Advanced Search found 25 item(s) featuring "Jules Delacre"

1926-03-13 Goldoni : "La Locandiera". Regnard : "La Serenata" (Willem Putman)
  • . . . Goldoni : "La Locandiera". Regnard : "La Serenata". Imeand zei : Delacre speelt voortdurend Molière . Het is erger. Hij speelt voortdurend Molière-navolgers, en zelfs een ding als Tristan Bernard 's "Tweelingsbroeders" weet hij . . .
  • . . . mogelijk bij Molière te brengen. Dit theater heeft een traditie. Het is het Brusselsche huis van Molière . Langs dezen weg biedt Delacre het publiek steeds smaakvolle en stijlrijke spektakels. Hij doet dat met monotone voornaamheid. In zijn schouwburg "gebeurt" nooit iets. Men krijgt den indruk dat . . .
  • . . . Regnard 's "Sérénade". Hier is de eentonigheid zelfs uitgesponnen. Het is duidelijk dat zulk tooneel ons niet meer past ; en ik vrees dat Delacre met zulke "Sérénade" het volk uit zijn schouwburg jaagt. Trouwens, het stuk is op zich zelf heel weinig waard en staat ongeveer in verhouding . . .
1926-01-02 Tristan Bernard : "Les Jumeaux de Brighton" (Willem Putman)
  • . . . Schouwburg wijkt van dezen regel af en biedt dan zijn getrouw publiek de huiverige melo-tragiek van "De twee Weezen" en "Genoveva van Brabant". Delacre wist de vraag naar een blijspel met tact en smaak te beantwoorden; hij zocht zijn toevlucht bij Tristan Bernard -- en wat . . .
  • . . . ditmaal de lieve comedie van Tristan Bernard gezet was in een décor, dat eens te meer een getuigenis heeten mag van Delacre 's goeden smaak. Edouard Tressy droeg de inleidende voordracht zeer geestig voor, met de noodige aarzelingen en de gewenschte geleerdheid. Hij verschijnt, zwart gerokt en . . .
  • . . . coupé en deux". Ten slotte ging een reprise van Tristan Bernard 's eenakter "Daisy". Dit pareltje werd op voortreffelijke wijze vertolkt door Delacre zelf, die een droog-comischen pick-pocket uitbeeldde met al den soberen humor waarover hij beschikt, en door Daisy Desluys, "la gosse", die als een verwend . . .
1925-01-24 H. R. Lenormand: "A l'ombre du mal" door het "Studio des Champs-Elysées" (Willem Putman)
  • . . . zoo waarachtig de spelers scheen neer te drukken, dat hun verdoofde gesprekken nauwelijks verstaanbaar waren. De enscèneering van Batty werd, met medehulp van Delacre , uitstekend bij dit theater aangepast. Het is een bij dit zwaarmoedige gebeuren passende omkleeding, sober en somber, met een paar détails die nog de . . .
1926-03-15 Raymond Rouleau : De "Groupe Libre" (Willem Putman)
  • . . . meer voort, dat vrouwe Armoede in het " Théâtre du Marais " niet in een vergulden zetel troont. De schouwburg van den heer Delacre leeft. Uit deze verheugende verschijnselen is de " Groupe Libre " geboren. Hij is gevormd door enkele dappere tooneel-artisten, die "nieuwe" stukken willen voorbrengen op . . .
  • . . . den Leuvenschen steenweg, tot modern theater herschapen. Leider van het nieuwe gezelschap is Raymond Rouleau , zelf een der knapste spelers, die Delacre vormde -- en reeds het feit, dat deze bekwame jonge man aan het hoofd der onderneming staat, liet ons vermoeden, dat hier ook niet . . .
  • . . . Théâtre du Marais " een regelmatige schouwburg is geworden met een vast en zelfs talrijk publiek. Rouleau werkt trouwens in akkoord met Delacre . Dit moge o.m. blijken uit het feit, dat Rouleau van af dit seizoen ook in den " Marais " voor sommige stukken . . .
  • . . . dit seizoen ook in den " Marais " voor sommige stukken de regie zal waarnemen. Deze getroffen maatregel pleit heelemaal ten gunste van Delacre ; het is in de eerste plaats van zijnentwege een onmiskenbare handigheid en ook het bewijs, dat hij onder zijn "pensionnaires" diegenen weet te waardeeren, . . .
1925-11-07 Marcel Achard : "Malborough s'en va-t-en guerre" (Willem Putman)
  • . . . Marcel Achard : "Malborough s'en va-t-en guerre" De heer Delacre heeft het seizoen 1925-26 geopend met een verrassing. De verrassing heet "Malborough s'en va-t-en guerre" en komt uit den geestigen koker van den auteur . . .
  • . . . mochten aanschouwen. Het was vol stijl -- maar het was een beetje eentonig ; het dreigde bovendien vervelend te worden. Ditmaal echter liet Delacre zijn nieuw seizoen inluiden als met een beiaard -- weg alle grijze tint ! -- en Moelaert kan eens vollen teugel geven aan zijn . . .
  • . . . leugen van liefde, heldenmoed en trouw -- "mironton-ton-ton, mirontaine." De fantazie troonde in de voorname zaal der Broekstraat. De regie werd waargenomen door Jules Delacre in samenwerking met Johan De Meester jr. , wat weeral een bewijs is hoezeer de regisseur van het Vl. Volkstooneel in . . .
  • . . . "mironton-ton-ton, mirontaine." De fantazie troonde in de voorname zaal der Broekstraat. De regie werd waargenomen door Jules Delacre in samenwerking met Johan De Meester jr. , wat weeral een bewijs is hoezeer de regisseur van het Vl. Volkstooneel in de Brusselsche tooneelmiddens wordt gewaardeerd. Wij herkenden . . .
1925-05-12 Een théâtre d'avant garde (Anon.)
  • . . . de zaal werkelijk een curieuzen aanblik bood. Overal bekende en karakteristieke personaliteiten, expressionisten, cubisten, zeer modern aangekleede juffertjes, dandy's, tooneel-artisten van alle gezelschappen, Delacre , Camille Poupeye , Piérard , de communist Van Overstraeten e.a. Het zag er bijna uit als een tooneel-experiment, dat opzettelijk voor tooneelkunstenaars . . .
