354 document(en) met "De Tijd" • Resultaten 201 tot 220 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Baervoets speelt met herkenbare beelden • 6 februari 1999
Ze hakken de tijd in mootjes van willekeurig tegen elkaar optikkende ritmes...Toch beïnvloeden het voorafgaande verhaal en de opbouw van de grotendeels geïmproviseerde dans je ervaring wel...De voorstelling kent een zekere progressie omdat de danseres de zetel, waarin ze af en toe onrustig het boek manipuleert, steeds dichter naar een licht gaasdoek toeschuift

Samen naar televisie kijken op een podium... • 25 februari 1999
Gent -- De seventies zijn weer helemaal in. Hans Van den Broeck van Les Ballets C. de la B. blijkt er niet ongevoelig voor...Zo zie je hoe een koppel eerst op een bank, maar later in het midden van de ruimte aan het vrijen is, als het ware tegen de anderen in. Het is een manier om met twee de anderen uit te dagen, een...De ijdeltuit, de spring-in-'t veld, de verlegen jongen: ze blijven over de verschillende scènes toch steeds vrij herkenbaar

Genieten van verandering • 1 maart 1999
Dat is een zeer concrete confrontatie met het verglijden van de tijd, met de effecten ervan op de herinnering en de beleving...Alles wat tussen de stenen en de mensen gebeurt... de onderstroom, de energie die materiële dingen en de menselijke ervaring verbindt, de onuitgesproken dingen die we delen... Ik bedoel... Op verdekte...De Keersmaeker: Ik ben het helemaal niet eens met de bewering dat in Elena's Aria de film stemmingbrekend is. Ik denk dat de filmbeelden van instortende flatgebouwen juist heel sterk de stemming

De innerlijkheid verschalken: Het belang van de... • 1 maart 1999
Het intrigerende is echter dat de kern, het organiserend principe van die heldere ontvouwing, meer weg heeft van de instabiliteit, de voortdurende veranderlijkheid van een vlam dan de betrouwbaarheid...een onuitgegeven essay uit het begin van de jaren '90 stelde Rudi Laermans: 'het werk stelt de vraag (...) wat thans (nog) op een scène met de bestaande middelen - de gegeven codes en conventies van...Een cruciaal verschil echter: de bravoure hier is het effect van de samenhang in de groep, niet van de solist; de expressie van de individuele danser ligt daartussen ingebed in de nuances, de 'kleine

Spanning tussen de seksen • 11 maart 1999
De dans zelf is helemaal niet zo expliciet als het gruwelijke verhaal van de klankband...De belichting verandert voortdurend op toverachtige wijze de aard en de sfeer van deze kamer...Dankzij dit decor blijft de voorstelling de hele tijd boeien, ook als de dans zijn inzinkingen kent

William Forsythe haast zich langzaam: Virtuoze comeback... • 6 april 1999
plaats van de abstract zwarte scène van die stukken bevinden de dansers zich hier in een "kijkdoos". Fascinerende lichteffecten en kleurwisselingen van de wanden versterken de dramatiek van de...Je voelt de zwaarte van de lichamen en de extreme moeilijkheid van de beweging bijna lijfelijk, maar tegelijk blijft de magische lichtheid en moeiteloosheid van ballet intact aanwezig...Maar de "clou" van de voorstelling zie je pas na enige tijd

Springdance legt link tussen nu en sixties:... • 12 april 1999
Hij nam de beslissing om het festival tweejaarlijks te laten werken: het bleek de enige mogelijkheid om de middelen voor eigen producties en internationale samenwerking afdoende te kunnen verhogen...de jaren '90 zie ik een nieuw elan, vergelijkbaar met de opbloei halverwege de jaren '80 van de Franse theaterdans en de "Vlaamse Golf". Een choreografe als Meg Stuart kan model staan voor deze nieuwe...Daardoor is er een duidelijke parallel met het onderzoek en de improvisatie uit de jaren '60 van de Judson Church-groep

Hans Hof Ensemble in de drukkookpan • 16 april 1999
Een na een betreden ze de ruimte door een klein venstertje, hoog in de achterwand van de scène...Als manier om de tijd te verdrijven en/of elkaar niet aan te vliegen, is deze therapie echter niet zo succesvol...Vooral naar het einde van de voorstelling leidt de opgekropte spanning echter tot groteske beelden van vier mensen die stoom afblazen door als halve garen het meubilair en de muren aan te vallen

Landschap te kijk • 22 april 1999
vanaf de renaissance, waarin het genre een zelfstandige plaats verwerft, over barok en klassieke tijd tot de romantiek, waarin de natuur uitgroeit tot zinnebeeld van het sublieme...Enkele ruwe borstelstreken geven de negentiende eeuw weer, tot aan de stille dood van het genre in zijn oude vorm door de opkomst van de fotografie...Meer dan de helft van het essay gaat vervolgens over de periode van de Eerste Wereldoorlog tot nu, met een zware nadruk op de jongste dertig jaar

Tamme Wilde • 30 april 1999
Wilde ridiculiseert de dickensiaanse tic om de larmoyante avonturen van zijn protagonisten te laten uitmonden in een "happy end" ten koste van de meest ongeloofwaardige toevalligheden...Het decor van Marc Warning suggereert (op niet zo geslaagde wijze) de dubbele setting van de city (de schone schijn) en de countryside (de ontknoping, de maskers vallen...). Het ingewikkelde...De hele enscenering speelt op een makkelijke manier met klassieke theatercodes, roept netjes Wildes tijd op, maar wat heb je aan zo'n vrijblijvend vakmanschap

