In de lijn van een zeer lofbare traditie, opent W. Benoy telkens met een Shakespeare-werk. Ditmaal werd «Hamlet» hernomen en al dadelijk dient gezegd dat de gelijknamige prestatie van voor acht jaar hier werd voorbijgestreefd.

Met zijn opvatting der Hamlet-figuur opent Ch. Gilhuys ruimte voor intense dramatische bewogenheid wijl hij dezen levensmoeden denker interpreteert als één die uiting geeft aan het pijlscherp besef, dat de aan hem opgedragen zendig te zwaar is voor zijn menschelijke kracht.

Noch een zwakkeling, noch een held, noch een lafaard is Hamlet. Wel iemand die, zijn humane bestredingen niet vermag op te stuwen naar de voldoenign van wat het rechtsgebod van hem heeft gevergd.

Ch. Gilhuys heeft ons een «Hamlet» gekampeerd vol intense vertwijfeling, vol innerlijke verscheurdheid en het door hem gevolgde beeldingsprincipe getuigt van grootschen speelstijl.

Hij werd bijgestaan door E. Gorlé (Claudius), J. de Coen (Geertruide) die beiden evenwel te nevelig akteerden.

Jan Cammans was Horatio en dient andermaal om zijn sober optreden en zijn zuivere zegging geprezen te worden.

In handen van A. Van Thillo was Laertes geworden tot een iets te vurige verschijning en de diktie bleef wel wat de egaal-ruw.

De heer R. Angenot zette zijn Polonius in prettige kleuren en muntte uit door flegmatischen humor.

J. Diels was de geest van Hamlet en heeft hier blijk gegeven van zeer diepe dramatiek zonder in pathos te vervallen. Alleen was hij door een onverschoonbare feil in de spelleiding bij de toeschouwers te zichtbaar voor een geest.

J. Van Santfoort speelt de waanzieke Ophelia, hield dit beeld van tederheid en toeweiding te bescheiden in nevelkleur.

Het grafdelversintermezzo was een volkomen mislukking, want J. Verlinden en A. Janssens waren voor de vertolking van dezen macaberen galgenhumor, spijt hun goeden wil, niet opgewassen!

De figuratie was stijlvast getraind en de schermen van L. Seghers getuigden van een versoberd, esthetisch inzicht.

Over de tooneelmuziek van D. Sternefeld zijn we heelemaal niet te spreken en achten wij ze trouwens overbodig.

Wij dringen er langs dezen weg nogmaals op aan, dat W. Benoy dat nuttelooze strijkje zou afschaffen, want esthetisch niet noodzakelijk.

Het was als aanvang-seizoen een suksesvol vertrek. Wij hopen dat het heele speelgetijde moge afgestemd worden op het hooge kunstpeil van deze eerste voorstelling.

V.J.B.