  • . . . Théatre du Marais " (in welk theater dan natuurlijk alles verzorgder is en meer afgewerkt), en anderzijds nogal duidelijk de teekenen droeg van wat Johan de Meester Jr. en Gérard Rutten in verband met regie en enscèneering ons hebben geleerd. Zoo werd er gespeeld in een grijs . . .
1927-07-21 Molière's "Nieuwbakken edelman" (Willem Putman)
  • . . . waren dans, spel, muziek. We kenden, naast de traditie van de Comédie française den voornamen en naar vereenvoudiging strevenden stijl van Jules Delacre , die onder meer "Le médecin malgré lui" omzette in een reeks gracieuse beeldekens, die gecopieerd schenen van fijne achttiende eeuwsche bonbonnières.
  • . . . Jules Delacre , die onder meer "Le médecin malgré lui" omzette in een reeks gracieuse beeldekens, die gecopieerd schenen van fijne achttiende eeuwsche bonbonnières. Delacre bracht alreeds Molière nader tot ons, maar bewaar dan toch in zijn transpositie steeds die Fransche voorzichtigheid, die wij bij hem altijd . . .
  • . . . in zijn transpositie steeds die Fransche voorzichtigheid, die wij bij hem altijd hebben bewonderd, die voorname "halve tonen" waarin hij ieder spektakel hulde. Johan De Meester jr. gaf natuurlijk van Molière alweer een andere versie. De zijne. Een Vlaamsche versie, met veel kleur, veel beweging, veel . . .
1925-10 EEN TWEEDE TOONEEL-TENTOONSTELLING (Karel Van de Woestijne)
  • . . . Théâtre du Marais ", namelijk "Zuster Beatrijs" voor het stuk van Maeterlinck , "Pr. Knock" dat warempel een goed portret lijkt van Jules Delacre , zoozeer is de directeur van den Marais-schouwburg in onze oogen met deze figuur vergroeid, en dan nog het oude vrouwtje in . . .
1925-01-17 J. M. Barrie : "La nouvelle Cendrillon" (Willem Putman)
  • . . . vlucht -- zooals wij zagen gebeuren -- maar hij beheerscht ze. Hij gebruikt ze. Zij is herleid tot factor. En de regie van Delacre helpt hem daarin. Er was voor gezorgd dat de voorname stijl die de spektakels van het " Théâtre du Marais " steeds kenmerkt noch . . .
  • . . . Barrie 's geestigheden noch door der losgelaten fantazie buitensporigheden geschaad werd. Zelfs daar, waar de auteur zijn strenge beheersching dreigt te verliezen, zorgt Delacre er voor, met zijn bekende soberheid en zijn goeden smaak, dat wij dit nog niet eens bemerken. Als de fantazie tot zijn theater wordt . . .
1926-02-13 Gogol : "Le Revizor" (Willem Putman)
  • . . . Gogol : "Le Revizor". Van de klucht bood ons nu Jules Delacre weer een ander exempel. Het bekende stuk van Gogol , dat nog répertoire houdt in meest al de schouwburgen der wereld, frischte . . .
  • . . . het geval der tweelingsbroeders, waarmede van Plautus af zoovele dramaturgen "traducteurs avoués ou inavoués" de lachspieren van het publiek in beweging hebben gebracht. Delacre wierp in onderhavig geval het bruggetje over de verloopen honderd jaar bij middel van de regie - ook al moet gezeid dat de nieuwe . . .
  • . . . Tristan Bernard het noodig veel wijzigingen aan te brengen in den tekst en zelfs in de omstandigheden die het geval motiveeren. Delacre 's adaptatie van Gogol moest alleen 'n transpositie zijn, en welk zulk eene dat het algemeene en zoo-echt-geblevene van het onderwerp er in . . .
1925-12-20 Michel De Ghelderode en Jef Vervaecke : "Van den dood die bijna stierf..." in "De Nieuwe Spieghel" (Willem Putman)
  • . . . regie in haar strijd tegen den tekst definitief bezweken, welke nederlaag ons bijna een aanleiding tot vreugde is; want dit intermezzo moet aan Johan De Meester jr. toch iets geleerd hebben. In zulk geval wijzigen wij dan het adjectief "kluchtig" door "nuttig" en kijken uit naar de gelukkige . . .
  • . . . waren als zoovele anecdootjes gevoegd bij de anecdote van het stuk, konden niet een bouwsel worden. Ik zei : misschien kan dit intermezzo Johan De Meester jr. nuttig zijn. Hij laat zich veelal bij de keuze van zijn stukken verleiden door de gelegenheid, die hij er in ziet . . .
  • . . . dan bij de vertooning van "Van den dood..." (het is trouwens om die reden, dat ik er belang aan geef) volgende woorden van Jules Delacre aan De Meester ter overwinning aan te bieden. Hij were "tout! ce qui peut paraître tolérable à la scène et devient . . .
  • . . . "Van den dood..." (het is trouwens om die reden, dat ik er belang aan geef) volgende woorden van Jules Delacre aan De Meester ter overwinning aan te bieden. Hij were "tout! ce qui peut paraître tolérable à la scène et devient sottise à la lecture, tout . . .
1924-03-04 Henry Soumagne : "Bas-Noyard" (Willem Putman)
  • . . . het zoo niet onbetwistbaar dan toch gedeeltelijk succès van "L'Autre Messie", de algemeene belangsteling voor Soumagne 's nieuwe tooneelproeve, getiteld Bas-Noyard, waarmee M. Delacre ten gepasten tijde kwam opgedaagd. Bas-Noyard is, volgens de benaming zelf van den auteur, een klucht, een parodie, soms echt spiritueel, bijwijlen echter . . .
  • . . . Van Peene , aldus tot een spektakel met stijl opgewerkt, een geheel ander uitzicht zou krijgen. De slot-indruk is zeer vleiend voor M. Delacre , maar zeer weinig gunstig voor M. Soumagne . Zijn klucht is niet onaardig, maar zij is heelemaal niet nieuw. Zij kan des . . .
  • . . . wel eens bedenkelijk. Een paar maal is de acteur brutaal, bij poozen wordt hij boertig. -- Feitelijk is hij misschien wel altijd boertig doch M. Delacre zorgde er voor dat wij het slechts nu en dan voelden. Reeds werd de klucht ons in het " théatre du Marais " . . .
