Zooals we reeds aankondigen zal op Maandag tweeden Sinksendag 10 Juni, te 3 uur zeer stipt, op het Redemptoristencollege te Esschen, de eerste opvoering plaats grijpen van "Barabbas" van Michel de Ghelderode, vertaling Jan F. Boon, onder regie van Pater Jozef Boon, met de studenten van het college. Deze eerste opvoering gebeurt in de zaal van het college zelf. Het is trouwens de eenige opvoering die in de zaal zal gegeven worden met de belichting en het nieuwe decorsysteem en gordijnen zooals alles door den Regisseur te dezer gelegenheid geperfectioneerd werd.

Belangwekkend zal althans deze opvoering zijn onder verscheidene oogpunten: het tooneel staat voor een groot gedeelte uitgebouwd naar de zaal toe: er is geen eigenlijke scheiding meer tusschen tooneel en zaal. Verder heeft de regisseur het blokkenspel uitgewerkt en doorgedreven tot een massieven bouw dat van het tooneelwerk werkelijk een volumineus geheel maakt dat in drie afmetingen tot zuivere actie groeit in ritmiek, plastiek, belichting. Naar we reeds kunnen oordelen op de herhalingen zal deze regisseur nooit zoo doorgedreven zijn tooneelprincipes omgezet hebben tot een gaaf geheel. Des te meer dat Arthur Meulemans zorgde voor een schitterende muziek. Deze componist die deze laatste maanden aller sympathie eens te meer heeft laten groeien in Vlaanderen, schijnt trouw aan de zijde van Pater Boon's werking te willen staan: einde de "Tocht naar Liefde" een tiental jaren geleden, heeft deze componist keer op keer muziek geleverd voor de werken van Pater Boon. Thans sinds de actie voor openlucht-tooneel heeft de Heer Meulemans beurtelings Jeremias, Judas en Barabbas muzikaal uitgewerkt. Het meest interessante aan het geval van deze tooneelmuziek is wel dat de componist telkens werkt in verrassende dienstbaarheid voor de regie: waar de regisseur voor Jeremias nog heel schuchter was te werk gegaan in zijn openlucht, legde hij voor Judas een reeds veel uitgebreidere regie voor de muziek voor. Wie dan ook op de groot markt van Veurne de muziek van Meulemans hoorde, is getroffen geweest door het geweldig-pakkende vooral bij den inzet en bij de overgetelijke slotscène waar de muziek zoo zuiver tooneelmatig werd. Met Barabbas echter werd doorgedurfd: een heel fanfare-orkest als bezetting met een rijk gebruik van slagwerk, schrille doorbreken, dwars door bange geluiden heen; van tragische motieven, maar zoo uitgewerkt dat het minste gebaar, alle ritmiek van de spelers en van de figuratie tot een gaaf geheel deinen of breken op de muziek zelf. Het licht selve zou een ritmiek worden, alle elementen zouden hier volgens de regisseur tot een gaaf geheel moeten groeien. Of hij het zal bereiken met zijn jongens... Dat zal de tweede Sinksendag wel uitmaken. Op muziek van Meulemans voor Barabbas voor deze regie van Pater Boon geschreven, dwingt in alle geval allen eerbied af, en verdient groote belangstelling.