701 document(en) met "‘die" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Wereldkreatie van Meg Stuart • 18 oktober 1991
Lagido probeert die hand op verschillende plaatsen van haar lijf te leggen, alsof ze zoekt naar iets wat zou moeten gebeuren...Het stuk zit vol van die onthutsende scènes, die onderling, in hun struktuur van gedesintegreerde lichamen, naar elkaar verwijzen...Voor een andere scène, waarin ze haar eigen benen als een zak bijtrekt terwijl ze over de grond kronkelt, haalde Stuart inspiratie uit het zien van Aids-patienten: mensen die geen middel meer vinden

"Zij was en zij is, zelfs" van... • 20 oktober 1991
En even kenschetsend, hij lijft het werk naadloos in zijn eigen universum in. Van Duchamps pseudomechanistische voorstelling van de verhouding tussen "de arme stakkers" van vrijgezellen die de...Maar er is een prominent tweede niveau, dat van de pure teatraliteit die Fabre al sinds bij voorbeeld "de macht der teaterlijke dwaasheden" bezighoudt...Er gaat een bijna sfinks-achtige raadselachtigheid van uit die totaal anders is dan die van Duchamp

"Puntos suspensivos" stelt teleur • 22 oktober 1991
Waarheid noch leugens daarentegen bij de koreografie van Dennis O'Connor, een jonge Amerikaan afkomstig van de Cunningham Company, die in de serie korte introdukties 19:15 van Klapstuk 91 voorlopig...een absolute uitschieter is. Hij danst met Joseph Lennon, die hier vroeger nog optrad met punk-dansster Karole Armitage...zijn koreografie wordt voortdurend gespeeld met het opbouwen van poses en symmetrieën die terug uit elkaar vallen, met beweginspatronen die totaal ongelijksoortige bewegingen naadloos aan elkaar

"Après-midi", beweging uit stilstand • 23 oktober 1991
Anders gezegd: après-midi is de derde koreografie op rij van Klapstuk 91 die in België nagenoeg onbekend, jong werk introduceert met een sterke eigen signatuur...Op sommige momenten krijgt die beheersing de smaak van tragische verachting voor de handeling...Dit is geen show, maar ene zelfbewuste daad die geen applaus behoeft

Bevalligheid en kitsch • 25 oktober 1991
Roemeens volkslied). Al die nummers hebben een sterke eigen strukturele opbouw, met alweer heel eenvoudige middelen zoals een kanonvorm (een danser zet een beweging aan, en met een tussenpauze wordt hij...Op wat onhandigheden na is het zeer genietbaar, maar het doet wel wat vreemd aan om zo'n voorstelling, binnen een festival, zij aan zij te zien met grensverleggend werk als dat van Meg Stuart, die...Maar het paradoksale is, dat de uitgebreide aandacht die toegespitst is op het belangrijk maken van elk gebaar, verloren gaat voor het tot spreken brengen van het lichaam zelf

Portugese dansers met fantazie • 29 oktober 1991
Van de vier voorstellingen die tot nog toe te zien waren, laten er twee een blijvende indruk na: O rei no exilio van Francisco Camacho en Perhaps she should dance first and think afterwards van Vera...Ook de zinloosheid van zijn plechtige handelingen die geen enkele betekenis hebben, wordt dik in de verf gezet...De scène is een vierkant, afgebakend door vier olielampen waar wassen voetjes boven hangen die in de loop van de voerstelling door de hitte van de lamp langzaam wegsmelten

Compania Nadir: wondermooie dromerij • 5 november 1991
De stemmetjes met veel echo die op de klankband voortdurend opklinken, als van kinderen die hun stem in het donker van die grot laten weerkaatsen, ronden dat beeld overtuigend af...De jongen begint daarmee, maar het wordt definitief een tema als de vierde, een vrouw, -- iemand die lichtjes anders aangekleed is, en er ook meer verstild, evenwichtig en volgroeid uitzien -- erbij...Bij een voorstelling als die van Vera Mantero bij voorbeeld zie je een samenhangend, complex personage dat met geringe middelen opgezet is, maar door de konsekwente opzet iets uitdagends heeft

