Het tooneelseizoen loopt stilaan ten einde en de h. Poot, bestuurder van den Schouwburg der Lakenstraat, heeft zijn geheugen even geraadpleegd en gezocht naar een stuk dat het meest sukses behaalde in zijn schouwburg en dus best geschikt zou zijn om de trouwe Vlaamsche tooneelliefhebbers nog even terug te roepen naar de Lakenstraat alvorens het seizoen af te sluiten.

Het heeft hem blijkbaar niet veel moeite gekost dit suksesstuk weer te vinden en het verwondert ons geenszins dat zijn keuze gevallen is op het volksdrama bij uitmuntendheid "De Levende Brug" (The Span of Life) van de Engelschen tooneelschrijver Sutton Vane en waarover wij bij de vorige vertooningen reeds schreven dat de h. Poot zich zonder twijfel verplicht zou zien, op aanvraag van het trouwe tooneelpubliek, dit stuk eerstdaags te hernemen.

Dit is dan nu ook een feit geworden, en we hebben Woensdagavond de eerst der reeks wederopvoeringen van de "Levende Brug" bijgewoond.

Eens te meer is het ons gebleken hoe dit tooneelstuk al de kwaliteiten bezit van het groote, sterke, aangrijpende volksdrama dat u meesleept en boeit van het begin tot het einde. Ge wordt onbewust meegevoerd in een wereld van boeiende avonturen, van heftige uitingen van hartstocht en groote edele daden. In spanning en schier ademloos volgt ge het verloop van het drama en ge hebt niet eens de vele bekenden opgemerkt die in uw omgeving hebben plaats genomen en die evenals U zelf, voor een tweede, derde, vierde, misschien vijfde maal met evenveel spanning en ontroering het drama volgen op de lichttoren: een prachtig tooneel dat geen enkel oogenblik banaal aandoet, zoo aangrijpend als welk filmbeeld ook. En later, het hoogtepunt van het stuk en even vol filmische realiteit: de realisatie van de levende burg, de heerlijke prestatie van een stel stoutmoedige akrobaten, die boven een gapenden afgrond met hun aaneengevlochten lichamen de levende brug vormen waarover de moeder met haar kind de vlucht kan nemen.

Niemand die nog een hart heeft kan ontsnappen aan de ontroering die dit drama teweegbrengt. Men voelt en handelt als het ware mee met de personen uit het stuk. Liefde en harstocht maken zich beurtelings van den toestand meester, liefde voor de slachtoffers en haat en afkeer voor den gewetenloozen schel Dustan Leech, de rol die thans in vervanging van den betreurden acteur Jef Van Outryve, door Jan Clerx wordt vertolkt.

De regie, die thans eveneens door den h. Jan Clerx wordt waargenomen is waarlijk onberispelijk. Wij kennen geen ander stuk waar aan de tooneelschikking zooveel zorg is besteed en zooals we vroeger reeds zegden kan dergelijke voorstelling als een voorlooper worden genoemd van de filmkunst, wat de beklemmende sensatie der aangrijpende tooneelen betreft.

De rollen werden alle zoo uitmuntend vertolkt dat we in één adem vermelden de heeren Arthur Bouchez, Jan Clerx, Frans Joossens, Adolf Denis, Piet Van der Auwera, Robert Sonck, Jan Verbeeck, Jan Van Trappen en natuurlijk de acrobaten De Craftons, die bij hun prestaties telkens daverend werden toegejuicht; bij de dames Hortense Peeters, Henriette Cabanier, Clemence Van Outryve, Irma De Veirman en de jonge juffer Jeanneke Broes.

De figuratie leefde even trouw het hartstochtelijk gebeuren mede. Niemand zal het verwonderen dat "De Levende Brug" vele dagen een massa volk zal trekken, want geen film is zoo aangrijpend als dit drama van liefde en van hartstocht.

Tooneelliefhebbers stellen niet te lang uit, want einde van toekomende week kan het reeds te laat zijn als men "De Levende Brug" eens wil zien.