LEUVEN -- De voorbije week werden in 't Stuc in Leuven een aantal koreografieën voorgesteld. Nochtans waren slechts enkele daarvan voor het publiek toegankelijk. De bedoeling was niet om een dansweek te houden, maar om een preselektie te maken voor de "Rencontres Choréographiques de Bagnolet 1992"
Deze "rencontres" kennen een lange voorgeschiedenis. Aanvankelijk opgezet als een wedstrijd voor jonge koreografen zonder werkelijke podiumervaring, waren zij een steuntje in de rug voor de ontluikende dansscène in Frankrijk. De organizatie vond een onderkomen in een voorstad van de Franse hoofdstad, vandaar de naam. Beroemde koreografen als Galotta of Découflé deden er hun eerste stappen. De duur van de voorstellingen was tien minuten, het aantal inzendingen vaak ontzettend groot.
Dans is, zeker in Frankrijk, niet meer het tere, onbekende en onbeminde, kasplantje van weleer. De pure wedstrijdformule werd dan ook onder de huidige voorzitster, Lorrina Niclas, verlaten. Het woord "Concours" werd vervangen door "Rencontres", en de organizatie is nu een tweejaarlijks platform voor interessant danswerk van over de hele wereld.
De selektie gebeurt op verschillende nationale platforms. In België werden 't Stuc en Klapstuk aangezocht om zo'n platform te organizeren, zoals in de VS bij voorbeeld de Merce Cunningham Dance Foundation aangezocht werd of in Engeland The Place Theatre. Deze lokale platforms krijgen ook een belangrijke rol als talentscout: zij kunnen dansers die geen kandidatuur instuurden bij Bagnolet aansporen om toch mee te doen.
Daarnaast is er ook in een groot aantal landen een nationale selektie. In België gebeurt die door een ad hoc kommissie van het ministerie van Kultuur. Voor de vorige editie vaardigde deze kommissie bijvoorbeeld Les ballets C. de la B. af.
Uit de nationale selekties en wat op de platforms getoond wordt, wordt uiteindelijk een selektie gemaakt van eenentwintig voorstellingen, verdeeld in drie reeksen van zeven: de zeven beste nationale inzendingen, de zeven beste "jeunes auteurs" (mensen met een beperkte podiumervaring) en de zeven beste "auteurs-choréographes". Een jury, onder voorzitterschap van een gerenommeerde koreograaf (dit jaar Ushio Amagatsu van "Sankai Juku", vroeger waren dat reeds L. Childs, M. Cunningham en K. Armitage) kent dan aanzienlijke geldprijzen toe aan de beste voorstellingen.
Maar daarnaast, en dat is uniek, geeft de organizatie ook aan andere uitvoerders op diverse wijzen ondersteuning, naargelang van de situatie van de groep. Dat kan gaan van een uitnodiging om een tijdlang te resideren in een van de teaters van het departement Seine Saint-Denis tot een financiële ondersteuning: om op toernee te gaan. Les Ballets C.de la B., de Vlaamse afvaardiging in 1990, was bij voorbeeld geen prijswinnaar, maar kreeg wel een steun van 50.000 F.fr. om een toernee te organizeren.
Voor de nationale inzending stelden dit jaar Ria De Corte en Hans Van den Broeck van Les Ballets C. de la B. hun kandidatuur. Afwachten hoe de affiche van de "Rencontres" er tegen begin juni zal uitzien.
