701 document(en) met "‘die" • Resultaten 201 tot 220 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Nieuwe ontwikkeling in Paxtons oeuvre: "Flip side"... • 23 januari 1989
eerdere opvoeringen betrok Paxton al vaak beelden en voorwerpen die een eigen "verhaal" vertelden: dia's of eigenaardige voorwerpen die er soms gewoon waren als een autonoom minimalistisch...die zone voorbij de grens, het vreemde land -- de nieuwe situatie van dansers die elkaar voordien niet kenden -- gaan de dansers aanvankelijk voorzichtig maar steeds intenser op exploratie naar...Op die manier bekommentariëren dans en verhaal elkaar, en verhevigen ze de associatieve rijkdom die so wie so al schuilt in de dans

Hoogst vermakelijk alkohol-delirium: "De eeuwige fietser" van... • 25 januari 1989
Een verhaal als een alkoholdelirium, waarin politiemannen zich ontpoppen als wezens die vrij toegang hebben tot de onderwereld en mensen beschermen tegen de kwalijke gevolgen van de atoomteorie door...Van dan af zitten we volop in een nachtmerrie, die, zo blijkt, verloopt aan gene zijde van dit leven...En daarvoor heeft Van Hemelrijck een geweldige flair: een fietsband die begint leeg te lopen als een branddeur dichtgeduwd wordt, een vuilbak die akkordeonmuziek maakt als een agent hem opendoet, maar

Een niet te missen droom van betovering:... • 28 januari 1989
ANTWERPEN - Sept peaux de Rhinocéros van Josef Nadj met zijn gezelschap Théâtre Jel, de dansvoorstelling die nu loopt in deSingel, is als een droom, waarin de beelden volgens een bizarre logika...De scène die je ziet, is dan ook een eigenaardige schimmenwereld: in de diepte twee voor elkaar geschoven doeken, waarop in vale kleuren een landschap geschilderd is. De belichting komt nooit boven...Tussen de gordijnen komen de vreemdste figuren tevoorschijn: twee bizarre priesters, een dikke soldaat, een dwergachtig wezen met een grote neus die over de grond lijkt te schuiven, een onthoofde

Knappe dansers in valstrik van futiele koreografie:... • 7 februari 1989
Daarmee komt ze plots zeer dicht in de buurt van Avi Kaiser, die zonder twijfel een van de beste dansers is die voor het ogenblik in België werkt

Over een Duitse kladschilder en een joodse... • 9 februari 1989
toewijding voor de hysterisch-despotische, seksueel gefrustreerde en onwetende dompelaar Hitler, rechtstreeks de latere slachting in de hand werkt (het is Herzl die hem zijn spuuglok en vreemde snor bezorgt, het...de vraag stelt zich hoe in de aanraking tussen die twee één van de grootste wandaden uit de geschiedenis zijn grond vond, terwijl ze uiteindelijk -- in hun nadrukkelijk toekomstperspektief -- niet zo ver...Herzl, de centrale figuur, gespeeld door Gijs de Lange, slaagde er niet echt in de tekst van Tabori die draagwijdte te geven die zijn instorting op het einde aanvaardbaar maakt

Subliem minimalisme: "Wittgenstein Incorporated" • 11 februari 1989
geluiden in aangrenzende kamers, over de figuren die het kleine luisterpubiiek van Wittgenstein uitmaken... Al die opmerkingen spreekt Johan Leysen ook uit, en hij neemt daar rustig zijn tijd voor, bedachtzaam...Wel als je akteren begrijpt als een bijna arrogante, maar door zijn koppige gedrevenheid ook betoverende, manier om aandacht op te eisen, niet voor de kunstjes die je gaat vertonen, maar voor wat je...die zin is Wittgenstein Incorporated minstens evenzeer een denkoefening over akteren, niet abstrakt en op afstand maar op een konkrete manier, als een poging om de toeschouwer in te voeren in de eigen

