We zijn menschen van de twintigste eeuw en dus houden we van sensatie.

We vragen afwisseling in de eentonige alledaagschheid. Reeds begint de lente ons te prikkelen en wij willen weg: verandering, afwisseling, ontroering, sensatie, maar de kille regendagen houden ons tegen. Gelukkiglijk is het tooneelseizoen nog niet ten einde. Laat het regenen dat het giet. Er is nog tooneel. Er zijn te Brussel nog Vlaamsche kunstenaars die ons heel wat meer kunnen geven dan film en mechaniek ons nooit zullen kunnen geven. Geen beeld, maar een mensch als gij zelf staat daar voor U en hij laat U meeleven een stuk van zijn eigen leven. Er is geen afstand meer tusschen U en hem. Hij voert U mee, doet U lachen of weenen, blij of droevig zijn, hunkeren of griezelen en sidderen van ontroering.

We hebben "De Spooktrein" gezien en we danken Arnold Ridley voor zijn ongemeen grappig en ongemeen griezelig stuk. "Thank you very much" zeggen we tegen die Engelschman en "Dank u wel" aan de artisten van den Schouwburg der Lakenstraat, want ze hebben ons een avond bezorgd van ontroering, van sensatie, van fantazie, van verassing, van kunstgenot. Zelden zagen we een stuk zoo vol spanning van grappige verwikkelingen vol mysterie, vol koude griezeligheid, die eerst komisch aandoet doch U uiteindelijk het lachen beneemt en toch weer doet glimlachen en te eindigen met een luiden schaterlach.

Heel lang zult ge in uw geest die menschen daar zien zitten in het akelig spoorstationnetje. Zij hadden aansluiting gemist door het feit dat een flierefluiter aan de noodrem had getrokken omdat zijn hoed was afgewaaid. Zij moeten daar den nacht doorbrengen en het gaat er in den beginne heel komisch aan toe tot de spooktrein de sombere verwikkelingen tot een ware tragedie opvoert.

Ge hebt hetzelfde stuk gezien op de film en kies nu eens tusschen de twee: ge zult zoo hard als ge maar kunt terugloopen naar den schouwburg.

De vertolking van dit eigenaardige stuk, een dramatische klucht, staat op een zeer hoog peil. Die zes menschen zijn zes zeer verschillende typen en worden op de meest natuurlijke wijze geïncarneerd door Dolf Denis, Mevr. José Puissant, Arthur Bouchez, Mevrouwen Irma De Veirman en Henriette Cabanier en tenslotte Jan Clercx die als grappig politie-spion een zeer geslaagd figuur teekent.

Wat Mevr. Rezy Verschueren presteert in de rol van Julia Price kan men slechts van een hoogstaande artiste verwachten. De meest typische karakterrol waarin we haar ooit te zien kregen. Piet Van der Auwera, Robert Sonck, Frans Joossens, evenals de hh. Helskens en Ulens leveren allen eveneens zeer verdienstelijk werk.

De krachtinspanning door de artisten van den Vlaamschen Schouwburg aan dit veeleischende stuk aan den dag gelegd is verdienstelijk genoeg om den schouwburg der Lakenstraat heden Maandag, Woensdag en Donderdag te doen volloopen.