702 document(en) met "Op=Op" • Resultaten 241 tot 260 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Bedrieglijke rust van de huiskamer: "Le vide... • 14 december 1989
Ondertussen zitten de vijf andere akteurs doodstil te lezen op een tafel in de achtergrond; Deze gekodeerde lichamelijke gereserveerdheid, de,imaginaire kokon waarin de akteurs ingeperkt zitten, wordt...Hier manipuleert de regie de blik van de toeschouwer op een subtiele manier: door haar de meest onwaarschijnlijke akrobatische poses aan te laten nemen, wordt de vrouw het verbazingwekkend objekt dat...Op dat ogenblik neemt de voorstelling een andere wending: de claustrofobie wordt met het citeren van kinderrijmpjes over moorden en boze mannen steeds kwaadaardiger, en loopt uit op een lezing uit

Lach ermee, ja, lach ermee!: "Naar Vulvania"... • 15 december 1989
Ze houdt nooit echt steek, je kan Decorte nergens op vastpinnen, zelfs niet op het feit dat hij niet kan spelen...Als hij op het einde, op bevel van Sigrid Vinks, doodvalt op muziek van Lenny Kravitz' "Let love rule" heeft dat een ondoorgrondelijke ironie: je weet echt niet of hij dat nu leuk en psychedelisch...Te zien in de Beursschouwburg, A. Ortstraat 22 te 1000 Brussel tot 30 december elke dag behalve op zondag en maandag om 20 u 30

Naakte passie en machtshonger: "Morgane" van Hilde... • 19 december 1989
De reden daarvan is, om het met een boutade van Paul Peyskens uit te drukken, dat je geen akwarelletje kan maken op een tekenblok uit de supermarkt, maar handgeschept papier nodig hebt...Terwijl het op de scène zou moeten gebeuren, zie je dat alles in hun hoofd aan het gebeuren is: ze zeggen een zin waarbij je ze al ziet denken aan de repliek en aan de passen die daarna te zetten zijn...Al kan je je op die ogenblikken wel inbeelden dat dit stuk, met deze twee aktrices en akteurs van het formaat van Josse De Pauw en Johan Leysen, met dezelfde regie, indringend en ontroerend zou kunnen

Een toverdoos vol herinneringen: "Vera Cruz" van... • 1 januari 1990
Zijn werk bij het Théâtre Partisan en later het Maison de la Culture de Grenoble viel op door het sterk beeldend karakter ervan, ook bij de regie van klassieke auteurs als Brecht of Shakespeare...Op die manier worden de twee facetten van de teatrale arbeid ook op scène gezet: het uitdenken van een tekst vooraf, het zoeken van een teatraal beeld op scène zelf...Vera Cruz" van Georges Lavaudant is ie zien in Théâtre Varia, Scepterstraat 78 te 1040 Brussel op dinsdag 16, woensdag 17 en donderdag 18 januari 1990

Johan Leysen is goede illusionist: "Van Wagner"... • 16 januari 1990
Op een meesterlijke manier bracht hij zijn tekst tot spreken, Wittgensteins denkproces werd door de macht van de zelfbewuste - en precies daardoor bijna verdwijnende - verteller tastbaar...Ze trappen in de val van hun eigen illuzie, en komen nauwelijks tot een echte interaktie op de scène...Te zien in de Beursschouwburg op dinsdag 16 januari om 20 u 30

Ongelijke voorstelling over erotiek: "Liqueurs de chair"... • 27 januari 1990
De man kantelt, nog steeds half verstijfd, en wordt als een gekruisigde door de twee vrouwen op hun schouders van de scène weggesleept...Dit erg eenvoudige beeld is desondanks zeer dubbelzinnig, en roept op geen tijd verschillende interpretaties van de situatie op...Perversies als sado-masochisme of exhibitionisme worden bij voorbeeld op een geijkte manier gedemonstreerd (vijf vrouwen gewikkeld in leren riemen, vier mannen die onder hun overjas niets dragen