Virtuoze klassieke passen in een complexe struktuur • 18 februari 1989
Maar door die klassieke kode kan je hem ook niet zonder meer onderbrengen bij de moderne dans, hoewel precies dat element het enige is wat hem ervan onderscheidt...het programma van de eerste twee avonden worden drie koreografieën geprezenteerd: The vile parody of address, France Dance en Die Befragung des Robert Scott...Maar het essentiële element erin, de reden ook waarom je uiteindelijk blijft kijken, lijkt mij de dans, en die is van een uitzonderlijk niveau, moeiteloos sierlijk en zeer snel

Tekst van Lowry heeft geen "teater" nodig:... • 23 februari 1989
Het was de regisseurs, Paul Koeck en Johan Simons, er duidelijk om te doen die sensatie van chaotisch ineenvloeien en verhevigen van alle sensaties, zoals je die in het boek kunt terugvinden, ook op...die eigenaardige omgeving, die in een voortdurend blauwig halfduister gehuld blijft, evolueren drie akteurs: Hans Dagelet, René Groothof en René van 't Hof...een scène die leeg is. Maar pijn aan de oren van dat geloei roept zeker niet de konnotaties op die Lowry eraan gaf

"Badeloch": gelul aan de zelfkant • 27 februari 1989
Dat laatste is "echt", net zoals de pilsjes die ze drinken, terwijl ze in de voorstelling de jongens van de gestampte pot uithangen...Een vrouw die tot dan toe ironisch-rustig wat zat te schrijven, sust de oververhitte belhameltjes, en maakt hun duidelijk dat ze verbeelding missen...Via de verbeelding spoort ze hen aan om te gaan zoeken naar de oorzaak van die verloedering, of, omdat ze zelf satellietstad spelen, naar hun vaders

Snel, hard, opwindend: "Les porteuses de mauvaises... • 1 maart 1989
BRUSSEL -- Les porteuses de mauvaises nouvelles van Wim Vandekeybus drijft op dezelfde pure energie-explosie die ook zijn eerste werkstuk, What the body does not remember -- waarvoor hij in New-York...Les porteuses de mauvaises nouvelles is trouwens beter dan die eersteling: een hoop ballast, in de vorm van halfgrappige scènetjes met stoelen en kledingstukken die wisselen, is geschrapt...Daar komt een soort patroon in tevoorschijn, en in wisselende konfiguraties, vanuit steeds andere hoeken verschijnen spelers die "landen" op het podium en vanuit die liggende houding met enorme kracht

Onafwendbaar labyrint: "Nachtwake" van De Blauwe Maandag... • 15 maart 1989
Alleen Monika -- de enige die ook min of meer haar zaken op een rijtje kan zetten -- probeert de resten nog wat bij elkaar, te vegen...eerste die dat aanschouwt, al is hij misschien wel de eerste die -- gewetenloos misbruik makend van zijn inzicht als psychiater -- haar meedogenloos van zich afschudt en kleineert...Je zou bijna denken dat Vlamingen die iets kunnen, op het buitenland aangewezen zijn om hun projekten te financieren, want BMC is hierin geen alleenstaand geval

"Ward Comblez" door Josse de Pauw • 22 maart 1989
Zijn relaas begint al met een breekpunt: het vertrek van een vrouw, "ze", die hem vraagt waarom hij toch naar al die vreemde plaatsen wil...Die korte gesprekjes met een "ze" komen steeds weer terug, op onverwachte momenten, als hij weer is neergestreken in Beni-Yeni, Curaçao of Kreta, als in een schok van verbijstering...Het antwoord geeft hij nooit, maar het is "aanwezig" in zijn verhalen over de mensen en de gebeurtenissen in de plaatsen die hij aandoet

Over een meisje dat engel wilde worden:... • 5 april 1989
Die gang van zaken zie je in een belangrijk fragment, een verjaardagsfeestje voor de kleine, waar mensen tegen elkaar op zitten te brallen in een Babylonische spraakverwarring...De sfeer is niet ongelijk aan die van De thuiskomst van Pinter, de vrouwen Megan Murphy en Grace Barkey kompleet met Jackie Kennedy-kapsel en de dialoog is verder gelardeerd met stukjes Tsjechov en...met de grootvader, die op het verjaardagsfeestje als een getergde leeuw tekeer gaat, merk je een zelfde onbevangenheid