1938-11 "De Knecht van twee Meesters" van Goldoni (Willem Putman)
  • . . . gij zult hem misschien herlezen. En als gij «De Knecht van twee meesters» spelen zaagt door Verkade , en «La Locandiera» door Delacre ... zult gij u op den koop nog toe gaan plagen met zoete herinneringen. Gij zult aan een lach denken, die broos was en fijn . . .
  • . . . heeft iemand noodig die naast hem sta en hem zegge wat goed is en wat ophoudt goed te zijn. Onder de leiding van Johan De Meester jr. heeft hij uitstekende dingen gedaan, en gij zult denken aan zijn overheerlijke uitbeelding van «Franciscus», aan zijn onweerstaanbaren Kosen, enz. -- . . .
1923-04-28 TOONEEL TE BRUSSEL II (Karel Van de Woestijne)
  • . . . Herman Teirlinck , staan dus in het teeken van den stijl. Zij doen het alle drie op eene zeer verschillende wijze. Voor Jules Delacre , bestuurder van het " Théâtre du Marais ", is stijl in hoofdzaak gelijk te stellen met smaak. Zijne regisseursideeën heeft de heer
  • . . . Delacre , bestuurder van het " Théâtre du Marais ", is stijl in hoofdzaak gelijk te stellen met smaak. Zijne regisseursideeën heeft de heer Delacre uit Engeland, waar hij onder den oorlog, zoo goed als noodgedwongen, acteur is geworden. Hij heeft er geleerd wat Royaards en
  • . . . die synthesis nog geenszins eene wiskundige formule. Hij bedoelt niet te spreken tot den geest, ik bedoel; tot het redeneerend intellect. De heer Delacre , die een fijnzinnig dichter is, zal wel de laatste zijn om de totale afschaffing van het decor, van het attribuut, van het "accessoire" voor . . .
  • . . . heeft nooit de beteekenis van eene abstractie. Zij is veel minder een intellectueel teeken dan eene, ietwat grillige, verlokking van het oog. Wat Delacre bedoelt is alles behalve een schema, eene geometrische "épure": het is gelouterde natuur. Hij gebruikt zeer natuurlijke middelen, en verwacht alles van hunne oproepende . . .
  • . . . geniet (in dezen tijd een zeer te waardeeren voorrecht, het geniet slechts zeer echte, ik ging haast zeggen: probate, zorgvuldig gekeurde, standhoudend-bevonden schoonheid. Delacre is alles behalve buitenissig: laat alle onrust varen, gij die het " Théâtre du Marais " binnentreedt. Hij is daarenboven zoo modern als de . . .
1923-04-30 TOONEEL TE BRUSSEL III (Karel Van de Woestijne)
  • . . . TOONEEL TE BRUSSEL III Brussel, 30 April . Herman Teirlinck : Ik dien Evenzeer als Jules Delacre waar hij optreedt als middelaar tusschen zijn publiek van het " Théâtre du Marais " en dichters als Alfred de Musset . . .
  • . . . de zucht naar stijl het opzettelijkst. Die stijl zoekt de auteur niet in verfijning van het décor, hij wil het niet hebben, zooals Delacre , die aan het décor steeds meer beteekenis geeft, van eene gevoelige bijzonderheid: die bijzonderheid is bij Teirlinck niet als schoon, als zintuigelijk-waarneembaar, . . .
1925-06-01 Jules Delacre : Het Théâtre du Marais (Willem Putman)
  • . . . Jules Delacre : HET THEATRE DU MARAIS Toen onlangs de jonge Brusselsche groep " La Lanterne sourde " hulde bracht aan
  • . . . alle reden om zich over zulke hulde onvoorwaardelijk te verheugen. Velen klonk het echter als een wanklank in de ooren, wanneer ineens over Delacre en diens pogingen in het " Théâtre du Marais " minder waardeerend gesproken werd. Het is waar dat Delacre geen draken speelt, . . .
  • . . . ineens over Delacre en diens pogingen in het " Théâtre du Marais " minder waardeerend gesproken werd. Het is waar dat Delacre geen draken speelt, doch het lijkt wel vreemd dat fijnzinnige kunstenaars hem dat zouden ten kwade duiden. Het is ook waar dat
  • . . . Delacre geen draken speelt, doch het lijkt wel vreemd dat fijnzinnige kunstenaars hem dat zouden ten kwade duiden. Het is ook waar dat Delacre niet uitsluitend en niet vooral avant-garde-tooneel speelt, en misschien is het deze "doodzonde" die sommige jongeren moeilijk slikken kunnen. Och kom, is niet vooral . . .
  • . . . is het deze "doodzonde" die sommige jongeren moeilijk slikken kunnen. Och kom, is niet vooral de uitslag in deze zaken van belang ? Delacre loopt in geen van beide extravagantie's, het moderne cerebrale werk en den sentimenteelen draak, en offert niet het eene aan het andere, zooals M. . . .
  • . . . twee publieken vormt, -- doch, waar enkele pogingen in België interessanter, meer gedurfd en meer origineel mogen genoemd, geen onderneming alhier kan als Delacre 's gezelschap wijzen op een zoo schoon, zoo vlekkeloos-harmonieus, zoo onberispelijk gaaf resultaat. Zoo gij naar een vertooning gaat van een vooruitstrevend gezelschap, dan is . . .
  • . . . Théâtre du Marais " nooit. Steeds is een aldaar gespeeld stuk een merkwaardig document der oudere of der hedendaagsche tooneelliteratuur en, waar het Delacre 's eerste princiep is vooral het stuk te dienen, weet gij bij voorbaat dat dit stuk u zal aangeboden worden in den vorm die er . . .
  • . . . in den vorm die er bij hoort en die als een kader vol piëteit den gaaf gehouden inhoud omkranst. De goede smaak van Delacre zorgt er dan verder voor dat geen oogenblik de harmonie van spel, tekst, décor, kostuums gebroken worde, dat geen wanklank de schoonheid van het . . .
  • . . . aard van het werk zelf, stijl die het resultaat is van eerbied voor dit werk en van beheersching bij de veruiterlijking er van. Delacre is een mensch die voor levensdoel gekozen heeft van de tooneelkunst een dienaar te zijn. Ik kan hem op dat gebied slechts met één . . .
  • . . . zijn. Ik kan hem op dat gebied slechts met één Vlaming vergelijken, namelijk met Dr J.O. De Gruyter -- en waar Delacre den moed haalt tot volharding, het geheim van zijn mooi en liefdevol gebaar waarmede hij Brussel een behoorlijken schouwburg schenkt, vinden wij in deze . . .
