Dit vooral is voor ons van beteekenis dat het toonelgezelschap van den Vlaamschen Schouwburg met de opvoering van Buysse's "Gezin van Pamel" bewezen heeft het adjectief "minderwaardig" waarmee men het in den beginne wel eens kwalifieerde in geenen deele te verdienen en voldoende krachten te bezitten tot het onderhanden nemen van tooneelstukken ingewikkelder kunstgehalte.

De heer Poot schijnt zijn papperheimers te kennen en te weten wat er uit te halen is.

Op enkele kleinere details na werd dit nogal ruwe tooneelstuk in meetjeslandsch dialect zeer vlot gespeeld. Lode Sonck en Car. Van de Wiele, die met hun tweeën als vader en moeder van Paemel het heele stuk droegen, vervulden uitstekend hun rollen. Beiden hadden er een creatie van gemaakt, sober, pakkend, zuiver opgevat. De andere rollen sloten zeer goed aan, misschien een paar bekomstige rolletjes uitgezonderd.

Een bizonder succes was het uitvoeren door het orkest onder de pauze van het Vlaamsche lied "Moederke alleen". Is het den orkestleider opgevallen met welke ademlooze stilte het publiek deze muziek aanhoorde en welke storm van toejuichingen er losbrak op het einde, zoodat men moest bisseeren? Mogen we dit onderlijnen en den orkestleider aansporen onder die pausen voortaan meer of uitsluitend Vlaamsche muziek ten gehoore te brengen. Ten minste als de café-houder uit den foyer niet te veel protesteert, want die loopt dan gevaar minder druk bezoek te krijgen.