701 document(en) met "‘die" • Resultaten 221 tot 240 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Discordia met kritische lezing van "Oom Wanja":... • 5 juli 1989
Overigens, de eerste Tsjechov die het gezelschap speelt en een van de weinige stukken uit de reeks die nog niet te zien waren in België...Een eerste stap in het wegkrabben van die vernislaag, was het maken van een nieuwe vertaling van dit stuk door Robert Steyn; een vertaling die vooral gekenmerkt wordt door de "alledaagsheid" van de...Meer nog, het is dit effekt, die bepaalde stijl van akteren, die dit gevoel mogelijk maakt

Akteurs missen rijpheid: "Het heengaan" van Jan... • 7 juli 1989
Maar akteren heeft een betekenis bij deze regisseur die niets te maken heeft met het gangbare "in de huid kruipen van". Het is meer iets als een verhevigde aanwezigheid...Het raadselachtige en fascinerende zit in het zich voortdurend manifesteren en weer terugtrekken van een onvatbare psyche in die aanwezigheid; daardoor wordt het spektakel heel broos, kwetsbaar...door het wandelen, zitten of de tableaux vivants die ze vormen in de strakke belichting van de kolommenzaal van De Markten

Dehollander, Van Dijck en Turbiasz spelen Gombrowicz:... • 13 juli 1989
Zijn devies: "Als je niet hebt wat je begeert, moet je begeren wat je hebt". Die logika wordt hier tot een soort absurd extreem doorgetrokken als hij met een monomane blik en stem als van een...De langdradigheid die daardoor ontstaat wordt dan wel weer goed opgevangen door de muzikale interludia, jazzy muziek van Turbiasz, uitgevoerd door het trio akteurs, en op dat punt munt Johan

Halvering aantal akteurs verdubbelt komisch effekt: "Private... • 15 juli 1989
Tegelijk ook de afsluiter van de reeks van negen voorstellingen die het gezelschap op Bruzzle bracht...Die twee vinden (natuurlijk) elkaar, en na allerlei omzwervingen is het einde van het verhaaltje dat iedereen iedereen beu is, en dat iedereen met iedereen ruzie heeft, nadat alle kombinaties man...verdubbelt paradoksaal genoeg dat effekt, omdat de zinloosheid van al de energie die hier gespuid wordt, nog veel sterker uit de verf komt

"Das Interview das stirbt" jeugdwerk in gerijpte... • 9 september 1989
En dat is niet verwonderlijk, alleen al omdat wat hij maakt moeilijk te duiden is, maar tegelijk door die ondoordringbaarheid, de precisie en de bijna monomane ontwikkeling van steeds weer dezelfde...Door de goede kontakten met TaT (die ook Needcompany mee produceren) en de grote interesse in Duitsland voor Fabres werk, kon Fabre uiteindelijk in Frankfort aan de slag...Op de achtergrond staan drie naakte danseressen, die de dirigent mee begeleiden met kreten

Fabre: ascese door herhaling: "Das Interview das... • 14 september 1989
van de regisseur, anderzijds degene die op een schijnbaar objektieve manier de regisseur bevraagt over de ernst van zijn kunst...aanwijzingen over ritme en tempo, en die open derde plaats bij de danseressen/muzikanten -- daar kun je dan de man denken die hier deze uitzinnig komplexe teatermachinerie beheerst...op zich vrij allegorische figuren en in de pijnlijke wachttijd naar de eindscène die alles samenbalt, ontvouwt Fabre zijn kijk op de wereld en de kunstenaar

De kommunikatie voorbij?: Jan Fabres "Die Reinkarnation... • 29 september 1989
BRUSSEL -- Het tweede deel van de trilogie die Jan Fabre deze weken prezenteert in het PSK, Die Reinkarnation Gottes, is net als Das Interview das stirbt meer een performance die opvalt door het...Voor het doek opgaat, hoor je een donderend gebeuk op piano's, tijdens de voorstelling hoor je aleen de stemmen van deze "akteurs", die op een perfekt monotone manier hun teksten zeggen...Maar Fabre toont dat als een vreemde, kompleet fantasmatische wereld die buiten het meisje om geen realiteitsbinding meer heeft, maar alleen nog beantwoordt aan een eigen onverbiddelijke logika

Autentiek klassicisme: "Troiades" van Thierry Salmon • 3 oktober 1989
Elke verwijzing naar de klassieke origine van het stuk is afwezig, als je afgaat op de maniërismen die je daarbij veronderstelt...Maar daar staat tegenover dat elke aktrice op elk ogenblik het volledige gebeuren mee doorleeft, zodat je als het ware 26 voorstellingen ziet, die elkaar verdubbelen...De muziek die Giovanna Marini schreef voor deze voorstelling, is dan ook heel eenvoudige, traagritmische muziek die aanleunt bij oude Siciliaanse volksmuziek

"Mikrokosmos", een scharniervoorstelling: Opening Klapstuk '89 • 6 oktober 1989
Het vervult in het werk van De Keersmaecker een soort scharnierrol: het is de laatste voorstelling die nog zonder meer als een dansvoorstelling kan bestempeld worden, vooraleer zij met Medeamaterial...Die emotie wordt dan weer sterk genuanceerd in de verdere voorstelling, maar het zijn vooral deze fragmenten die in deze collagevoorstelling opgenomen zijn...zien Johanne Saunier met Jean-Luc Ducourt strijden om een plaatsje vooraan, elkaar het hof maken, uitdagen; een ingewikkeld netwerk van emoties tussen die twee wordt in de dans uitgesponnen