  • . . . tot volharding, het geheim van zijn mooi en liefdevol gebaar waarmede hij Brussel een behoorlijken schouwburg schenkt, vinden wij in deze verzen, die Delacre in een dichterlijk moment zijner jonge jaren schreef : "A cause du soldat venu de son village (Là-bas, sur un plateau de schiste . . .
  • . . . du ciel et de la terre, Et qui m'appelle, et qui se dit mon frère... A cause de tout cela, oui..." Delacre heeft niet alleen aan Brussel een schouwburg gegeven die een hoofdstad waardig is. Al gauw bleek hoe in het buitenland voor deze onderneming een . . .
  • . . . Brussel een schouwburg gegeven die een hoofdstad waardig is. Al gauw bleek hoe in het buitenland voor deze onderneming een sympathieke belangstelling groeide. Delacre heeft Brussel beschaafd en de aandacht van de literaire wereld op Brussel gevestigd. Daar is geen groot blad in het buitenland of
  • . . . Delacre heeft Brussel beschaafd en de aandacht van de literaire wereld op Brussel gevestigd. Daar is geen groot blad in het buitenland of Delacre 's pogingen worden er in ontleed en geloofd -- dit niet het minst in de Noord-Nederlandsche bladen, waarvan meest alle correspondenten hartstochtelijke verdedigers van
  • . . . pogingen worden er in ontleed en geloofd -- dit niet het minst in de Noord-Nederlandsche bladen, waarvan meest alle correspondenten hartstochtelijke verdedigers van Delacre zijn. Geen meer gezaghebbend oordeel over hem kan ik hier inschuiven dan de volgende regelen van Jacques Copeau , gepubliceerd in het tijdschrift . . .
  • . . . over hem kan ik hier inschuiven dan de volgende regelen van Jacques Copeau , gepubliceerd in het tijdschrift "La Nervie", dat aan Delacre en aan diens werking een bijzonder nummer wijdde. "Ik had het genoegen" schrijft Frankrijk's voornaamste tooneelkundige "één keer onze vrienden te ontvangen in den . . .
  • . . . van het artistieke bewustzijn, dat elk zijner ondernemingen beheerscht. Ik wensch van harte dat Brussel het belang er van begrijpe en dat aan Jules Delacre de middelen worden verstrekt om zijn taak voort te zetten. Want het is welwaar te zeggen dat de pogingen der eerste jaren, die . . .
  • . . . de eenige factor is ter volmaking." In hetzelfde tijdschrift vinden wij van de hand van Matei Roussou volgende merkwaardige vergelijking tusschen Delacre en Copeau : "De voornaamste eigenschappen van Copeau 's schouwburg zijn : de tucht, de constructie, de soberheid, de wijsheid ; . . .
  • . . . "De voornaamste eigenschappen van Copeau 's schouwburg zijn : de tucht, de constructie, de soberheid, de wijsheid ; die van het gezelschap Delacre : de spontaniëteit, de gevoeligheid, de sappigheid, een weinig fantazie. Copeau eischt klaarheid en maat. Delacre vraagt durf en vreest . . .
  • . . . van het gezelschap Delacre : de spontaniëteit, de gevoeligheid, de sappigheid, een weinig fantazie. Copeau eischt klaarheid en maat. Delacre vraagt durf en vreest niet een tikje gekheid." Wie heeft gelijk ? Wie heeft ongelijk ? Misschien niemand. Misschien beiden. Theoretisch staat
  • . . . Wie heeft ongelijk ? Misschien niemand. Misschien beiden. Theoretisch staat Jacques Copeau zeker op een hooger plan, maar mijns inziens is Delacre nader bij het leven, wat zeggen wil : meer levend. Als de " Vieux Colombier " zijn opvoedend en zuiverend werk volbracht heeft, zal . . .
  • . . . " Théâtre du Vieux-Colombier " zijn inderdaad gesloten en het " Théâtre du Marais " leeft. Die leefbaarheid steunt op Delacre 's princiep : "Il y a un théâtre qui naît de la libre imagination des écrivains et qui existe en soi. " Sur notre plateau . . .
  • . . . te worden aangestipt nu zooveel moderniseering uitloopt in een handigheid van verrassende factuur zonder meer. Dezen inhoud, deze idee te dienen in geheel Delacre 's tooneel-opvatting. 't Spreekt van zelf, dat daarmee verloochend is "tout ce qui peut paraître tolérable à la scène et devient sottise à la lecture" . . .
  • . . . à la scène et devient sottise à la lecture" -- en alleen de namen der auteurs wier werk gespeeld werd, bewijzen hoe nauwgezet Delacre dezen stelregel, bij het samenstellen van zijn repertorium, heeft getracht na te leven. Zij zijn: Molière , Corneille , Racine , . . .
  • . . . Maeterlinck , Gogol , Sarment , J. J. Bernard , Romains , Benjamin , enz. Bovendien is Jules Delacre , benevens een talentvol leider en een knap regisseur, ook een buitengewoon begaafde speler. Sommige zijner creatie's als "Knock", en de politie-agent in "Cendrillon" . . .
  • . . . als "Knock", en de politie-agent in "Cendrillon" behooren tot de beste prestatie's, die ooit in Brussel werden gegeven. Vooral in het droog-comische munt Delacre uit (ik zal nooit vergeten zijn spiritueelen pick-pocket in Tristan Bernard 's "Daisy") en in zulke rollen die hij steeds hult in een . . .
  • . . . kracht. Hij werd ons door Parijs ontnomen. De leemte van zijn heengaan is steeds voelbaar gebleven. Nog blijven in den voornamen kring van Delacre 's medewerkers te noemen : de statige Madame Cariël, de gracieuse Lucienne Bogaert en de lieve Daisy Deslys met haar ondeugend jongenskopje -- en onder . . .
  • . . . filles", Molière 's "Amour médecin", "Klein Eyolf" van Ibsen , en "Hyménée" van Gogol . Ik kan deze appreciatie over Delacre niet beter sluiten dan met volgenden zin van Matei Roussou , dien ik gaarne mede onderschrijf : "Si j'étais quelque chose dans le . . .
  • . . . Matei Roussou , dien ik gaarne mede onderschrijf : "Si j'étais quelque chose dans le cabinet belge, je proposerais que celui-ci exprimât à Jules Delacre la reconnaissance de son pays. Car son activité artistique est, au point de vue national, d'une utilité que les hommes d'Etat semblent méconnaître." . . .
