523 document(en) met "Het stuk stuk" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Teater zonder teater • 3 juli 1991
Het meest in het oog springende tema is hierboven al aangeraakt: het procesmatige van dit teater, het binnen en buiten de lijntjes van de voorziene scènes lopen naarmate de akteurs langer met elkaar...Het stuk deemstert -- wellicht niet toevallig -- bijna letterlijk weg in een lange monoloog van Tom Jansen over zijn overpeinzingen tijdens slapeloze nachten...Het stuk staat haaks op Hemingways patetiek, zonder ze per se te willen ontkennen

Julien Schoenaerts volgt Samuel Beckett nauwgezet • 1 oktober 1991
BRUSSEL -- Samuel Beckett voorzag het stuk Krapp's laatste band van heel nauwkeurige regie-aanwijzingen, die Julien Schoenaerts nauwgezet volgt...gezwinde tred terugkeren), het vooraf bedachte, het hopeloos illusoire ook van dit akteurs-autisme (de term is van S. Hertmans). Maar evengoed merk je dat het avantgardisme van Beckett niet meer kan gespeeld...Het is aannemelijk dat dit stuk twintig jaar geleden nog gespeeld kon worden zoals Schoenaerts het nu doet: zonder dubbelzinnigheid Krapp "zijn". Maar, om met Peter Brook te spreken, teater dat niet

De "minimalistische" choreografie van Lucinda Childs • 8 oktober 1991
De werken die vanaf deze periode ontstaan worden bijna stuk voor stuk als meesterwerken erkend...Dance ontstond uit de samenwerking met Sol LeWitt en Glass en is gekenmerkt door de synchrone projectie van de dans op een doorzichtig scherm boven de dansers zelf, zodat het aantal gezichtspunten...Van de cyclus Relative calm, ook in samenwerking met Wilson, en op muziek van John Gibson, wordt het deel Rise getoond

De keuzen van een festival • 11 oktober 1991
haar hoogtepunt heen is. De vraag die daarbij onvermijdelijk rijst, is of het niet opportuun zou zijn het festival open te trekken naar andere media...Het lijkt mij niet zinvol een algemeen kunstenfestival te houden met ‘het beste' uit elke kunsttak...Terwijl ik precies geloof dat de kracht van het medium gelegen is in het scheppen van betekenissen in onze maatschappij

Wereldkreatie van Meg Stuart • 18 oktober 1991
Het tema van de koreografie is daarmee in enkele minuten afgelijnd: het lichaam behandeld als een juxtapositie van delen waarvan de eenheid als toevallig en bevreemdend ervaren wordt: dis-figure study...Het stuk zit vol van die onthutsende scènes, die onderling, in hun struktuur van gedesintegreerde lichamen, naar elkaar verwijzen...Stuart danst midden in de voorstelling met... het hoofd van Lagido: haar lichaam hangt er dood aan en slingert soms op vervaarlijke, halsbrekende (letterlijk) wijze mee als Stuart haar als een dood

"Zij was en zij is, zelfs" van... • 20 oktober 1991
eerste instantie werkt het stuk gewoon als een geil verhaaltje, door de nadrukkelijke maagdelijkheid (het bruidskleed) uit te spelen tegen de al even nadrukkelijke sensuele wulpsheid van tekst en...stembuiging en diktie klinkt een schools, door dialektklanken gekleurd dreuntje door dat op de duur onverdraaglijk is. Het haalt het mysterieuze van de voorstelling onverbiddelijk omlaag...Terwijl het bij voorbeeld heel eenvoudig was geweest, en perfekt konsistent met de voorstelling, om haar stem door een "voice over" effekt te vervangen

Wooster Group herwerkt Tsjechovs stuk "Drie Zusters"... • 21 november 1991
Bij de Wooster Group is het net omgekeerd: het gaat je op de duur verwonderen dat je het verhaal nog kan volgen, ondanks alle "overbodige details", de parallelle video-montage, het gedoe aan de tafel...Het stuk als geheel volgt geen dramaturgische logika, volgt dus niet de ijzeren wet van de scène, maar diverse partikuliere logika's. De dokter bij voorbeeld (Paul Schmidt) is de man die bij...De opname gebeurt ergens achterin, fysiek grijpt Schmidt nauwelijks in, Maar als er een deel van het stuk overgeslagen wordt -- teatraal zappen -- is hij het wel die uitlegt hoe het allemaal in elkaar

