385 document(en) met "Publiek dat" • Resultaten 201 tot 220 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Tintelende performance van twee dansers • 25 januari 1997
De twee dansers voeren nagenoeg voortdurend simultaan, frontaal maar op verschillende diepte, voor het publiek een reeks figuren uit...En binnen dat bewegen zelf is een evidente vorm van "obviousness" of "order" wel heel ver te zoeken...De choreografie van Amanda Miller, die haar carrière bij Forsythe startte, stuurt je niet door dat soort ingewikkelde denk- en kijkoefeningen

De temperamenten van Jan Fabre • 29 januari 1997
Oppervlakkig beschouwd zou je kunnen denken dat het extreme streven naar symmetrie en perfectie in de Danssecties iets onmenselijks heeft, dat de dansers enkel marionetten in de hand van de...Dat kan ook, simpelweg omdat je bij een compositie voor tien dansers een sterke totaalvorm moet vinden, terwijl bij een solo één persoon alles is. Dat laat toe om de persoonlijke motoriek van die...Ik hoop dat dit de fantasie van de kijker in beweging zet, dat hij voorbij het eerste, letterlijke niveau van het gegeven ook de complexe metaforische lading ervan ziet

Hoe verbeelding dans wordt: Emio Greco met... • 27 februari 1997
Hij probeert stuntelig enkele klassieke passen uit, maar het gekke is dat zijn hoofd als het ware los staat van zijn lichaam...En van dat ogenblik af doorloopt hij een bijzonder intrigerende reeks metamorfoses...Hij doet dat zo overtuigend dat je bijna vergeet dat hier een mens aan het dansen is. Dadelijk daarna verandert hij echter volledig van register

De Beweeging biedt schokeffect zonder inhoud • 5 maart 1997
De adjectieven die de begeleidende teksten in het programmaboek opsieren, tonen dat in het nastreven van de schok een soort hidden agenda van het festival zit...Merkwaardig genoeg, en dat is jammer, merk je dat dat de choreografe als danseres wel heel wat expressieve kwaliteit in huis heeft...Gelukkig is De Frutos een bij wijlen begenadigd danser en dat maakt veel goed

Schaduw van drie coryfeeën kleurt solo op... • 22 april 1997
Hij "doet Paxton na". Het merkwaardige is dat zo als het ware een dubbel beeld ontstaat...Dat suggereert de titel ook: zoals je bij een doorslagje met carbonpapier het uitzicht van het origineel wel kan vermoeden, maar niet in al zijn details kan reconstrueren, verschijnt ook hier, alle...Nog merkwaardiger is dat in de solo van De Keersmaeker

Wonder van "Fase" werkt nog : Anne... • 17 mei 1997
De totale verbazing over dit "wonder" verheelde op dat ogenblik echter dat Fase heel wat meer was dan minimalistische dans...En het is weer in Violin phase dat de krachtmeting tussen de danser en de muziek haar meest pregnante expressie krijgt...het spanningsveld tussen de dwingende muzikale en choreografische structuren en de uitvoerders, en wat dat teweegbrengt, ligt heel de betekenis, de inzet van Fase verscholen

Als beweging haar welsprekendheid verliest • 17 mei 1997
Hoewel haar stukken niet op elkaar lijken, proef je telkens een koppig en riskant zoeken naar wat beweging is. Met L'atelier en pièces drijft ze dat onderzoek heel ver door...Ongemakkelijk is ook het feit dat je nooit alles vanuit een ideaal punt kan zien...Om niet te spreken van dat ene moment waarop alle dansers, acht in totaal, je letterlijk een spiegel voorhouden, met een achteloosheid die laat vermoeden dat in die spiegel "niets" te zien

Wat zouden we zijn zonder de vrouwen? • 27 mei 1997
En dat viel wel mee: Goldoni's stuk is als steeds een mengeling van veel situatiehumor en boertige grappen van bedienden en domme vaders...Eind goed, al goed dus, met als moraal van het verhaal dat mannen beter wat minder zouden neerkijken op de liefhebbende vrouwen, die zo onbaatzuchtig alles ten goede doen keren...Misschien is dat wat het KNS-publiek wil

Revolutionair choreograaf : Eva van Schaik over... • 17 juli 1997
En dat is wel eens van het goede te veel, vooral als de toon nodeloos apologetisch en/of bewonderend wordt -- Van Manen is een groot choreograaf en dat hoeft niet om de haverklap onderstreept...Dat verrast enigszins omdat Van Schaik met haar boek Van Manens stelling wil onderbouwen dat dans een kunst is die ertoe doet...Hoe verdienstelijk dat op zich ook is, het is bijzonder jammer dat het ten koste van het brede blikveld uit het eerste deel gaat

Olivier Py presenteert fabelachtige ramp in Avignon • 28 juli 1997
Dat grote middelen echter niet altijd groot theater opleveren, werd op een meer dan pijnlijke manier gedemonstreerd door Le visage d'Orphée, een tekst en een regie van Olivier Py...Dat is ongeveer de strekking van dit stuk, dat van begin tot eind stijf staat van de pseudo-diepzinnigheden en zedenpreken...Dat effect wordt nog versterkt doordat Py het nodig oordeelde om zijn diepzinnigheden steeds in een "luchtige" vorm te presenteren

Jonge dansers krijgen hulp van mentor • 30 augustus 1997
BRUSSEL -- Festival Bellona Brigittinen is een klein festival dat een voorproefje biedt van het komende seizoen in Brussel...Met appels -- de verboden vrucht die hier vooral lijkt te verwijzen naar de geheime fantasiewereld van een jong meisje, net geen vrouw -- en donspluimen charmeert ze het publiek