  • . . . point de vue national, d'une utilité que les hommes d'Etat semblent méconnaître." 1.6.25. Einde 1926 moest Delacre voorloopig zijn werking onderbreken. De politiek lei de hand op zijn zaal. . . .
1923-10 TOONEEL TE BRUSSEL IV (Karel Van de Woestijne)
  • . . . wordt getuigenis afgelegd van eene werking en van een uitslag, die eene ongehoopte toekomst verzekeren. Om het minder-sibyllijnsch uit te drukken: de dichter Jules Delacre maakt ons bekend met zijne plannen voor het beginnende speeljaar, het derde levensjaar tevens van zijne onderneming met het " Théâtre du . . .
  • . . . hierbij aan de vertolking van een stuk van Gogol ) dan in stoere kantigheid. Een geruststelling schenken intusschen de groote zorg, die Delacre pleegt te wijden aan hetgeen hij vertoont, de inrichting van zijn tooneel, die heel wat meer en beters toelaat dan de Vlaamsche . . .
  • . . . waren bezield, die zich aan elkander volkomen hebben aangepast en die thans, vol beschaafdheid en pittigheid, onder de vurige en liefderijke leiding van Jules Delacre , een gezelschap zijn gaan uitmaken, dat uitblinkt door homogeniteit en volkomen onderwerping, zonder de minste eigenzinnige bijbedoeling, aan het uit te beelden werk. . . .
  • . . . op dat verleden te wijzen, hetgeen de bijzondere werkzaamheid van dit de belangwekkendste onderneming van de hoofdstad tevens aangeeft. Van meet af heeft Jules Delacre zich voorgesteld, op een naar de modernste eischen van techniek en aesthetiek ingericht tooneel, niet dan Werken te vertoonen. De hoofdletter aan Werken . . .
  • . . . op een naar de modernste eischen van techniek en aesthetiek ingericht tooneel, niet dan Werken te vertoonen. De hoofdletter aan Werken is van Delacre -zelf: zij zit vol bedoelingen. Zij wil zeggen, in de eerste plaats, "un choix littéraire intransigeant", niets dan stukken waarvan de waarde bevestigd is, hetzij . . .
  • . . . plaats, "un choix littéraire intransigeant", niets dan stukken waarvan de waarde bevestigd is, hetzij door een lang verleden, hetzij door een strenge kritiek. Delacre voegt eraan toe, dat deze stukken zullen worden vertoond "a l'exclusion de tout souci d'exploitation ou de rendement", waarmede niet alleen wordt bedoeld dat . . .
  • . . . aangaat, en waarbij dit personeel zich geheel ten dienste stelt van het vertolkte stuk, zonder het streven naar persoonlijk sukses. "Er is", schreef Delacre indertijd, "eene tooneelliteratuur die als het ware uit het publiek en uit de tooneel spelers ontstaat. Er is ook een tooneel literatuur die geboren . . .
  • . . . eischen der acteurs, maar eene kunst die, schoon op haar-zelf, het publiek tot waardeering dwingt en de acteurs tot onbaatzuchtigheid. - Ziedaar wat Delacre zooal legde in de groote W van dat woord "Werken". Zij had nog een anderen inhoud. Het is, meende hij, steeds gevaarlijk, alleen te . . .
  • . . . goed toelaat, zonder lang wikken en wegen, een goed stuk uit een slecht te herkennen, en Vigny uit Sardou . Delacre beoogde dus, de traditie te dienen. Hij dikte die bedoeling aan: hij, modern dichter, maakte er als het ware eene koketterie van, in hoofdzaak . . .
  • . . . auteurs een Jean Schlumberger , een Jules Romains , een Lenormand -, dan ziet men den durf in waarmee Delacre aan het werk is getogen, en verblijdt men zich in den bijval dien hij heeft behaald. Want het merkwaardigste van deze onderneming is, dat . . .
1923-10 TOONEEL TE BRUSSEL V (Karel Van de Woestijne)
  • . . . alles behalve uitsluit maar onder het jongere datgene uitkiest waar de meest kieskeurige toeschouwer houvast aan heeft, blijkt de onderneming van den dichter Jules Delacre een frissche levendigheid te bezitten en te willen handhaven, die een waarborg is van genot ook bij werken die doorgaan voor muf en . . .
1922-04-27 TOONEEL TE BRUSSEL (Karel Van de Woestijne)
  • . . . kregen wij een nieuwen schouwburg: het " Théâtre du Marais ", waar ik u reeds een paar maal over schreef. De onderneming van Jules Delacre , directeur, regisseur en medespeler van de nieuwe onderneming, tevens, zooals ik u zei, dichter van groote beteekenis en een zeldzaam man van de . . .
  • . . . ik u zei, dichter van groote beteekenis en een zeldzaam man van de daad, schijnt bij voortduring de "grande vogue" te zullen kennen: Delacre -zelf kent reeds de concurrentie, waar hij, die de onbaatzuchtigheid in persoon is en kan zijn - zijn theater berust op een financieelen grond, heel . . .
  • . . . verder als tooneelmensch een ervaring, die van groot gewicht is, en die hij te Londen heeft opgedaan, want het is te Londen, dat Delacre nauwer kennis heeft aangeknoopt met wat het eigenlijke tooneelleven is, en wel als acteur. Zoon van een rijk chocoladefabrikant, was hij het oorlogs-Brussel ontvlucht . . .
  • . . . Zoon van een rijk chocoladefabrikant, was hij het oorlogs-Brussel ontvlucht met vrouw en moeder. Geldelijk verkeer met het vaderland was heel moeilijk geworden: Delacre zag zich gedwongen, het leven te verdienen van een drieledig gezin. Voor de wereldramp had hij wel eens meegespeeld in de Brusselsche salons: hij . . .
  • . . . vreemd was (alleen de Vlaamsche Belgen wisten van iets dergelijks, door de vertooningen van Royaards en Verkade ). Ik leerde Delacre op meer intieme wijze kennen in 1919, toen hij werd belast met het schrijven van een gedicht voor den "Prix de Rome", waarbij ik . . .
  • . . . du Marais " ingehuldigd; met Molière en met Musset . Kon de keus beter, bij een intiem en nobel dichter als Jules Delacre , de gelukkige sterveling die, geen veertig jaar oud, den dier sten der jeugddroomen verwezenlijkt ziet? Was tevens het experiment van eene vernieuwde insceneering . . .