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
Wat in het algemeen opvalt, is dat de ideologie of de artistieke doctrine van de programmator voor een stuk de mogelijkheden van de programmator achterna holt...Ze worden niet echt geassocieerd met het festival, maken blijkbaar voor hen ook minder deel uit van het artistieke statement van het festival...Het is als het ware de neerslag van een carriëre lang bezig zijn met de intrinsieke logica van beweging, hoe het gewone bewegen een heel eigen reflexiviteit veronderstelt, waarvan we ons doorgaans

Comedia tempio, circus van ultieme waarheden • 17 december 1991
Die vatte het plan op een stuk te schrijven zonder woorden over ultieme waarheden, ultieme schoonheid, wreedheid en de uitwerking van de tijd op het leven...Het moest het moderne in het teater brengen...Het uitspinnen-van die verhalen onderbreekt het ritme van de grappen en grollen

Royaal Lyrisch • 1 januari 1992
Nog voor ze het prinsensje in het oog krijgen staan hun handelingen al in het teken van tegen elkaar opsnoevende rivaliteit...Maar noch het feit dat het om dans gaat, noch het feit dat het hier om heel elementaire types gaat, of anders gezegd, noch het ballet-, noch het circus-aspect wroden volledig uitgebuit...Je voelt wel dat de kijker uit het stuk een voorbeeldige conclusie hoort te trekken, maar een averechtse lezing als deze is niet onmogelijk: jongens, maak de anderen snel genoeg van kant, het meisje

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Als hij aan het woord is, en het bevalt haar niet, dan is het weer het publiek dat daar deelachtig van gemaakt wordt...Vooral bij dat laatste stuk is het prachtig om te volgen hoe de complexe structuur van elkaar afwisselende, contrapuntische melodielijnen naadloos gevolgd wordt in de steeds afwisselende groepen...het werk als het ware samen met en op het lijf van haar dansers te schrijven wat het steeds een zeer reële, tastbare aanwezigheid geeft bekroop mij nu meer dan eens een gevoel dat het niet helemaal 'juist

Dito-Dito lacht met overdreven ernst • 10 januari 1992
Het gezelschap is voor dit stuk beperkt tot Guy Dermul en Bart Meuleman...Soms durven ze als het ware nauwelijks bewegen door de vrouwen naast zich en gaat het er biezonder stroef toe...Het raakt je op dezelfde halfslachtige manier, door het mekanisme van medeplichtige herkenning en geamuseerdheid

Dialoog met herinneringen • 14 januari 1992
BRUSSEL -- Spaarzaam wordt in Gebied, een stuk van Pamela Koevoets en Marian Boyer, het kader van het verhaal aangeduid: een vrouw, "L", gespeeld door Marian Boyer, zit in een café, een deel van haar...Dat is niet alleen literair een zwakte-bod, het klopt ook niet echt met het kaderverhaal: diegene die we reëel zien is L, die zich bevraagt over het mysterie van de zelfmoord van haar zus...De beste momenten in het stuk zijn dan ook die waarin de herinnering aan kleine gebeurtenissen echt tot leven komt; op dat moment heeft het verhaal soms een verrassende autenticiteit, roept het een

Ritsema houdt krachtige taal van Muller in... • 21 januari 1992
Het stuk toont hoe de utopie inwerkt op mensen, hoe ze te groot is voor het bevattingsvermogen van hen en hoe ze snel ontaardt in allerlei verschrikkingen, van blinde terreur tot arrogante...Het stuk is een kaleidoskoop, die in een krachtige, beeldende taal alle tegenstrijdige en onbewuste krachten van het revolutionaire denken tegen elkaar uitspeelt...De regie vermijdt ook de reduktie van het stuk tot de burgerlijke tragiek van mensen die voor een verscheurende keuze staan tussen bij voorbeeld trouw aan een ideaal en lijfsbehoud

