704 document(en) met "de " • Resultaten 261 tot 280 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Nieuw West speelt perverse Pygmalion • 11 mei 1990
De uitbeelding van de fantazie wordt gekenmerkt door een grote terughoudendheid, Wat meer is, als toeschouwer blijf je voortdurend de stunteligheid van de personages, de triestheid van het spelletje...Wat de akteurs tonen, is de werkelijkheid van hun fantazie, het voze decor, het hakkelende, het grove gefilozofeer, de vettige middelen die ze nodig hebben om hun spelletje gaande te houden...De rauwe direktheid waarmee de drie akteurs het spel spelen, geeft het iets van de onthutsende kwaliteit die films van Pasolini soms hebben

Een allegorie van macht en waanzin • 1 juni 1990
Het herinnert meer aan de manier waarop een Breugel de halve wereld in één schilderij perste of aan volkssprookjes dan aan de 20ste-eeuwse (meer psychologiserende) voorstellingswijzen...Het doet op zijn manier denken aan de bordeelfarce van de macht in Genets Le balcon, al gaat Nadj lang niet zover in het doortrappen van alle bodems...Het fundament van deze voorstelling is een ironische allegorie over de uitwisselbaarheid van macht en aanzien (de keizer Joszef Sarvari) tegen gekte en armoede (de nar Denes Debprei). Tussen die twee

Collage met mystieke voorstellingen • 15 september 1990
Een titel die verwijst naar beelden van middeleeuwse schilderijen, en dan meer bepaald het kontrast tussen de erg aardse en vaak rauwe taferelen en de verheven, naar hogere sferen aspirerende blikken...Het gaat zo rimpelloos dat je pas na zekere tijd de sterke struktuur achter de bewegingen gaat vermoeden; in verschillende fazen koncentreert de koreografie zich op telkens weer andere delen van het...De gaandeweg meer geprononceerde ritmiek van de muziek geeft de dans een grotere dynamiek en kracht dan ze op zich zou hebben, verandert de rustig kabbelende beeldenstroom soms tot een nerveuze

Akteurs en niets meer dan dat • 18 september 1990
De tegenstelling tussen de onschuldige, onbegrijpende zegging van de kinderen en de inhoud van de tekst moet een meerwaarde opleveren...Wat ze doen heeft meer weg van een performance in de beeldende kunst: de associatieve impact van de handelingen, de beelden die ze tonen, de muziek die ze maken is minstens zo belangrijk als de tekst...Met die scène tast Bronkhorst tegelijk de grens af van wat kan in de konfrontatie tussen de kunstenaar en zijn publiek, en zit ze ook gevaarlijk dicht bij of net over de grens waar grote gevoelens

Maatschappij Discordia ondervraagt traditie • 22 september 1990
BRUSSEL -- Maatschappij Discordia's De bronnen is de teatrale "plat de résistance" van het Bruzzle-festival...Alvast roept Discordia zelf de sfeer van de grote dagen op door luid te joelen in de zaal terwijl Jan Joris Lamers zijn inleidend praatje houdt...De bronnen is de zoveelste, ditmaal zeer geslaagde demonstratie van Discordia's onteatrale, persoonlijke omgang met de grote traditie

Bruzzle: intiem, exuberant en onderkoeld • 25 september 1990
deze verkenning wordt de hallucinante uitdrukking van de eerste momenten verlaten voor de expressie van dergelijke meer herkenbare gevoelens...De valkuil van cliché-beelden wordt daarbij niet altijd vermeden, en de terugkeer naar de uitgangspositie op de stoel -- schuilhol, egelstelling -- is wat voorspelbaar...De ascetische beperking van de bewegingen, de zware symbolische lading van muziek en enscenering, en de eterische gelaatsuitdrukking van de danseres roepen al snel een bijna mystieke diepzinnigheid op