  • . . . Comédie française " ons Molière spelen, en, nauwelijks een paar dagen geleden, gaf dezelfde " Comédie française " ons Le Chandelier die Delacre had vertoond. En.... Ik ben nog zoo heel oud niet, en doe overigens mijn best om zoo jong mogelijk te blijven. Van traditie houd . . .
  • . . . toekeeren met het misprijzen van een visch om een appel. Doch er is iets anders dat ik van het grootste belang acht, en.... Delacre ook. Hij heeft het zelf in een uitvoerig prospectus geschreven, waar ik u brokstukken uit meegedeeld heb. Hij speelt, zegt hij daarin, niet om . . .
  • . . . zij hebben begrepen van Molière 's, van Musset 's wensch. Kan men hetzelfde zeggen van de zeer achtbare acteurs die bij Delacre fungeeren? Daargelaten dat zij de ervaring en het talent missen van de kunstenaars van het " Théâtre français ", is het onbetwistbaar dat zij . . .
  • . . . zich toe, zijn Molière en Musset er.... om hen. En van het decor kan nagenoeg het zelfde gezegd. Bij Delacre is het van uiterste keurigheid. Het is gemaakt door menschen met den fijnsten smaak begaafd, die er al hunne zorg aan hebben besteed. Het . . .
  • . . . Want ga ik naar Molière toe, dan is het niet om een feeërie te zien, of eene vertooning van tooneelkundige acrobatie. Delacre , die eclectisch is en zelfzucht mist, liet onlangs uit Parijs "l'Atelier" overkomen met L'Avare. Het moest ons leeren hoe men tegenwoordig dit meesterstuk vertolken . . .
  • . . . de traditio multifrons, om het zoo maar eens uit te drukken. Dit alles neemt natuurlijk niets af van de waarde der onderneming van Delacre . Alleen vallen zijne bedoelingen totaal verkeerd uit, als hij zich waagt aan het klassieke (en zelfs Musset is reeds klassiek). Ik zal . . .
  • . . . in den Kleinen Eyolf, dat decoratieve eene belangrijke rol missen moest, bleek, juist door afwezigheid, welke enorme plaats het in de onderneming van Delacre inneemt, - heelemaal tegen zijn programma in. Waarheid is dat Delacre met zijne lovenswaardige experimenten waarlijk al te zeer aan zijn tijd, . . .
  • . . . door afwezigheid, welke enorme plaats het in de onderneming van Delacre inneemt, - heelemaal tegen zijn programma in. Waarheid is dat Delacre met zijne lovenswaardige experimenten waarlijk al te zeer aan zijn tijd, aan onzen tijd is gebonden. Dezer dagen liet hij een gezelschap Russen optreden, . . .
  • . . . Dezer dagen liet hij een gezelschap Russen optreden, die uitnemende, doch in eerste plaats populair-decoratieve kunst leverden: het geeft den onbewusten aandrang van Delacre 's smaak aan. Sganarelle, La Farce du Cuvier, deze kleurige, bewegelijke Russische zangers en dansers, het is het uitnemendste wat hij ons geboden heeft: het . . .
  • . . . literatuur waarlijk spraak kon zijn, leed zij onder de zorg om schoon decoratief. Dus.... Het doet natuurlijk niets af van de waarde van Delacre 's theorieën. Alleen: hij blijkt vooralsnog niet bij machte, ze door te voeren. Indien hij het eens, in vollen ernst, probeerde zonder decors? Hij zou . . .
1922-12-31 TOONEEL TE BRUSSEL I (Karel Van de Woestijne)
  • . . . Copeau kwamen, hebben Copeau nagevolgd. Nu en dan kwam er wat meer fantazie bij, die verblijdend was. De Brusselsche onderneming van Jules Delacre en zijn " Théâtre du Marais " werkte in dezen zin weldadig. Maar wij hadden het allang gezien, wij Vlamingen, van
  • . . . het allang gezien, wij Vlamingen, van Royaards en Verkade , al wordt voor ons de opzettelijkheid van de Belgen, die Delacre aan het werk heeft gezet, misschien geestiger en vluchtiger. Gemier nu, om tot hem terug te keeren, gaat verder dan al de . . .
1921-01-24 TOONEEL TE BRUSSEL (Karel Van de Woestijne)
  • . . . het waar is dat eens menschen geluk erin bestaat, op gerijpten leeftijd den droom zijner jeugd verwezenlijkt te zien, dan is de dichter Jules Delacre een dubbel-gelukkig mensch. Sommigen zelfs, die zich beroepen op veel bittere ervaring, en die trouwens nooit heel veel durf noch heel groote liefde . . .
  • . . . die zich beroepen op veel bittere ervaring, en die trouwens nooit heel veel durf noch heel groote liefde hebben gekend, zullen beweren dat Jules Delacre 's geluk driedubbel is. Niet alleen ziet hij, wiens leeftijd nog een heel eind van de volledige rijpheid afstaat, zijn jeugddroom werkelijkheid worden nog . . .
  • . . . feiten omgezet te Londen, te Parijs, waar weet ik al. Maar dat juist, ziet u.... Ik moet u zeggen dat de Brusselsche dichter Jules Delacre dat geluk volkomen verdient. Al heeft hij twee dingen, waar enkele confrères van hem misschien wel den neus voor ophalen: hij is een . . .
  • . . . onmogelijke wil, zal in het onmogelijke ondergaan: wie iets wil bereiken, moet het niet gaan zoeken buiten zijn horizon. Die horizon reikte voor Jules Delacre aanvankelijk niet verder dan Parijs, al zag hij ook later het gewettigde, dus wél te verwerkelijken van zijn droom bewezen door Londen: het . . .
  • . . . is voor een Fransch-Belgisch dichter te billijken, aangezien in de hoofdstad van België al de goede voorbeelden uit de hoofdstad van Frankrijk komen. Delacre wilde betere voorbeelden aan, dan de gemiddeld-goede. Dat juist echter, ziet u.... Dramatisch is dat, vooral voor de toonaangevende kritiek, Brussel eene satellite van . . .
  • . . . En nochtans was onder de bezetting, in het aan kunstgenot arme Brussel, naar goede kunst vraag. Alleen het.... betere voorbeeld!.... Heeft de dichter Jules Delacre meer kans op slagen? Ik wees U op zijn wilskrachtig idealisme, daarnaast op zijn financieel draagvermogen. Ik voegde eraan toe: Delacre 's . . .