Wooster Group herwerkt Tsjechovs stuk "Drie Zusters"... • 21 november 1991
Het lijkt allemaal chaotisch, maar als je de verschillende gebeurtenissen afzonderlijk volgt en analyzeert, merk je dat die elk op zich een logika hebben...Het stuk als geheel volgt geen dramaturgische logika, volgt dus niet de ijzeren wet van de scène, maar diverse partikuliere logika's. De dokter bij voorbeeld (Paul Schmidt) is de man die bij...De opname gebeurt ergens achterin, fysiek grijpt Schmidt nauwelijks in, Maar als er een deel van het stuk overgeslagen wordt -- teatraal zappen -- is hij het wel die uitlegt hoe het allemaal in elkaar

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
Hij heeft minder middelen dan verwacht, of hij heeft middelen voor dingen die hij minder interessant vindt, terwijl hij geen middelen heeft voor dingen die hij wel interessant vindt...Zo gaat Rosette De Herdt in die stilte staan, tot de hele kracht van de scène voelbaar is, en dan probeert ze met de eerste vingerbeweging die hele kracht mee te nemen...Ook daar lijkt de artistieke betekenis die men aan de objecten verleent te parasiteren op de kracht van de museale ruimte die hen omgeeft

Stemmen uit het leven van een vrouw • 13 december 1991
Die stemmen spreken alle over een gelijkaardige geschiedenis, samen te vatten als het levensverhaal van een oude vrouw die terugkijkt op haar leven, van de eerste seksuele fantazie tot het laatste...Er wordt zelfs gesuggereerd dat diegene die vertelt ook op die manier door het leven gegaan is, met een blinde overgave aan elke emotie die zich aandiende, en daar op het einde een balans van opmaakt...De eerste die op dat probleem botst, is natuurlijk degene die speelt: het ligt niet echt voor de hand om een ongeremd vertoog als dit te gaan spelen

Comedia tempio, circus van ultieme waarheden • 17 december 1991
Op een eerste niveau zie je een voorstelling die inventief in elkaar gezet werd met een nauwkeurige berekening van elk effekt...Puur bewegingsteater overigens, met een estetiek die aansluit bij die van circusklowns of slapstick-films...Het decor dat er erg eenvoudig, en bijna armtierig uitziet, blijkt een onuitputtelijke toverdoos te zijn, die steeds nieuwe perspektieven en truuks oplevert

Royaal Lyrisch • 1 januari 1992
De aandacht die ze plots geniet wordt op een quasi-instinctieve manier aangescherpt door haar verschijning met oosters aandoende gebaren te mystificeren...Je leeft je in in het verdriet van de ene prins die door zijn slungeligheid en onhandigheid niet aan de bak komt, of in de teleurstelling van de prinses die merkt dat haar drie bewonderaars...De choreografie eet wat uit alle ruiven die je je kan inbeelden, en dat gaat van dans die sterk schatplichtig is aan diverse gevechtstechnieken (gewoon worstelen bij de mannen, oosterse

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
De registers die ze bespeelt, zijn zeer divers: naast de puur choreografische arbeid, het structureren van de dans op het podium, is er een steeds verdergaand onderzoek naar alle andere parameters die...Het is alleen via die omweg dat ze met Dunoyer kan praten...Over die video heen hoor je in flarden, als een deur die opengezet wordt, of een band die lukraak gestart wordt, muziek van Velvet Underground, en vooral dan Reeds Waiting for the man

