628 document(en) met "deze" • Resultaten 501 tot 520 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Drie choreografes op Klapstuk • 18 oktober 1997
De twee korte stukken maken echter wel nieuwsgierig naar wat deze jonge choreografe nog in haar mars heeft...De dansers gaan zitten en roken een sigaretje, en zo wordt het mechanisch-fysische van deze lichamen plots vermenselijkt en als vanzelf opgenomen in een verhalende structuur

Hoghe draagt mis op voor herinneringen • 24 oktober 1997
deze context wordt ook het open en bloot tonen van zijn misvormde rug aanvaardbaar...De rug is niet meer alleen deze bijzondere rug van deze particuliere man, maar staat tegelijk voor alles wat niet aanvaard, niet uitgesproken, niet getoond kan worden in een wereld die van de furie...Enkel door de handelingen extreem uit te puren, tot ze nog nauwelijks meer zijn dan symbolische gebaren, kan hij deze valstrikken vermijden en ons toch een inkijk geven in een zeer intiem en droef

Kleine burgers aan de roddel • 6 november 1997
Het ensemble Leporello, onder leiding van Dirk Opstaele, bewees dit in de Beursschouwburg in Brussel andermaal met zijn lezing van Isma van deze Frans-Russische schrijfster...Dirk Opstaele heeft rond deze zure boodschap zo'n mooie strik gebonden, dat je ze met genoegen accepteert

Virtuoos vlechtwerk van bewegingen: Munt brengt nieuwe... • 14 november 1997
Deze opening verwijst, door de expliciete particuliere presentatie van elke danser, naar vroeger werk van Rosas...Een effect dat nauw verbonden is met het thema van deze voorstelling: de herinnering en de parten die ze ons speelt

Navas en Porte demonstreren virtuoos verknipte lichamen • 20 november 1997
Deze vorm van effectbejag ligt me niet echt, maar je merkt dat de makers deze effecten niet op een gratuite manier nastreven

Meditatieve evenwichtsoefening • 24 november 1997
Een solo, Shift, en het trio decoy andscape met de danseressen Henrietta Hale en Niki Hart, laten zien waar de Britse choreograaf en danser Russell Maliphant mee bezig is. Het werk van deze klassiek

Discordia speculeert over fictie en realiteit • 28 november 1997
Geheel nieuw is deze vraag of gedachte natuurlijk niet -- het gezelschap doet ook geen enkele moeite om ons te doen geloven dat ze het warm water aan het uitvinden zijn...Maar het karakteristieke en boeiende aan deze voorstelling is dat ze een poging doet om deze vraag in de vorm zelf van de voorstelling aan het licht te brengen

Over Oedipus, Iocaste en de anderen • 11 december 1997
En om maar met de deur in huis te vallen: het is mij helemaal niet zo duidelijk wat er nu nieuw is aan deze voorstelling...het licht van de thematiek van deze voorstelling, het Oedipus-drama, een wel bijzonder veelzeggend beeld

Bert Van Gorp brengt uitgelaten kermissfeer: Muziek... • 13 december 1997
Op die manier blijft deze voorstelling nog steeds heel herkenbaar als een werk van Van Gorp...De sombere sfeer van deze beelden slaat echter snel om als de andere dansers ten tonele verschijnen

Arlecchino bij KNS op de dool • 23 december 1997
Toeval of niet, deze verhaallijn klopt met de situatie van het huidige KNS-gezelschap dat na dit seizoen ophoudt te bestaan...worden deze helmpjes ten slotte door het brandgordijn platgedrukt...Deze boodschap mist de beoogde kritische waarde, maar heeft wel een nauwelijks te verteren dosis pathetiek

En als we nu eens niet meer... • 1 januari 1998
Je krijgt zelfs de indruk dat politici zelf, nog meer dan hun publiek, met een zekere hardnekkigheid deze oude mythe aanhangen, en zich, minstens ten dele, ernaar gedragen...Nogmaals, uniek zijn deze fenomenen zeker niet, maar ze deden zich hier vroeger voor en zijn veel ruimer verspreid dan in veel van de ons omringende landen...Alle verhoudingen in acht genomen, zijn er in deze stad nog ruim voldoende plaatsen waar jonge kunstenaars werkruimte vinden en zich kunnen tonen, zonder dadelijk voor de leeuwen gegooid te worden

Geweld als triviaal nieuwsfeit: Nederlandse groep Dood... • 16 januari 1998
Speelt Dood Paard dit stuk omdat het als twee druppels water lijkt op gelijk welke geweldserie op televisie, en dus erg goed bij deze tijd past

Zwerftocht langs glas en staal: Maarten Delbeke... • 22 januari 1998
Een verzwegen premisse van de bundel is dat het gangbare jargon om deze kwestie ter sprake te brengen de "kwestie" ogenblikkelijk de antiquarische kwaliteit geeft die het woord zelf suggereert

Danser laat zichzelf (niet) zien • 22 januari 1998
Op zich niet echt een bezwaar, ware het niet dat de retoriek van deze pose erg zwaar gaat doorwegen...De naïviteit van het uitgangspunt (in zekere zin vindt Hernandez het warm water uit) maakt het kijken naar deze zelfonthulling zelfs enigszins irritant...Vanuit deze positie zet Hernandez een dans aan die in zijn soms nogal wilde nonchalance een soort ontsnapping lijkt te zijn uit de vroegere lethargische, verstarde voorstellingen

Kruisbestuivingen tussen hiphop en dans: "Via" van... • 28 januari 1998
Daarom komt in de voorstelling vooral het zoeken naar verbindingen tot stand, langzaam opgebouwd naar een eindmoment waarin alle ingrediënten van deze mix werkelijk aansluiting op elkaar vinden...Je merkt echter dat deze voorstelling nog heel wat groeitijd behoeft

Aan de andere kant van de Muur • 28 januari 1998
Müllers tekst is geen droog historisch exposé, maar geschreven vanuit de herinnering van mensen die deze historische gebeurtenissen meemaakten en/of ondergingen...deze voorstelling is een acteur de centrale verteller in elk deel van de tekst...De bedoeling is dat de kijker door deze tekst en de enscenering, ook zonder daarom alles te begrijpen over de precieze omstandigheden, door een ervaring gaat, iets gaat begrijpen van het drama en de

Rijk zijn is ook niet alles • 31 januari 1998
De "goh"-s en "fuck"-s zijn niet van de lucht, het is de intonatie die deze lege betekenaars inhoud moet geven

Neuer Tanz in de experimenteerkooi • 31 januari 1998
Na afloop wist ik op het eerste gezicht niet zo goed wat te denken van deze voorstelling

Speelvlak als focus van energie: Steve Paxton... • 5 februari 1998
Wat de stukken uit deze periode gemeen, hebben, is het bijzondere gebruik van de titels

Bittere ontmoeting van mens en geschiedenis: Peter... • 6 februari 1998
Regisseur Peter van Kraaij hanteert deze tekst daarom erg behoedzaam: zijn benadering is te omschrijven als het voorzichtig plaatsen van kaders en leestekens, net zoals de inleidende film een kader...De betrekkelijkheid van deze interpretatie blijft echter altijd voelbaar...Deze tragiek van een generatieconflict heeft een geldigheid die het DDR-gegeven ver overstijgt