701 document(en) met "‘die" • Resultaten 181 tot 200 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Louise Lecavalier vliegt over de scène • 27 oktober 1988
Het heeft op het eerste gezicht niets te maken met de klassieke gesloten opbouw van ballet- en dansvoorstellingen, maar alles met de energie die ook rock en performance kunnen hebben...Leeuw De dans wordt geflankeerd door de klassieke religieuze zang van een jonge Indiase zangeres, Priya Khajuria, die zowel a capella als begeleid door de Londense avant-garde rockgroep West...Een belangrijk element in deze voorstelling is ook de introduktie van losse elementen die een verhaalstruktuur suggereren (zonder er ooit een te worden), zoals de leeuwekop waarin poppenkast gespeeld

Blauwe Maandag Compagnie doet Tsjechov eer aan:... • 4 november 1988
Het ligt derhalve voor de hand dat een pathetisch-gezwollen acteerstijl zo ongeveer de slechtste dienst is die je de tekst kunt bewijzen...Er moet een evenwicht gezocht worden tussen het afstandelijk-ironische van de dialoog en de schok van de directe herkenbaarheid van de kleinburgerlijke lui die het stuk bevolken, met en wrange komiek...die zin volgt hij het klassieke voorbeeld van de Tsjechov-regie zoals dat door Stanislavski gesteld is: de acteur moet spelen vanuit een soort zelfonderzoek aan de hand van de tekst om zijn personage

Een heel leven in zes dagen: Vrije... • 12 november 1988
repetitieve teaterstruktuur met een sterke mimische, fysieke inslag die (de aard van) het dwingende universum waarin Kafka schreef, oproept: zes dagen staan voor levensstadia in de verstikkende gemeenschap die...Heel wat akteurs slagen er niet in die energie op te brengen en blijven steken in een gezwollen pose die voortdurend het karakter van een ritueel spel van levende mensen op een scène, dat de...de voorstelling toch wel een soms zeer intrigerende lezing van Kafka's boek, en heeft de voorstelling af en toe een impact die na de voorstelling nog geruime tijd blijft doorwerken

Is dat nu niet om te lachen?:... • 15 november 1988
Satire is dit in zekere zin wel, alleen helaas niet over hedendaagse machthebbers (als het zo'n hansworsten waren, was er werkelijk geen vuiltje aan de lucht) maar over hedendaagse teatermakers die

Onthutsende patetiek in "Rinus" • 18 november 1988
De tekst van Rob de Graaf is een lange monoloog, die opgebouwd is als een soort collage van verschillende fragmenten met elk hun eigen stijl...Het is het kontrast tussen de herkenbaarheid, meeslependheid daarvan en de vervreemding die in de tekst besloten ligt die van het stuk een zeer boeiende en soms nogal onthutsend direkte kijkervaring...Het eindigt met de moeder die weer opkomt en pas nu haar identiteit prijsgeeft

Jean-Claude Gallotta een week in de Singel:... • 19 november 1988
Ook een onbekende danser omdat Gallotta, na gretig de lessen van Cunningham en Limon gevolgd te hebben, en na een grillige loopbaan met zeer veel hoogtes en laagtes, een groep oprichtte die...Het merkwaardige aan het verhaal van de groep is dat die Emile Dubois geleidelijk wél tot leven kwam: hoe bekender de groep werd, hoe meer brieven er binnenkwamen met berichten over een echte Emile...vorige versies -- al is aflevering misschien een beter woord -- van dit spektakel al gezien heeft, omdat het een kombinatie is van de vorige, die door toevallige omstandigheden (een decor en kostuums die

De afwezigen hadden ongelijk: "Groupe Emile Dubois"... • 29 november 1988
Maar dan weer zonder dat die individualiteit belichaming wordt van een werkelijk personage, een gedachte, een emotie zoals je dat in expressionistische dans kan aantreffen...dat die er niet zijn, dat het alleen maar op die manier had kunnen verteld worden...Deze versie had niet meer de uitbundigheid van de uitvoering die destijds op Kaaiteater te zien was