Dito-Dito lacht met overdreven ernst • 10 januari 1992
De vrouwen zijn wel lijfelijk aanwezig, maar tegelijk niet meer dan een decorstuk, en die quasi-obsceniteit is een impliciete kommentaar op de wijze waarop de mannen aan vrouwen denken...Maar het is ook een element dat tegen de (mannelijke) toeschouwer speelt: slaagt die erin zijn hoofd erbij te houden met zo'n tegelijk wat gênant en prikkelend beeld voor ogen...Het vervelende van deze toch wel krasse regie-scenografie-ingreep is dat de akteurs er zelf ook niet zo goed weg mee weten: de reële en de spelmatige moeite die ze met de vrouwen hebben lopen elkaar

Dialoog met herinneringen • 14 januari 1992
Die monologen zijn nogal zwaar op de hand, en gespeend van elke referentie aan het soort details als herinneringen aan kleine gebeurtenissen, smaken, geuren die het waarmerk zijn van een monologue...Dat is niet alleen literair een zwakte-bod, het klopt ook niet echt met het kaderverhaal: diegene die we reëel zien is L, die zich bevraagt over het mysterie van de zelfmoord van haar zus...En die momenten zijn in de tekst in hoofdzaak bij L gelegd, zodat het personnage D wel binnen nauwe, en struktureel onlogische, tekstuele marges moet handelen, die het mysterieuze bijna letterlijk

Ritsema houdt krachtige taal van Muller in... • 21 januari 1992
Die overrompelende kracht wordt bijna altijd in toom gehouden door een regie die tegenover de niets ontziende en verwarrende lawine van metaforen en associaties een lawine van teatermachinaties...De regie vermijdt ook de reduktie van het stuk tot de burgerlijke tragiek van mensen die voor een verscheurende keuze staan tussen bij voorbeeld trouw aan een ideaal en lijfsbehoud...Ontluisterend Een tweede punt waar de voorstelling soms wat over struikelt is de afstand tussen de akteurs en hun tekst, die er soms erg dik wordt opgelegd

Broer en zus De Mey brengen staalkaart... • 23 januari 1992
Ritme en stemming van de muziek worden nauw gevolgd door een dans die uitmunt door eenvoud, zowel in de patronen als in de bewegingen (vaak verwant aan klassieke bewegingen in hun bevalligheid, maar...herinneringen, grappen, losse bedenkingen verdrijven de tijd die onherroepelijk verloopt, zoals de tape op de grond aangeeft

Weemoed en vitaliteit bij Vandekeybus • 25 januari 1992
Het sukses is verdiend: Vandekeybus is een van die mensen die nagenoeg uit het niets een wereld tevoorschijn kan toveren, waarin de spanning van het dansen bijna fysiek voelbaar wordt en prachtige...De essentiële dingen die Vandekeybus kwijt wil -- de konfrontatie met de oude Wegener als spil van de voorstelling -- worden meer dan eens bedolven onder een vracht weliswaar spitante vondsten...Het zou jammer zijn als Vandekeybus hetzelfde pad opgaat; als een Edouard Locke, die voorstelling na voorstelling, dezelfde halsbrekende sprongen opvoert in zijn stukken, zonder fundamenteel veel

Preselektie voor Rencontres Choréographiques de Bagnolet • 27 januari 1992
Deze lokale platforms krijgen ook een belangrijke rol als talentscout: zij kunnen dansers die geen kandidatuur instuurden bij Bagnolet aansporen om toch mee te doen...België gebeurt die door een ad hoc kommissie van het ministerie van Kultuur

Rosas plaatst in "Erts" oude tema's in... • 7 februari 1992
Daarbij blijft het wel voortdurend een open vraag of het haar nu te doen is om haar impact op die man of de indruk die ze op anderen (de zaal) kan maken...Een filmbeeld suggereert dat: terwijl de vrouwen vooraan staan, zie je op het scherm een man die voortdurend met zijn ogen wegvlucht, maar tersluiks toch altijd weer naar de camera terugkeert...Dat maakte de voorstelling houteriger, mechanischer dan bij voorbeeld de eerste voorstellingen van Stella, die uitblonken door de persoonlijke manier waarop de danseressen toen tastbaar aanwezig waren