Archief Etcetera

1097 document(en) met "NIET WAT" • Resultaten 1061 tot 1080 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 65, Januari 1998 • Pieter T'Jonck • Hoe moeilijk is het om de anarchie...
Iets wat je als het 'echte' zou kunnen omschrijven: wat de acteurs in bijvoorbeeld Moeder en kind op de scène deden, was zo treffend, herkenbaar, dat je je nauwelijks kon voorstellen dat ze niet...En tegelijk, wat op dit ogenblik echt telt, is eerder de duizelingwekkende kloof die aan het groeien is tussen die straat en degenen die er niet meer (hoeven te) vertoeven...De verbaasde vertedering die we nu nog voelen bij zoveel buitenissigheid, zou binnen wellicht niet zo lange tijd ook kunnen omslaan in totaal onbegrip over wat hier getoond en gerepresenteerd wordt

Nr. 65, Januari 1998 • Marleen Baeten • Een verlangen naar onsterfelijkheid
Niet de knipoog van de ironie, de knipoog die afstand schept tot wat de maker (en de toeschouwer) innerlijk verwart...Blijven ondanks alles, ook wanneer wat je dierbaar is weggaat of niet helemaal aan je droombeeld beantwoordt...Ze kunnen niet zonder, en hoewel ze allebei een gevarieerd oeuvre kunnen voorleggen, met heel wat partners, is het niet eender wat en met om het even wie ze iets maken

Nr. 65, Januari 1998 • Koen Tachelet • Theater van de vervuiling
Hier wordt duidelijk wat Antonius wil, en samen met hem de makers van de voorstelling: niet de woorden, maar de wonden laten spreken...voorstelling uiteindelijk ook een 'extimiteit' in het kijken, een niet opgeloste spanning tussen wat we verinnerlijken en wat aan de buitenkant moet blijven...Het gebruik van het woord 'ziek' is uiteraard problematisch, net als het woord 'gehandicapt' of 'mismaakt'. Deze tekst gaat niet uit van wat een acteur medisch gesproken 'ziek' of 'gezond' maakt, maar

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Samenvallen met wat je denkt
Een acteur die bezig is met 'hoe hij op de toeschouwer overkomt' kan niet bezig zijn met 'het moment' en wat hij op dat ogenblik geacht wordt te doen en/of te denken...Het gaat om iets wat we nog niet weten, maar wat er wel is, doordat wij er zijn...Het gaat over "dat we het in godsnaam niet weten".' Telkens en telkens weer in een repetitieproces vraagt Jan Ritsema zijn acteurs 'te zeggen wat er staat'. Voor hem is er slechts één

Nr. 66, December 1998 • Clara Van den Broek • Juul en Peter, All for Love
Ik wist niet wat dat was, ik had het woord jazz nooit gehoord...Ik lees meestal niet wat de anderen schrijven...Ik sta soms paf van wat ik bepaalde acteurs zie doen, maar ik zit niet met open mond te staren naar dé acteur, zoals ik vroeger ook dé jazzmuzikant nooit met een hoofdletter heb gezien

Nr. 66, December 1998 • Lieven De Cauter • Glossen over messianistische muziek
De laatste muziek is, zoals in een Zen-boeddhistische koan, niet het gewone handgeklap, maar: 'het geluid van de ene hand'). Dus: wat met de eeuwigheid...Wat met de superioriteit van alles wat afgewerkt, opgesmukt en dus geposeerd is? Kortom: wat met de schijn...Een goed muzikant houdt zich niet echt aan het metrum en zelfs dikwijls niet helemaal aan de partituur

Nr. 66, December 1998 • Veronique Patteeuw • De tijd van de muziek
Wat een begeleider speelt, komt voort uit het beeld, uit wat op het scherm te zien is. Wat moet hij spelen om niet op te vallen...Als ik in de les zie dat een danser de muziek niet voelt, dan zeg ik hem/haar 'zing, zing wat je danst'. Heel dikwijls werkt het, ze voelen veel sneller wat de muziek wil zeggen...Je wordt op een gegeven moment totaal overrompeld door een bepaald gevoel van waarheid, we zeggen dan wel 'waarheid' omdat we eigenlijk niet weten wat het is, niet weten hoe het te benoemen

Nr. 66, December 1998 • René Boomkens • Tijd die terugkomt
Het bijzondere aan Celati's enscenering is dat hij de banale alledaagsheid zelf niet beschrijft, maar laat zien wat de vrouw ziet, en dat weer als een functie van wat zij hoort...En dan volgt de sprookjesachtige ontknoping: "En waarom weet ze niet, maar als ze naar die jongens kijkt heeft ze ineens schoon genoeg van haar meningen en oordelen over alles wat ze ziet, over de...Geen zin meer om over wat dan ook te oordelen, laat alles maar voorbijgaan, laat het maar gaan zoals het gaat: uiteindelijk, zegt ze, is het niet meer dan tijd die voorbijgaat

Nr. 66, December 1998 • Gianni Celati • Manifest: Tijd die voorbijgaat
ongemakkelijk bewegen, zich niet prettig voelen in die open ruimte met duizenden anderen zoals zij...En waarom weet ze niet, maar als ze naar die jongens kijkt heeft ze ineens schoon genoeg van haar meningen en oordelen over alles wat ze ziet, over de huizen en hun bewoners...Geen zin meer om over wat dan ook te oordelen, laat alles maar voorbijgaan, laat het maar gaan zoals het gaat: uiteindelijk, zegt ze, is het niet meer dan tijd die voorbijgaat