Dood-vervelend: "Baa-de" door Tie Drie • 30 november 1988
De pogingen om de taboes rond dit onderwerp te slopen, verdrinken in de overvloed aan handelingen en voorwerpen die ernaar verwijzen...De groep goochelt te pas en vooral te onpas met een opvallende zwarte lijkkist, met Afrikaanse dansen, met steeds wisselende groepsrituelen tussen een vrouw en de twee mannen die de kist dragen...Zeer aandachtige toeschouwers merken met een beetje geluk zelfs op dat de vierde figuur op de scène, Eugène Bervoets die er uitziet als een witgekalkt graf, eigenlijk de vervelende dode is. Een pop, die

Woud betovert in betoverende dans: "Je ne... • 1 december 1988
Het subtiele van de voorstelting is dat er in de bewegingstaal een voortdurende wisseling te merken valt tussen twee soorten symboliek of verbeelding: enerzijds die van kinderen die hun fantazie de...Maar door de hele voorstelling loopt die wisseling: je ziet een vrouw letterlijk op een man kruipen die rechtop voor zich uit staat te murmelen, als een kind op een ritselende boom bijna...Zo vertelt Kenigsberg plots een verhaaltje aan een van de "bomige" dansers, die verder murmelt zonder acht te slaan op deze outsider die de magie van het woud met zijn geklets op een potsierlijke

"Cerceau" als een late Tsjechov: Intrigerende kennismaking... • 1 december 1988
Op uitnodiging van Petoesjok komt een groep veertigers, zijn ex-vrouw, zijn baas, een historicus, een Zweed die Petoesjok toevallig ontmoette, en een jongere vrouw, Nadja, samen in een datsja die hij...En daar begint de voorstelling: de planken worden weggebroken, de woning langzaam schoongemaakt; en dat lijkt meteen ook symbool te staan voor de situatie van de mensen die we hier zien, die hun...Maar voor al die moeite word je dan toch ruimschoots beloond met zeer mooie akteerprestaties in een soort laat-20ste-eeuwse Tsjechov die -- ondanks de afstand en de totaal andere wereld waarin het

Een lach en een traan, wat wil... • 3 december 1988
Centraal in "Kras" staat Ina (Viviane De Muynck), een vrouw in de zeventig die al jaren gescheiden is en leeft in een huis vol kostbare huisraad en kunstwerken, waar ze "ingetrouwd" is. Alleen Do (Jan...Dat nachtelijke bezoek wordt steeds weer herhaald, en is de rode draad in de ontrafeling van de motieven die de personages drijven in hun turbulente liefdesleven en affektieve blokkades...kunt voelen, zit deze voorstelling qua timing en typering zo precies in elkaar dat ze een grote impakt krijgt: de interpretatieve inspanning die leidt tot een inzicht in het drama komt zeer helder over

Dialoog tussen danser en pianist: "Goldberg Variations" • 9 december 1988
Hoewel Paxton de muziek na al die jaren ongetwijfeld zo goed als van buiten kent, kun je je niet van de indruk ontdoen dat het gebeuren op de scène voor hem elke keer weer een nieuwe exploratie is van...de muziek, de ruimte, en de effekten die dat heeft op een vertrouwd patroon van bewegen...Als geen andere danser weet hij steeds weer fris te reageren op de gegevens die zich aandienen

Müller- bewerking niet geloofwaardig • 10 december 1988
Die vraag schreeuwt om een antwoord als je de halfbakken vertolking ziet die Kees Hulst en Diane Lensink er in Cimitero van maken...De verbanden (van dialogen kun je nauwelijks spreken) zijn niet logisch-verhalend; de tekst is een monolitisch blok van woorden die hun eigen wereld maken...Je moet natuurlijk keuzen maken als je deze tekst gaat opvoeren, maar de keuze die hier gemaakt wordt, lijkt meer een nooduitgang uit een taallabyrint

