Advanced Search found 16 item(s) featuring "Michel van Vlaenderen"

1927-03-22 Jezus de Nazarener (J.B.)
  • . . . ongeveer zoo lang als de bedrijven zelf. Ik noem dit een geweldige technische fout. Juist op de voorstelling tevoren ("David" door Sint-Niklaas), had Michel van Vlaanderen het met eenvoudige maar intelligente middelen van moderne regie gedaan gekregen om een tooneelwerk waarin de handeling wel twintig keer van plaats . . .
1931-09-09 Antigone (W.R.)
  • . . . het gezelschap van het Nationeel Vlaamsch Tooneel , een openluchtvoorstelling van het Grieksch treurspel "Antigone" van Sophokles , onder de spelleiding van Michel Van Vlaanderen . De opvoering van "Antigone" werd voorafgegaan door het koorspel uit "De zeven tegen Thebal" van Alschylos . Van Vlaanderen 's . . .
  • . . . Michel Van Vlaanderen . De opvoering van "Antigone" werd voorafgegaan door het koorspel uit "De zeven tegen Thebal" van Alschylos . Van Vlaanderen 's spelleiding van dit koorwerk kan gelden als een lofwaardige poging tot plastische groepeering op het tooneel. De dekorbouw is daarop berekend en is . . .
  • . . . de scenische groepeeringen hebben ons geboeid: een afwisselende bevolking van het tooneelplan. Dit schrijven we volgraag op het actief van den spelleider h. Michel Van Vlaendern . Aan de vertolking van de hoofdrol "Kreon" heeft Staf Bruggen zich ditmaal vergrepen; zijn opvatting van de Kreonrol is zuivere . . .
1927-02-23 De wedstrijd van het landjuweel: "David" (Feber) door de Katholieke Gilde van St-Niklaas (J.B.)
  • . . . St-Niklaas Er was veel moois en zinrijks aan de vertooning van "David" door de Katholieke Gilde van St-Niklaas, onder regie van Michel van Vlaenderen . De regisseur had een uitstekende tooneelmatige oplossing gegeven aan de reeks drama-fragmenten waaruit Feber 's "David" is samengesteld: een linker bijplan . . .
1927-02-15 Een premiere te Sint-Niklaas: "David" van Feber (R.S.)
  • . . . zwaar te tillen blok op het tooneel, al laten we hier nog de vraag open omtrent een der nota's van den regisseur M. Michel Van Vlaenderen : "Theatrale betweter-kritiek: gebrek aan tooneelinzicht". Daar straks nog schreff de heer Th. De Ronde in het Januari-nummer van " Tooneelgids ": . . .
  • . . . van ontroering, genoodzaakt te verklaren dat de uitbeelding van het stuk het beeld overtrof dat jaren terug op Java in zijn visioen filmde. Michel Van Vlaenderen mag die pluim, die hem publiek werd gegeven, gerust op z'n hoed steken. Wat we in dezen regisseur bewonderen, is niet alleen . . .
1927-04-21 "Het diepe leven van Sint-Franciskus" te Aalst (J.M.)
  • . . . October l.l. "Het Geding van O. H." (onder leiding van Joh. De Meester Jr. ), nu "Het diepe leven van Sint-Franciskus" (met Mich. Van Vlaenderen , als spelleider). Beide stukken eischen een speelkracht boven het gewone peil onzer dilettante, een compositie en nuanceering van tooneel en licht, een . . .
  • . . . De Meester bouwde voor het werk van De Mont een scene heel breed en diep, nog verruimd door het boveneenbrengen van verschillende vlakken; Van Vlaenderen concentreert meer, alhoewel de trappen, door hem aangebracht, en, door verschillende uitloopende oppervlakken beweging aan het spel en aan de gedachte kunnen geven. . . .
  • . . . de kern der scene afsluit, in typische, onzekere kleur. Bezijden, rechts een andere onregelmatige opening, door een duistere, zwarte draperij afgesloten. Onmiddelijk wisten Van Vlaenderen en Van de Velde (die de zangparituur en scenemuziek composeerde) atmosfeer te scheppen: een levende herinnering van het feest-leven van Franciskus . . .
