701 document(en) met "‘die" • Resultaten 261 tot 280 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Collage met mystieke voorstellingen • 15 september 1990
Je kan eerder spreken van een aanknopingspunt om uit de willekeur van mogelijke bewegingen een selektie te maken, want de dans die je te zien krijgt, is in hoge mate abstrakt...Cruciaal in de totaalindruk die je krijgt is vooral de live uitgevoerde muziek van het jazz-ensemble "The Pointy Birds" van komponist Steve Blake...Geen konventionele jazz, eerder muziek die het midden houdt tussen free jazz en muziek van Wim Menens of Michael Nyman, waarbij dan nog etnishe instrumenten broederlijk naast kontrabas en houtblazers

Akteurs en niets meer dan dat • 18 september 1990
Niet als iemand die op een al dan niet verbluffende manier verdwijnt in/achter zijn rol, maar gewoon als iemand die niet in de zaal zit, maar er voor staat...Wat ze doen heeft meer weg van een performance in de beeldende kunst: de associatieve impact van de handelingen, de beelden die ze tonen, de muziek die ze maken is minstens zo belangrijk als de tekst...Met die scène tast Bronkhorst tegelijk de grens af van wat kan in de konfrontatie tussen de kunstenaar en zijn publiek, en zit ze ook gevaarlijk dicht bij of net over de grens waar grote gevoelens

Maatschappij Discordia ondervraagt traditie • 22 september 1990
De toeschouwer moet zelf zijn weg zoeken door het materiaal geprezenteerd onder Handkes motto: "Aldoor wegen die naar oude bronnen genoemd zijn, alleen waar zijn die bronnen: weggesijpeld...Het werkt zo sterk dat het lachen je op de duur vergaat bij de absurde verhalen die Ubu opdist...Door hun opstelling op een tafelblad zijn ze in hun bewegingen beperkt en wordt de aandacht volledig toegespitst op de vreemde poëzie van Genet, die ze bijna als een litanie opzeggen, zeker op die

Bruzzle: intiem, exuberant en onderkoeld • 25 september 1990
Een uitgekiend gebruik van tegenlicht, de vreemde posities die Noiret inneemt op de stoel en een bijna spastische motoriek geven haar het uitzicht van een reuzegroot insekt...Haar heftige pirouettes en grote schreden doen denken aan het gelach van iemand die bang is in het donker: het lawaai verdrijft de onzekerheid...Uitgangspunt is het verhaal van een paus die in 1711 zijn geheugen verloor

"Julius Caesar" subtiel en zuiver in regie... • 3 oktober 1990
Die openheid is de sterkte van Lauwers' regie...Het drama van vrienden die om uiteenlopende redenen als machtswellust, idealisme of lijfsbehoud, elkaars vijanden worden is niet eenduidig...Elke preciezere "tekening" van die figuur zou iets van de tekst onrecht doen

Trisha Brown in Antwerpen • 5 oktober 1990
Ondanks de ogenschijnlijke abstraktie van haar koreografie heeft die daardoor altijd, door die "natuurlijkheid", een gote emotionele en visuele rijkdom...tegenstelling tot Paxton, die altijd alleen is blijven werken, evolueerde Brown gaandeweg naar grotere groepen professionele dansers

Onderhuidse dreiging in De Mensenslinger • 11 oktober 1990
aanneemt en hermetisch is. Het zijn teksten die elke dialoog uitsluiten...Je zou het ook een conférence kunnen noemen, met een heel onwillige spreker, die bij zijn eerste woorden zijn weerzin en verachting al laat merken...Die paar kleine dingen, en het houterig-stijve uitzicht van de spreker, met een hoornen bril die zijn gelaat verbergt achter zwarte rechthoekjes, creëren een personage

"Rapta" van Vicente Saez: aantrekking en afstoting • 30 oktober 1990
Nu staat hij met een nieuwe voorstelling, Rapta, in de Beursschouwburg in Brussel; een voorstelling die een reuzestap voorwaarts is tegenover het gewild-mechanische, afgemeten Ens...een begeleidende tekst wordt dit duet voorgesteld als een konfrontatie tussen twee personages, die staan voor materie en beweging...De intensiteit, en die momenten waarop Saez zich laat gaan, creërden een suspens bij het publiek die zich ontlaadde in een lang, warm en verdiend applaus

Forced Entertainment maakt alleen beeldjes • 9 november 1990
nog: het bestaan van een heel panteon aan nieuwe mytische figuren zoals Elvis, die roem, aantrekkelijkheid en seksueel genot -- in tegenstelling tot ouderwetse liefde -- verzinnebeelden...Na verloop van tijd lopen al die verhalen door elkaar

De hand van de meester • 1 december 1990
Vandekeybus zet dingen op scène die je daar normaliter niet verwacht, eerder in een circus of op straat bij spelende kinderen...Op een bepaald ogenblik worden die stukken opgebroken en opgestapeld...Op geen enkel moment worden in deze voorstelling "grenzen" verlegd, maar op een bijna achteloze manier syntetizeert Vandekeybus in deze voorstelling artistieke procédés en een soort vitaliteit, die

Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
die evolutie een einde komt...Een pose die voor velerlei uitleg vatbaar is. Het is een steek in de richting van publiek dat over steeds diepere en grotere betekenislagen dooremmert (met en passant een volledig gebrek aan inzicht...Terwijl het gelach tenslotte ook onmacht zou kunnen maskeren om met die tekst nog iets aan te vangen, al is dat met veel voorbehoud gezegd