"Julius Caesar" subtiel en zuiver in regie... • 3 oktober 1990
Vlak voor hij, na lange twijfel, toch naar de senaat vertrekt, staart hij minutenlang op een klein verhoogje, spreekgestoelte of offerblok, de zaal in. Een bewegingloze Mil Seghers die als het ware al...de betekenissen die aan de figuur van Caesar kleven opzuigt en reflekteert naar de kijker...Hij is -- willen of niet -- de aanstoker van het drama, de overmoedige heerser, de ijdeltuit, de harde, rechtvaardige bestuurder, de man die de dood in het gezicht kijkt... Lauwers laat je met zo

Trisha Brown in Antwerpen • 5 oktober 1990
Vanaf het begin van haar loopbaan als koreografe, nu zo'n 30 jaar geleden, was ze nauw verwant met de Amerikaanse avant-garde in beeldende kunst en muziek; toonaangevende kunstenaars als Rauschenberg...Maar ook als koreografe heeft ze, net als Steve Paxton in navolging van leermeester Merce Cunningham, een diepgaande invloed gehad op de dans in de jaren '70 en '80...De titel van dat laatste stuk is tegelijk een woordspeling op New work en een verwijzing naar de plaats waar destijds hevige rellen uitbraken

Onderhuidse dreiging in De Mensenslinger • 11 oktober 1990
De figuur van de conférencier verbindt de losse tekstfragmenten...Het aandachtig lezen, het zoeken naar een manier om de soms vreemde gedachtensprongen van Michaux uit te spreken -- de ene zin moet bijna fluisterend gezegd worden terwijl voor de andere een toonloos...De sfeer van dreiging, het onderhuidse geweld dat voortdurend in de tekst op de loer ligt, wordt in het decor op een direkte, maar suggestieve manier opgeroepen

"Rapta" van Vicente Saez: aantrekking en afstoting • 30 oktober 1990
Naarmate de dansers de totale oppervlakte van de scène gaan verkennen, cirkelt ook de belichting rond...Wat de voorstelling biezonder genietbaar maakt, is de intensiteit waarmee de twee dansers op elkaar betrokken zijn in een spel van aantrekken en afstoten, in de spanning over wie het voortouw zal gaan...nemen in de beweging, in de aandacht waarmee ze elkaar op kantelmomenten in de gaten houden

Forced Entertainment maakt alleen beeldjes • 9 november 1990
LEUVEN -- Geheel in de stijl van Some confusions in the law about love zou je kunnen zeggen dat het stuk heen en weer "zapt" tussen onderwerpen als de onwerkelijkheid van het dagelijks leven, de...Dat is de norm voor wat gezegd en gedaan wordt, voor de wijze waarop de akteurs zichzelf en de anderen zien...Wat niet wegneemt dat de makers toch een sociaal-kritisch portret van (de zelfkant van) de samenleving willen geven

De hand van de meester • 1 december 1990
de moderne dans) en de London Dance and Performance Award vielen de voorstellingen te beurt...Beweging in zijn puurste vorm, betrapt voor er van stilering sprake is. In de scenografie bewandelt Vandekeybus de omgekeerde weg: zeer geëlaboreerde koncepten worden door de aktie van hun...de lucht hangt". Eén máár: het duurt, alle inventiviteit ten spijt, lang, te lang... De voorstelling is in maart in de Hallen van Schaarbeek te zien

Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
Deze uitvoerige aankondiging van de misdaad levert daardoor bij de daad zelf pure slapstick op: hij gaat Sigrid ongewild met een mondharmonika te lijf...Het brengt tegenover de Aids-trilogie dan wel niet zoveel meer bij, zodat de tijd dat elke voorstelling van Jan Decorte hoe dan ook een teaterevenement was, voorlopig tot het verleden lijkt te behoren...Nog te zien in de Beursschouwburg te Brussel, A. Ortsstraat 22 tot het einde van het jaar