  • . . . deed vreezen: dat het stuk, na de climax, in het 4e bekomen, het eindsucces zou kunnen doen schipbreuk leiden. Doch hier, weeral, heeft Van Vlaenderen bewezen zijn talent als regisseur en wist de aandacht gaande te houden. Alleenlijk waren wenschelijker het tempo eenig of wat te versnellen en . . .
1925-10 EEN TWEEDE TOONEEL-TENTOONSTELLING (Karel Van de Woestijne)
  • . . . goed figuur maken en zeer opgemerkt worden, vinden wij hier alleenlijk het plan voor het décor van "De arme onder de trap", dat Michel Van Vlaenderen ontwierp en dat heel wat knapper lijkt dan de uitwerking er van, die ons in de galerij van "Spectacles" werd getoond. Ook . . .
1938-11-30 Het religieus tooneel (Willem Putman)
  • . . . delven moest, werd hij hartig uitgefloten. Omstreeks denzelfden tijd (we zijn op dit oogenblik terug getreden tot in 1928-29) liet ook de regisseur Michel VAN VLAANDEREN een religieus stuk vertoonen, «MARIA VAN BETHANIE». Een door zijn inhoud en toon zeer nobel en beheerscht spel, zooals te verwachten was . . .
1934-04 Katholieke kunst en Radio Catholique Belge (Anon.)
  • . . . Daar is me maar een geval bekend waar de auteur-regisseur de dans spectaculair wist te redden en tevens de Katholieke idee zuiver bewaarde. M van Vlaenderen annoteerde zijn dans dat hij groeien zou tot een ´aanbidding' van den door zijn aanwezigheid diepopwerkenden Godmensch. En nog wel van het . . .
  • . . . van een heel wat beter gehalte van Katholiek standpunt uit en allicht ook als technisch werk aan P. de Mont 's Geding, van Vlaenderen 's trilogie of de Ghelderode 's Barrabas - dat nog wel oorspronkelijk Fransch is... maar, te Brussel, in 't Nederlandsch moest gecreëerd worden. . . .
1938-11 "De Knecht van twee Meesters" van Goldoni (Willem Putman)
  • . . . Jan Boon zou kunnen voor den regisseur pleiten. En dan een jury, voor de helft links en voor de helft rechts. Michel van Vlaanderen zou het publiek in de zaal opruien, en Lode Geysen zou buiten manifesteeren, en ons, na een eventueele veroordeeling, stenigen . . .
1926-06-28 HAMLET TE GENT III (Karel Van de Woestijne)
  • . . . eerlijke kunstenaarschap. Daarom doet hij in zijn werk zoo rustig en zoo volmaakt aan. Hij vindt een, trouwens ongewenscht, repoussoir in den heer Michel van Vlaenderen , die voor Polonius speelt en, als ik mij niet vergis, de eenige beroepsacteur is van gansch het gezelschap. Ik zal geen kwaad . . .
  • . . . Ik zal geen kwaad spreken van zijne opvatting dezer rol, al is eene andere interpretatie toch ook heel goed te denken. De heer Van Vlaenderen speelt als een gewoon komiek, en overigens niet zonder fijnheid. Zijn stil spel bij de vertooning der tooneelspelers in het derde bedrijf heb . . .
1930-02 "Moet Barbertje hangen...?" Gemis aan vaste lijnen (Anton Van de Velde)
  • . . . bij die gelegenheid harmonies te verenigen: Willem Putman , Lode Geysen , W. Doevenspeck , A. de Maeyer , M. van Vlaenderen , Stan Eeckels , G. Martens , Paul de Mont , Odiel Daem en enkele anderen. Ge zoudt plezier beleven . . .
1934-09-25 Dr. J. De Gruyter herdacht: Zijn zin voor het absolute (Anon.)
  • . . . door overmatige inspanning roekeloos in gevaar omdat hij meende dat voor de zaak van de volksverheffing geen offer te groot was. Michiel van Vlaenderen heeft van hem gezegd: "De Gruyter werkte nooit voor een onmiddellijk succes, altijd voor een toekomstig". Toch heeft
  • . . . Michiel van Vlaenderen heeft van hem gezegd: "De Gruyter werkte nooit voor een onmiddellijk succes, altijd voor een toekomstig". Toch heeft Michiel van Vlaenderen De Gruyter niet uit een dagelijkschen omgang gekend en hoe juist is deze formuleering! Een anecdote illustreert deze trek van . . .
