Ik hoop dat we nog eens goed kunnen lachen, zei een oudere dame achter me voor de aanvang van "La serva amorosa", door Filip Vanluchene vertaald als De meid en het lief. En dat viel wel mee: Goldoni's stuk is als steeds een mengeling van veel situatiehumor en boertige grappen van bedienden en domme vaders. Daarnaast bevat het scherpe observaties over de wankelmoedigheid en onbetrouwbaarheid van de mens.
De intrige wordt in gang gezet als Ottavio (Herbert Flack), een rijke oude zakenman, hertrouwt met Beatrice (Guusje Van Tilborgh). Uiteraard een onuitstaanbaar mispunt, dat alleen op zijn geld uit is, voor haar en haar aartsdomme zoon. Haar gekuip leidt ertoe dat hij zijn eigen zoon, Florindo (Pieter Van der Sman), onbemiddeld de laan uitstuurt.
Gelukkig blijft Coraline, de dienstmeid (Camilia Blereau), Florindo trouw. In haar trouw speelt een nauwelijks verholen liefde voor Florindo mee, maar ze kent haar plaats, en wijst zijn huwelijksaanzoek af. In plaats daarvan intrigeert zij tot Florindo zijn erfenis terugkrijgt, met een rijke echtgenote (Monika Van Lierde), dochter van de rijke koopman Pantalone (Leo Madder) op de koop toe. Zelf trouwt ze met een knecht van Pantalone.
Eind goed, al goed dus, met als moraal van het verhaal dat mannen beter wat minder zouden neerkijken op de liefhebbende vrouwen, die zo onbaatzuchtig alles ten goede doen keren.
Het mooiste aan dit stuk is de enscenering van Carlo Diappi. Achto; de weelderige lijst van de schouwburg staat een tweede lijst, nu eens sober voor Florindo's zolderkamertje, dan weer weelderig, voor Ottavio's salons. De nadrukkelijke historische situering van de komedie in de oude traditie van lijsttoneel, ook in de époquekostuums, maakt de onwaarschijnlijkheden van het verhaal heel aannemelijk. De oudere acteurs van het ensemble spelen daar ook met de gepaste overdrijving en maniërismen op in. De flauw-tranerige, "realistische" soapstijl van Monika Van Lierde en Pieter Van der Sman vloekt echter met dit historicisme.
Jammer dat hiermee alles over deze regie gezegd is. Veel meer dan een vlotte reconstructie kon ik niet bespeuren, alle sarcastische voorzetten van het stuk zelf ten spijt. Tamelijk leuk dus, maar echt niet meer dan dat. Misschien is dat wat het KNS-publiek wil?
"De meid en het lief" van Carlo Goldoni, door KNS Antwerpen in een regie van Karst Woudstra. Bourlaschouwburg, nog tot en met 14 juni.