Associaties met beeld en klank: "Stukken I... • 31 januari 1990
stripverhaal Kinder-kids van Lyonel Feininger, een wisselend spel met licht op het achterdoek en een dansvoorstelling...De structuur van de voorstelling ontstaat door het ritme, de opstelling van attributen en de dansers op de scène...Dat heeft veel te maken met een structuur die voortdurend op de limiet van de chaos balanceert

Sireuil: "Marianne" is afscheid van mijn jeugd:... • 8 februari 1990
Maar op het einde blijkt hij zeer pessimistisch: er is geen verraad, noch door Marianne, noch door Octave, en toch valt er een dode...Het is verbazend dat de Musset de eerste versie uit 1833 van dit stuk schreef op zijn drieëntwintigste: je treft er tegelijk een absolute luciditeit en een grote "ludicité" in aan...Bovendien, en dat trok mij zeker aan in het stuk, eist de jeugd er in de figuur van Octave haar rechten op

Leuke dansfantazie: Gertrud en James/Mister and misses... • 17 februari 1990
Het spel van Van Gorp en Peeters brengt op een heel vanzelfsprekende manier een soort komedie voort...Het biezonder schaarse klankdekor (het getik van een metronoom en één walsje) en een even sober dekor (een geschuurd vlak op een grijsgelopen plankenvloer met een kader van vijf op zes errond, tegen...Bovendien is de beweging duidelijk ingestudeerd en nauwkeurig getimed, de dansers bewegen niet volgens een innerlijke impuls maar op een uitgedokterd stramien

"As you like it" zoals je het... • 6 maart 1990
Het woud heeft als het ware een betoverende werking op de menselijke aard: de slechterikken lopen plots over van liefde, de passies bloeien her en der op...Ik houd het er voorlopig op dat, als Stan vooruitgang moet boeken in iets, het eerder is in het ontwikkelen van hun natuurlijke en heel charmante brutaliteit...Het leverde tot dusver al drie geslaagde produkties op "Rosalinde" van Stan, naar "As you like it", is op 6, 8 en 9 maart te zien in 't Stuc in Leuven, op 13 en 14 maart in de Monty in Antwerpen

"De linkerhand van Meyerhold" van Karst Woudstra... • 13 maart 1990
De enige "slip of the tongue" die Woudstra toelaat, is de zwarte humor die voortdurend op bijna onbedoelde wijze opduikt in de test...Maar op nagenoeg alle andere momenten zit het discours opgesloten in een nauw kader, de symbolische toneellijst waarachter een "tranche de vie" gepresenteerd wordt op een bijzonder -- onwaarschijnlijk...Bij deze voorstelling is het genoeg je geloof een minuut op te schorten om te zien dat er niets gebeurt tussen de acteurs dat niet al op voorhand vastlag dat ze geïsoleerd van elkaar met hun tekst

"Stella" van Rosas weergaloos • 22 maart 1990
Al is dat op zich al eerder uitzonderlijk, de voorstelling is bovendien belangrijk omdat ze een stand van zaken weergeeft in een oeuvre, en er tegelijk een voorlopig hoogtepunt van is. Bekende...elementen op formeel en inhoudelijk gebied -- al wil ik ook aantonen dat dit onderscheid bij De Keersmaecker eerder een loze abstraktie is -- keren weer...Nog tweemaal te zien in deSingel in Antwerpen, op 10 en 11 april 1990, telkens om 20

Blauwe Maandag Compagnie rekonstrueert Amerika 1928 • 19 april 1990
De hele ploeg tuint er op de duur in elk geval zelf in, afgaande op de overtuiging waarmee geakteerd wordt...Op 10 en 11 mei in de Leuvense stadschouwburg, op 12 mei in die van Kortrijk, en op 15 mei in die van Sint-Niklaas...De Warande in Turnhout is aan de beurt op 17 mei, de Vooruit in Gent op 18 en 19 mei, en de Arenbergschouwburg in Antwerpen van 23 tot en met 26 mei