Sleutelen aan Marivaux • 22 december 1990
De liefde is niet meer dan een houding die men zich aanmeet om de dialogen te laten schitteren, en niet andersom...De aanloop is prachtig: de akteurs dragen een massa attributen en kostuums aan: tafeltjes, stoelen, draperieën, een poef, zakzetels, strandspeelgoed en een taart...Met dit stuk doen de akteurs iets vreemds: het personage van de moeder wordt voorzien van een tic, ergerlijke hoofdpijn, die schijnt te verklaren waarom ze zo lastig en heerszuchtig is. Ook de

"Het kind van de smid", spannende tocht... • 24 december 1990
Via hun levensverhaal beleef je ook de grote veroveringen van het westen van de VS in het begin van de 19de eeuw, de onlusten in het Ierland van die tijd en de kolonizering van Australië...De tekst kiest voor de underdog, het standpunt van de verliezer of de vrijgevochten outlaw...de mond van De Pauw, zegt veel meer over de verbijstering van de Indianen als de blanken eraan kwamen dan een lange uiteenzetting over die ontzetting

Het verval van de rede • 26 december 1990
Jean-Marie Piemme voorzag de choreografie van een begeleidende tekst die twee goden ten tonele voert: Apollo, de god van het licht en de rede, die bij de evolutie in de wereld, en meer in het...hypothese van een historische breuk tussen de moderniteit van de jaren ’20 en deze tijd en de interpretatie van de Oostblokomwenteling zijn minstens voor discussie vatbaar -- dan wordt dat niet minder door de...Het TV-beeld verdwijnt daarna, enkel wordt tussendoor de afbraak van de Berlijnse muur getoond, en we zijn getuige van een geleidelijke assimilatie van de bewegingen van de goden, Tobias Bausch en

Sterk teater naar Natalia Ginzburg • 12 januari 1991
BRUSSEL -- De aktrice Marlies Heuer maakte een teaterbewerking van de roman E stato cosi van de Italiaanse Natalia Ginzburg, en speelt die, onder de titel Gebeurd in Turijn, samen met de akteurs Tom...De vergelijking met sommige teksten van Tsjechov, maar ook met de pijnlijke komedies van Gerardjan Rijnders dringt zich vaak op, zeker waar de banale zinnetjes bijna het symbool zelf worden van een...Van het mooi opgemaakte bed, de randstroken, de sprei, de hoofdrol en de schilderijtjes boven het bed blijft steeds minder over

Discordia speelt Shakespeare-komedies • 5 februari 1991
Met een onnavolgbare flair buitelen zij van de ene rol in de andere, van de ene patstelling in de andere...Maar naarmate de intrige zich ontvouwt, blijken de grenzen van die strevingen steeds verder te vervagen, om niet te zeggen dat de ene streving een perverse verdraaiing van de andere is. De...De pacifikatie die uitgaat van een reeks door de hertog verordende huwelijken is als de bezegeling van een officiële moraal, een pax romana waarachter je zonder enige moeite de genadeloze strijd

Vernuftige charme • 9 februari 1991
ANTWERPEN -- Alles wat Philippe Découflé in Triton voortovert is ontleend aan het circus, van de struktuur met korte nummers tot de bonte kostumering, van de marionet-achtige gestiek tot de akrobatiek...Ook daar proef je door de elementaire, bijna abstrakte vormen de fascinatie voor het onversneden effekt, de felle kleuren, het bijna mechanische, geoliede verloop van een naïeve kunst als circus...De finale met alle dansers zet dat nog eens in de verf: allen verschijnen in de piste in witte kostuums met rode zigzagstrepen

Tweemaal hevige verlangens • 23 februari 1991
De onovertroffen finesse, het technisch en kompositorisch meesterschap en de verbluffende direktheid van de herwerkte Stella zet de zwaktes van Hic et nunc helaas nog meer in de verf...Alsof de koreografe het de moeite niet vond de gebalde energie van de groepsbeweging tot zijn volle impact aan te scherpen, en erop vertrouwde dat de natuurlijke charme van de meisjes wel volstond...De ene omdat de begeestering, de totale investering mankeert, de andere omdat ze nogal banaal en slecht uitgevoerd is. De teatrale enscenering werkt hier dan nog averechts omdat ze de al zeldzame