1938-11-30 Werk van vreemde auteurs (Willem Putman)
  • . . . een boeiende interpretatie, die op zichzelf zou volstaan om deze vertooning schitterend te noemen. De regie van het stuk was ditmaal toevertrouwd aan Michel Van Vlaanderen . Er is niets dan goeds van te zeggen. De ark was perfect gesuggereerd door eenige requisieten, door een mast met touwen, door . . .
1934-11-20 De spreekkoren van Gery Helderenberg, door Aloïs de Maeyer (Aloïs de Maeyer)
  • . . . tooneelvoorstellingen werden gewaagd, en waar een Lode Geysen , een Renaat Verheyen , een Anton van de Velde , een Michel van Vlaenderen zich verdienstelijk wisten te maken - als groote voortrekkers - kwam het los in jeugdgroepen en vereenigingen. Boven den Moerdijk sloeg het . . .
1928-01-21 Michel van Vlaenderen: "De Tragedie van Judas" (Lode Monteyne)
  • . . . Michel van Vlaenderen «DE TRAGEDIE VAN JUDAS» We tellen in onze Vlaamsche tooneelliteratuur twee Judas-drama's van beteekenis: een van Verhulst , dat «Jezus . . .
  • . . . het Evangelie dan wel de verpersoonlijking van de moderne twijfelzucht door de wetenschap gevoed en gericht. In beide gevallen is Judas een teleurgestelde. Michel van Vlaenderen , die als schrijver voor 't eerst optrad met een zeer mooie poëtische fantasie -- «Arlecchino-Don Juan» -- en wiens naam, als regisseur, . . .
  • . . . erkennen valt, zullen we later beschouwen, vermits het beantwoorden dezer vraag niet gaat zonder het in acht nemen der principes welke de regisseur Van Vlaenderen er op na houdt. * * De auteur heeft alle licht geconcentreerd op Judas, zonder daarom het gebeuren, waarvan deze figuur het centrum . . .
  • . . . sterke overtuiging maar met felle verlangens, af en toe een bundel licht geworpen wordt. En dat is geen beeldspraak, vermits de schijnwerpers van Michel van Vlaenderen 's regie een der voornaamste hulpmiddelen vormen, wier aanwending voor doel heeft de aandacht van den toeschouwer op het belangrijkste deel der voortschrijdende . . .
  • . . . en de boodschap van den geest der Liefde» minder terecht kwam dan de auteur zelf bedoelde. Verder blijkt het, dat de Judas-figuur, zooals Van Vlaenderen die opvatte, een opvallende en groote gelijkenis vertoont met deze van Cyriel Verschaeve , waarvan we de beteekenis hooger in een paar . . .
  • . . . met deze van Cyriel Verschaeve , waarvan we de beteekenis hooger in een paar zinnen poogden te omschrijven. Ook de Judas van Van Vlaenderen wordt door hebzucht gekweld, door gierigheid gedreven tot verraad. En evenals de Judas van Verschaeve hoopt de hoofdfiguur in
  • . . . Van Vlaenderen wordt door hebzucht gekweld, door gierigheid gedreven tot verraad. En evenals de Judas van Verschaeve hoopt de hoofdfiguur in Van Vlaenderen ' drama op de vestiging van het Messiasrijk hier op aarde. Beiden zijn groote ontgoochelden -- net overigens als de afvallige apostel in het . . .
  • . . . het spel van Rafaël Verhulst . Men hoeft om van de gelijkenis tusschen het drama van Verschaeve en dit van Van Vlaenderen overtuigd te wezen, slechts zekere deelen uit het tweede bedrijf van «Judas» te vergelijken met sommige hoofdmomenten uit «De tragedie van Judas». Het . . .