Michèle-Anne De Mey maakt autentieke Sinfonia Eroica • 20 april 1990
Kenmerkend is het moment dat zes van de zeven dansers op twee zweedse banken toekijken terwijl er eentje een fragment danst...Maar dan wel op een onnadrukkelijke, terloopse wijze...Maar niet alle momenten hebben dezelfde spanning, zodat er al eens een vervelend soort wijdlopigheid optreedt, waarin je begint op te merken dat ook de pure beweging, het dansen zelf gestoeld is op

"Sigmaringen (France)" is staaltje vakmanschap van Daniel... • 21 april 1990
Op hetzelfde ogenblik begint op het toneel de rekonstruktie van de historische gebeurtenissen...Even flakkert bij het Ardennen-offensief de hoop op dat het tij zal keren, maar na de moord op kollaboratie-leider Doriot in Frankrijk pakt iedereen zo snel mogelijk de biezen...Benoin koncentreert al zijn aandacht op een aantal protagonisten, zoals Laval, Céline, en de "ministers" De Brinon, Darnand, Déat, Luchaire, Le Vigan en onze Degrelle

Koreograaf Galotta wil uit getto breken • 27 april 1990
Maar als wij in Les survivants naakte kinderen als engeltjes op de scène laten rondhollen, stuit dat op een veto vanwege dezelfde mensen...Dan is er plots een breuk, een beetje alsof je op televisie plots je ouders zou zien, en daardoor emotioneel werkelijk betrokken raakt op wat je ziet...Het hele stuk ontstond op basis van improvizaties, waaruit krachtlijnen tevoorschijn kwamen

Gallotta brengt wervelend karnaval • 28 april 1990
Op het einde van de voorstelling vinden ze elkaar in een duet, met die mengeling van onnozele, tedere en gepassioneerde gebaren waar Gallotta het patent op heeft...Daarin zit een fragment dat op zich de voorstelling de moeite waard maakt...Een fragment dat Gallotta's kijk op mannen en vrouwen duidelijk illustreert; het potsierlijke en ijdele hoort bij de mannen

Nieuw West speelt perverse Pygmalion • 11 mei 1990
Het verhaal van een verzuurde professor die na een weddenschap een meisje uit de achterbuurt opvoedt tot een elegante dame, en vervolgens verliefd wordt op zijn eigen kreatie, is in dit stuk omgebouwd...De werkelijkheid is die van de gesloten kooi op de scène, opgebouwd uit ijzerdraadhekken en op een kitscherige manier met doeken, vaag-impressionistische bloemschilderijen en afgedankte meubels...Een gekunsteldheid die op een merkwaardige manier korrespondeert met de gekunstelde manier waarop de drie hun fantazie over onschuld, begeerte en bloed opwekken en prikkelen door hun woorden

Een allegorie van macht en waanzin • 1 juni 1990
droombeelden die in een zeer hoog tempo op je afkomen...Zijn stem en de fascinerende, free-jazz-achtige en ritmische muziek van György Szabados zijn de uitroeptekens bij een wereld waarin alles op zijn kop gezet wordt...Dat valt alleen niet op omdat er zoveel te zien is, omdat er met een ongewone nonchalance en vanzelfsprekendheid bewogen wordt, en omdat Nadj put uit bronnen die met klassieke of moderne dans niet

Collage met mystieke voorstellingen • 15 september 1990
Het eerste wat in het oog valt als je kijkt, is een virtuoze organizatie van bewegingen die op een schijnbaar moeiteloze en eenvoudige manier vervloeien in elkaar...De gaandeweg meer geprononceerde ritmiek van de muziek geeft de dans een grotere dynamiek en kracht dan ze op zich zou hebben, verandert de rustig kabbelende beeldenstroom soms tot een nerveuze...De kombinatie van Andersons onkonventioneel koreograferen met Blakes muziek levert een plezierige, zij het niet onvergetelijke, voorstelling op