281 document(en) met "En/en of en/of of of/of ... of is dat te lang" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


"Badeloch": gelul aan de zelfkant • 27 februari 1989
Je komt de zaal binnen op het podium, en in de zaal staan vier kerels, Dik Boutkan, Marien Jongewaard, Flip Ceulemans en Hugo Haenen in proletarische kledij kreterig te mokken, dat je vooral niets...Dat is natuurlijk niet lang vol te houden...Een vrouw die tot dan toe ironisch-rustig wat zat te schrijven, sust de oververhitte belhameltjes, en maakt hun duidelijk dat ze verbeelding missen

Avant-garde op een zijspoor: "On wings of... • 12 april 1989
De voorstelling was een collage van gespeelde fragmenten, dia's, filmfragmenten en essayistische praatjes tussendoor, waarin Timmers probeerde te vatten waarom iemand doorgaat met schilderen en vooral...hoe dat schilderen en de teorievorming daarrond ook hun identiteit (als kunstenaar) overeind houdt, al is de werkelijke drang tot schilderen al lang verdwenen...Je hebt nauwelijks het gevoel dat hier gespeeld wordt, en dat wordt sterker zodra de situatie van de twee voldoende duidelijk is. Vanaf dat ogenblik ontstaat een vorm van performance

Discordia met kritische lezing van "Oom Wanja":... • 5 juli 1989
En het is in deze regie zeker niet de bedoeling een ontluisterende lezing te geven van het stuk of tegendraads te akteren...Psychologie Alsof ze duidelijk willen maken dat die alom bekende psychologische speelstijl inderdaad een goede basis is om Tsjechov te spelen, zolang je maar blijft beseffen dat de psychologie een effekt van de...Dat gaat eindeloos lang door, de hele duur van het stuk, tot na het laatste doek de naakte muren van de scène, met een mezzanine als een klein teatertje, in zicht komen

"Das Interview das stirbt" jeugdwerk in gerijpte... • 9 september 1989
En dat is niet verwonderlijk, alleen al omdat wat hij maakt moeilijk te duiden is, maar tegelijk door die ondoordringbaarheid, de precisie en de bijna monomane ontwikkeling van steeds weer dezelfde...De precisie, en het belang dat de symmetrische opstelling van de akteurs en de scène krijgt, de totale discipline eigenlijk waarmee hij zelfs het kleinste detail van de handeling bepaalt, moeten...en Die Reinkarnation Gottes duren minder lang, en hebben ook een hoger ritme, maar delen weer in de specifieke interesse van Fabre voor precisie en symmetrie

"Mikrokosmos", een scharniervoorstelling: Opening Klapstuk '89 • 6 oktober 1989
verleden seizoen gecreëerd werd voor Klapstuk '89 in Leuven en daar ook in avant-première te zien was...Het woord collage is misleidend, want de voorstelling vormt een merkwaardige eenheid, en dat ligt niet alleen aan het decor dat ervoor ontworpen werd...Een werk dat in Ottone en Medea voortgezet werd, maar dan zonder de luchthartigheid, het frisse dat hier nog aanwezig

Spelen met ruimte: "Lijn 9" op Klapstuk... • 12 oktober 1989
hetzelfde gebouw bouwde Dirk Meylaerts in de ruimte tussen een glazen dak en het glazen plafond van een auditorium een tafel die een intrigerend zelfbesloten beeld geeft: een lang blad in donkere en...Door de situatie lijkt het geheel te zweven, en die indruk wordt versterkt door een plank die als een bankje voor een uiteinde van de tafel hangt en een tweede plank die dwars over de tafel opgehangen...door het publiek als genummerd vee langs de weegschaal en de diverse stadia van het slachten te laten passeren

"Ishi-no-hana", bijna perfekte, maar weinig zeggende voorstelling • 19 oktober 1989
De begripsafstand tussen de Japanse koreografie en onze Westerse blik lijkt soms beter in interstellaire dan in interkontinentale termen uit te drukken...Verschillende malen fietsen enkele mannen zo de scène op, om plots, zonder enige overgang, om te vallen en bewegingloos te blijven liggen...Zo zie je een oude man en vrouw op een bankje zitten, met een bandopnemer naast hen en enkele monsterachtig grote vissen voor hun voeten

