Het is voor niemand een geheim, dat het gezelschap van den Kon. Vlaamschen Schouwburg af en toe wat uitrust bij de vertooningen van een of andere draak. Dit is trouwens zijn goed recht. Maar na zulke verpoozing wordt het stierke toch weer bij de horens gevat en op de goede baan gestuwd.

Zaterdag-avond dan werd de comedie in vier bedrijven "Verwoest Geluk" van Edgar de Caire, in de Nederlansche vertaling van Jan Poot, voor het voetlicht gebracht.

De eenige dochter van een vreedzaam gezin zal weldra in het huwelijk treden met de knappe jongman Serge. Maar och kom, geen rozen zonder doornen. Ijverige kwatongen zullen de jonge twijgen knakken. Suzanne's moeder was voor de tweede maal gehuwd met den befaamden medicus Doktor Despierres. Dit feit geeft aanleiding tot volgend pijnlijk vermoeden: de dokter zou de eerste echtgenoot van Suzanne's moeder vermoord hebben en tevens de vader zijn van de aanstaande bruid. Het vermoeden wordt ruchtbaar. De jonge bruidegom laat de teugels der blijde toekomst vallen en verzaakt aan zijne huwelijksbelofte. In het hart van moeder en dochter sluipt het wrang voorgevoel dat Dr Despierres inderdaad het somber geheim in zich besloten houdt. Dan vraagt de gekwelde moeder ietwat atonaal natuurlijk: "En gij hebt Albert vermoord?"; waarop Despierres repliceert "Ja, uit liefde tot u". Zoo kerft de verwoesting in hun aller blijmoedig bestaan. Suzanne ontvlucht het ouderlijk huis en zoekt haar toevlucht bij haar oom Monseigneur Bertraix, waar even later ook de moeder bijstand vindt. De plichtige, onder de loodzware herinnering aan zijn duivelsch meesterwerk, verlaat het land, doch laat beide geknakte vrouwen hunne eenige eerherstelling: Suzanne is het wettig kind uit het eerste huwelijk. Onder de geestelijke en diep-menschelijke hoede van Monseigneur Bertraix vinden moeder en dochter mekaar weer en wachten heimweevol op een nieuwe dageraad.

Wel is waar, dat het thema dezer comedie, in zijn genre, geen nieuwe levensproblemen ondervangt en de uitwerking evenmin oorspronkelijk aandoet, maar anderzijds moeten we niet te streng zijn en de nuances van een handige herhaling niet negeeren. Daarom blijven we evenmin onzijdig tegenover de onderscheiden uitbeeldingen van den spelleider Gust Maes in de rol van Dokter Despierres, Mevr. R. Verschueren in de rol van de gefolterde moeder en zeer in het bizonder voor het ontroerend spel van Mevr. Van der Meulen, in de rol van Suzanne. Mej. Puissant trad op het voorplan met hare nuchtere en tevens loensche vertolking van de kwatong "Mevr. Saintjoie".

De talrijke toeschouwers, waaronder een paar sympathieke Brusselaars die het blijkbaar met de folklore hielden en op het geschikte oogenblik het melodieuse "smoeltje toe" riepen, kwamen geleidelijk onder den indruk van het vastberaden, voortschrijnende noodlot en zette een orgelpunt van luide toejuichingen na elk bedrijf.

W.R.