  • . . . Jules Delacre meer kans op slagen? Ik wees U op zijn wilskrachtig idealisme, daarnaast op zijn financieel draagvermogen. Ik voegde eraan toe: Delacre 's droom berust op beperking, Goethiaansche deugd, zooals iedereen weet. Want Delacre schrijft: " Le théâtre du Marais " (aldus de naam van . . .
  • . . . idealisme, daarnaast op zijn financieel draagvermogen. Ik voegde eraan toe: Delacre 's droom berust op beperking, Goethiaansche deugd, zooals iedereen weet. Want Delacre schrijft: " Le théâtre du Marais " (aldus de naam van zijne onderneming, naar de straat waar zij is ondergebracht) " le théâtre . . .
  • . . . ouvrons les fenêtres toutes grandes". Met dat al gaat het, nieuwe beperking, veel minder om vernieuwing van het répertoire dan men denken zou. Delacre geeft een lijstje van zijne auteurs: Courteline staat er naast Charles Vildrac , wat eclectisme kan heeten, en Tristan . . .
  • . . . die schouwburg, welke te Parijs burgerrecht heeft verworven, en zeer terecht, bij ons nog tot de gevaarlijke, de.... betere voorbeelden behoort. Het heeft Jules Delacre niet afgeschrikt, en - of hij gelijk heeft! Het houdt echter eene verwittiging in, al hoeft het nog geenszins een veeg teeken te . . .
  • . . . Molière - algemeen aangenomen cliché - en Tristan Bernard is om zijne lachwekkende kracht eene algemeen-erkende sociale noodwendigheid. Dat Delacre ze vertoonen gaat, bezorgt hem misschien de absolutie der officiëele kritiek, die zich onlangs danig ergerde aan een stuk van den eveneens-beloofden
  • . . . Synge . Gaat Charles Vildrac er niet zoo gemakkelijk in, dan is daar nog Georges de Porto-Riche . Zoodat Jules Delacre misschien het lot der avant garde-tentoonstellingen ontgaat, die verketterd worden en doorgaans zelfs doodgezwegen. En dan zal hij, door zijne wijze toegevingen, bij . . .
1922-02-21 MOLIÈRE TE BRUSSEL (Karel Van de Woestijne)
  • . . . heel vreemd is. Gij weet dat wij een nieuwe schouwburgzaal bezitten: het " théâtre du Marais ". Dat de bestuurder ervan, de dichter Jules Delacre waarvan de "Chant provincial" algemeen bewonderd wordt, voor zijn tooneel een naam heeft gekozen die aan de Fransche zeventiende eeuw herinnert zoo niet . . .
  • . . . deze eerste vertooning stilstaan: eene echte gebeurtenis in de Brusselsche tooneelwereld, is zij voor iedereen een verrassing, en voor velen eene openbaring geweest. Jules Delacre , die, geleund op een gaanstok, voor het gele gordijn dat het tooneel afsluit de vertooning opende met eene gemoedelijke en fiere, programmatische en . . .
  • . . . dat naar schijn zweemt; geen zand in de oogen en geen toegeven aan gemakzucht. Aldus het zeer eenvoudige programma: ik moet zeggen, dat Jules Delacre het van meet af zeer gelukkig heeft verwezenlijkt. De zaal die hij tot " théâtre du Marais " heeft omgewerkt is eene oude, . . .
  • . . . dat practisch-architectonisch komt het eigenlijk decoratieve, dat kwestie is van goeden smaak. Die goede smaak (wie zou er aan hebben getwijfeld?) is bij Jules Delacre aanwezig. "Sganarelle" speelde tegen eene lichte colonnade aan, tusschen twee hel-blauwe deuren. Die zeer groote eenvoud deed onmiddellijk vergeten dat hier werkelijk in . . .
  • . . . Sganarelle volgens mij misbruik werd gemaakt, wil ik niet verzwijgen. Met Le Chandelier was meer realisme eene vereischte. Doch hoe wist de regisseur Delacre die op te lossen! Hoekjes kamer die waren als gravures uit den tijd; een kantoor dat met wat zware registers gewichtigheid verkreeg; een tuintje . . .
  • . . . Molière , nietwaar, en in de eerste plaats over het feit, quod erat demonstrandum, dat wij, Belgen, in geene Fransche provincie wonen. Dat heeft Jules Delacre , neef van Jacques Copeau, mij met de uitvoering van Sganarelle overvloedig bewezen. Sganarelle is een "farce". Doch, wat is zij vol menschelijkheid! Toen . . .
1925-01-03 August Strindberg : "Advent" in "De Nieuwe Spieghel" (Willem Putman)
  • . . . August Strindberg : "Advent" in " De Nieuwe Spieghel " Ook ditmaal is de keuze van het stuk niet gelukkig. Johan De Meester jr. schijnt weinig belang te geven aan zijn stukken. Ik meen daarmee: hij ziet alleen in een stuk de al of niet . . .
  • . . . Teirlinck klopt. Advent is dan ook den regisseur een zoo ruime als rijke basis en laat ik hier maar dadelijk zeggen, dat De Meester op die basis een tooneel-bouwsel heeft voltrokken, zooals totnogtoe nog nooit een in Vlaanderen werd getoond. Het komt me wel voor, dat de . . .
  • . . . August Strindberg een minderwaardig -- en trouwens bijna onbekend -- tooneelwerk op te delven. Wies Moens heeft het "verkatholiekt" en De Meester heeft er een reeks schitterende tooneelbeelden van gemaakt -- maar het stuk is daar natuurlijk minderwaardig bij gebleven. Advent is de zeer onevenwichtige . . .
  • . . . van Amalie's ware moeder, een rein meisjeskopje vol stijl, dat een innige ontroering teekende te midden van veel extravagantie's. Maar hier ook gaf De Meester ons de volle maat van zijn virtuositeit en voltrok met dergelijken brio den uitverkoop, dat zijn spel eenieder meesleepte en, als een verbluffend . . .
  • . . . onthouden en lof toegezwaaid aan degenen die dat niet verdienen. "Advent" was voor den regisseur een zeer rijke gelegenheid. Op die basis heeft Johan De Meester jr. een prachtig tooneelbouwsel gezet. Die indruk was dan ook zoo volgehouden, zoodanig werd met verassingen gegoocheld, zoo schitterend voor oog en . . .