Avant-garde op een zijspoor: "On wings of... • 12 april 1989
Die terugblik blijkt ook het startpunt voor een nieuw elan in hun werk, al geven ze dan wel de hoop op ooit in de grote musea te exposeren...Uitgangspunt voor dit stuk is het levensverhaal van twee Nederlandse schilders, Van Deene en Bendien, die in 1910 in Parijs de "absolute" kunst, de volledige abstraktie, gingen uitvinden...wings of art geeft niet het definitieve antwoord op de vraag wat "kunstenaar zijn" is, maar blijft door zijn benadering van die vraag wel lang nazinderen

"L'horloge en folie": leven ontsnapt aan film • 4 mei 1989
Meer zelfs, hij vergroeit met de camera, die hij op zijn hoofd plaatst, zodat zijn personage helemaal samenvalt met dat van de nuchtere observator...Op dat ogenblik doet Anne Koren haar intrede als een aktrice die het pad van de kineast kruist, met een verblindende lichtflits...Die hele tematiek is vrij goed aangebracht in de voorstelling, en al kun je niet alles dadelijk duiden, er zit wel een grote samenhang in de opbouw van het stuk

Onbezoedeld verlangen: 't Stuc-dansproduktie "Bei mir bist... • 20 mei 1989
van het spektakel van pure onbeschaamde en onwetende lichamelijke pronkzucht en lust tot verleiden -- aangekondigd door de ongecomplexeerde verleiding die van de schoentjes uitgaat -- die in het komende...De energie die ze uitstralen, is maar half bewust, gericht op het indruk maken, maar dan wel met de meest grove middelen...Een jongen die twee meisjes tegelijk wou versieren, wordt uitgelachen door drie meisjes terwijl ze hem als een Hawaïaan met bloemen behangen

Slechts schijnbaar een toneelstuk: "Op de hellingen... • 2 juni 1989
Zelfs in die mate dat het stuk, als stuk en ondanks enkele mooi geformuleerde brokken tekst, weinig interessants te bieden heeft...De personages blijven losse monologen, er is geen aktie die de ontwikkeling aangeeft wat toch min of meer als een psychologisch drama kan gelezen worden...Met een ontwijkende blik blaast hij snel de aftocht, en hier vallen de figuur van de akteur en die van zijn personage samen, beiden schuldig aan het hopeloos opblazen van futiele gevoeligheden

Dito' Dito' met leuke Ibsen, maar loodzware... • 29 juni 1989
Charlotte is een monoloog, gespeeld door Mieke Verdin, gebaseerd, op leven en werk van Charlotte Salomon, een vrouw die in 769 aangrijpende gouaches haar leven neerschilderde, vooraleer ze zelfmoord...Monoloog Zo'n opeenstapeling van ellende, verwerkt tot kunst, het is wellicht materiaal voor een monologue intérieure over leven en kunst, maar die ellende op zich garandeert geenszins dat die...monoloog ook ontroerend of zelfs maar verhelderend is. Dat is Jan Roets dan ook niet gelukt: de tekst doet zich niet voor als een samenhangende verwoording van die interne konflikten die tot de kunst en tot de

Kan iemand zeggen wat repertoire eigenlijk is?:... • 4 juli 1989
Daarbij bleek de afwezige Jan Decorte, jàren na zijn Tasso en Lear, nog steeds de horzel te zijn die het geweten van de teatermensen teistert...Theo van Rompay, die Bruzzle koördineert, drukte het kernachtig zo uit: als je naar die produkties gaat kijken, blijf je bijna altijd met de vraag zitten waarom ze dat stuk spelen; je voelt geen...die welke hier gesteund worden door de overheid

Een ander repertoire • 4 juli 1989
Werk met die ken merken, dat kun je "repertoire" noemen, in opbouw althans