Date 1997-03-05

Publication De Standaard

Performance(s) The story of Salomé • Transatlantic

Artist(s) Vermeersch, Pé • De Frutos, Javier

Company / Organization

Keywords frutos • javier • vermeersch • spiernaakt • salomé • johannes • programmaboek • agenda • theatraal • kronkelend-gekwelde

De Beweeging biedt schokeffect zonder inhoud

ANTWERPEN -- Pé Vermeersch en Javier De Frutos leveren elk ondermaats werk af op dansfestival De Beweeging. Omdat het programma veel producties bevat die elders al te zien waren en geen uitgesproken rode draad vertoont, doen twee missers dadelijk de vraag rijzen naar de relevantie en het nut van dit onverwacht hoog gesubsidieerde festival.

Het programmaboek toont een spiernaakt mannetje dat een buitelsprong maakt. De rode draad? Zowel in The story of Salomé and lokanaan van Pé Vermeersch als in Transatlantic van Javier De Frutos zien we voor de verandering eens geen naakte vrouwen, maar naakte mannen. Daar valt het publiek misschien nog mee te schokken.

De adjectieven die de begeleidende teksten in het programmaboek opsieren, tonen dat in het nastreven van de schok een soort hidden agenda van het festival zit. "Verpletterende eerlijkheid, ironie, losbarstend geweld en onnoemelijk verdriet..." Dit soort agenda's ruikt zo onderhand een beetje muf.

De voorstellingen dan. Choreografe Pé Vermeersch haalde een Japanse butoh-danser, Masaki Iwana, naar België. Die neemt in een spektakel over de verhouding tussen Salomé en Johannes de Doper de rol van Johannes op zich. De helft van de voorstelling wordt dus opgevuld met de kronkelend-gekwelde, toch vooral tweedehandse, butoh-tics.

De andere helft geven Pé Vermeersch zelf en Emilie De Vlam een eigen versie van dit soort expressionistische dans ten beste, gelardeerd met teksten met een ongewild komisch gehalte. Voor zover dat al niet duidelijk bleek uit de fallusvormige diademen van de vrouwen, wordt hier de vleselijke lust van de vrouw uitgebeeld.

Merkwaardig genoeg, en dat is jammer, merk je dat dat de choreografe als danseres wel heel wat expressieve kwaliteit in huis heeft. Door het gebrek aan een sterk artistiek propos en voldoende theatraal metier weet ze daar echter niet veel meer mee aan te vangen dan wat strapatsen te produceren.

Het laatste wat je kunt doen, is Javier De Frutos een gebrek aan theatraal kunnen of een duidelijke inzet verwijten. Spiernaakt etaleert en demonstreert hij een uur lang zijn lichaam. De belichting laat elke spierbeweging van zijn atletische figuur maximaal uitkomen.

Aanvankelijk gebeurt dat zonder muziek. Harkerig pletst hij met zijn voeten rond op de speelvloer, met de wankele stappen van een koorddanser. Hier wordt een precair, unheimisch bewegen doorheen het leven opgeroepen. Maar de context van die eerste scènes wordt al snel opgegeven.

Op de loeiharde muziek van de musical Gypsy van Jule Styne en Stephen Sondheim geeft De Frutos een parodie, soms uitgesproken gewild-nichterig en exhibitionistisch, ten beste op het bestaan als entertainer.

Helaas wordt de pointe van de voorstelling dadelijk gegeven na het eerste musicalnummer. Volgt een lange vertoning waarbij je bij zoveel outing op den duur een plaatsvervangende schaamte bekruipt. Gelukkig is De Frutos een bij wijlen begenadigd danser en dat maakt veel goed.

Truus Bronkhorst en Marien Jongewaard dansen vanavond in Monty. Inlichtingen bij De Beweeging: 03-225.10.66.