  • . . . nouvelle Cendrillon". Ik wil dat repertorium niet als exempel voorleggen maar waardeer daarin den goeden smaak en de kennis van het publiek die M. Delacre in hooge mate bezit. Evenzeer als de regie verdienen de decoratie van Gerard Rutten en de muziek van Karel . . .
1924-05-05 Jules Romains : "Knock, ou le triomphe de la médecine" (Willem Putman)
  • . . . du Marais en staat er nog op. Het stuk gaat, zonder onderbreking, twee maanden lang voor eivolle zalen -- en dit dankt de heer Delacre aan den sensationeelen autorit van het eerste bedrijf. Het bestuur van voormeld theater moest zich vooralsnog met een zeer lovende kritiek en een zeer . . .
  • . . . a-medischen geestestoestand der bevolking van het kanton Saint-Maurice. Daar zijn wondere onverklaarbare dingen : Knock kreeg burgerrecht. Elke Brusselaar moest Knock zien ; Delacre heeft het gedaan gekregen dat elke Brusselaar zich zedelijk verplicht voelde naar Knock te gaan kijken. Vóór Knock was het " Théâtre du . . .
1922-10-27 TOONEEL TE BRUSSEL (Karel Van de Woestijne)
  • . . . Théâtre du Marais . Verleden speelseizoen heb ik er herhaald uwe aandacht op gevestigd. Bestuurd door een echt en harmonieus dichter, den heer Jules Delacre ; ondersteund door al wat in Brussel voor kunst en maecenaat voelt; met jonge krachten die onder de talentvolste zijn en een repertorium dat . . .
  • . . . en général". Hij heeft er, verleden jaar reeds, een talrijk publiek voor gevonden: het aantal abonnementen is dit jaar veel grooter geworden, en Delacre heeft er, in zijn prospectus, een schoon compliment voor over: "II nous donne un spectacle, le plus beau de tous: celui d'une idéé en . . .
  • . . . compliment voor over: "II nous donne un spectacle, le plus beau de tous: celui d'une idéé en marche". De lof is geene grootspraak: Delacre , geholpen door een publiek, vecht voor eene idee, die buiten winstbejag staat, - hetgeen in België nooit was gebeurd. Die idee heeft maar één . . .
  • . . . winstbejag staat, - hetgeen in België nooit was gebeurd. Die idee heeft maar één gebrek: zij mist oorspronkelijkheid. Zij moge, zooals de heer Delacre mededeelt, den grootsten bijval hebben geoogst in de Brusselsche en Belgische pers niet alleen, maar in Fransche, Engelsche, Hollandsche, Spaansche, Italiaansche, Zwitsersche, Scandinaafsche en . . .
  • . . . te Londen, te Parijs en ook in uw land (uitnoodiging die voorloopig onbeantwoord moest blijven): van den nochtans zeer ingeniëuzen, zeer voortvarenden heer Delacre is zij niet: zij is van Jacques Copeau . Ik zal niet zeggen dat " Le Marais " eene succursale is van "
  • . . . repliek van, met eigen middelen uitgevoerd. Het bestuur ervan verbergt het trouwens niet, al vliegt ze op eigen vlerken; want de ensceneering van Delacre , hoe ook gesteund op sobere doelmatigheid, op haat voor schijn, op vrees voor cabotinage, draagt een zeer persoonlijken stempel, die door kleur en groepeering . . .
  • . . . en groepeering Belgisch-Vlaamsch, en soms eenigszins Hollandsch aandoet (ik stel mij voor dat een Verkade er plezier aan beleven zou), toch Delacre heeft " Le Vieux Colombier " tot het geven van eene reeks vertooningen uitgenoodigd, net als trouwens " Le Théâtre des Champs-Elysées " waar voor . . .
  • . . . de eerste vertooning van dit tooneeljaar komt het bewijzen en bevestigen. Men speelde Le Menteur, van Corneille . Die vertooning is vanwege Delacre een koketterie: gij weet dat de eerste vertooning van het stuk - in 1643 , het roemrijke jaar van Polyeucte en van Pompée -, . . .
  • . . . eene elegante attentie, ze in den Brusselschen " Marais " weer voor het voetlicht te brengen. Men doet het zonder anarchistische bedoelingen. Waar Delacre gaarne den eenvoud van zijne decoratieve regie met eene, weleens al te overdachte verfijning gepaard laat gaan, die voor het décor een deel der . . .
  • . . . in eenheid, noch in traditie wat wij ons zouden kunnen voorstellen van eene vertooning door de " Comédie française ". De tooneelspelers van Delacre , die jong zijn, missen veel van wat voor een klassiek werk als hoofdvereischte kan gelden, en in de eerste plaats eene verzorgde dictie. Er . . .
  • . . . als "farces" gespeeld te zien, met middelen, die clownesk zijn, of die althans de grandezza missen, welke past bij de hooge waardeering, die Jules Delacre ongetwijfeld voor dergelijke stukken heeft. Hij zelf speelde in Le Menteur de hoofdrol. Hij deed het met eene merkwaardige intelligentie: de intelligentie, niet . . .
  • . . . Maar de literator scheen wel eens te vreezen, niet genoeg een tooneelspeler te gelijken. Hij vreesde eene gemaaktheid, die zijne liefde trouwens uitsloot. Delacre staat bij nature buiten cerebrale samenstelling: daartoe is hij, de dichter, te lyrisch. Hij late zich dan ook gaan op zijn lyrisch gevoel: zijn . . .
  • . . . voor de stukken van hedendaagsche schrijvers, die hij met zulke scherpe distinctie te vertolken weet. - De makkers en vriendinnen van den heer Delacre , die geen dichters zijn als hij, lijden veel meer dan hij aan het gebrek, Corneille te spelen of hij Tristan . . .
  • . . . lijden veel meer dan hij aan het gebrek, Corneille te spelen of hij Tristan Bernard was: het directeurschapsgezag van Jules Delacre moest het hun afloeren. Zij, die zoo gaarne ledepoppen worden waar zij er aanleiding toe vinden - gij zult zien wat zij zullen . . .
  • . . . er dan ook alles vinden wat wij wenschen kunnen. Er is dan toch nog een zekere cultuur in dit land: laat de heer Delacre haar een volkomen vaardig en waardig tehuis vinden. N.R.C., 31 October 1922 . . . .