Date 1993-03-26

Publication De Standaard

Performance(s)

Artist(s)

Company / Organization De Vere • Maatschappij Discordia • Tg Stan • Dito'Dito'

Keywords slissen • dito • vere • césar • gezelschappen • willy • theeuwen • terughoort • tekstbenadering • teatervuurwerk

"De Vere" niet te missen voor wie van avontuur houdt

BRUSSEL -- "De Vere" is een gelegenheidsgroep van drie gezelschappen die hun krachten bundelen: de Nederlandse Maatschappij Discordia en de Vlaamse Stan en Dito'Dito'. Samenwerkingen waren er vroeger al, bij voorbeeld met regies van Discordia's Matthias De Koning voor Stan en Dito'Dito'. Maar wat nu gebeurt, is toch wel biezonder. Met een steuntje in de rug van Kaaitheater, Monty en Antwerpen 93 brengt de vereniging een aantal weken na elkaar, zonder veel voorbereiding, een hele reeks klassieke en recente stukken op de planken. De volgorde is vooraf niet bekend, noch welke akteurs gaan meespelen.

De akteurs zetten dus ontzettend veel op het spel: de vertrouwde banden van de respektieve gezelschappen zijn er niet. Ondanks de verwantschappen die je kan merken tussen de gezelschappen zijn ze allerminst op elkaar "ingespeeld".

Maar ook een grondige tekstanalyse vooraf, of zelfs een soort speelplan is er niet, zodat er kansen te over zijn om door de mand te vallen. Een manier om een personage te interpreteren kan fout blijken, of botsen met de manier waarop anderen het zien enz. Kortom, op een heel extreme manier wordt hier komaf gemaakt met de idylle van de akteur en zijn personage, en met de illuzie van het teater als een verhevigde vorm van leven.

Het is dan ook misschien niet toevallig dat de eerste avond van dit avontuur in vele bedrijven opende met een fragment uit Pirandello's Zes personages op zoek naar een auteur. De verwarring van het als teatermaker omgaan met teksten werd daar dadelijk op een biezonder grappige manier ten top gedreven: Willy Thomas kondigde aan dat we een repetitie zouden zien van een stuk waarin J.J. Lamers de regisseur was, en hij een personage.

Na die gekke, maar pertinente "entree en matière" kreeg je dan een prachtig teatervuurwerk te zien. Elke akteur gaf zich ten volle, met een soort onbevangen nieuwsgierigheid naar de werking en de afloop van elk stuk. Op zijn manier geldt hier het motto: "het is plezant en je kan er nog wat opsteken ook".

Geen ideologische, "zuivere" tekstbenadering, maar nu en dan een grol voor Damiaan De Schrijver of Maureen Theeuwen in Jan Decortes Kleur is alles. Geen artificieel opgewekte emotionaliteit, maar een licht onderkoelde, maar erg precieze spanningsopbouw bij Willy Thomas en Annette Kouwenhoven in Strindbergs De eerste waarschuwing. En een haarscherp aanvoelen van de werking van een "volkskomedie", met een toon waar je nog zo de sappige café-verhalen in terughoort als Frank Vercruyssen een aflevering van Slissen en César ten beste geeft.

Vier stukken op een avond spelen geeft natuurlijk ook een eigen spanning, een maratoneffekt, maar belangrijker, het laat je ook beter de eigen inbreng van de vele akteurs appreciëren, en het scherpt ook de gevoeligheid aan voor de verschillende wijzen waarop een betekenis in een teatertekst opgebouwd en overgedragen wordt.

Tussen de opbouw van de grappen in Slissen en César en die in Kleur is alles ligt niet zo'n groot verschil, maar het effekt is bij Decorte verwoestend voor de taal en de personages die ermee tot leven komen, terwijl bij "Slissen" nu net een soort vertedering of een gezapige tevredenheid met een wereld waar alles in zijn plooi valt, opduikt.

Voor wie van avontuurlijk teater houdt is dit niet te missen.

Elke avond om 20 u 30 in de studio van het Kaaitheater in de O.L.Vrouw van Vaakstraat te Brussel (02/514.17.70). Zondag is er om 15 u een kindervoorstelling. Volgende week gaan ze er in Brussel mee door, daarna worden Haarlem, Antwerpen en Leuven aangedaan.