Twee dansboegbeelden in deSingel • 17 september 1997
Het toeval wil dat beiden hier staan met werk dat geïnspireerd is op Bach...opengesteld heeft voor de muziek dat hij in zijn bewegingen de fundamentele stemming ervan weet te raken en te openbaren...De titel, If You Couldn't See Me verwijst met een knipoog naar het feit dat de solo met de rug naar het publiek gedanst wordt

Een opbod aan solo's • 24 september 1997
Het aantrekkelijke voor een publiek is dat er een veel directer contact is: een solodanser is veel meer overgeleverd aan zijn publiek dan een danser in een grote groep...Daarnaast is het natuurlijk ook zo dat een solo, zeker voor jonge choreografen en dansers, financieel ook veel gemakkelijker haalbaar is. Dat geldt trouwens ook voor Klapstuk als organisatie...Ik denk dat je zal merken dat de simpele tegenstelling klassiek-Balanchine en postmodern-Cunningham slechts node vol te houden is." Er is ook improvisatie, video en theater opgenomen in de

Ironie en subversieve ondertonen op Klapstuk • 14 oktober 1997
Tegelijk, en dat is het leuke en boeiende van deze voorstelling, zie je heel goed dat ze een gemeenschappelijke basis hebben, die hun toelaat op een bijna intuïtieve, ogenblikkelijke manier bij...De hele inkleding maakt dat op overvloedige wijze duidelijk...Dat is in zekere zin waar voor heel deze voorstelling, die onuitgesproken een sterk subversieve ondertoon heeft

Hoghe draagt mis op voor herinneringen • 24 oktober 1997
Centraal stond immers niet een luide aanklacht tegen een onmenselijk regime of tegen racisme, maar de treurnis "an sich". Groot en onverdraaglijk menselijk lijden -- ook dat van de gebochelde Hoghe...Zonder voyeunstische trekjes, zonder dat het publiek gechanteerd werd door zoveel miserie...Dit bewust verzwijgen en vergeten, in een wereld die volledig door de moeder beheerst werd, vertoonde een merkwaardige gelijkenis met het grote zwijgen dat Duitsland in die periode, de jaren '50 van

Discordia speculeert over fictie en realiteit • 28 november 1997
Onze eerste multimediale voorstelling" noemt Annet Kouwenhoven het, en ze voegt eraan toe dat het gezelschap daar nog niet zo erg bedreven in is. Dat is een ironische inkleding van het feit dat het...Hij koppelt dat feitelijke, zij het jammerlijke, gegeven aan bijna kosmische beschouwingen over maatschappelijke gebreken en zelfs fouten in de constructie van de natuur...Maar het karakteristieke en boeiende aan deze voorstelling is dat ze een poging doet om deze vraag in de vorm zelf van de voorstelling aan het licht te brengen

Arlecchino bij KNS op de dool • 23 december 1997
Corso verpakt Goldoni's verhaal in een kaderverhaal over een theatergezelschap dat uit de Venetiaanse schouwburg gegooid wordt, en op zoek gaat naar een nieuwe standplaats...Toeval of niet, deze verhaallijn klopt met de situatie van het huidige KNS-gezelschap dat na dit seizoen ophoudt te bestaan...Een stem uit de klankboxen kondigt aan dat dit theatermuseum gesloten zal worden, en dat alles verkocht wordt aan de meestbiedende

En als we nu eens niet meer... • 1 januari 1998
Je krijgt zelfs de indruk dat politici zelf, nog meer dan hun publiek, met een zekere hardnekkigheid deze oude mythe aanhangen, en zich, minstens ten dele, ernaar gedragen...Op het ogenblik dat de grote burgerij de stad niet meer echt behoeft als haar etalage, is de kans niet denkbeeldig dat zij er gewoon geld uit probeert te slaan, en in dat platvloerse winstbejag door...Maar de echte reden kan dat nauwelijks zijn, want het is al te bekend dat de meeste Brusselse theaters hun publiek slechts voor een klein deel uit hun directe omgeving of zelfs het hoofdstedelijk

Geweld als triviaal nieuwsfeit: Nederlandse groep Dood... • 16 januari 1998
Dat gaat zover dat zelfs de plot eraan moet geloven: het verhaal is in zijn vele wendingen een aanfluiting van het idee van een "well made play". De enige werkelijk onschuldige figuur in dit verhaal...Dat begint met een loeihard Sloop John B. van de Beach Boys, een nummer waarin de vrolijke close harmony en beat van de song in vreemd contrast staat met de tekst: "I feel so lonely, I want to go home...Theater blijkt nog steeds een spiegel te kunnen zijn van het publiek

Zwerftocht langs glas en staal: Maarten Delbeke... • 22 januari 1998
Dat mag al blijken uit het feit dat men er kort akte van neemt om dan zo snel mogelijk weer tot de orde van de dag over te gaan...het wijdverbreid gevoel onder architecten en stedenbouwkundigen dat er een communicatiestoornis bestaat met het "grote publiek", ogenblikkelijk ontaardt in de grootste spraakverwarring en misverstanden...met dusdanig gemak gehanteerd worden dat ze eigenlijk onbruikbaar geworden zijn". Dat gebeurt hier niet alleen door de barokke emblematiek binnen te smokkelen, maar vooral door het verhaal te openen