dat ondergaat, toegeeft, zich verliest om dingen te tonen, zelfs voorbij het zichtbare

Achter de scheur in de muur • 6 maart 2002
Blauw kun je beschouwen als een schilderij in een museum dat altijd gesloten is. Bij Swollip is het net omgekeerd: het stuk is pas compleet als het publiek er is. Dat krijgt geen duidelijke...Ik vermoed dat de reactie van het publiek in elk geval erg zal verschillen naargelang er bijvoorbeeld programmatoren of een ander publiek, pakweg kinderen, in de zaal zitten...Baervoets: Dat klopt, maar in dit geval hoop ik dat het publiek meedoet