681 document(en) met "aan-" • Resultaten 181 tot 200 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Een lach en een traan, wat wil... • 3 december 1988
Waar Discordia zelf trouwens ook, net als het publiek, veel plezier aan lijkt te beleven

Dialoog tussen danser en pianist: "Goldberg Variations" • 9 december 1988
Paxton brengt de voorstelling al jaren, maar de laatste opvoeringen ervan reserveerde hij voor Kaaitheater, dat hem ook een opdracht gaf voor een nieuwe koreografie, Flip side, waar hij in Brussel aan...De afzonderlijke en precieze artikulatie van alle onderdelen van zijn lichaam geeft aan Paxtons dans een grote expressieve rijkdom

Müller- bewerking niet geloofwaardig • 10 december 1988
Een wereld die zich aan een definitieve verklaring onttrekt, maar waarin steeds verschillende lagen aan te boren zijn

Kamagurka gaat vervelen • 21 december 1988
De titel van de voorstelling sluit perfekt aan bij wat ze ook werkelijk doen: zoals in Engeland wel meer gebruikelijk is, kruipen twee lolbroeken op een tafel tot vermaak van de andere café-gangers...Maar niet dat simpele schema, dat tenslotte al zo oud is als de straat (denk maar aan "de dikke en de dunne"), maakt de essentie van hun humor uit, wel hun zonder meer destruktieve taalgebruik...Een uur lang haken Kamagurka en Herr Seele de meest ongerijmde, skabreuze en "ongepaste" associaties aan elkaar, en het verbijsterend effekt daarvan is dat niets nog ernstig lijkt

Dertigers toveren tienerfantazieën: "L'amour, la mort" van... • 21 december 1988
Het tweede landschap aan het einde heeft dan weer de donkere romantiek van een vampierenfilm...Het gegeven is overbekend, maar het gegrinnik en gelach in de zaal toont aan dat het publiek dit biezonder leuk vindt, zeker als het met zoveel métier gedaan wordt...Zo sterk "plakt" het dus duidelijk niet "aan de ribben". Vergeleken met de talloze voorstellingen die dat evenmin doen, maar dan ook nog vervelend, slecht geakteerd en vreselijk rechtlijnig zijn

Tragi-komedie van de wanhoop: "Tulpen Vulpen" van... • 10 januari 1989
De onlogische overgangen, de overmaat aan misverstanden, het drama van het onbegrip tussen de drie protagonisten worden gereveleerd in de witte ruimtes tussen de regels...Niet omdat het nog iets betekent, bijna alleen als stoplap of omdat seks zowat het enige lijkt waar ze nog wat betekenis aan kunnen hechten...Dat leidt tot een afgrijselijke banaliteit in de gesprekken, die een logisch uitvloeisel is van het verlies aan realiteitsbesef

Hoe vertel ik een verhaal?: "Plots/z" door... • 19 januari 1989
Het vangt aan met korte pantomimescènes, waar niet zo dadelijk een touw aan vast te knopen valt...Die kennismaking is zo heilzaam dat Frans (Guy Dermul) zijn bril niet meer behoeft: door zijn droeve levensrelaas aan Robert te vertellen raakt hij bevrijd van zijn opgekropte frustraties, waardoor...Maar door de gekunstelde konstruktie, de overmaat aan details en de knulligheid van het verhaaltje komt dat nauwelijks uit de verf

Kritische benadering van gruwelijke spelletjes: "Madame de... • 21 januari 1989
het stuk zijn zes vrouwen aan het woord...Door haar werk kondigt ze tegelijk de revolutie aan die haar beslag krijgt tussen het tweede en het derde bedrijf: in het derde bedrijf keert ze radikaal de meester-slaaf-verhouding om met Madame de...Die scène van Luc Dhooghe en Roos Werckx roept een hele reeks associaties tegelijk op: door de vorm met lage deurtjes in de wand rondom tegenover de oplopende tribune refereert zij aan een arena

Nieuwe ontwikkeling in Paxtons oeuvre: "Flip side"... • 23 januari 1989
Deze keer zocht hij Fumiyo Ikeda van Rosas en Julyan Hamilton aan als dansers...En de drie verschillen heel sterk in hun manier van bewegen; zeker Ikeda zit aanvankelijk op een ander spoor dan Paxton en Hamilton; maar geleidelijk aan beginnen ze elementen van elkaar over te nemen...kontakt te zoeken, elkaar aan te vullen

Hoogst vermakelijk alkohol-delirium: "De eeuwige fietser" van... • 25 januari 1989
Van dan af zitten we volop in een nachtmerrie, die, zo blijkt, verloopt aan gene zijde van dit leven...Dat je gedurende de hele voorstelling zit te lachen en grinniken om de absurde situaties waarin O'Brien terecht komt, is te danken aan een biezonder geslaagde kombinatie van goed gedoseerde parodie op

Een niet te missen droom van betovering:... • 28 januari 1989
Daar begint hij dadelijk de gebeurtenissen te dirigeren: een enorme, met plantentakken gecamoufleerde doos zwiert hij aan een koord over de scène, zodat alle andere mannen een veilig onderkomen moeten...De ongerijmdheid en de grappige typering van de figuren geven aan het griezelige gegeven tegelijk een luchthartigheid die doet denken aan klownerie of commedia dell'arte...Het is tegelijk komisch en vreemd-herkenbaar als een soort herinnering aan een sport-evenement op school

