354 document(en) met "De Tijd" • Resultaten 61 tot 80 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Het verval van de rede • 26 december 1990
Jean-Marie Piemme voorzag de choreografie van een begeleidende tekst die twee goden ten tonele voert: Apollo, de god van het licht en de rede, die bij de evolutie in de wereld, en meer in het...hypothese van een historische breuk tussen de moderniteit van de jaren ’20 en deze tijd en de interpretatie van de Oostblokomwenteling zijn minstens voor discussie vatbaar -- dan wordt dat niet minder door de...Een van de bezwaren tegen dit procédé is technisch: de dansers zijn lang de kwaadste niet, maar de dans wordt door een zekere stroefheid gekenmerkt; waar je een absolute perfectie zou kunnen

"Palermo, Palermo": verlangen naar Italië • 18 mei 1991
Door hun aantal, door de stilte en de plechtstatigheid wordt het een onthutsende metafoor voor de kwetsbaarheid van de kunstenaar...En dat ondanks het feit dat de truuks, de attributen, de precieze timing, de passie ook van het "maakwerk" nooit weggestopt worden...Het is een van de eigenaardigheden van de voorstelling dat ze niet stopt, maar zowel bij de pauze als op het einde gewoon wegdeemstert: het verhaal kan eindeloos (en doelloos) verdergaan, maar de tijd

Als het licht van een uitgedoofde ster:... • 1 juni 1991
deze tijd is de werkelijke macht van de pausen al sterk getaand - alleen, het gebeurt op plechtige, waardige wijze...Ze zet de tijd en de geschiedenis stil, vervangt de utopie door een ideale architektuur...Het provocerende van de tekst wordt je pas na lezing duidelijk: Verschaffel dwingt je te constateren dat de vorm theater - zo die zijn bestaansreden nog niet kwijt is - in de moderne tijd toch

Klapstuk investeert in jongeren • 13 september 1991
en voor hedendaagsheid, te begrijpen als kunst die zich terdege rekenschap geeft van de tijd waarin ze ontstaan is, en dit zowel in ruim maatschappelijke zin als in eng-kunsthistorische...Zonder de studio zou de programmatie van nieuw werk van De Herdt, Stuart, Valenciano, Oei en O'Connor onmogelijk geweest zijn...Als orgelpunt is er de Europese première van Ottone Ottone van Walter Verdin, een video naar de voorstelling van Anne-Teresa De Keersmaeker

De keuzen van een festival • 11 oktober 1991
De montage toont een tendens in de representatie van lichamen, hoe we langzaam opgeschoven zijn van de romantische beeldvorming waarin twee geliefden als het ware één worden, naar de totale...Expressionisme In de vorig editie, die jij programmeerde, kwam de expressionistisch-narratief getinte dans naar voor ten nadele van de fundamentele benadering zoals we die kennen van Amerikanen...Alsof De Herdt zich haar eigen voorstelling pas na die tijd eigen maakte, erin was gaan wonen

Portugese dansers met fantazie • 29 oktober 1991
Beiden gebruiken de scène als metafoor voor de gesloten kamer waar de (neurotische) fantazie de vrije loop gelaten wordt...Met de plechtigheid van een zatlap stelt hij vervolgens retorisch de vraag wat we in deze tijd anders moeten doen dan behoudend de loop der geschiedenis aanschouwen...De scène is een vierkant, afgebakend door vier olielampen waar wassen voetjes boven hangen die in de loop van de voerstelling door de hitte van de lamp langzaam wegsmelten

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
Wat in het algemeen opvalt, is dat de ideologie of de artistieke doctrine van de programmator voor een stuk de mogelijkheden van de programmator achterna holt...de Klapstukstudio lag de scène in de breedte en niet in de diepte, helemaal anders dan in de Stadsschouwburg...De kracht van de scène Verschaffel: "De scène wordt vaak uitgebuit als een metafysische ruimte waar al wat je doet 'iets heeft' door de kracht van de ruimte waarin het gebeurt

Comedia tempio, circus van ultieme waarheden • 17 december 1991
De inspiratie haalde Nadj uit het werk van de Hongaarse dichter en psychoanalyticus Geze Csath...Die vatte het plan op een stuk te schrijven zonder woorden over ultieme waarheden, ultieme schoonheid, wreedheid en de uitwerking van de tijd op het leven...Het verschil met de clownerie zit in de timing en de evolutie van de personage

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Vincent Dunoyer zit er voor het grootste deel van de tijd bijzonder hulpeloos bij...Omdat ze dan ook nog enkel als groep van betekenis zijn, gaven de stukken met de mannen de indruk vooral entr'actes te zijn tussen de scènes met de vrouwen...dagen in de Hallen werd er druk gesleuteld aan de volgorde van de muziek, aan de keuze van het videomateriaal en aan de opeenvolging van de verschillende choreografieën

Dito-Dito lacht met overdreven ernst • 10 januari 1992
Om de zoveel tijd sluipt een verwijzing naar dat tema binnen, en vertoont hun zelfbeheersing een barst...Met gekruiste benen en de handen in de schoot zitten ze de hele voorstelling lang als fata morgana's of spookbeelden tussen de mannen...Het vervelende van deze toch wel krasse regie-scenografie-ingreep is dat de akteurs er zelf ook niet zo goed weg mee weten: de reële en de spelmatige moeite die ze met de vrouwen hebben lopen elkaar