Landschap van Gerrit Timmers' dromen • 9 december 1989
De onschuld van zijn intenties is twijfelachtig (en blijft dat de hele voorstelling lang). En dan is er nog een eenzaat, Jean-Marie Médecin, inderdaad een dokter, met licht misantrope trekken en een...Maar de keuze van rekwisieten en manieren om personages te introduceren is zo zorgvuldig dat daaruit verhalen en kommentaren binnen het verhaal ontstaan...Nog te zien in de Monty te Antwerpen op zaterdag 9 december en in het Nieuwpoortteater (reservering 091-24.33.61) in Gent op dinsdag 26 en woensdag 27 december

Associaties met beeld en klank: "Stukken I... • 31 januari 1990
Het verhaal dat je ziet, is eigenlijk maar een bijproduct van de ontwikkelingsgang van die beelden, en is dan ook eigenlijk niet na te vertellen...De beste ingang voor de voorstelling krijg je dan ook door imaginair mee te bewegen, en vanuit die positie de andere elementen van de voorstelling mee in je waarneming te betrekken...Aan heel veel dingen merk je dat de voorstelling nog lang niet zo uitgekristalliseerd is, dat de verschillende lagen gewoon naast elkaar staan zonder veel interactie

Michèle-Anne De Mey maakt autentieke Sinfonia Eroica • 20 april 1990
Al even kenmerkend is dat de scène volledig kaal is, en over een diagonaal van een ladderstelling aan de linker voorzijde naar een tegengewicht op de rechter achterzijde door een koord wordt...Maar niet alle momenten hebben dezelfde spanning, zodat er al eens een vervelend soort wijdlopigheid optreedt, waarin je begint op te merken dat ook de pure beweging, het dansen zelf gestoeld is op...Nog te zien in Théâtre Varia, Scepterstraat 59 te 1040 Brussel, tot en met 21 april, om 20 u 30

Een allegorie van macht en waanzin • 1 juni 1990
Alles bij Nadj is veel en hevig, burlesk en tragisch, lachwekkend en mystiek, en dit allemaal tegelijk...Dat valt alleen niet op omdat er zoveel te zien is, omdat er met een ongewone nonchalance en vanzelfsprekendheid bewogen wordt, en omdat Nadj put uit bronnen die met klassieke of moderne dans niet...Dat maakt het kijken soms ook moeilijk: tegen het einde van de voorstelling kon ik nauwelijks nog volgen, het was gewoon te veel

"Rapta" van Vicente Saez: aantrekking en afstoting • 30 oktober 1990
Personages met een tegengestelde dynamiek, die vechten om elkaar te overheersen en om de verklaring te vinden van hun eigen ontstaan...Lloberas begint Saez te volgen, met kleine verschuivingen en afwijkingen in de beweging, terwijl de muziek van Eric Sleichim een meer uitgesproken ritmiek aanneemt...De intensiteit, en die momenten waarop Saez zich laat gaan, creërden een suspens bij het publiek die zich ontlaadde in een lang, warm en verdiend applaus

De hand van de meester • 1 december 1990
ANTWERPEN -- Het verhaal van Wim Vandekeybus' What the body does not remember en Les porteuses de mauvaises nouvelles is dat van een stormachtig en onverwacht sukses: twee Bessies (zowat de Oscars van...de moderne dans) en de London Dance and Performance Award vielen de voorstellingen te beurt...de lucht hangt". Eén máár: het duurt, alle inventiviteit ten spijt, lang, te lang... De voorstelling is in maart in de Hallen van Schaarbeek te zien

Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
BRUSSEL -- Weinig premières zijn zo lang verwacht -- en dat is letterlijk te nemen, want de eerste aankondiging is nu zowat een jaar oud -- als Jan Decortes bewerking In het moeras van Georg Büchners...Een pose die voor velerlei uitleg vatbaar is. Het is een steek in de richting van publiek dat over steeds diepere en grotere betekenislagen dooremmert (met en passant een volledig gebrek aan inzicht...Het brengt tegenover de Aids-trilogie dan wel niet zoveel meer bij, zodat de tijd dat elke voorstelling van Jan Decorte hoe dan ook een teaterevenement was, voorlopig tot het verleden lijkt te behoren

"Het kind van de smid", spannende tocht... • 24 december 1990
Dat soort expliciete bedoelingen zijn ver te zoeken...De patos en de subjektieve invalshoek zinderen nog lang na; je moet een hart van steen hebben om niet gepakt te zijn door de jongensachtige romantiek van het verhaal...Het gewoon voorlezen was, in het licht van de struktuur van de voorstelling, sterker geweest dan te doen alsof het gevonden was en moeizaam ontcijferd werd: het is een overbodige enscenering

Het verval van de rede • 26 december 1990
Een beeldtaal die zo naar het modernisme verwijst, was het niet dat het rood net iets te stemmig is, niet het onversneden rood van Mondriaan maar een aangepast bordeaux, en dat de brokstukken...Maar belangrijker is dat het opzet, en de rigoureuze invulling ervan, te ideologisch is, te weinig plaats laat aan de dans...En dat opzet deugt niet, of is in elk geval te simpel, zeker waar het de dans betreft

"Moeders" van René Eljon geraffineerd én dolkomisch • 17 april 1991
Dat ze af en toe wel eens verantwoordelijk voor iets zouden zijn, dat er af en toe belangen kunnen zijn die hun eigen kringetje te buiten gaan, ontgaat hen...Bovendien worden drie van de vijf vrouwenrollen door mannen gespeeld, en die verbergen dat ook niet, en is iedereen zowat voortdurend op de scène aanwezig...Nog te zien in Antwerpen (Monty) van 18 tot en met 20 april in Gent (Nieuwpoortteater) van 25 tot en met 27 april, op 8, 13 en 14 mei in 't Stuc in Leuven en op 15 mei in de Warande in Turnhout

Als het licht van een uitgedoofde ster:... • 1 juni 1991
laten bestaan in een esthetisch betekenisvol geheel, om door mengen iets definitiefs tot stand te brengen, iets te voltooien en elke utopie overbodig te maken, dat is architektuur...Het is een schema dat trouwens, zoals Verschaffel opmerkt, ook doorwerkt ind e 19e eeuwse roman: "de auteur konstrueert en doorziet een wereld en zijn personages, zoals de vorst tegelijk het hof als...Er is dan ook niets te vertellen, de vrom werkt niet meer en dat is de inhoud van Decortes provocerende aanwezigheid

"Aliud" van Angelika Oei opent Klapstuk '91... • 17 oktober 1991
Eens in gang gezet evolueert ze naar een explosie, maar -- en dat is het systeem dat telkens weerkeert -- na die explosie is er altijd wel ergens een radertje of een veertje dat blijft natrillen...Dat Oei de zaken dan nog kompliceert door met de regelmaat van de klok kostuumwisselingen door te voeren waarvan de noodzaak niet echt volgt uit het opzet zelf van de voorstelling, verhoogt het...Maar dat neemt niet weg dat minstens de eerste helft van deze voorstelling briljant en opwindend is. De onvoorspelbare en toch systematische opbouw levert je ais kijker een onversneden, bijna

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
Dat brengt me bij de opmerking dat, afgezien van Fabre en Rosas, er weinig structuurbewustzijn of innovatief omgaan met structuren te zien was...Eén van de redenen om dat op scène te doen is dat anderen, door hun meekijken, het gebeuren opladen, tot een verhoogd bewustzijn leiden voor de danser van wat hij doet en hoe de fysiologische (en...De video van Herman Asselberghs lijkt de suggestie in te houden dat dans eigenlijk een verouderd lichaam toont, dat het lichaam van de toekomst het lichaam is van Arnold Schwarzenegger en dat dans met