Kamagurka gaat vervelen • 21 december 1988
Af en toe geven ze die personages zelf gestalte op de scène, en Kamagurka creëerde zelfs een figuur speciaal voor radio en teater, de dichter Kamiel Kafka...Ik verga van de honger... in de Derde Wereld" is zo'n zinnetje uit de vele dat je plots doet beseffen dat het begrip "honger in de Derde Wereld" een gedachteloze vanzelfsprekendheid heeft gekregen die...Die indruk werd echter vooral in de hand gewerkt -- bij mij althans -- door de herhaling van minstens twee dialogen uit twee vroegere voorstellingen

Dertigers toveren tienerfantazieën: "L'amour, la mort" van... • 21 december 1988
Een formulering die, op de keper beschouwd, alles en niets zegt, behalve dat het gezelschap bij de stichting de handen vrij wou houden...die zin is het ook een sprookjesachtig spektakel, en het gebruik van plotseling uit de decorvloer omhoogklappende sprookjeslandschappen bevestigt die indruk...Zo sterk "plakt" het dus duidelijk niet "aan de ribben". Vergeleken met de talloze voorstellingen die dat evenmin doen, maar dan ook nog vervelend, slecht geakteerd en vreselijk rechtlijnig zijn

Danstheater Sansunokawa • 6 januari 1989
Het mime gezelschap Pantarei en het Reizend Volkstheater verenigden hun krachten voor "Sansunokawa". In de voorstelling wordt het verhaal verteld van een oude vrouw die leeft op de boot Sansunokawa...Naast het afleggen van lijken van oorlogsslachtoffers is de boot ook het tafereel van handelingen die het daglicht schuwen

Tragi-komedie van de wanhoop: "Tulpen Vulpen" van... • 10 januari 1989
Het is -- de titel tragi-komedie ten spijt -- een werkelijk onthutsende naaktheid, waarin geen enkele façade van wellevendheid of respekt, ondanks het onbegrip, overeind gebleven is. De mensen die je...Ze speuren elkaars woorden af naar een houvast, een spoortje betrokkenheid, maar er is blijkbaar geen grond waarop die betrokkenheid haar bestaan kan rechtvaardigen...Dat leidt tot een afgrijselijke banaliteit in de gesprekken, die een logisch uitvloeisel is van het verlies aan realiteitsbesef

Flip side van Steve Paxton • 12 januari 1989
Maar wat deze kreatie zeker belangwekkend maakt, is dat Paxton hier voor de eerste maal een aantal narratieve gegevens in zijn werk probeert te betrekken, om na te gaan hoe die de beweging inkleuren

Hoe vertel ik een verhaal?: "Plots/z" door... • 19 januari 1989
De vier personnages in die taferelen, Willy Thomas, Mieke Verdin, Guy Dermul en Els Olaerts komen daarna afzonderlijk weer voor het voetlicht, met een monoloog...Die kennismaking is zo heilzaam dat Frans (Guy Dermul) zijn bril niet meer behoeft: door zijn droeve levensrelaas aan Robert te vertellen raakt hij bevrijd van zijn opgekropte frustraties, waardoor...Dat levert een amusant spelletje op: de pantomime die aanvankelijk onzin leek, wordt helder en duidelijk naarmate het verhalend teater dat eerst opheldering leek te brengen, verzinkt in totale chaos

Kritische benadering van gruwelijke spelletjes: "Madame de... • 21 januari 1989
Door haar werk kondigt ze tegelijk de revolutie aan die haar beslag krijgt tussen het tweede en het derde bedrijf: in het derde bedrijf keert ze radikaal de meester-slaaf-verhouding om met Madame de...Die scène van Luc Dhooghe en Roos Werckx roept een hele reeks associaties tegelijk op: door de vorm met lage deurtjes in de wand rondom tegenover de oplopende tribune refereert zij aan een arena...Madame de Sade werkt zich in een geëxalteerde toestand door haar trouw, die even extreem is als de wandaden van haar echtgenoot