Over een Duitse kladschilder en een joodse... • 9 februari 1989
Herzl die hem suggereert een politieke carrière aan te vatten) is alleen voor de toeschouwer duidelijk

Subliem minimalisme: "Wittgenstein Incorporated" • 11 februari 1989
je hangt aan Leysens lippen zoals je aan die van een goede verteller hangt...Ja en nee; niet als je akteren verstaat als: iets doen wat een bedrieglijke begrijpelijkheid geeft aan de tekst, een valse glans van helderheid waar het uiteindelijk om niets meer gaat dan slagroom...Minimaal akteren dus, nauwelijks meer dan wat zoekende armgebaren alsof de denkinspanning voorlopig nog wat ongericht een uitweg zoekt of alsof het nodig is de maat van het spreken aan te geven, maar

Virtuoze klassieke passen in een complexe struktuur • 18 februari 1989
Hem vergelijken met Balanchine, zoals in het programmaboekje gebeurt, geeft inderdaad het best aan wat er aan de hand is: iemand die als een virtuoze meester de klassieke elementen gebruikt, zodat ze...Een eerste ballerina verschijnt links, en danst op het diepste vlak van de scène alleen tot ze wordt afgelost door een andere, aan de andere kant van de scène

Tekst van Lowry heeft geen "teater" nodig:... • 23 februari 1989
Er is werkelijk weinig verheffends aan om drie mensen met alle mogelijke middelen te zien proberen een dronkaard uit te beelden...Een detail is hier relevant om aan te duiden hoe deze mislukking te wijten is aan een onzorgvuldige keuze van teatrale middelen, omdat voor de hand liggende beelden niet bevraagd werden op hun teatrale...een scène die leeg is. Maar pijn aan de oren van dat geloei roept zeker niet de konnotaties op die Lowry eraan gaf

"Badeloch": gelul aan de zelfkant • 27 februari 1989
Via de verbeelding spoort ze hen aan om te gaan zoeken naar de oorzaak van die verloedering, of, omdat ze zelf satellietstad spelen, naar hun vaders...De onmacht waarover ze het eerst hadden blijkt ook echt aan het werk, en het verhaaltje dat ze opdissen een doekje voor het bloeden...Daar helpt geen lievemoederen aan, zelfs niet de ironische vaststelling bij het projekteren van porno dat "alles projektie is". Allicht

Snel, hard, opwindend: "Les porteuses de mauvaises... • 1 maart 1989
De vloer wordt in de loop van de voorstelling opgebroken, met de vlonders worden torens gemaakt waar de dansers op klimmen om kledingstukken hoog aan het plafond weg te grissen, en ten slotte worden...Een hommage aan Beuys denk je misschien, maar uiteindelijk blijkt het niet meer dan een bevroren nat hemd, dat later op de voorstelling hardhandig van de laatste ijsklonters ontdaan wordt...Een akteur trekt het aan, heeft koud, en dat is dan weer aanleiding om de kleren van het plafond naar beneden te halen en van kledij te veranderen

Onafwendbaar labyrint: "Nachtwake" van De Blauwe Maandag... • 15 maart 1989
Joosten heeft beseft dat een regie van deze -- al van zes tot vier uur ingekorte -- konversatie, niet voorbij kan gaan aan wat de titel zelf reeds impliceert...Al geven de personages zich daar niet per se rekenschap van, de spelregels van wat ze aan het doen zijn, zijn reeds bij voorbaat gegeven, en wat gebeurt, gebeurt met een onverbiddelijke logika...Hij wil/kan niets doen aan haar desintegratie, terwijl door zijn cynische afstandelijkheid ook zijn huwelijk met Charlotte op de klippen loopt

"Ward Comblez" door Josse de Pauw • 22 maart 1989
Ward Comblez -- he do the life in different voices gooit Josse de Pauw zijn hart voor de voeten van de toeschouwers en maakt daarmee een vage onrust los, niet ongelijk aan de zijne...Je kan er iets in proeven van een soort gegeneerd geluk, alsof hij tegelijk zeer gelukkig is met wat hem overkomt, maar ook niet goed weet wat met dat geluk aan te vangen...Tussen zijn monologen door, in onderhemd en met verwarde haren, gaat De Pauw soms bij dat schermpje zitten, en steekt het lampje aan, zodat het beeld oplicht tussen de papierflarden

Over een meisje dat engel wilde worden:... • 5 april 1989
Nu is het leuke aan Ca va dat Jan Lauwers zich al doende ook zelf zit te verbazen over de manier waarop dat soort beelden zijn emotionele impact bereikt, en vooral hoe kijkgewoontes manipuleerbaar...De sfeer is niet ongelijk aan die van De thuiskomst van Pinter, de vrouwen Megan Murphy en Grace Barkey kompleet met Jackie Kennedy-kapsel en de dialoog is verder gelardeerd met stukjes Tsjechov en...Théâtre 140" aan de Plaskylaan in Brussel, in een organizatie van Kaaiteater, op 6, 7, 8 april en van 11 t.e.m