"Simulation": beelden uit het dagelijkse bestaan • 7 oktober 1989
Die veruiterlijkt zich in een ternauwernood beheersen van het eigen lichaam, en vooral, een gekoketteer ermee die een diepgaande dubbelzinnigheid tegenover de eigen verleidelijkheid suggereert...Het type mens dat hij wil te kijk stellen volgens eigen zeggen, is juist in zijn publieke verschijning zeer behendig, is juist geen wanhopige verleider, maar iemand die neemt wat hij kan krijgen...En er zijn elementen in de voorstelling die daarnaar verwijzen, maar zonder de begeleidende tekst kan je even goed iets anders afleiden uit de voorstelling

Vroom verhaal maar stout teater: "O Boom"... • 10 oktober 1989
Uitgangspunt is het apokriefe verhaal van Joachim en Anna, de ouders van Maria, en meer bepaald de fresko's in de kapel van de Scrovegni in Padua die dit verhaal van de late, wonderbaarlijke geboorte...Zonder die sleutel mis je wel eens de samenhang, en zullen sommige visuele grappen je ontgaan...Ten gronde gaat het om het eenvoudige, ontroerende verhaal van een man en een vrouw die op hoge leeftijd nog eens de exaltatie van de liefde ervaren

Spelen met ruimte: "Lijn 9" op Klapstuk... • 12 oktober 1989
lichte stroken, ondersteund door vier poten, die elk een kwart vormen van een kolossale gedraaide tafelpoot...Door de situatie lijkt het geheel te zweven, en die indruk wordt versterkt door een plank die als een bankje voor een uiteinde van de tafel hangt en een tweede plank die dwars over de tafel opgehangen...sfeer, die perfekt klopt met die van de vervallen toren

Sterven en herleven in "La Anqâ" van... • 13 oktober 1989
Hij is een van die mensen die moeilijk in een hokje te stoppen is, die noch qua tematiek, noch qua danstechniek voorspelbaar is. Voor La Anqâ (een mytologische vogel die herboren wordt uit zijn eigen...Tot verdriet van de clown, Pierre-Maurice Nouvelle (ook in het werkelijke leven een clown en geen danser), die heimelijk verliefd op haar is, maar daar geen uiting aan kan geven...En het is van die verleiding dat Duroure gebruik maakt om ook de magische wending die het verhaal op het einde neemt aannemelijk te maken

Oud verhaal, gloednieuw: "Mal Pelo" met Quarere"... • 13 oktober 1989
Hier en daar gaat ze bij de pakken neerzitten, en tolt met brede armzwaaien rond de plek die ze probeert te definiëren...Het is veeleer alsof de twee dansers een gravitatie-effekt op elkaar hebben, een spanning die een zwervend middelpunt definieert waar beiden zich nu eens van verwijderen en er dan weer toe...En als bij wonder klopt de dans plots, krijgt hij een stroomlijning die op momenten van perfekt synchroon bewegen doet denken aan music-hall-koreografie

Foto-album van de jaren '60 • 18 oktober 1989
Over de betekenis van die periode -- met haar Algerijnse oorlog, de rassenrellen, de moord op Kennedy, het toenemende geweld in de samenleving en de ontvoogding van de jeugd -- vloeide al aardig wat...haar verhaal klinkt een diepe teleurstelling door over de loop die haar leven genomen heeft; een revolver suggereert zelfmoordgedachten...Tot plots de jongeren het bord beginnen vol te kribbelen met slogans die verwijzen naar de onlusten van de vroege jaren '60

"Ishi-no-hana", bijna perfekte, maar weinig zeggende voorstelling • 19 oktober 1989
De lichtjes geknikte knieën, de heup die verschoven lijkt uit het zwaartepunt, onverwachte versnellingen in de kalligrafieën die zijn ledematen autonoom beschrijven, het suggereert allemaal dat...Een precisie die dan weer voortdurend afgebroken wordt door onverklaarbare valpartijen, al zijn ook die erg precies gekoreografeerd...Die wordt nog versterkt door de plotse introduktie van bevreemdende kleine taferelen, die even plots ontstaan als ze verdwijnen

Dromen van een andere wereld: "La maison... • 21 oktober 1989
De taal die hij hanteert is niet te vangen in een genre-omschrijving, ook al zou je die heel algemeen houden...Die wordt eerst aangegeven door wisseling in de kledij...En die beelden en melodieën zijn als het ware een signaal voor de wijde vlucht die Duroures koreografie neemt

Wilde dromen: "Capricieuse" van Roxanne Huilmand • 27 oktober 1989
Dat is in elk geval de komponent uit deze muziek die Huilmand exploiteert...Alles in de koreografie wijst erop dat dit laken de blik, die de danseres zou kunnen zien, afschermt...Je hebt noch de rijkdom van een tekst, noch de meerduidigheid die kan spreken uit puur dansen

Dierendromerijen en dierlijke energie: Het einde van... • 27 oktober 1989
Maar de cijfertjes op het doek maken tegelijk perfekt duidelijk dat het echt maar een doek is, dat het de handeling op scène is, die leven geeft aan deze oude lappen...Met kleren als aaneengestikte lappen die iets hebben van militaire kostuums verkleden de dansers zich af en toe...De passen die de dansers zetten zijn precies, korrekt en afgemeten; maar ook akrobatisch

In zichzelf verzonken lichamelijkheid: "Blackgraywhite" van Ariadone • 2 december 1989
het nabootsen van de onzinnige gebaren die haar voorgespiegeld worden, wordt ze een ander...Door haar liggende houding beweegt het masker en het lichaam eronder volstrekt onnatuurlijk, als een mummie die tot leven komt maar niet meer beantwoordt aan de normale anatomische wetten...De epiloog onderstreept dat beeld van verworpenheid nog eens: zeven vrouwen zonder gezicht, met goedkope pruiken, rokjes die niets meer aan de verbeelding overlaten en rode pumps wandelen als