Voor deze week heeft de Kon. Vlaamsche Schouwburg een comedie van Ludwig Hirschfeld op zijn programma genomen, met name "De ideale vrouw". Het is oprecht een geestig stuk, in den besten zin des woords en het talrijk publiek dat zich voorgenomen heeft Woensdagavond de jubelvoorstelling van den talentvollen en sympathieken acteur Rudolf Dubois bij te wonen, zal hierbij een uitermate genoeglijken avond beleven.

Deze comedie in drie bedrijven is eigenlijk een aaneenschakeling van koddige situaties waarvan de verwikkelingen aldoor crescendo gaan tot de onvermijdelijke maar lang niet gemakkelijke ontknooping voor alle belanghebbenden de zoo hartstochtelijk betrachte bevredeging brengen. Niet alleen de plezierige chassé-[??]isé waardoor het onschuldig minnespel van vier onnoozele harten van de eene verrassing in de andere valt, is een vrij boeiend en vooral vermakelijk spectakel maar de vlijmende satire en de would-be moderne jongelieden waarmede gansch het stuk als het ware is doordeesemd, verheft het tot een plan waar, onder een dekmantel van argeloozen humor, de bitterste waarheden volkomen tot hun recht komen.

Het gegeven is bondig aldus samen te vatten. Mevr. Gabriele von Schmidt verblijft met haar jonge geëmancipeerde dochter Hello in een sportstation, in de Alpen. Het flirtzieke meisje stort zich onverwacht hals over kop in een verlovingsavontuur met den ietwat ouderen Peter Hagenauer, haar scheidsrechter bij een tenniswedstrijd, een goede ziel die nog al gemakkelijk door de onstuimige Hello op sleeptouw genomen wordt. Maar wanneer Peter om Hello's hand gaat verzoeken, herkent hij onmiddellijk in zijn eventueele schoonmoeder de dame die, twaalf jaare geleden, een geheime vlam van hem is geweest. Sedert tien jaar nu is Gabriele weduwe. Zijzelf is in den grond Peter niet ongenegen. Maar die ongelegen verloving met Hello? Van dan af worden de toestanden om ter gekst. Ieder wil zijn eerlijk hart bedriegen, behalve Peter. Feitelijks is Hello stapel van haar tennispartner, Bertel Baum, dien zij een monster heet. Bertel is smoorlijk op Hello... maar verkiest het hof te maken aan haar moeder, een aanzoek die door Mevr. von Schmidt opzichtig wordt beantwoord.

In dit labyrint van geveinsde wraakgevoelens en verliefdheden is Peter Hagenauer de wanhoop nabij. Maar voor het gordijn voor de laatste maal dicht schuift, is alles in orde. De ideale vrouw heeft alles in der minne geregeld. Bertel trouwt met Hello, zijzelf met Peter.

Het stuk wordt schitterend verdedigd en bezaait dan ook een ongemeenen bijval. Rudolf Dubois heeft in Peter Hagenauer een uitstekend type getroffen. Het is in alle opzichten een glansrol van hem. Mevr. R. Verschueren speelt met gratieuse geraffineerdheid de rol van Gabriele von Schmidt terwijl Mevr. De Veirman een kwieke, dartele Hello uitbeeldt, onweerstaanbaar sympathiek in hare spontanëiteit. A. Bouchez heeft in Bertel Baum wellicht de minst dankbare rol, maar hij tracht er evenwel iets pikants van te maken. Zeer geslaagd is de Goschi van Mevr. Cabanier, een flegmatieke huishoudster met positieven zin en een goed hart.

De regie, door Rudolf Dubois zelf waargenomen, is voortreffelijk. Het gezelschap beweegt zich in keurig toilet te midden van een frisch en schilderachtig decor. Kortom een zeer aanbevelenswaardige voorstelling waar zelfs de jonge meisjes hun moeder mogen heen leiden.

H.B.