  • . . . op goud gestrekt Uw tempel als de kloek op kuikens, Zoo ligt de Messias op heel de wereld.» Bij Van Vlaenderen bidt Judas aan 't slot van het vierde tafereel, dat zijn twijfel groeien deed: «O droom, o schoone droom die vervloeit in het . . .
  • . . . wellicht begrijpen, dat wij de wel wat massieve verzen van Verschaeve verkiezen boven het nuchtere, min of meer rhythmische proza van Michel van Vlaenderen . Terloops merken wij op, dat een met poëzie geladen vers ten slotte toch meer den speler bezielen zal dan welk gelijkvloersch proza . . .
  • . . . der handeling! -- en ook meer prozaïsche, meer op scenische effect dan wel op innerlijke pathetiek berekende, nadichting van «Judas» -- net of Van Vlaenderen met het schrijven van zijn werk, vooral voor doel had uit het drama van Verschaeve alles te verwijderen, wat hem als . . .
  • . . . had uit het drama van Verschaeve alles te verwijderen, wat hem als regisseur zou kunnen hinderen. Wanneer we ons herinneren, wat Michel van Vlaenderen eens beweerde aan een intervieuwer , naar aanleiding van de door hem geleide opvoeringen van Rodenbach 's «Gudrun», dan . . .
  • . . . opvoeringen van Rodenbach 's «Gudrun», dan bestaat er wel eenige aanleiding om deze veronderstelling niet alle waarschijnlijkheid te ontzeggen. «Vroeger -- aldus Van Vlaenderen n -- was een vertooning de fotografische weergave van het geschreven werk; de regisseur stond dus in slaafschen dienst van den dramaturg. Heden gaat . . .
  • . . . als scenario welk den regisseur zal bezielen bij het scheppen van een werk waarop hij zijn stempel, zijn personaliteit heeft gedrukt.» * * Michel van Vlaenderen realiseerde reeds gedeeltelijk met het schrijven van zijn scenario, het ideaal van den nog zeer jongen en derhalve voortvarenden regisseur
  • . . . èn schrijver èn regisseur èn metteur en scène èn... ja... ook auditorium zijn kon.» Het zou ons niet verwonderen zoo de poging van Van Vlaenderen tot navolging wekte en daarom kan het belangwekkend zijn, na te gaan in hoeverre hij zijn doel nabij kwam. Eerst toch moeten we . . .
  • . . . overgelaten aan de fantasie van spelers en regisseur, de karakterteekening en het conflict toch vollediger aangegeven dan in «De tragedie van Judas», zooals Van Vlaenderen deze opvatte. Bij de opvoering van dit laatste drama blijft de regie immers ongeveer alles te doen: de karakteriseering vast te stellen van . . .
  • . . . bedoelde valt niet in den schralen tekst van zijn scenario te ontdekken en blijkt evenmin uit den gang der handeling. Soms toch kenmerkt Van Vlaenderen zijn menschen met één woord. Zoo weet hij in den strijd der Joden tegen Jezus een «imperialistischen», een «orthodoxen» , een «rationeelen», een . . .
  • . . . te verplaatsen en in te leven!... Van hen wordt verondersteld, dat zij in hooge mate de scheppende gave zouden bezitten. De tekst van Michel van Vlaenderen doet aan als een geraamte. Daarrond moeten de vertolkers het vleesch met het bloed en de zenuwen scheppen en in die materie . . .
  • . . . tafereelen lijkt dan een geanimeerd hoofdstuk uit een «verhaal» waarin slechts zelden een echt dramatisch element valt op te speuren. Als schrijver heeft V. V. inderdaad niets anders gedaan, dan het verhaal van een groot deel van Christus' openbaar leven, van aan het wonder van Cana tot aan . . .
1930-10 De Geestelike, d. i. de Zedelik-Godsdienstige Waarde in het Katholiek Tooneelrenouveau (Aloïs de Maeyer)
  • . . . (onverlet van de regie) en mogen we het derhalve als dusdanig aanvaarden. Maar nog eens, hier gaat het om symbolen, zooals het bij Van Vlaenderen gaat om bijbelmystiek, bij Verschaeve om bijbeltragedie, bij Boon om liturgie en eucharistischen kruistocht, en elders om folklore en . . .