Broer en zus De Mey brengen staalkaart... • 23 januari 1992
Zijn eerste kompositie, in samenwerking met Peter Vermeersch, was de muziek voor Rosas danst Rosas, een veelbesproken koreografie van Anne Teresa De Keersmaeker uit de periode waarin Michèle Anne De...De pianist Jean-Luc Plouvier voerde daarna de pianokompositie Undo van Thierry De Mey uit...herinneringen, grappen, losse bedenkingen verdrijven de tijd die onherroepelijk verloopt, zoals de tape op de grond aangeeft

Rosas plaatst in "Erts" oude tema's in... • 7 februari 1992
Alsof het zo berekend werd, gaat de livestem de filmstem altijd even vooraf, langere of kortere tijd naargelang het belang van het gezegde...Maar de muziek, in de dansfragmenten nog steeds van kapitaal belang voor de koreografische struktuur, is niet zo prominent als in vroegere stukken...Dat maakte de voorstelling houteriger, mechanischer dan bij voorbeeld de eerste voorstellingen van Stella, die uitblonken door de persoonlijke manier waarop de danseressen toen tastbaar aanwezig waren

Gallotta goochelt met teatertruuks • 22 februari 1992
ANTWERPEN -- De Compagnie Emile Dubois, het gezelschap van de Franse koreograaf Gallotta, is te gast in de Antwerpse Singel met La légende de Roméo et Juliette...Nu is Gallotta al langere tijd bezig met exkursies buiten de danswereld...De vrijscène valt bij voorbeeld nog net weer op haar poten door de afloop ervan

Komplete anarchie in "Tasso" van Maatschappij Discordia • 3 maart 1992
Na De Tijd is het stuk nu ook te zien in de versie van Maatschappij Discordia, in een regie van Jan Joris Lamers, met Titus Muizelaar als Tasso...dichter tegenover de politieke realiteit) loopt parallel met intriges over de onmogelijke liefde tussen de dichter en de prinses, de verliefdheid van de gravin op de dichter enzovoort...Paradigmatisch voor de voorstelling is de wijze waarop de grote betekenaar van het waardige, van het teater, de hertog Alfonso (Matthias De Koning) letterlijk in zijn blootje komt te staan, en bij

Tasso, reis vol onverwachte wendingen • 6 maart 1992
De vertrouwdheid van mensen als Sam Bogaerts, Steven Van Watermeulen, Tania Van der Sanden, Viviane De Muynck en Johan Heestermans met de scène maakt hen opgewassen tegen de opgave van het stuk: alsof...onbevangen reageren altijd maar voorwaardelijk is. Er zijn dan ook momenten in de voorstelling waar de ongedwongenheid, het "verbaasd luisteren naar wat de ander zegt" op de grens van het maniertje begint te...En niet toevallig is precies de openingsscène met Tania Van der Sanden en Johan Heestermans als de prinses en Leonora San Vitale een van de slechtste momenten van de voorstelling

Goede voorstelling is nooit "af": Anne Teresa... • 1 april 1992
Naar aanleiding van de voorbije herneming van Rosas danst Rosas, de kreatie van Erts en de komende herneming van Achterland, hadden we een gesprek met koreografe Anne Teresa De Keersmaeker...Gekodeerd kijken is zeker binnen een opera-milieu een veel voorkomende houding; de benadering van het stuk grijpt vaak, mede door de logheid van het apparaat en de geweldige kosten, naar voor de hand...De jongste tijd kom ik er wel meer en meer toe om over dingen te spreken, veel meer dan vroeger in elk geval

Frankenstein amusant • 25 april 1992
BRUSSEL -- Frankenstein, of de landschappen van de ziel is een teatervoorstelling van de Nederlander Rieks Swarte (de man achter Potters beesten). Het stuk volgt het verhaal van Mary Shelley op de...Bij voorbeeld: een rijke vrouw bezoekt de arme weduwe met vier kinderen, de zoon verlaat de familie om naar de universiteit te trekken, dit alles overgoten met het nodige geweeklaag...De tijd waarin de magie van het teater nog een automatisme was

Duitse aktrice Edith Clever leest Nietsche, Bernhard... • 14 mei 1992
Met de Berlijnse Schaubühne werkte zij lange tijd samen, maar vanaf de jaren '80 koos ze voor een solo-carrière, in samenwerking met auteur/regisseur Syberberg...Door de manier waarop de ademhaling en de schaarse beweging het ritme en de kleur van de tekst ondersteunt, voegt Clever iets toe aan de tekst...Alleen al om de toewijding waarmee ze de teksten spreekt, zijn deze lezingen de moeite waard

Entoesiasten sleutelen aan vader-zoonrelatie • 3 november 1992
Van Dijck staat zonder meer voor de tirannieke vaderfiguur, Dehollander voor de zoon die psychisch aangetast is door zijn slaafse verhouding tot de vader en op de duur amok gaat maken...Na verloop van tijd krijg je echter door die afstand oog voor wat de spelers reëel tonen...De gevallen die de Entoesiasten ons voorschotelen zijn lichtjes patologiseh te noemen, de burleske overdrijving verwijst ook rechtstreeks haar de zielige lachwekkendheid van de steeds weer

Als het nergens over gaat • 12 november 1992
De realiteit is op televisie vervangen door een virtuele ruimte waarin alles op hetzelfde formaat verschijnt, van het meest afschuwwekkende leed tot de meest dolzinnige komedie, op voet van gelijkheid...Omdat het gebeuren kontinu in de tijd doorloopt, neigt het ertoe een soort huiskamer-intimiteit te creëren...Omdat voortdurende wisseling de regel is, zijn de beelden ook nooit erg geraffineerd; het blijven archetypes in felle kleuren