Lessen uit ver verleden • 4 mei 1999
Pagnol vertelt over de kleine wereld van een Marseillees havencafé in de lang vervlogen tijd toen het daar nog opzien baarde als iemand uit Parijs terugkwam om te vertellen dat de Champs Elysées...De brede sociale context wordt slechts zijdelings aangestipt, van de diepere motieven van de personages verneem je enkel het weinige dat ze zelf loslaten...De lach staat voor de zeer begrijpende en hoogst relativerende houding van de figuren, vader César op kop

Chaos werkt bij Amanda Miller vooral verwarrend • 27 mei 1999
Impliciet willen de vele tegenstellingen binnen de stukken en tussen de stukken onderling echter iets weerspiegelen van de verbijsterende tegenstellingen die dat land kenmerken...Elke wijziging in melodie, klankbeeld of volume van de muziek wordt bijvoorbeeld op de meest nadrukkelijke wijze vertaald in een wijziging van de scènebezetting, de belichting en de dans...Op elke hoek van de scène gebeurt op tijd en stond wel iets wat niet onmiddellijk als ballet te classificeren valt, terwijl een man, op zijn rug gelegen, teksten prevelt (van Artaud, over de

Goed acteur, flauwe tekst, dito regie • 28 mei 1999
Brussel -- De KVS eindigt, helaas, zijn residentie in de oude gebouwen aan de Lakensestraat niet in schoonheid...Hoe immers te geloven dat een te vroege opkomst in je carrière de aanleiding, indien niet de oorzaak, is van de wens om er definitief mee te kappen...een doldraaiende bespiegeling over de structuur van het heelal krijgt het discours van de acteur plots een licht psychotisch trekje: zijn uiteenzetting is een overtrokken metafoor voor de futiliteit

De wereld door de zeef van je... • 1 oktober 1999
Ik ben nogal geboeid door het fenomeen tijd en ik heb bestudeerd wat de wetenschap er op dit ogenblik over ontdekt...Ik heb zelfs het gevoel dat er al sprake is van theater wanneer dingen, die een fysieke verwantschap of een nabijheid in de tijd vertonen, gewoon samen op een scène staan...Daarna duik je terug in het woord, en laat het inwerken op wat je tevoren ontwikkelde (de hele tijd toont ze ondertussen hoe die bewegingsevolutie concreet gestalte krijgt). De hele choreografie

Klapstuk sluit af met verstilde virtuositeit • 29 oktober 1999
Prelude 17 waarmee de avond begint, staan de dans en de dansers centraal...Er is alleen een klankband met stemmen die de tijd aftellen en door elkaar spreken...Hoe weinig dat ook is, de tijdslijn geeft samen met de muziek een kader aan waarbinnen de dans evolueert

Staalkaart van neoklassiek rond Elizabeth Corbett • 3 november 1999
Dat werd With/for/by. De wat enigmatische titel slaat op het auteurschap en de uitvoerders van de zeven werken die op deze dansavond te zien zijn...Door de kale presentatie, zonder decors of rekwisieten die de aandacht afleiden, zie je pas goed hoe vernuftig Forsythe de klassieke taal kan manipuleren en tijd en ruimte kan ordenen...Hier waren de knipoogjes tussen de twee danseressen niet van de lucht

Klapstuk '99 laat ongemakkelijk gevoel na • 4 november 1999
Als een festival twee van die voorstellingen programmeert, dan is het aan zichzelf en de uitgenodigde kunstenaars verplicht om een context te creëren waarbinnen de woorden en de gedachten kunnen...Ik plande een bezoek aan de gesprekken van danser-choreograaf Randi De Vlieghe met de kunstenaars...Oraculos is geen metafysica, maar mechanica (van de verleiding). Klapstuk '99 stond ook in het teken van de verleiding

In afwachting van het grote werk • 11 december 1999
de metafoor goed gekozen, de uitwerking ervan in de voorstelling is, op het storende af, anecdotisch, vooral in het tweede deel...Op gezette tijden onderbreekt Nachbar namelijk de actie om het bekende vliegtuigritueel na te spelen: de demonstratie van een reddingsvest, de bediening van koffie en thee, de begroeting door de...Het enige aspect van het vliegen dat op een zinvolle manier verwerkt is in de voorstelling is de extreme beperking van de speelruimte: de toeschouwers zitten rond een piepklein plateau van 5x5 meter

Hedendaagse schikgodinnen in bejaardentehuis • 13 december 1999
Dat is zeker geen verkeerde lezing, maar je hebt te veel het gevoel dat de nadrukkelijkheid van de beelden de subtiliteit en humor van de tekst platdrukt...Die keuze is des te vreemder omdat je in de Bottelarij als publiek heel dicht op de scène zit, zodat een heel gedetailleerd acteren, dat de vele aspecten en verzwegen onderstellingen van de tekst...recht doet, perfect mogelijk is. Hoewel effectbejag ook bij de oudjes niet helemaal weg is, wordt de regie vooral in deze scènes pertinent en bij tijd en wijle ook onthutsend

LA: overleven in afwachting van betere tijden • 1 januari 2000
Shaft is een van de meer ambitieuze schoolvoorbeelden van dit genre dat in de jaren tachtig opnieuw in de coulissen van de geschiedenis verdween...De stad heeft geen centrum in de klassieke zin van het woord, maar functioneert als een steeds verder uitlopende olievlek, die de ene voorstad na de andere, de ene vallei na de andere, het ene...heel veel close-ups in de film zie je Brown/Grier zo van uitdrukking wisselen, elke keer weer is ze de weerspiegeling van de plaats die ze inneemt in de fantasie van de mensen/mannen rondom haar