Date 1993-09-30
Publication De Standaard
Performance(s) Studie nr.2 • Compositie nr.2
Artist(s) Bakelants, Veerle
Company / Organization
Keywords studie • bakelants • compositie • slordig • frontale • konstruktie • wacht • meestampen • goeyvaerts • kenschetsen
Mislukte oefening in welsprekendheid
Studie nr.2 heeft een zekere verdienste, maar men moet toch wel erg dringend om een aflossing van de wacht bij de koreografen verlegen zitten om het dadelijk te hebben over de "beeldende kracht en de teatrale eigenzinnigheid...van
In deze studie zie je twee vrouwen, gekleed in een zwart, nauwsluitend pakje op een volledig zwarte scène. Parallel aan de obstinaat repetitieve muziek van Goeyvaerts
Het gaat om vrij herkenbare bewegingen. Bij de opening van het stuk ligt bij voorbeeld een vrouw op haar buik, met het hoofd in de handen, terwijl de andere voorovergebogen, met de handen op de knieën, staat. Aan beide poses wordt een vreemde wending gegeven. Bij de liggende vrouw slaan de ellebogen plots naar buiten zodat het hoofd plots zweeft, bij de staande vrouw staan de voeten op een gewrongen manier met de teentoppen naar elkaar terwijl de hielen meestampen met het muzikale ritme.
In het hele stuk wordt verder gewerkt met dit soort opposities: liggen/staan, een gewone handeling/de verdraaiing ervan. Een opvallende karakteristiek is ook de sterke frontale opstelling van de dans. Er wordt, bij voorbeeld door het fixeren van de toeschouwers op de rand van de scène, gespeeld op het onderscheid tussen zaal en scène. De titel van het stuk -- studie -- is in die zin terecht gekozen: je kan merken dat de koreografe op zoek is naar manieren om uit de vormelijke konstruktie van de bewegingen een soort betekenis naar boven te halen.
Wat echter ook opvalt is dat deze konstruktie nogal slordig in elkaar gezet is. De opeenvolging van bewegingen gaat vaak voorbij aan de relatief beperkte technische bagage van de twee danseressen, waardoor overgangen soms bruusk en onlogisch voorkomen.
Die slordigheid deed de tweede koreografie van deze avond, Compositie 2, op muziek van Richard Strauss, helemaal de das om. Bakelants werkt hier met variaties op klassieke balletpassen, die ze kombineert met ander bewegingsmateriaal, verwant aan dat van de studie. En ook hier weer een sterke frontale opstelling van de dans. Maar de hele koreografische architektuur, het uitzetten van lijnen en cirkels, waar duidelijk heel wat werk aan besteed is, gaat teloor door het gebrek aan zorg voor het detail van de uitvoering. Vooral de bewegingswisselingen, maar ook de bewegingen zelf, zijn soms verregaand slordig uitgevoerd.
In een voorstelling die er duidelijk op uit is de bewegingstaal "te laten spreken" is dat een onvergeeflijke fout, want aan onbedoeld gestamel heb je dan niets.
"Compositie