701 document(en) met "‘die" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Maguy Marin aan herbronning toe • 5 maart 1993
Mensen die alleen nog teken van leven vertonen bij gratie van de meest elementaire funkties, maar verder meer op poppen lijken...Het gaat om de mens, die ondanks de aanwezigheid van anderen, reddeloos alleen staat in het universum...De redeloze angst die hem overmant kan hij alleen op een afstand houden door zich van alles af te keren

Geen superlatieven voor start lente-dansfestival in Le... • 19 maart 1993
Het is de muziek die de voorstelling te pruimen maakt, want wat Ganase Boutrois laat doen is bijna obsceen: het zeer partikuliere emotionele, wordt rauw, en zonder artikulatie op scène te kijk gegooid...De lichamen zijn harde mekaniekjes die tegen elkaar opbotsen en veren...Die wereld van autonome individuen, die schitteren in de spots, is mooi om zien, maar laat even koud als een trainingsessie in een fitness-center

"De Vere" niet te missen voor wie... • 26 maart 1993
BRUSSEL -- "De Vere" is een gelegenheidsgroep van drie gezelschappen die hun krachten bundelen: de Nederlandse Maatschappij Discordia en de Vlaamse Stan en Dito'Dito'. Samenwerkingen waren er vroeger...Na die gekke, maar pertinente "entree en matière" kreeg je dan een prachtig teatervuurwerk te zien...Tussen de opbouw van de grappen in Slissen en César en die in Kleur is alles ligt niet zo'n groot verschil, maar het effekt is bij Decorte verwoestend voor de taal en de personages die ermee tot leven

Verslag van leeservaring • 30 maart 1993
verhaaltraditie, die de gemeenschap een samenhorigheidsgevoel en een identiteit verschaft...De vooruitgang van het moderne leven, gesymbolizeerd door kunstmatige inseminatie van koeien, de strijd die geleverd wordt tijdens de burgeroorlog: het zijn vreemde elementen, die het leven een andere...Je zou ze het best kunnen omschrijven als een prettige manier om het plezier van een leeservaring op een scène vorm te geven, met alle binnenpretjcs en vondsten die daarbij horen

Shakespeare door molen van Jan Decorte gedraaid • 31 maart 1993
De Moor ("De negerlieger"), Titus Andronicus en Tamora zijn zo ongeveer de enigen die overblijven, en de taal die ze hanteren staat mijlenver af van de welbespraaktheid van Shakespeare...Jan Decorte is hier een nar, die -- met grove, aanstootgevende gebaren en woorden en rampzalig knoeiwerk als akteur -- het stuntelig maakwerk dat we kennen als de menselijke konditie in een schril...De botheid ervan ligt in het verlengde van de uitzonderlijke, blinde wreedheid van Titus Andronicus en verwijst tegelijk naar de blinde dwang die volwassenen op kinderen kunnen uitoefenen

Bert Van Gorp leuk alledaags • 1 april 1993
De opzet is ambitieuzer: geen twee maar vier dansers en een uitgewerkte koreografie die het veel minder moet hebben van stijlcitaten, maar vooral het eigene van elke individuele danser exploreert...Het evenwicht tussen hun uitstraling en de struktuur van de voorstelling raakt dan zoek, wat overblijft zijn singuliere momenten die treffen...Niet omdat ze er niets van terecht brengen, maar wel omdat de betrokkenheid op de dans erg verschilt van die van Octavio Campos en Vivianne Rodrigues

Briljante videotranskriptie van "Golberg Variations" • 2 april 1993
LEUVEN -- Goldberg Variations, een improvizatie op Bachs muziek in de uitvoering van Glenn Gould, is een van de performances die Paxton sinds 1983 met de regelmaat van de klok hernam, in steeds nieuwe...Het verhoogde zelfbewustzijn dat dan ontstaat onderdrukt maar al te gemakkelijk alle kleine, onbewuste gebaren en bewegingen die de dans kleur geven, zoals plukken aan een baard of knipperen met de...De impact die de aanwezigheid van de muur heeft op de manier waarop je de beweging waarneemt, wordt daardoor verhelderd

Ron Vawter in de huid van twee... • 20 april 1993
Terwijl je van de Wooster Group bizarre, inventieve collagetechnieken gewoon bent, die leiden tot een indringende kommentaar op de recente Amerikaanse geschiedenis of een verrassend licht werpen op...Hij speelt een rol, die niets met de werkelijkkheid van zïjn bestaan te maken heeft...Hij is de absolute nicht die zich verlustigt in kitsch en die verheft tot een eigen kunstvorm

Met busje naar toneel in verlaten huis • 21 april 1993
Als je daarna door het huis wordt gevoerd, eerst door de drie vrouwen, later door twee opgeschoten jongens die elkaar Jérémie noemen -- of zijn het de clochards die een onderdak gevonden hebben in het...Je wandelt tussen natte lakens die te drogen hangen, over de zolder vol oude kleren, door de eetkamer met de verjaardagstaart, al die fascinerende dingen waar je de betekenis nog niet van kent...Door hun vreemde jongensachtige bezigheden en hun gesprekken die soms zo uit Beckett weggelopen lijken, kan je je niet van de indruk ontdoen dat je hier twee mensen ziet die inderdaad geweigerd hebben

Ballet zonder blad voor de mond: "Limb's... • 24 april 1993
Euforie is een staat die zich vaak manifesteert door een vrije omgang met het lichaam...Die verschuiving is niet zomaar een wijziging van parameters van een machine, want het gaat om mensen die het moeten waarmaken...Het tweede deel oogt bij voorbeeld veel chaotischer, zowel in de lijnen die uitgezet worden als in de bewegingen van de dansers zelf, dan het eerste deel, dat meer een expositie van het basismateriaal