Nr. 66, December 1998 • Gert Keunen • Het theatrale in de popmuziek
feite een heel conformistische aanpak: men bevestigt wat men al weet, waar men het allemaal over eens is. En dat zie je niet alleen bij gitaarrockers...Een afwijzing van alles wat niet spontaan was...En het publiek kan niet weten wat die 'live'-artiesten achter hun mengtafel precies uithalen en of ze de sampler wel effectief live bespelen

Nr. 66, December 1998 • Peter Vantyghem • Roest op het huwelijk tussen woord en...
De oude relatie tussen woord en klank is niet meer wat ze was, maar misschien houdt dat een uitdaging in voor de toekomst...Muziek neemt niet langer zomaar de kenmerken van de woordtaai aan, omdat die taal niet langer in het centrum van de cultuur staat...Wat nu volgt is anders: men vertrekt niet vanuit een klassieke biotoop, met klassieke of traditionele kenmerken

Nr. 66, December 1998 • Marleen Baeten • Een opera van Bach?
Alain had een stuk gekozen met cornetto's, trombones en weet ik wat nog allemaal, maar dat was dus niet haalbaar...zijn er ons ook goed van bewust dat de muziek in Iets op Bach evenwaardig is aan datgene wat op het podium te zien is. Het ene kan niet zonder het andere...Ik wou niet zoals in La Tristeza zoeken naar meer hedendaagse composities of naar wat de violisten allemaal met hun instrument konden doen behalve Bach spelen

Nr. 66, December 1998 • Stephan Moens • Is er een toekomst voor de opera?
bepaalde operahuizen - zoals het Mariinskitheater - zijn die bijzonder sterk, niet alleen voor wat de ontvangst van de genodigden betreft maar meer nog op het toneel en in de orkestbak...Het verhaal over de vernieuwing van het operawezen in de laatste halve eeuw - dat zich voor een gedeelte maar lang niet uitsluitend in ons land heeft afgespeeld - moet hier niet herkauwd worden; dat...Wat blijft is wat de mens allemaal fout heeft gedaan: zijn uitzicht volgebouwd, zijn slaapkamer volgestouwd, zijn hersenen uitgehold

Nr. 66, December 1998 • Peter Anthonissen • Genotvolle wonden
Dorothea, door hem 'Dirty' geheten, overtuigt hem zich niet langer vast te klampen aan de grenzen van het eigen ik en zich over te geven aan een continue roes van drank en erotiek...Wanneer hij van Dirty gescheiden raakt, slaan de ontwenningsverschijnselen toe: niet alleen fysiek, maar ook mentaal, nu hij geconfronteerd wordt met een wereld die niet op de innerlijke monsters...door te stellen dat de op til zijnde oorlog niet meer dan beantwoordt aan wat er sinds lang in zijn hoofd leeft

Nr. 66, December 1998 • Guy Cools • Naar de geest, niet naar de letter
Ik zou het niet wagen hem te bekritiseren als ik niet zoveel respect voor hem had...Dan konden we wat rustiger te werk gaan en beginnen ontdekken wat Brecht zelf wilde...Terecht stelt Lehmann dat de vraag 'Wat politiek theater is?' ondergeschikt is aan de vraag' Wat theater politiek maakt

Nr. 66, December 1998 • Erwin Jans • De eeuwige oorlog
Wat is de oorlogservaring van generaties die niet in de letterlijke betekenis een oorlog hebben meegemaakt...zich in een vreemde tussenruimte, balancerend op de grens van zijn en niet-zijn, van iemand en niemand zijn'(11) De journalist wil sterven, maar zelfs dat lukt niet: de nacht is niet de dood, het...zeggen dat niet omdat we een zaak of een voorval uiterlijk hebben waargenomen, maar omdat we begrijpen dat we toch niet kunnen zien

Nr. 66, December 1998 • Marleen Baeten • De esprit bewaren
Je krijgt de laconieke mededeling dat de middelen die je verwacht had er niet zijn en dat je dus je coherente beleidsplan moet bijstellen, wat neerkomt op een geamputeerd plan...Wat niet wil zeggen dat je niet met anderen kan samenwerken...Het is een schande van de overheid en van huizen als het onze dat die niet geluisterd hebben naar wat deze kunstenaars deden en verder wilden doen

Nr. 67, Maart 1999 • Marianne Van Kerkhoven • De dramaturg als roerganger
Al wat met grotezaaltoneel te maken had werd als verkalkt, 'klassiek', maatschappelijk niet-relevant afgedaan...De ontwerper levert een decor af; daar wordt hij ver- Het neerstorten van Hindenburg en wat daarna gebeurde - RO Theater / Leo van Velzen der niet op...Ik schrijf geen verhaaltje als ik het niet weet; dan pretendeer je maar wat en doe je enkel onrecht aan de voorstelling

Nr. 67, Maart 1999 • Roel Verniers • De stem van de meester in de...
Dat lult wat raak, snijdt onderwerpen aan waar je de ballen van afweet en doet ondertussen alsof je elkaar al jaren kent...Sinds ik zelf als een jong veulen bronstige teksten schrijf, weet ik maar al te goed dat je dat laatste slag van mensen beter niet op een voetstuk moet zetten...Dat 'iets soms kan werken en soms ook niet'. Over magie, zo denk je, kan je niet spreken

Nr. 67, Maart 1999 • Marianne Van Kerkhoven • Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan
moet ondervinden, niet geloven wat ouderen - 'die het al meegemaakt hebben' - hen daarover vertellen...Ook al zijn zij nu op dit moment/voorlopig niet het artistieke ijkpunt waaraan iedereen refereert, wat doet dit af aan hun intrinsieke artistieke waarde...Ligt datgene wat oudere generaties van dit ogenblik in botsing brengt met de jongere niet in een andere beleving (én haar omkering) van idealisme en realisme