Onder het Bestuur A. Steurbaut en F. Alpaerts

Samenstelling van het Gezelschap

Orkestmeester: J.J.B. Schrey,

Orkestmeesters-repetenten: Fl. Bosmans, R. Veremans, Fr. van Bulck,

Hoofdregisseurs: F. Derickx, H. Engelen,

Tenoren: J. Urlus (als gast), H. Drost, E. Borgers, A. Gheyns, J. Moes (als gast), Chr. Devos (als gast), L. De Middeleer, A. Franck,

Baritons: K. Bogaers, R. Van Aert, J. Van Kuyck,

Bassen: R. Spruyt-Van Rhijn, H. Van Heyst, B. Tokkie, G. Wouters, R. Coens (als gast), Maes (als gast),

Sopranen: Poolman-Meissner (als gast), M. Walewijk, A. Ligthart, O. Beiloy, L. Fuldauer, A. Diëlvera, T. Stibbe, J. Mertens, P. Hermans,

Mezzo-sopranen: A. Plato, D. Van Wely, M. Van Oosten.

De directoriale crisis, die door het heengaan van Henry Fontaine zoo ontijdig geopend was, bleek langen tijd al zoo moeilijk op te lossen als nadien zoovele ministerieele crisissen het zouden zijn.

Het triumviraat « Derickx-Tokkie-Schrey » heeft de zaak weer vlot gebracht, het gaat weer goed, het vertrouwen is herwonnen, — laat ze blijven ! Maar, na nog eens, met de opgedane eigen ervaringen, de kansen en mogelijkheden, pro en contra, tegen elkaar te hebben opgewogen, schrokken deze heeren zeiven voor het risico terug.

Een moment dachten Derickx en Schrey aan een associatie en aan den toenmaligen schepen van Schoone Kunsten, den heer Junes, zonden ze een schrijven, waarin ze zich wel bereid verklaarden om het bestuur aan te vragen, maar op voorwaarde dat hun de zekerheid gegeven zou worden, dat ze zich niet genoodzaakt zouden zien, om midden in het seizoen op nieuwe hulp een beroep te doen. En een brief, ongeveer in denzelfden zin, ontving de heer Junes ook vanwege de heeren Judels en Swolfs.

Dat kwam dus voor beide combinaties feitelijk neer, zooniet op een directe verhooging van de subsidie, dan toch op een belofte van de Stad, tot zulke verhooging, mocht ze noodig blijken in den loop van 't seizoen.

Doch toen was al een nieuwe candidatuur opgedaagd: deze van de heeren Arthur Steurbaut en Flor Alpaerts, en als deze heeren de bepalingen van het gastboek nevarietur aanvaardden, en zonder eenige conditie haar handhaafden, terwijl de combinaties Derickx-Schrey en Judels-Swolfs het strijdperk verlieten, dan bleef er den Gemeenteraad niets anders over dan de heeren Steurbaut en Alpaerts te benoemen, en dat deed hij ook bij eenparigheid.

Deze directie zette haar eerste — en ééniggebleven seizoen in, op Zaterdag 16 September 1922 al, met een opvoering van « Tannhauser » die aan 't publiek de algemeene voldoening van den terugkeer van den zoozeer gemisten tenor Hendrik Drost gaf, maar langs den anderen kant de verzekering, reeds dadelijk, dat aan al hun nieuwe pensionarissen de heeren Steurbaut en Alpaerts zich mispakt hadden. Het eerste-bas-probleem vooral stond scherper gesteld dan ooit.

In deze leemten trachtte de directie te voorzien door het aanwerven van vreemde eersterangskrachten. Zij deed Mevr. Poolman-Meissner voor « Fidelio » en voor « Tannhauser » terugkomen en bracht voor de eersten keer Jac. Urlus op ons tooneel.

Indien deze kapitale zanger nadien al zijn Wagner-rollen hier heeft vertolkt, dan was de eerste daarvan toen « Tannhauser ».

Onder al dat gesukkel met vreemde gasten, konden de heeren Steurbaut en Alpaerts slechts drie nieuwe stukken brengen, maar daar was er dan toch één bij, dat met zijn glans heel dit speeljaar overstraalt : « De doode Stad » van Erich Maria Korngold, dat een uiterstverzorgde interpretatie kreeg, met « Paul » (H. Drost) , Marietta » (A. Iagthart), «Franck» (K. Borgers), « Brigitta » (D. Van Wely), « Juliette » (A. Delviëra), « Lucienne » (A. Plato), « Gaston » (E. Borgers), « Victorin » (De Middeleer), « Fritz » (R. Van Aert) en « Graaf Albert » (A. Franck). De twee andere creaties waren : Op Zaterdag 24 Februari : « Hannerl », een mislukte poging om aan « Driemeisjeshuis » een « vervolg » te geven en op Zaterdag 31 Maart 1923 : « Het Hof concert », een opera die juist zoo weinig bijval verwierf als ze verdiende, van een zekeren Paul Scheinpflug — door Jac Urlus den heer en Steurbaut en Alpaerts aanbevolen.

Op 23 Januari van 1923 werd het gouden tooneeljubileum van Fee Derickx gevierd.

Het gebeurde met een opvoering van « Herbergprinses », waarbij het enthousiasme van den avond wel héél veel van de vertolking goedmaken moest, 's Morgens was de held van den dag ten Stadhuize ontvangen geworden, waar hij door Maurits Sabbe aan « het Magistraat » was voorgesteld en een banket is aan dit jubileum natuurlijk óók te pas gekomen.

Maar dezelfde week reeds hadden de heeren Steurbaut en Alpaerts hun ontslag voor het volgend seizoen ingediend.

Niettegenstaande al hun wederwaardigheden en ook omdat in den loop van hun seizoen de Koninklijke Vlaamsche Opera voor 't eerst een staatstoelage had gekregen, waren ze er zonder kleerscheuren afgekomen.

En zoo was er, na zes maanden nauwelijks, wéér een directoriale crisis.

Onder de lichtpunten in dit seizoen is ons een werkelijke magistrale opvoering van « Laagland », geleid door Flor Alpaerts zèlf, bijgebleven.