Jan Fabre vat zichzelf samen in jongste... • 26 april 1993
De dromerige Els uit het eerste deel wordt bevangen door haar dromen, de opgezette insekten-dansers uit het eerste deel bezoeken haar als demonen die ze zich met een schaartje van het lijf probeert te...Het is een feest voor het oog om te zien hoe Fabre die chaos provoceert, en maximaal gebruik weet te maken van energie van de dansers die in het eerste deel opgestapeld raakte...Als hij in het eerste deel de goddelijke koning is, en eenheid en rust oplegt, dan is hij in het tweede deel de baarlijke duivel, die met genoegen de menselijke zwakheid en wreedheid exploiteert

Ballett Frankfurt ongrijpbaar tussen sneeuwvlokjes • 3 mei 1993
Een beetje als van kinderen die in een geheimtaal bezig zijn met woorden en gebaren die ze ontleend hebben aan grote mensen -- de klassieke balletfiguren -- maar waar ze een volstrekt partikuliere...Het is die verschijning die het tweede deel aankondigt...De laatste zin van het citaat van Mishima verwijst met een onverwacht letterlijke interpretatie naar het poeder, het versnipperd papier, de sneeuw -- wie weet wat het is? -- die steeds maar

La chambre blanche zo diepzinnig als pompwater • 11 mei 1993
De kamer die je ziet is met een fijn gevoel voor illuzie opgebouwd: ze ziet eruit als een kamer in een klassicistisch paleis, die grondig verknoeid werd door smakeloze tegeltjes tot aan de eerste...Het is tamelijk typerend voor de voorstelling dat die vervreemdende naargeestigheid niet werkelijk uitgespeeld wordt, maar door de belichting subtiel gemanipuleerd om het gemoed van de dansers meer...Geen breuken die voortkomen uit een feitelijke impasse, een onmogelijkheid bij voorbeeld om door te lopen wegens de beperkte ruimte

Sagna misleidend en afstandelijk • 13 mei 1993
Al zijn de voorstellingen allicht niet dezelfde als diegene die in oktober op de affiche van het Leuvens festival staan, je krijgt een goede indikatie van de richting die het uitgaat...De bewegingen komen tot stand met een koele elegantie en afstandelijkheid die net niet machinaal is. Misschien omwille van de klanken die verwijzen naar wat je in bars kan horen, doet dit even denken...die zin is de voorstelling niet biezonder origineel, maar de radikaliteit waarmee het uitgangspunt volgehouden wordt, is des te opmerkelijker

Foto-album van Herman Sorgeloos over Rosas • 15 juni 1993
de loop van het festival worden drie oudere koreografieën hernomen: Faze uit 1982, de koreografie die een grote doorbraak betekende, hier hernomen in de oorspronkelijke bezetting met A.T...Die strenge beperking ligt geheel in de lijn van de biezondere kwaliteit van Sorgeloos' foto's. Zoals Dirk Lauwaert in zijn korte essay achteraf uiteenzet, trekken de foto's nooit de aandacht op...die sterke beperking toont Sorgeloos zich een echte meester

Hoe Fabriaanse landschappen ontstaan • 26 juni 1993
Het dokumenteren van een werkproces zou immers al snel kunnen leiden tot een ontmanteling van de betovering die Fabre in zijn beste momenten tot stand brengt...Bij voorbeeld door te registreren waar het de teatermaker niet gelukt is te tonen wat hij wou tonen, of door de nadruk te leggen op het "bedrog" van biezondere beelden, zoals Fressia die boven de...En het is net die wereld waar Fabres opera een uitzicht op geeft

Verknoeid staaltje van interbellum-architektuur • 30 juli 1993
Een voor die tijd vooruitstrevende kombinatie van appartementen, kantoren en een teaterzaal met café hielp de kosten spreiden zodat de onderneming betaalbaar werd...Het is een stijl die gebruik maakt van inzichten uit het zuivere modernisme, en dan vooral het weren van ornamentiek ten voordele van de machine- en stoombootestetiek, en nieuwe konstruktieve ideeën...Bij de restauratie die aan de gang is, werd dit effekt echter hopeloos verknoeid door lompe raamprofielen in helder rood, geel en blauw, typische De Stijl-kleuren

De Parade ontleedt begeert: "Journalistiek Werk": repertoire-opbouw... • 19 augustus 1993
de serie Journalistiek werk, die loopt tot 1994, draait het rond het begrip van de alom aanwezige, alles verterende begeerte...Rudi Meulemans: "Onze werkwijze is in zekere zin vergelijkbaar met die van een wetenschappelijk vorser, we nemen het tema onder de loep zonder vooropgezette denkbeelden of taboes...het algemeen geeft die afstandelijkheid de kijker meer kansen om zelf te oordelen

Het geheimzinnige leven van de objekten: Pat... • 23 augustus 1993
Het decor werd in die voorstelling als het ware een extra akteur, en niet zomaar wat achtergrond of afleiding...Die worden nooit weggegooid achteraf...Al die installaties die in de loop der jaren ontstaan zouden we uiteindelijk willen aaneenbouwen tot een soort echte-pretpark

Mislukte oefening in welsprekendheid • 30 september 1993
Die slordigheid deed de tweede koreografie van deze avond, Compositie 2, op muziek van Richard Strauss, helemaal de das om...Bakelants werkt hier met variaties op klassieke balletpassen, die ze kombineert met ander bewegingsmateriaal, verwant aan dat van de studie...een voorstelling die er duidelijk op uit is de bewegingstaal "te laten spreken" is dat een onvergeeflijke fout, want aan onbedoeld gestamel heb je dan niets