Sleutelen aan Marivaux • 22 december 1990
De liefde is niet meer dan een houding die men zich aanmeet om de dialogen te laten schitteren, en niet andersom...Maar tegen het einde van het stuk krijgen die tics een enorm belang dat haaks komt te staan op de intrige, die als bij toverslag opgelost wordt...Er zitten een paar heel mooie keuzes bij, zoals het verhaal van de man die bijna meer verliefd is op het portret van zijn geliefde dan op zijn geliefde zelf

"Het kind van de smid", spannende tocht... • 24 december 1990
Dat geeft juist een kwaliteit van waarachtigheid aan het verhaal, die prikkelt tot een grotere inleving in wat niet getoond maar alleen verteld wordt...de mond van De Pauw, zegt veel meer over de verbijstering van de Indianen als de blanken eraan kwamen dan een lange uiteenzetting over die ontzetting...Het tandem Josse De Pauw, die vooral het kind belichaamt en Willy Thomas, die als een cynische kommentator optreedt, werkt perfekt

Het verval van de rede • 26 december 1990
Een beeldtaal die zo naar het modernisme verwijst, was het niet dat het rood net iets te stemmig is, niet het onversneden rood van Mondriaan maar een aangepast bordeaux, en dat de brokstukken...Jean-Marie Piemme voorzag de choreografie van een begeleidende tekst die twee goden ten tonele voert: Apollo, de god van het licht en de rede, die bij de evolutie in de wereld, en meer in het...Je zou net zo goed kunnen opmerken dat juist deze zucht naar techniciteit die van Amerikaanse dansers de beste ter wereld maakt -- een vorm van leeghoofdigheid en pompeusheid maskeert

Sterk teater naar Natalia Ginzburg • 12 januari 1991
Tegen het advies van een nichtje in trouwde ze met een man die haar de stabiliteit noch de warmte kon geven die zij wilde hebben...Alles bij de man is doortrokken van een vage ontevredenheid die hij nauwelijks in bedwang kan houden door dwangmatige rituelen...Hij is daardoor ook zowat zijn kwade geweten geworden, de man die voortdurend rondhangt met de vraag waarom deze twee nu eigenlijk getrouwd zijn

Discordia speelt Shakespeare-komedies • 5 februari 1991
Een belangrijk bezwaar tegen die nonchalance is dat precies die teksten soms nauwelijks nog te begrijpen zijn, terwijl Gerrit Komrij dan toch een uitstekende vertaling schijnt afgeleverd te hebben...Maar naarmate de intrige zich ontvouwt, blijken de grenzen van die strevingen steeds verder te vervagen, om niet te zeggen dat de ene streving een perverse verdraaiing van de andere is. De...De pacifikatie die uitgaat van een reeks door de hertog verordende huwelijken is als de bezegeling van een officiële moraal, een pax romana waarachter je zonder enige moeite de genadeloze strijd

Vernuftige charme • 9 februari 1991
Die zekere brutaliteit is bij Découflé vervangen door een ironische vertedering; wat blijft is de speldrift...De bedrieglijke eenvoud van deze zorgvuldige opbouw verleent de voorstelling een illuzie van naïviteit die ze eigenlijk niet meer heeft, en ook niet kan hebben, maar die wel sterk appelleert aan het...Mislukte" acts, zoals een derderangsclownerie of een mallotige jongleur bezegelen die medeplichtigheid tussen maker en publiek: in plaats van boegeroep is gelach hun deel

Tweemaal hevige verlangens • 23 februari 1991
De gerepresenteerde situatie is een teatrale: vier jonge meisjes in glitterpakjes op scène, met een vijfde erbij die de "nummers" aankondigt...De overtuiging, die zou moeten blijken uit de precisie en het raffinement waarmee ze hun bewegingen maken, is vaak ver te zoeken...Maar die scènetjes, noch die koreografische struktuur is interessant

"La pluie et l'ennui": teloorgang van pril... • 21 maart 1991
Af en toe wordt de beweging stopgezet voor een humoristische momentopname van twee mensen die elkaar vinden, in het lezen van Hergé's Blauwe Lotus of in het gulzig binnenspelen van het bruidsboeket...Zelfs in kledij en decor vind je die heldere, simpele lijn terug: een leeg, vierkant speelvlak, heldere kleuren in de kleedjes van Peeters...Symptomatisch voor die verwijdering is het moment waarop Van Gorp Peeters met het mes bedreigt, na een lange periode van negatie

"Moeders" van René Eljon geraffineerd én dolkomisch • 17 april 1991
Bertha, een ongetrouwde vrouw die al heel haar leven voor haar moeder zorgt, verjaart en werd bedacht met een uitzonderlijk geschenk: de vier anderen kochten het vakantiehuisje voor haar...De ontknoping van dit raadsel -- al hoeft die hier niet onthuld te worden -- is tegelijk ook de bevestiging van wat het hele stuk lang al gesuggereerd wordt: de vrouwen die Eljon ten tonele voert...Precies die verdringingsmanoeuvers, oorzaak uiteraard van ongewilde versprekingen en ongelegen -- want op twee manieren te begrijpen -- opmerkingen, zijn uiteraard uitstekende stof om een komedie mee