Met gesloten deuren en voor een nokvolle zaal ging Maandag de eerste vertooning in Belgiën van het nieuw tooneelspel van den h. Georges Vaxelaire. Onder de aanwezigen: ministers Van Isacker, Deveze en Hymans; de h.h. Carton de [onleesbaar]; Jaspar, burgemeester Max, schepen Coelst, baron de Broqueville, zoon. Een weelde van kledij.

Deze première in België werd gegeven door de groep van het municipaal Casino van Nice. Het moet er dadelijk uit dat de intrigue van dit stuk boeit en het publiek vastklemt van het eerste oogenblik tot een paar seconden voor het doek wordt gehaald. De dialoog en de actie zijn vloeiend en sterk. De inhoud beklemt en dit stuk gaat onvermijdelijk een groot succes tegemoet. Laat ons maar even trachten de inhoud in het kort te vertellen, wat er zijn tooneelen van kunstgehalte en intensiteit. Te Parijs is een moord begaan op den jongen bankier Vidal. De onderzoeksrechter heeft vermoedens op Robert de Savigny, maar het lijkt een misslag. De weduwe houdt zich ter beschikking van een politieopziener [onleesbaar] die den bijnaam van graaf de Passo aanneemt om een grondig onderzoek in te stellen dat maanden duurt en de toeschouwer in een vreeselijke twijfel laat urenlang.

De politieopziener laat zich als graaf doorgaan, en de weduwe van het slachtoffer als zijn nicht. Robert de Savigny wordt verliefd op de jonge weduwe en ook de politieopziener. Dat zijn twee liefdes. Een zekere Landoc wordt van den moord beticht en bekent weldra. Het hof van Assisen, ondanks de bekentenissen van Landoc, wil hem niet vonnissen. Deze man heeft wel gemoord uit liefde voor een vrouw maar bij toeval in dezelfde straat tijdens dezelfde maand. Later zullen we vernemen dat het een ander slachtoffer betreft. Dit was de derde soort liefde voor een vrouw. Bij het einde wanneer de weduwe den heer Robert de Savigny huwen wil, gebeurt het dat deze door wroeging uitgeput bekentenissen aflegt, dat hij haar man om het leven bracht. De politieopziener doet zijn plicht en gaat over tot de aanhouding.

De h. George Bragance geeft ons een uitbeelding van de politieopziener - later graaf de Passy, deknaam - zooals we er zelden te zien krijgen. Hij wordt schitterend bijgestaan door Sam Max, die van den moordenaar een gave persoonlijkheid gaf, doch die op moeilijke oogenblikken ondanks zijn intensief spel wat zwak scheen. De h. Castelain, als bandiet Landoc muntte uit door spel, gebaar, mimiek. Het tooneel in de cel werd uitstekend gespeeld. In het succes deelden Mevr. Jordens in de rol van de weduwe en Simone [onleesbaar].

De h.h.Berson, Cimber, Simon, Roger en de dames Olivier en Frank en bijzonder Roberty hielpen mee om deze kunstprestatie op een schoon peil te houden. Verlichting en tooneelschikking waren daarbij tot in de puntjes verzorgd als gold het hier voor een landjuweel.