Komplete anarchie in "Tasso" van Maatschappij Discordia • 3 maart 1992
tenminste, het is in hoofdzaak Muizelaar die Tasso speelt, want naargelang het stuk zich verliest in steeds verdergaande verwikkelingen, die min of meer parallel verlopen met de mentale ontreddering...Al is het moeilijk om de voorstelling van Discordia echt op een eenduidige interpretatie vast te pinnen, de evolutie van de hoofdfiguur (en het stuk) naar een gigantisch schijngevecht, een...Discordia handelt vrij konsekwent naar dit inzicht, en ensceneert het stuk -- op een steeds aperter manier -- als een rollenspel in het hoofd van Tasso, waarvan de uitkomst alleen maar waanzin of een

Tasso, reis vol onverwachte wendingen • 6 maart 1992
De vertrouwdheid van mensen als Sam Bogaerts, Steven Van Watermeulen, Tania Van der Sanden, Viviane De Muynck en Johan Heestermans met de scène maakt hen opgewassen tegen de opgave van het stuk: alsof...De paradoks van een voorstelling als deze, die zo minimaal van opzet is, is uiteraard dat de akteurs wel weten hoe het stuk evolueert, dat ze wel weten wie wat zal zeggen wanneer, en dat het...Dat het stuk zich daarna al snel herpakt, bewijst hoe aartsmoeilijk deze akteerstijl is. Er wordt eigenlijk bijna niet geakteerd, er wordt voortdurend gezocht naar het meest passende, minst

Konijn, puntmuts en taal • 20 maart 1992
Onder het fluiten van "het werken is gedaan" legt dit grote konijn, gekleed als een brandweerman, zijn bijl weg...Want de man aan de andere kant van het podium sanctioneert die autenticiteit door stroomstoten, als hij vindt dat het niet korrekt verloopt...Aan die onmogelijkheid, en aan het feit dat Marc Van Overmeir te midden daarvan stand houdt, dankt het stuk een ongewone fascinerende kracht

Goede voorstelling is nooit "af": Anne Teresa... • 1 april 1992
Men vindt het stuk vaak minder teatraal dan Stella of Ottone, Ottone, maar ik denk dat de teatraliteit er even belangrijk is, al is ze minder aanwijsbaar...het een aktiviteit waarbij je, binnen het werk, vragen stelt waar je het publiek langzaam bewust van maakt; vragen als hoe belangrijk of hoe nietig het allemaal is. Of is het een aktiviteit van...Gekodeerd kijken is zeker binnen een opera-milieu een veel voorkomende houding; de benadering van het stuk grijpt vaak, mede door de logheid van het apparaat en de geweldige kosten, naar voor de hand

Frankenstein amusant • 25 april 1992
BRUSSEL -- Frankenstein, of de landschappen van de ziel is een teatervoorstelling van de Nederlander Rieks Swarte (de man achter Potters beesten). Het stuk volgt het verhaal van Mary Shelley op de...Bovendien, de ondertitel van het verhaal: "de landschappen van de ziel", suggereert veel meer dan de amusante oppervlakte van het stuk uiteindelijk biedt...Je gaat dus bijna vermoeden dat het stuk gemaakt werd vanuit een regelrechte nostalgie naar de tijd dat het allemaal nog zo eenvoudig leek, en niemand bijgedachten had bij wat op een scène getoond

Tapijtjes tegen het bloeden • 20 mei 1992
von Goethe nooit in het Nederlands opgevoerd werd, zou aan de kwaliteit van het stuk kunnen liggen, de auteur ten spijt...Al is het stuk dan wat drakerig als je alleen naar de arme Eugenie (Mieke Verdin) kijkt, het geeft ook aanleiding tot uitspraken die zo als type-uitspraken van die kantelende samenleving, en zelfs van...De première-voorstelliiig toonde hoe pijnlijk nauwkeurig het bijna niet akteren moet zijn, wil het duidelijk maken wat de inzet van de voorstelling is. Mieke Verdin en Willy Thomas zitten bijna